گناه منحرف کردن و به بازی گرفتن مردم

سلام و عرض احترام خدمت کارشناس محترم.
مدتی بود داشتم به دروغ هایی که در رسانه ها و فضای مجازی گفته میشه و باعث فریب مردم میشه فکر میکردم.

تا اینکه با این کلیپ از سخنرانی استاد عزیز ، حجت الاسلام دانشمند ، برخورد کردم که بخش زیادی از حرفهای دلمو توی این کلیپ خلاصه کرده بود.

http://www.aparat.com/v/9eXNs

لطفا بررسی کنید چقدر از صحبت های این استاد عزیز مورد تایید اسلام هست.

سوال: کسانی که آگاهانه کارهای خلاف شرع و اخلاق رو تبلیغ میکنند ، چه دینی به گردنشون هست و چجوری باید جبران کنند؟

سلام و تشکر از سؤال خوبتان@};-

پاسخ سؤالات شما را در دو بخش تقدیم می کنم:

اول. حجت الاسلام دانشمند در سخنانشان، بدون اینکه به اقسام موسیقی از نگاه اسلام اشاره کنند بطور مطلق استماع هر نوع موسیقی را حرام دانسته و سخن هر کسی که شنیدن موسیقی را جایز بداند را مردود اعلام می کند، گو اینکه ایشان در سخنشان بنحوی دچار افراط شده و گوی سبقت را از فقها و مراجع عظام تقلید ربوده اند، در حالیکه نزد اكثر فقهاي بزرگوار، موسيقي به صورت مطلق حرام نمي باشد، بلكه اين بزرگواران موسيقي را بر سه قسم كرده اند:

1- موسيقي مطرب و مناسب مجالس لهو و لعب و گناه.
2- موسيقي غير مطرب.
3- موسيقي مشكوك بين مطرب و غير مطرب. يعني صداهائي كه نمي توان تشخيص داد كه آيا مطرب است و مناسب مجالس گناه يا اين گونه نيست.

گونه اول از موسيقي نزد تمام فقها بر اساس ادله روائي و قرآنی حرام مي باشد، ولي موسيقي نوع دوم يعني موسيقي غير مطرب نزد اكثر فقها حرام نمي باشد فلذا گوش دادن به آن ها اشكال ندارد. گوش دادن به موسيقي نوع سوم نیز به فتواي برخي از فقهاي بزرگوار، اشكالي ندارد. به فتواي برخي از مراجع بزرگوار دقت كنيد:

«موسيقى مطرب حرام است و صداهاى مشكوك مانع ندارد و تشخيص با عرف است». (1) موسيقى به يك تعريف، تركيب صداها است، به نحوى كه خوش آيند باشد، از اين رو اگر مناسب مجالس لهو و لعب باشد حرام است وگرنه اشكالى ندارد.(2) معناى مطرب اين است كه حالت غير عادى براى اشخاص از نظر وجد و نشاط به وجود آورد، به طورى كه انسان را به وادى فساد و عياشى و خوش‏گذرانى بكشاند و باعث غفلت انسان از خدا شود.(3) موسیقی مناسب با مجالس لهو و لعب حرام است و گرنه اشکال ندارد . تشخیص آن با عرف مکلف است. (4) موسیقی های مشکوک اشکال ندارد. (5)

بنابراين، بر اساس يك تحليل فقهى مى‏ توان اظهار كرد كه موسيقى به طور مطلق حرام نيست بعبارتی گوش دادن به هر موسيقى حرام نمى‏ باشد. اگر موسيقى برگرفته از مضامين و اشعار داراى محتواى غیر اخلاقی و صداهای مطرب نباشد، حرمتى نداشته، گوش دادن به آن نيز حرام نيست، بلكه موسيقى كه مناسب با مجالس لهو و لعب و فساد باشد حرام است. در اين بين تفاوتي هم بين موسيقي به همراه شعر و خوانندگي و موسيقي صرف و به اصطلاح موزيك وجود ندارد. هر كدام از آن ها كه هر يك از اين خصوصيات را كه ذكر شد، داشته باشد، به يكي از احكام گفته شده تعلق پيدا مي كند. يعني اگر مطرب باشد، حرام و اگر غير مطرب يا مشكوك به طرب باشد، غير حرام است.(6)

