جملات قشنگ و به یاد ماندنی (بخون...فكر كن...اراده كن...عمل كن)

يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا قُوا أَنْفُسَكُمْ وَ أَهْليكُمْ نارا(6تحريم )َ
اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد خود و خانواده خويش را از آتشى كه هيزم آن انسانها و سنگهاست نگه داريد
اين برنامه‏اى است كه بايد از نخستين سنگ بناى خانواده، يعنى از مقدمات ازدواج، و سپس نخستين لحظه تولد فرزند آغاز گردد، و در تمام مراحل با برنامه‏ريزى صحيح و با نهايت دقت تعقيب شود.

حيدر بابا دنيا دنياي دروغيه
دنيايي كه از سليمان و نوح مونده
دنيايي كه مادران رو داغدار ميكنه (مادراني كه داغ پسر ديدن)
به هر كس هر چيز داده گرفته
از افلاطون فقط يه اسم خشك و خالي مونده

امروز روز بزرگداشت شهرياره شادي روح مرحوم شهريار صلوات

چنان دعا كن كه انگار همه چيز به خدا بستگي دارد ولي چنان تلاش كن كه انگار همه چيز به خودت بستگي دارد

من به آمار زمين مشكوكم
اگر اين شهر پر از آدم هاست
پس چرا اين همه دلها تنهاست؟

آرامش آنست كه بداني در هر گام دست تو در دست خداست
لحظه هايت آرام

باورت گر بشود گر نشود باكي نيست
اما
نفسم ميگيرد در هوايي كه نفسهاي تو نيست

روزي كه علي به صلب آدم دم شد
آدم به حريم كبريا محرم شد
آدم به كجا و اين همه جاه و مقام
از مرتبه پسر پدر آدم شد

الهي اي انيس نجواهاي پنهان ، هر كه خلوتي با تو ساخت خود را يافت و هر كه به ديگران پرداخت هستي اش را در ازدحام نفوس باخت
لذت خلوت با خودت را به ما عطا كن

بدي كرديم خوبي يادمان رفت
ز دلها لايه روبي يادمان رفت
به ويلاي شمالي خو گرفتيم
شهيدان جنوبي يادمان رفت

عيب خود گويم:به عمرم من نكردم بندگي
اين عبادتها بود سرمايه شرمندگي
دعوي اياك نعبد يك دروغي بيش نيست
من كه در جان و سرم باشد هواي بندگي

امام خميني

باهرچه عشق نام ترا مي تواننوشت
با هرچه رود نام ترا مي توانسرود
بيم از حصار نيست كه هر قفل كهنه را
با دست مهربان تومي توان گشود

خاطرات كودكی زیباترند
یادگاران كهن مانا ترند
درس های سال اول، ساده بود
آب را بابا به سارا داده بود

درس پند آموز روباه و کلاغ
روبه مكار و دزد دشت و باغ
روز مهمانی كوكب خانم است
سفره پر، از بوی نان گندم است

كاكلی گنجشككی با هوش بود
فیل نادانی برایش موش بود
با وجود سوز و سرمای شدید
ریز علی پیراهن از تن می درید

تا درون نیم كت، جا می شدیم
ما پراز تصمیم كبری می شدیم
پاك كن هایی ز پاكی داشتیم
یك تراش سرخ لاكی داشتیم

آقاجون

با یک نگاه قلب منو شفا بده

جون زهرا مادرت

:Doaa:مریضا رو شفا بده

از تمام مرحمت های عشق جز همین سه حرف
جز همین سه حرف و سفره تهی چیز دیگری سرم نمی شود
من سرم نمی شود
راستی دلم که می شود

