جمع بندی چرا در حالت کما جهان پس از مرگ دیده نمیشه؟

سلام و عرض ادب دوست عزیز کما حالتی است که بیمار در آن هوشیاری خود را تا حد زیادی از دست می‌دهد و دیگر قادر به پاسخگویی به محرک‌ها و تحریکات خارجی نیست. کما اقسام متنوعی دارد که در ادامه به برخی از آنها اشاره می کنیم:  

گاهی ناشی از مرگ مغزی است؛ یعنی زمانی که سلولهای مغز توسط ضربه کاملا از بین بروند. فاصله میان مرگ مغزی و مرگ قلبی تقریبا دو هفته است؛ یعنی در این دو هفته، اگرچه مغز مرده اما همچنان بدن حالت نباتی دارد و سایر اعضا نمرده اند. اما به مرور زمان چون مغز مرده، رفته رفته قلب نیز می میرد و مرگ کامل رخ می دهد. قطعا مرگ بعد از مرگ مغزی و مرگ قلبی به صورت تامّ رخ داده و تردیدی نیست که شخص مرده و روحش منتقل شده است. اما این که قبل از مرگ قلبی نیز روحش منتقل شده، دقیقا معلوم نیست. اما چون چنین حالتی قابل برگشت نیست، پس نمی توان از گزارش دیگران در این مورد استفاده کرد.  

اما گاهی کما ناشی از مرگ مغزی نیست و شخص قابل برگشت است. چنین حالتی مغز و قلب زنده اند و فقط بواسطه آسیبی که به بدن وارد شده، ارتباط روح و بدن مختل شده و سطح هوشیاری پایین می آید. بنابراین، در چنین وضعیتی اساسا مرگ رخ نداده است. بر همین اساس، گزارش هایی که برخی بعد از عبور از وضعیت کما در مورد سرای دیگر ارائه می دهند، چندان قابل قبول نیست.  البته باید به این نکته توجه کرد که چنین وضعیتی نوعی خواب عمیق است و چون بنا بر متون دینی، می دانیم که خواب و مرگ، خالی از شباهت نیستند (1) و در مرگ نیز برای لحظه ای انقطاع روح از بدن رخ می دهد و چه بسا ارواح لطیف با عوالم ملکوتی مرتبط گردند و رویای صادقه دریافت کنند، پس بعید نیست که برخی از آنها در حالت کما نیز چنین دریافت هایی داشته باشند که البته بررسی صحت و سقم آنها نیازمند بررسی است.   پی نوشت: 1. «اللَّهُ یَتَوَفَّى الانفُسَ حِینَ مَوْتِهَا وَ الَّتِى لَمْ تَمُتْ فِى مَنَامِهَا فَیُمْسِکُ الَّتِى قَضَى عَلَیْهَا الْمَوْتَ وَ یُرْسِلُ الاخْرَى إِلَى أَجَل مُّسَمًّى »(زمر: 42)؛ یعنی: «خداوند ارواح را به هنگام مرگ به تمامى باز مى ستاند و ارواحى را که نمرده اند نیز به هنگام خواب مى گیرد؛ سپس ارواح کسانى را که فرمان مرگ آن ها را صادر کرده، نگه مى دارد و ارواح دیگرى را [که باید زنده بمانند ] تا سرآمد [وقت ]معیّنى باز مى گرداند».

 

ولی در کما که ارتباط روح با بدن از خواب هم کمتره و به مرگ نزدیکتره انسانها هیچ چیزی نمی بینن.این عجیب نیست؟ ... اما در دیدگاه درون دینی خواب دین فقط مختص مغز نیست و مغز فقط ابزار است.خواب ئدیدن در حالت دیدگاه دینی مثل دیگر ادراکات به روح هم وابسته است.پس از نظر آنها در حالت کما روح از بین نرفته باید انسانها خوابهایی ببینن.اما از دید مادی گرایان در حالت کما مغز تقریبا غیر فعاله و برخلاف خواب انسانها نمیتونن چیزی ببینن  