دوم. در پاسخ به بخش دوم سؤالتان در خصوص گناه و عقوبت کسانی که آگاهانه کارهای خلاف شرع و اخلاق را تبلیغ نموده و موجب گمراهی عده ای می شوند گفتنی است: اضلال و گمراه کردن دیگران از مسیر حق و هدایت، آنقدر مصیبت بار است که در روایات به کشتن دیگران تشبیه شده است. چرا که اگر کسی را گمراه کردیم، در واقع او را از حیات پاکیزه‌ی ابدی در بهشت محروم ساخته‌ایم و در واقع نفس ناطقه و روح وی را کشته ایم و این نوع مرگ بسا بدتر و مهلک تر از مرگ جسم و جان است.از امام صادق(علیه‌السلام) در باره تفسیر این آیه سؤال شد:[=book antiqua]«هرکس دیگری را [به ناحق] بکشد، چنان است که همه‌ی مردم را کشته است..»(7)؛ حضرت در پاسخ فرمودند: [=book antiqua]«و من أخرجها من هدیً ألی ضلالٍ فقد واللهِ أماتها...،[=book antiqua]و کسی که او را از هدایت به سوی گمراهی خارج سازد، همانا سوگند به خدا که او را کشته است!».

خداوند در آیات بسیاری به گمراه کنندگان و عقوبت آنها اشاره نموده که چند نمونه را ذکر می کنیم:

1. [=book antiqua]«أَلَمْ تَرَ إِلَی الَّذِینَ أُوتُوا نَصِیبا مِنَ الْکتَابِ یشْتَرُونَ الضَّلاَلَةَ وَیرِیدُونَ أَنْ تَضِلُّوا السَّبِیلَ»(8)آیا به کسانی که بهره‌ای از کتاب یافته‌اند ننگریستی، گمراهی را می‌خرند و می‌خواهند شما نیز گمراه شوید. نکتهٔ مهمی که در این آیه است این است که برخی نه‌تنها خود گمراه هستند و نه‌تنها راه هدایت را سد می‌کنند، بلکه تلاش دارند راه و مسیر هدایت را کج نمایند. آنان راه را کج و منحرف می‌نمایند نه این که گروهی را به انحراف بکشانند و به تعبیر قرآن کریم: [=book antiqua] «یرِیدُونَ أَنْ تَضِلُّوا [=book antiqua]السَّبِیلَ». آنان با ایجاد جنگ روانی بسیار پیچیده، تابلوی هدایت را جابه‌جا می‌نمایند، به‌طوری که همه پشت به قبله نماز بگزارند و بپندارند رو به قبله هستند. آنان که مسیر هدایت را تغییر می‌دهند و آن را به انحراف می‌کشانند، نمی‌گویند این راه را نروید، به عکس، راه را صد و هشتاد درجه تغییر مسیر می‌دهند و همه را بر رفتن آن راه تشویق می‌نمایند.

2. چنین کسانی مصداق «ائمة الکفر» هستند. اینان بدتر از کسانی هستند که راه حق را مانع می‌شوند و قرآن کریم در حق آنان می‌فرماید: [=book antiqua]«وَلاَ تَکونُوا کالَّذِینَ خَرَجُوا مِنْ دِیارِهِمْ بَطَرا وَرِئَاءَ النَّاسِ وَیصُدُّونَ عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ وَ اللَّهُ بِمَا یعْمَلُونَ مُحِیطٌ»(9)؛ و مانند کسانی مباشید که از خانه‌هایشان با حالت سرمستی و به صرف نمایش به مردم خارج شدند و مردم را از راه خدا باز می‌داشتند و خدا به آن‌چه می‌کنند احاطه دارد. چنانکه در انقلاب اسلامی نیز بسیاری که اتفاقاً چهره‌های موجهی داشتند نیز سعی نمودند تا مسیر انقلاب اسلامی را از خط امام ره و مسیر ولایت فقیه و ارزشهای اسلامی و انقلابی منحرف نمایند.