إِنْ أَحْسَنْتُمْ أَحْسَنْتُمْ لِأَنْفُسِكُمْ وَ إِنْ أَسَأْتُمْ فَلَها فَإِذا جاءَ وَعْدُ الْآخِرَةِ لِيَسُوؤُا وُجُوهَكُمْ وَ لِيَدْخُلُوا الْمَسْجِدَ كَما دَخَلُوهُ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَ لِيُتَبِّرُوا ما عَلَوْا تَتْبيرا(7اسرا)
اگر نيكى و احسان كرديد به خود كرده‏ايد و اگر بدى و ستم كرديد باز به خود كرده‏ايد. و آن گاه كه وقت (انتقام ظلم) ديگر شما (كه كشتن يحيى و زكرياست يا عزم قتل عيسى) فرا رسيد (باز بندگانى قوى و جنگ آور را بر شما مسلط مى‏كنيم) تا اثر بيچارگى و خوف و اندوه بر رخسار شما نشانند و به مسجد بيت المقدس (معبد بزرگ شما) مانند بار اول درآيند و به هر چه رسند نابود سازند
اگر نيكى كنيد به خود نيكى كرده‏ايد و اگر بدى كنيد به خود بدى كرده‏ايد" (إِنْ أَحْسَنْتُمْ أَحْسَنْتُمْ لِأَنْفُسِكُمْ وَ إِنْ أَسَأْتُمْ فَلَها).
اين يك سنت هميشگى است نيكى‏ها و بديها سرانجام به خود انسان باز مى‏گردد، هر ضربه‏اى كه انسان مى‏زند بر پيكر خويشتن زده است، و هر خدمتى به ديگرى مى‏كند در حقيقت به خود خدمت كرده است، ولى مع الاسف نه آن مجازات شما را بيدار مى‏كند و نه اين نعمت و رحمت مجدد الهى باز هم به طغيان مى‏پردازيد و راه ظلم و ستم و تعدى و تجاوز را پيش مى‏گيريد و فساد كبير در زمين ايجاد مى‏كنيد و برترى جويى را از حد مى‏گذرانيد.

سراسیمه سلام هنگام انتظار سلام هنگام رسیدن سلام
نعمت های خدا را بشمار و نه محدودیت های خود را

دوستان بزرگ همچون كوهند هر چه از آنها دور شويم عظمت آنها نمايان تر است

سعي نكنيد متفاوت باشيد فقط خوب باشيد
خوب بودن به اندازه كافي متفاوت است

روشنترین آینده همیشه روی گذشته فراموش شده، شکل میگیره. نمیشه تا وقتی که دردها و رنجها را دور نریختی، توی زندگی به درستی پیش بری

سعی کن خودت باشی. گمشده واقعی تو ،تو را آنطور که هستی دوست می دارد نه آنطور که خود می پسندد

خدایا به من تلاش در شکست، صبر درنومیدی، رفتن بی همراه، فداکاری در سکوت،خدمت بی نان، مناعت بی غرور، عشق بی هوس و دوست داشتن بی آنکه دوست بداند روزی کن

برای رسیدن به دوردست ها, باید از نزدیکی ها گذشت , اما رسیدن به نزدیکی ها به سهولت میسر نیست



جای کشتی در ساحل بسیار امنتر است ولی برای این ساخته نشده


بگذار تا شیطنت عشق چشمان تو را بر عریانی خویش بگشاید. هرچند آن بجز معنی رنج و پریشانی نباشد. اما کوری را هرگز بخاطر آرامش تحمل مکن

شما میتوانید بهترین بذر جهان را در اختیار داشته باشید،ولی اگر محل مناسبی برای رشد آنها نداشته باشید،فایده ای نخواهد داشت

با خودت صادق باش و نگران آنچه دیگران درباره ات فکر می کنند نباش . تعریفی را که آنها از تو دارند نپذیر ، خود ، خودت را تعریف کن

سراسیمه سلام هنگام انتظار سلام هنگام رسیدن سلام
شاید دو رودخانه باشیم که یکی به شمال می رود و دیگری به جنوب
اما
نگران نباش
هر دوی ما سر انجام به دریا می رویم

یادمان باشد که ...
لحظه‌هاست که آدمی را هیچ و پوچ می‌کند.
لحظه‌هاست که انسان را فرسوده و خسته از زندگانی می‌کند.
لحظه‌هاست که عمر ما را به پایان می‌رسانند.
و لحظه‌هاست که انسان را فریب می‌دهند.
بیایید از پس لحظه‌ها بگریزیم.
به امید لحظه بعدی زندگی نکنیم.
این‌گونه بیندیشیم که انگار لحظه بعدی راه ما نیست.
و از همین لحظه لذت ببریم... نه به امید لحظه بعدی...