سلام و عرض ادب ظاهرا کما حالات مختلفی دارد و برخی آنقدر هوشیارند که حتی صدای اطراف را می شنوند و برخی رویا میبینند و برخی هم فاقد هوشیاری هستند و هیچ خوابی نمی بینند. چنانکه در مورد خواب نیز چنین نیست که همیشه رویا ببینیم؛ گاهی میبینیم و گاهی نمیبینیم و گاهی هوشیاری نسبی داریم و حتی صدای اطراف را نیز می شنویم . مطلب بعدی این که روح و بدن دوگانه مرتبط با هم نیستند بلکه به تعبیر دقیق، روح و بدن دو ساحت از یک حقیقتند و در نتیجه، با اختلال در بدن، عملکرد روح نیز مختل می شود؛ چنانکه با اختلال بدن، روح نمی تواند آن را به حرکت در آورد و نسبت به محرکهای خارجی واکنش نشان بدهد و یا از آنها اطلاعات دریافت کند. همچنین است مساله رویا دیدن در حالت کما و آسیب مغزی. اگر بدن مختل شود، چه بسا کارکرد رویابین او نیز مختل شود و به همین جهت، آدمی با تصوراتی که داشته و بر اساسِ آنها رویاپردازی میکرده مرتبط نشود و در کما تصاویری مشاهده نکند. البته همانطور که عرض شد ظاهرا کما دارای انواع مختلفی است و میزان هوشیاری در کما متفاوت است و به همین جهت، بنا بر گزارشهای انجام شده، برخی از افرادی که در کما بوده اند، رویا دیده اند و برخی حتی نسبت به به محرکهای خارجی آگاه بوده و گاهی واکنش نیز نشان می دهند.    

 

پس بعید نیست کسی که به کما می رود چیزی به خاطر نیاورد...

  سلام و عرض ادب موافقم چنین احتمالی هم وجود دارد. 

این گفته شما که گاهی رویا می بینم و گاهی نمی بینم مورد تایید تحقیقات جدید نیست.  

دوست عزیز اطلاعات بنده در این زمینه کامل نیست.  اما جایی خواندم که از 8ساعت، تقریبا 2ساعت را رویا می بینیم و اینطور نیست که تمام مدتی که خواب هستیم در حال مشاهده رویا باشیم.  

ولی اگر روح رو هم دخیل بدونیم در حالت کما که انسان بسیار به مرگ نزدیکتره باید انسان بتونه جهان پس از مرگ رو ببینه.که هیچ شخصی بعد از بیداری از حالت کما چنین ادعایی نکرده.

  همانطور که سابقا عرض شد، روح زمانی به سرای دیگر منتقل می شود که حقیقتا بمیرد.  بله مرگ و خواب از این جهت که  قبض روح می شویم مشترکند؛ اما همانطور که می دانیم روح انسان در خواب به سرای دیگر منتقل نمی شود و به همین جهت به ندرت در خواب از عوالم دیگر باخبر می شویم.  در کما (به غیر از مرگ مغزی) نیز مغز آسیب دیده اما از بین نرفته و به همین جهت، احتمال بازگشت وجود دارد. از این رو، هنوز شخص نمرده است و به سرای دیگری منتقل نشده است تا از آن خبر بدهد. اما در مورد رویابینی در کما نیز عرض شد که چون درصد هوشیاری و آسیب مغزی متفاوت است، احتمال دارد گاهی شخص اصلا نتواند رویا ببیند و گاهی هم ممکن است بتواند رویا ببیند و حتی گاهی نسبت به شرایط بیرونی التفات ضعیف دارد. و گاهی هم رویا دیده و فراموش کرده و ...  

