بردن آبروی مومن جنگ با خدا...آیا دوست دارید آبروی شما حفظ شود؟

یکی از این موارد اخلاقی- اجتماعی حفظ آبرو است که دین به انسان اجازه نمیدهد نه آبروی خود را ببرد و نه آبروی دیگری را..

در تکمیل اهمیت موضوع مطرح شده خوب است بدانیم :
سرمايه بزرگ انسان در زندگى حيثيت و آبرو و شخصيت او است. هر چيز آن را به خطر بيندازد، مانند آن است كه جان او را به خطر انداخته باشد، بلكه گاه ترور شخصيت از ترور شخص مهم تر محسوب مى‏شود، روزى پيامبر(ص) خطبه خواند و فرمود:
« اى گروهى كه به زبان ايمان آورده‏ايد و نه با قلب! غيبت مسلمانان نكنيد، و از عيوب پنهانى آنها جستجو ننمائيد، زيرا كسى كه در امور پنهانى برادر دينى خود جستجو كند؛ خداوند اسرار او را فاش مى‏سازد، و در دل خانه‏اش رسوايش مى‏كند"
تمام اين تأكيدات و عبارات تكان دهنده به خاطر اهميت فوق العاده‏اى است كه اسلام براى حفظ آبرو، و حيثيت اجتماعى مؤمنان قائل است. البته نباید از آثار مخرب اين صفات در وحدت جامعه، و اعتماد متقابل و پيوند دل ها غافل شد.

باسلام
كسي تعريف ميكرد رفتم مسجد وضوبگيرم نماز بخونم ديدم امام جماعت از سرويس بهداشتي اومد بيرون شلوارش رو بالاكشيد وضو نگرفته رفت خيلي تعجب كردم پشت سرش كه نماز نخوندم هركسي رو هم كه مي شناختم اين قضيه رو گفتم
ازاين داستان چند مدتي گذشت يك روز مريض شدم رفتم دكتر آمپول زدم دم ظهر دوباره همون مسجد رفتم هنوز اذان نگفته بوده وضو گرفتم و نشستم تا موقع نماز بشه احساس كردم از جاي آمپول مايعي خارج شد فكر كردم نكنه خون باشه رفتم سرويس بهداشتي نگاه كردم ديدم نه، همون مايع تزريق شده است شلوارم رو بالا كشيدم چون وضو داشتم رفتم منتظر شدم تا نماز
ياد اون روز امام جماعت افتادم رفتم پيش امام جماعت قضيه اون روز رو گفتم ايشان گفتند كه اون روز مريض شده بودم رفتم آمپول زدم آمدم مسجد كه نماز بخونم احساس كردم كه مايعي از جاي آمپول خارج شده گفتم كه نكند خون باشه و باعث ابطال نمازگزان بشه رفتم سرويس بهداشتي ديدم كه نه چون وضو داشتم ديگه وضو نگرفتم
باكمال شرمندگي از ايشان عذرخواهي كردم ولي چه فايده آبروي ايشان را همه جا برده بودم
بعضي مواقع آدم چيزهايي را كه مي بيند را بايد تحقيق كند چه برسه به حرف مردم

سلام

منظور از ریختن آبرو چیست ؟
اگر ماجرای فردی رو برای فرد دیگری بازگو کنیم که اون فرد دیگر، شناختی از اون شخص نداشته باشد، باز هم ریختن آبرو محسوب می شود ؟

با تشکر

آقا بنده به یه آقا پسری ابراز علاقه کردم(نیتم خیر بود)نشست به همه گفت...آبرومو جلو خلق الله برد...الان۶ ماه گذشته و آبروی خودش چنان رفته که نمیتونه جمعش کنه...خییییییییییییییییییییلی خداروشکر کردم...(در ضمن ایشون خیلی مذهبی بودن)

در کتاب خصال روایت عجیبی آمده است که می‌فرماید: مقدس‌ترین سرزمین کعبه مکرمه (قبله گاه مسلمانان و نمازگزاران ) است به گونه‌ای که بدون توجه

به آن نماز باطل است و حیوانی که به آن سو ذبح نشود حرام است. تکریم و احترام کعبه بر همه واجب و اهانت به آن حرام و گناه بزرگی است، بنابراین همان طور

که تخریب و اهانت به کعبه حرام است تخریب مومن و اهانت به او نیز حرام است. به راستی چه کسی به خود جرات می‌دهد کعبه را خراب یا به آن اهانت کند؟

آیا جز ستمکارانی مانند یزید که حکم تخریب و آتش زدن کعبه را صادر کرد؟ کسی چنین جسارتی را دارد؟ پس چگونه است که با وجود بالاتر بودن حرمت مومن از حرمت کعبه

به آسانی مورد تخریب و توهین و جسارت قرار می‌گیرد و آبروی مسلمان به سادگی ریخته می‌شود؟

در حدیثی از پیامبر اسلام(ص) آمده است که فرمودند:

"وقتی پروردگارم عزَّوجلّ مرا بالا برد(در معراج) به قومی گذشتم که ناخن‌های مسین داشتند و صورت و سینه خویش را می‌خراشیدند،

گفتم ای جبرئیل این‌ها چه کسانی هستند؟

گفت: اینان آن کسانی‌اند که گوشت مردم خورند و از عرض و آبرویشان سخن کنند".