انسان‌ها به شيوه هنديان بر سطح زمين راه مى‌روند. با يک سبد در جلو و يک سبد در پشت.

در سبد جلو, صفات نيک خود را مى‌گذاريم. در سبد پشتي, عيب‌هاى خود را نگه مى‌داريم.

به همين دليل در طول زندگى چشمانمان فقط صفات نيک خودمان را مى‌بيند و عيوب همسفرى که جلوى ما حرکت مى‌کند .

خــدایـــــا به آنـــان که ادعـــای عاشقی تـــو را دارند بیــــاموز که بزرگتـــرین گـــناه شکـــستن دل آدمیــــان است...

دلهای پاک خطا نمی کنند سادگی میکنند و در این زمانه سادگی پاکترین خطاهاست...

سخن از عشق بگوییم و عاشق نشویم
در ره عشق چو کوران نشویم
ما کجا و عشق زلیخا کجا
ما رویم عاشق مهدی بشویم کور شویم

همیشه از "چوب خدا" ترسوندنمون

ولی حتی یه نفر هم به "بوس خدا" امیدوارمون نکرده!!!

اِنَّهُ لَيْسَ مِنْ عَبْد مُؤمِن اِلاّ في قَلْبِهِ نُوران؛ نُورُ خيفَة و نُورُ رَجاء؛ لَو وُزِنَ هذا لَمْ يَزِدْ عَلى هذا وَ لَو وُزِنَ هذا لَمْ يَزِدْ عَلى هذا.

هيچ بنده مومنى نيست مگر آنكه در قلبش دو نور وجود دارد: نور خوف و نور رجاء؛ اگر سنجيده شوند هيچ يك بر ديگرى برترى ندارد.

اندوه مرا اندازه ای نیست وقتی باران می بارد ولی دلی سبز نمی شود
اندوه مرا اندازه ای نیست وقتی لبخندها عبوسند وچشمها نگران برباد رفتن

اشکهایم آبی اند از بس که به آسمان نگریسته وگریسته ام
اشکهایم زردند از بس که خواب سنبله های زرین را دیده وگریسته ام
بگذار فرماندهان به جنگ روند وعاشقان به جنگلها ودانشمندان به آزمایشگاهها
اما من به دنبال یک تسبیح ویک صندلی کهنه خواهم گشت که چونان پیشترها دربان دروازه اندوه خود باشم

چشمهای خسته دل به لحظه ها سپرده اند لحظه ای نگاه در پگاه

فصل سبز حرفهای عاشقانه است ،زندگی ترانه است

زندگی :

حرف تازه حرف سبز دیگری است

با وجود آنکه برگهای سبز بی شمار

مانده از خزان سالهای پیش یادگار

یادگار سالهای پیش

بغض ،گریه بعد لحظه سکوت

در سکوت شاعرانه واژه های ناب جان سپرده اند

تا به سوگ واژه های مرده گریه می کنیم

واژه های تازه زاده می شوند:

انتظار ، روشنی ،امید

حرفهای ما اگر چه مثل روزهای پیش

آنقدر که فکر می کنیم تازه نیست

می توان ولی دل به واژه های شاعرانه بست

زندگی از الست

یک بهار عاشقانه است

یک ترانه بوده است

هر كس به رزق و روزي كم از خدا راضي باشد ، خداوند از عمل كم او راضي باشد
حضرت امام رضا (ع)

درد من تنهایی نیست

بلکه مرگ ملتیست که

گدایی را قناعت

بی عرضه گی را صبر

و با تبسمی بر لب

این حماقت را حکمت خداوند می نامند...

ْ فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِنْ كُنْتُمْ لا تَعْلَمُون‏(7انبیا)
شما اگر خود نمى‏دانيد برويد و از اهل ذكر (و دانشمندان امت) سؤال كنيد
اهل ذكر كيانند؟
بدون شك" اهل ذكر" از نظر مفهوم لغوى، تمام آگاهان و مطلعان را در بر مى‏گيرد و آيه فوق بيانگر يك قانون كلى عقلايى در مورد" رجوع جاهل به عالم" است‏