3. خداوند به چنین کسانی وعید عذاب مضاعف داده است، می‌فرماید: [=book antiqua]«الَّذِینَ کفَرُوا وَصَدُّوا عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ زِدْنَاهُمْ عَذَابا فَوْقَ الْعَذَابِ بِمَا کانُوا یفْسِدُونَ»(10)؛ کسانی که کفر ورزیدند و از راه خدا باز داشتند به سزای آن‌که فساد می‌کردند عذابی بر عذابشان می‌افزاییم. قرآن کریم چنین کافرانی را به صرف کفری که دارند مفسد نمی‌داند و وعید عذاب مضاعف برای آنان به خاطر کفری که دارند نمی دهد، بلکه چنین کافرانی که به «عَذَابا فَوْقَ الْعَذَابِ» دچار می‌شوند کسانی هستند که افزون بر کفر خود، دیگران را نیز از راه حق باز داشته و مانع حق‌گروی آنان شده‌اند.

4. در جامعه برخی نیز هستند که جز توطئه برای گمراهی مردم کاری ندارند: [=book antiqua]«وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ یشْتَرِی لَهْوَ الْحَدِیثِ لِیضِلَّ عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ بِغَیرِ عِلْمٍ، وَیتَّخِذَهَا هُزُوا، أُولَئِک لَهُمْ عَذَابٌ مُهِینٌ»(11)؛ و برخی از مردم کسانی‌اند که سخن بیهوده را خریدارند تا مردم را بی‌هیچ دانشی از راه خدا گمراه کنند و راه خدا را به ریشخند گیرند. برای آنان عذابی خوارکننده خواهد بود. اینان افراد پلیدی هستند که از سر پلیدی خود،(پیروی هوی و هوس و برای کسب شهرت و نان) بی هیچ دانشی بدی‌ها را می‌خریدند و به قصه‌پردازان و رمان‌نویس‌ها پول می‌دادند تا مردم را با آن از قرآن کریم گمراه کنند و یکی سکهٔ صاحب عیار ما را بی‌رونق سازند. «لَهْوَ الْحَدِیثِ»اعم از شعرها و ترانه‌ها و سخنان گزافه ای است که به صورت غنایی خوانده می‌شود.

بر این اساس، تفاوتی نمی کند، هر کس با هر هدف و انگیزه ای، چه با هدف ضربه زدن به اصل و اساس اسلام و ارزشها و چه با هدف تبعیت از هوا و هوس و کسب نان و نام، عالمانه و آگاهانه، ارزشهای الهی را مقلوب و معکوس جلوه داده و اندیشه ها و اعمال شرعی و اخلاقی را بر خلاف آنچه حق و حقیقت است بنحوی انحرافی و التقاطی تبلیغ و ترویج نموده موجب گمراهی افرادی شود، قطعاً گرفتار عذاب دردناک و خوارکننده دوزخ خواهد گشت و مشمول عقوبت گناهی است که بیانش در آیات قرآن گذشت.

موفق باشید ...@};-

پی نوشت_____________________________________________________
1. امام خمينى، استفتاآت،قم ، دفتر انتشارات اسلامي جامعه مدرسين حوزه علميه قم ، 1378 هـ.ش ، ج 2، ص 14.
2 . آيت الله فاضل لنكرانى، جامع المسائل،نشر مهر ، چاپ سوم ، 1376 هـ.ش ، ج 1، ص 256.
3 . آيت الله فاضل لنكرانى، همان.
4. آیت الله خامنه ای ، رساله اجوبه الاستفتاات(ويرايش جديد) ،تهران ، انتشارات پيام عدالت ، 1389، س 1128 به بعد.
5. آیت الله خامنه ای ، رساله اجوبه الاستفتاات ، س 1140.
6. برگرفته از پایگاه مرکز ملی پاسخگویی به سؤالات دینی، نظر اسلام در باره موسیقی.
7. مائده، آیه 32.
8. نساء، آیه 44.
9. انفال، آیه 47.
10. نحل، آیه 88.
11. لقمان، آیه 6.