جمع بندی   پرسش چرا افرادی که به حالت کما می روند و این حالت ممکنه چند هفته و حتی چند ماه طول بکشه و تقریبا فرقی با یک فرده مرده ندارند، هیچ حسی از جهان پس از مرگ و بزرخ و .. ندارند؟ یکی از نزدیکان ما قبلا توی کما بود ولی میگفت هیچ چیزی حس نمیکردم. مگر روح این افراد کجاست پس؟   پاسخ دوست عزیز کُما حالتی است که بیمار در آن هوشیاری خود را تا حد زیادی از دست می‌دهد و دیگر قادر به پاسخگویی به محرک‌ها و تحریکات خارجی نیست. کما اقسام متنوعی دارد که در ادامه به برخی از آنها اشاره می کنیم: گاهی ناشی از مرگ مغزی است؛ یعنی زمانی که سلولهای مغز توسط ضربه کاملا از بین بروند. فاصله میان مرگ مغزی و مرگ قلبی تقریبا دو هفته است؛ یعنی در این دو هفته، اگرچه مغز مرده اما همچنان بدن حالت نباتی دارد و سایر اعضا نمرده اند. اما به مرور زمان چون مغز مرده، رفته رفته قلب نیز می میرد و مرگ کامل رخ می دهد. قطعا مرگ بعد از مرگ مغزی و مرگ قلبی به صورت تامّ رخ داده و تردیدی نیست که شخص مرده و روحش منتقل شده است. اما این که قبل از مرگ قلبی نیز روحش منتقل شده، دقیقا معلوم نیست. اما چون چنین حالتی قابل برگشت نیست، پس نمی توان از گزارش دیگران در این مورد استفاده کرد. اما گاهی کما ناشی از مرگ مغزی نیست و شخص قابل برگشت است. چنین حالتی مغز و قلب زنده اند و فقط بواسطه آسیبی که به بدن وارد شده، ارتباط روح و بدن مختل شده و سطح هوشیاری پایین می آید. بنابراین، در چنین وضعیتی اساسا مرگ رخ نداده است. بر همین اساس، گزارش هایی که برخی بعد از عبور از وضعیت کما در مورد سرای دیگر ارائه می دهند، چندان قابل قبول نیست. البته باید به این نکته توجه کرد که چنین وضعیتی نوعی خواب عمیق است و چون بنا بر متون دینی، می دانیم که خواب و مرگ، خالی از شباهت نیستند (1) و در خواب نیز برای لحظه ای انقطاع روح از بدن رخ می دهد و چه بسا ارواح لطیف با عوالم ملکوتی مرتبط گردند و رویای صادقه دریافت کنند، پس بعید نیست که برخی از آنها در حالت کُما نیز چنین دریافت هایی داشته باشند که البته بررسی صحت و سقم آنها نیازمند بررسی است.   اشکال ما در خواب ممکنه صحنه هایی ببینیم و خوابهایی مشاهده کنیم. ولی در کما که ارتباط روح با بدن از خواب هم کمتره و به مرگ نزدیکتره انسانها هیچ چیزی نمی بینند. این عجیب نیست؟ البته عجیب بودنش بخاطر این است که ما به وجود روح معتقدیم. پاسخ ظاهرا کمای قسم دوم که با مرگ مغزی همراه نیست، حالات مختلفی دارد و برخی آنقدر هوشیارند که حتی صدای اطراف را می شنوند و برخی رویا می بینند و برخی هم فاقد هوشیاری هستند و هیچ رویایی نمی بینند. چنانکه در مورد خواب نیز چنین نیست که همیشه رویا ببینیم؛ گاهی میبینیم و گاهی نمیبینیم و گاهی هوشیاری نسبی داریم و حتی صدای اطراف را نیز می شنویم . مطلب بعدی این که روح و بدن دوگانه مرتبط با هم نیستند بلکه به تعبیر دقیق، روح و بدن دو ساحت از یک حقیقتند و در نتیجه، با اختلال در بدن، عملکرد روح نیز مختل می شود؛ چنانکه با اختلال بدن، روح نمی تواند آن را به حرکت در آورد و نسبت به محرکهای خارجی واکنش نشان بدهد و یا از آنها اطلاعات دریافت کند. همچنین است مساله رویا دیدن در حالت کما و آسیب مغزی. اگر بدن مختل شود، چه بسا کارکرد رویابین او نیز مختل شود و به همین جهت، آدمی با تصوراتی که داشته و بر اساسِ آنها رویاپردازی می کرده، مرتبط نشود و در کما تصاویری مشاهده نکند. البته همانطور که عرض شد ظاهرا کما دارای انواع مختلفی است و میزان هوشیاری در کما متفاوت است و به همین جهت، بنا بر گزارشهای انجام شده، برخی از افرادی که در کما بوده اند، رویا دیده اند و برخی حتی نسبت به به محرکهای خارجی آگاه بوده و گاهی واکنش نیز نشان می دهند.   پی نوشت: 1. «اللَّهُ یَتَوَفَّى الانفُسَ حِینَ مَوْتِهَا وَ الَّتِى لَمْ تَمُتْ فِى مَنَامِهَا فَیُمْسِکُ الَّتِى قَضَى عَلَیْهَا الْمَوْتَ وَ یُرْسِلُ الاخْرَى إِلَى أَجَل مُّسَمًّی»(زمر: 42)؛ یعنی: «خداوند ارواح را به هنگام مرگ به تمامى باز مى ستاند و ارواحى را که نمرده اند نیز به هنگام خواب مى گیرد؛ سپس ارواح کسانى را که فرمان مرگ آن ها را صادر کرده، نگه مى دارد و ارواح دیگرى را [که باید زنده بمانند ] تا سرآمد [وقت ]معیّنى باز مى گرداند».