۱۳۹۶/۰۵/۱۲ - ۰۲:۱۹

ارسال پیام

Shia Genius

[="Times New Roman"][="Black"]سلام و عرض احترام خدمت استاد مشکور عزیز.@};-

خیلی ممنونم از وقتی که گذاشتید و پاسخی که دادید.

راستش با ویرایش کوچک ولی ماهرانه ای که مدیر ارجاع سوالات روی پست من انجام داد و حرف من رو عوض کرد، یک مقدار به پاسخ شما مشکوک شدم

که نکند پشت پرده سفارشی به شما شده که این تاپیک رو یه جوری رد کنید که یه وقت بحثی پیش نیاد.:khandeh!:

مشکور;938162 نوشت:

، بلكه اين بزرگواران موسيقي را بر سه قسم كرده اند:
1- موسيقي مطرب و مناسب مجالس لهو و لعب و گناه.
2- موسيقي غير مطرب.
3- موسيقي مشكوك بين مطرب و غير مطرب. يعني صداهائي كه نمي توان تشخيص داد كه آيا مطرب است و مناسب مجالس گناه يا اين گونه نيست.

گونه اول از موسيقي نزد تمام فقها بر اساس ادله روائي و قرآنی حرام مي باشد، ولي موسيقي نوع دوم يعني موسيقي غير مطرب نزد اكثر فقها حرام نمي باشد فلذا گوش دادن به آن ها اشكال ندارد. گوش دادن به موسيقي نوع سوم نیز به فتواي برخي از فقهاي بزرگوار، اشكالي ندارد. به فتواي برخي از مراجع بزرگوار دقت كنيد:

«موسيقى مطرب حرام است و صداهاى مشكوك مانع ندارد و تشخيص با عرف است». (1) موسيقى به يك تعريف، تركيب صداها است، به نحوى كه خوش آيند باشد، از اين رو اگر مناسب مجالس لهو و لعب باشد حرام است وگرنه اشكالى ندارد.(2) معناى مطرب اين است كه حالت غير عادى براى اشخاص از نظر وجد و نشاط به وجود آورد، به طورى كه انسان را به وادى فساد و عياشى و خوش‏گذرانى بكشاند و باعث غفلت انسان از خدا شود.(3) موسیقی مناسب با مجالس لهو و لعب حرام است و گرنه اشکال ندارد . تشخیص آن با عرف مکلف است. (4) موسیقی های مشکوک اشکال ندارد. (5)

بنابراين، بر اساس يك تحليل فقهى مى‏ توان اظهار كرد كه موسيقى به طور مطلق حرام نيست بعبارتی گوش دادن به هر موسيقى حرام نمى‏ باشد. اگر موسيقى برگرفته از مضامين و اشعار داراى محتواى غیر اخلاقی و صداهای مطرب نباشد، حرمتى نداشته، گوش دادن به آن نيز حرام نيست، بلكه موسيقى كه مناسب با مجالس لهو و لعب و فساد باشد حرام است. در اين بين تفاوتي هم بين موسيقي به همراه شعر و خوانندگي و موسيقي صرف و به اصطلاح موزيك وجود ندارد. هر كدام از آن ها كه هر يك از اين خصوصيات را كه ذكر شد، داشته باشد، به يكي از احكام گفته شده تعلق پيدا مي كند. يعني اگر مطرب باشد، حرام و اگر غير مطرب يا مشكوك به طرب باشد، غير حرام است.(6)

دوم. در پاسخ به بخش دوم سؤالتان در خصوص گناه و عقوبت کسانی که آگاهانه کارهای خلاف شرع و اخلاق را تبلیغ نموده و موجب گمراهی عده ای می شوند گفتنی است: اضلال و گمراه کردن دیگران از مسیر حق و هدایت، آنقدر مصیبت بار است که در روایات به کشتن دیگران تشبیه شده است. چرا که اگر کسی را گمراه کردیم، در واقع او را از حیات پاکیزه‌ی ابدی در بهشت محروم ساخته‌ایم و در واقع نفس ناطقه و روح وی را کشته ایم و این نوع مرگ بسا بدتر و مهلک تر از مرگ جسم و جان است.از امام صادق(علیه‌السلام) در باره تفسیر این آیه سؤال شد:[=book antiqua]«هرکس دیگری را [به ناحق] بکشد، چنان است که همه‌ی مردم را کشته است..»
(7)؛ حضرت در پاسخ فرمودند: [=book antiqua]«و من أخرجها من هدیً ألی ضلالٍ فقد واللهِ أماتها...،[=book antiqua]و کسی که او را از هدایت به سوی گمراهی خارج سازد، همانا سوگند به خدا که او را کشته است!».
خداوند در آیات بسیاری به گمراه کنندگان و عقوبت آنها اشاره نموده که چند نمونه را ذکر می کنیم:
1.
[=book antiqua]«أَلَمْ تَرَ إِلَی الَّذِینَ أُوتُوا نَصِیبا مِنَ الْکتَابِ یشْتَرُونَ الضَّلاَلَةَ وَیرِیدُونَ أَنْ تَضِلُّوا السَّبِیلَ»(8)آیا به کسانی که بهره‌ای از کتاب یافته‌اند ننگریستی، گمراهی را می‌خرند و می‌خواهند شما نیز گمراه شوید. نکتهٔ مهمی که در این آیه است این است که برخی نه‌تنها خود گمراه هستند و نه‌تنها راه هدایت را سد می‌کنند، بلکه تلاش دارند راه و مسیر هدایت را کج نمایند. آنان راه را کج و منحرف می‌نمایند نه این که گروهی را به انحراف بکشانند و به تعبیر قرآن کریم: [=book antiqua] «یرِیدُونَ أَنْ تَضِلُّوا [=book antiqua]السَّبِیلَ». آنان با ایجاد جنگ روانی بسیار پیچیده، تابلوی هدایت را جابه‌جا می‌نمایند، به‌طوری که همه پشت به قبله نماز بگزارند و بپندارند رو به قبله هستند. آنان که مسیر هدایت را تغییر می‌دهند و آن را به انحراف می‌کشانند، نمی‌گویند این راه را نروید، به عکس، راه را صد و هشتاد درجه تغییر مسیر می‌دهند و همه را بر رفتن آن راه تشویق می‌نمایند.
2. چنین کسانی مصداق «ائمة الکفر» هستند. اینان بدتر از کسانی هستند که راه حق را مانع می‌شوند و قرآن کریم در حق آنان می‌فرماید: [=book antiqua]«وَلاَ تَکونُوا کالَّذِینَ خَرَجُوا مِنْ دِیارِهِمْ بَطَرا وَرِئَاءَ النَّاسِ وَیصُدُّونَ عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ وَ اللَّهُ بِمَا یعْمَلُونَ مُحِیطٌ»(9)؛ و مانند کسانی مباشید که از خانه‌هایشان با حالت سرمستی و به صرف نمایش به مردم خارج شدند و مردم را از راه خدا باز می‌داشتند و خدا به آن‌چه می‌کنند احاطه دارد. چنانکه در انقلاب اسلامی نیز بسیاری که اتفاقاً چهره‌های موجهی داشتند نیز سعی نمودند تا مسیر انقلاب اسلامی را از خط امام ره و مسیر ولایت فقیه و ارزشهای اسلامی و انقلابی منحرف نمایند.

3. خداوند به چنین کسانی وعید عذاب مضاعف داده است، می‌فرماید: [=book antiqua]«الَّذِینَ کفَرُوا وَصَدُّوا عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ زِدْنَاهُمْ عَذَابا فَوْقَ الْعَذَابِ بِمَا کانُوا یفْسِدُونَ»(10)؛ کسانی که کفر ورزیدند و از راه خدا باز داشتند به سزای آن‌که فساد می‌کردند عذابی بر عذابشان می‌افزاییم. قرآن کریم چنین کافرانی را به صرف کفری که دارند مفسد نمی‌داند و وعید عذاب مضاعف برای آنان به خاطر کفری که دارند نمی دهد، بلکه چنین کافرانی که به «عَذَابا فَوْقَ الْعَذَابِ» دچار می‌شوند کسانی هستند که افزون بر کفر خود، دیگران را نیز از راه حق باز داشته و مانع حق‌گروی آنان شده‌اند.

4. در جامعه برخی نیز هستند که جز توطئه برای گمراهی مردم کاری ندارند: «وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ یشْتَرِی لَهْوَ الْحَدِیثِ لِیضِلَّ عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ بِغَیرِ عِلْمٍ، وَیتَّخِذَهَا هُزُوا، أُولَئِک لَهُمْ عَذَابٌ مُهِینٌ»(11)؛ و برخی از مردم کسانی‌اند که سخن بیهوده را خریدارند تا مردم را بی‌هیچ دانشی از راه خدا گمراه کنند و راه خدا را به ریشخند گیرند. برای آنان عذابی خوارکننده خواهد بود. اینان افراد پلیدی هستند که از سر پلیدی خود،(پیروی هوی و هوس و برای کسب شهرت و نان) بی هیچ دانشی بدی‌ها را می‌خریدند و به قصه‌پردازان و رمان‌نویس‌ها پول می‌دادند تا مردم را با آن از قرآن کریم گمراه کنند و یکی سکهٔ صاحب عیار ما را بی‌رونق سازند. «لَهْوَ الْحَدِیثِ»اعم از شعرها و ترانه‌ها و سخنان گزافه ای است که به صورت غنایی خوانده می‌شود.

بر این اساس، تفاوتی نمی کند، هر کس با هر هدف و انگیزه ای، چه با هدف ضربه زدن به اصل و اساس اسلام و ارزشها و چه با هدف تبعیت از هوا و هوس و کسب نان و نام، عالمانه و آگاهانه، ارزشهای الهی را مقلوب و معکوس جلوه داده و اندیشه ها و اعمال شرعی و اخلاقی را بر خلاف آنچه حق و حقیقت است بنحوی انحرافی و التقاطی تبلیغ و ترویج نموده موجب گمراهی افرادی شود، قطعاً گرفتار عذاب دردناک و خوارکننده دوزخ خواهد گشت و مشمول عقوبت گناهی است که بیانش در آیات قرآن گذشت.

مشکور;938162 نوشت:

اول. حجت الاسلام دانشمند در سخنانشان، بدون اینکه به اقسام موسیقی از نگاه اسلام اشاره کنند بطور مطلق استماع هر نوع موسیقی را حرام دانسته و سخن هر کسی که شنیدن موسیقی را جایز بداند را مردود اعلام می کند، گو اینکه ایشان در سخنشان بنحوی دچار افراط شده و گوی سبقت را از فقها و مراجع عظام تقلید ربوده اند، در حالیکه نزد اكثر فقهاي بزرگوار، موسيقي به صورت مطلق حرام نمي باشد

خیلی عجیبه که شما همچین حرفی می زنید. هم من هم شما به خوبی می دونیم که منظور ایشان موسیقی حرامه و کسی با موسیقی حلال مشکلی نداره.

در ادامه ی صحبتهایشان به موارد دیگری هم اشاره کردند که شما ترجیح دادید درباره شان حرفی نزنید، منم دیگه اصراری نمی کنم.

استاد مشکور عزیز، خیلی کارها حلال هستن و ما می تونیم انجام بدیم. ولی مگه هرکاری که آدم بتونه انجام بده، باید انجام بده؟

حرف من اینه که یه عده در صدا و سیما دارن آدرس غلط به مردم و جوان ها میدن. روی چه حسابی؟ روی حساب اینکه طبق نظر مراجع اشکالی ندارد.

این همه هزینه میکنند برای تست خوانندگی، برای کنسرت بی خاصیت ترین انسان های روی کره ی زمین.

حالا چون مراجع گفتند فلان موسیقی اشکالی ندارد، ما باید بیایم واسش سیستم و فلسفه درست کنیم و به عنوان اصل و صراط مستقیم به خورد مردم و جوانها بدیم؟

موسیقی فقط یک نمونه هست.

صبح تا شب توی تلویزیون تبلیغ میکنن این عدد روبه فلان شماره پیامک کنید توی قرعه کشی شرکت کنید.

شارژ پنج هزار تومنی بخرید در قرعه کشی شرکت کنید. ( یه وقت فکر نکنید از پول همین شارژها جایزه رو تهیه میکنن هااااا، نه نه اصلااااا )

اگر در یک هفته اینقدر مکالمه کنید، فلان قدر جایزه می گیرید. ( یه وقت فکر نکنید اینا تشویق مردم به اسراف کردنه هااااا، نه نه اصلاااااا )

فلان محصول رو 99 هزار تومان بخرید. ( یه وقت فکر نکنید اون هزار تومن رو برای بازی با روان مردم کم کردن هااااا، نه نه ، اصلااااا :Cheshmak: )

در هشت سال دفاع مقدس این همه شهید و جانباز دادیم، این همه شهید مدافع حرم دادیم که بازیگر و فوتبالیست بشن الگوی جوانها؟

بازیگری که توی خونه ی چند میلیاردی میشینه درد مردم رو می فهمه که میاد میگه "ما برای مردم کار میکنیم" لعنت خدا بر آدم دروغگو.

فوتبالیستی که میلیاردی پول میگیره و موبایل بالای سی میلیون تومن از جنس طلا و نقره میخره درد مردم رو می فهمه که میاد میگه "ما صبح تا شب برای مردم عرق می ریزیم"

نه عزیز، اینا سیاه بازی و به بازی گرفتن مردم هست، اینا تبلیغات مسموم هست. اینا دورویی هست.

فلان فوتبالیست سر یه خطا با سر میره تو صورت بازیکن حریف. در رسانه ملی فحش رکیک میده و تصویرش پخش میشه.

در جایی دیگر همین فوتبالیست منتقد درجه یک خودش رو در آغوش می گیره و با لبخند نقدهاش رو گوش میکنه.

با عرض معذرت، این ته ته ته ته پدر سوخته بازیه.

در سیاست هم همینطوره. اصلاح طلب . اصولگرا . حزب این . حزب اون . حامیان این . حامیان اون . باند این . باند اون.

آخه من نمی فهمم خدمت کردن به مردم این همه فیلم بازی کردن داره؟ این همه حزب بازی داره؟

این مسخره بازیا چیه ، کسی که دلش واسه مردم بسوزه و بخواد خدمت کنه ، بدون هیچ باند بازی اینکارو انجام میده.

ما شهدا رو تبلیغ نمی کنیم، چون اگر مردم اونهارو بشناسند دیگه کسی پست های مارو لایک نمی کنه.

دیگه کسی واسه ما کامنت قلب نمیزاره. طرفدارامون رو از دست میدیم. دیگه کسی واسه ما دست نمیزنه. دیگه کسی فیلمهای ما رو نمی بینه.

مگه میشه از این همه خودخواهی گذشت؟

مگه دیوانه ام بیام شهدا رو تبلیغ کنم. فقط ماهی یه بار درباره شهدا حرف میزنم اونم واسه اینکه هوادارام زیاد بشن.

هوووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووف.

۱۳۹۶/۰۵/۱۲ - ۰۸:۱۶

ارسال پیام

مشکور