چگونه مناعت طبع را در فرزندان خود ایجاد کنیم؟

تب‌های اولیه

27 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
چگونه مناعت طبع را در فرزندان خود ایجاد کنیم؟

به نام خدا

سلام.
چگونه صفات شخصیتی ارزنده مثل "مناعت طبع" و "بزرگ منشی" را در فرزندان خود ایجاد کنیم؟
چگونه فرزندان خود را "چشم و دل سیر" بار بیاوریم؟

لطفا کارشناس محترم توضیح تفصیلی بفرمایند.
پس از پاسخ کارشناس محترم ، إن شاء الله بحث را بازتر خواهیم کرد.

با نام و یاد دوست





کارشناس بحث: استاد نشاط

مناعت طبع یا عزت نفس یک امری است که سفارش دین بوده و معمولا انسانهای بزرگ چنین خصوصیاتی را دارا هستند و یک نوع کمال انسانی حساب می شود.
حال چه کنیم فرزندان ما دارای عزت نفس و مناعت طبع داشته باشند:
1. اصلاح رفتار خود
فرزندان از رفتار پدر و مادر الگو می گیرند، اگر ما مناعت طبع داشته باشیم به این شکل که فردی بی نیاز بوده و بیجا و بی جهت خود را خوار و ذلیل نکنیم فرزندان ما هم چنین خواهند شد، رفتارهایی مثل:
الف: عدم درخواست نیاز غیر ضروری از دیگران
پیامبر ارجمند اسلام درخواست کردن غیرضروری را نشانه ی فقر و ذلت می شمارد و می فرماید:
قِلَّةُ طَلَبِ الْحَوائِجِ مِنَ النَّاسِ هُوَ الْغِنَی الْحَاضِرُ وَ کثْرَةُ الْحَوائِجِ اِلَی النَّاسِ مَذَلَّةٌ وَ هُوَ الْفَقْرُ الْحاضِرُ؛ کم خواهش کردن از مردم، بی نیازی حاضر و زیاد خواهش کردن از مردم، خواری و فقر حاضر است.( تحف العقول، ص9)
پس بهتر است که در رفتارهای خود رفتار ذلیلانه نشان ندهیم تا فرزندان رفتار صحیح را یاد بگیرند و بعدا تکرار کنند.
ب: در صورت نیاز و کمک گرفتن از دیگران باید عزتمندانه باشد.
پیامبراکرم(ص):
اُطْلُبُوا الْحَوائِجُ بِعِزَّةِ النَّفْسِ؛ خواسته های خود را با حفظ عزت نفس بخواهید.(نهج السعاده، ج8، ص276)
اگر نوع صحبت و گفتگوها ذلیلانه باشد، طبیعتا باعث یادگیری غلط فرزندان هم خواهد شد. پس می توان در مواقع ضروری اظهار نیاز کرد منتها با کرامت نفس، محترمانه و بدون ذلت و خواری و با برخورد غنی گونه (مثل اینکه بی نیاز هستید) و نیازی نیست که انسان به انواع حلیه و کلک و ذلت و دروغ دست بزند تا مشکل حل شود.
ج: تا جایی که امکان دارد اظهار نیاز از دیگران نداشته باشید.
پیامبر اعظم(ص) در سفارش به «ابوذر غفاری» می فرماید:

یا اَباذرُ اِیاک وَ السُّؤالَ فَاِنَّهُ ذُلٌّ حاضِرٌ وَ فَقْرٌ تَتَعَجَّلُهُ وَ فِیهِ حِسابٌ طَوِیلٌ یوْمَ الْقِیامَه؛ ای ابوذر! از سؤال کردن [اظهار نیاز و نداری] بپرهیز؛ چون این کار، ذلت نقد است و فقری است که خود به استقبال آن رفته ای و این کار در روز قیامت، حساب طولانی خواهد داشت.( وسائل الشیعه، ج6، ص308)
وقتی انسان بتواند کارهای خود را با توانایی و تلاش خود بنحو احسن انجام دهد، در این صورت روح انسان بزرگ می شود و هیچ فردی انتظار بیجایی از ما نخواهد داشت.
2. نشان دادن عملی رفتار عزتمندانه و توضیح آن
3. تشویق به تلاش و کوشش
چون فردی که اهل تلاش و کوشش است، پیوسته کارهای خود را با موفقیت انجام می دهد و دیگر نیازی به دیگران نخواهد داشت تا مجبور به قبول ذلت و منت کسی باشد.
4. ارائه الگوهای برتر مثل معصومین علیهم السلام
تعریف کردن داستها و سیره اخلاق و رفتار معصومین علیهم السلام می تواند علاقه و انگیزه تقلید و تکرار رفتارهای عزتمندانه را در زندگی بیشتر کند.
5. انتخاب دوستانی که رفتار عزتمندانه و همراه با مناعت طبع را از خود نشان می دهند.
معمولا بچه ها از هم سالان خود تاثیر می پذیرند، وقتی رفتار ذلیلانه را ببینند شاید یاد بگیرند و در نتیجه مناعت طبع آنها آسیب ببیند، از این رو بهتر است به این موضوع اهمیت ویژه ای داده شود.
6. نقل قصه هایی که فرد قهرمان در آن شخصی ست که رفتارش عزتمندانه دارد.
7. انتخاب معلمی که مناعت طبع را متوجه است و موقع برخورد و رفتار در کلاس به این مسئله اخلاقی توجه دارد.( می توان با پرسیدن از چند نمونه رفتارهای معلم او را کشف و رفتارهای او را مورد تحلیل و بررسی قرار داد)

با تشکر از شما

اقدامات ما در رابطه با مسایلی مثل پول تو جیبی فرزندمان چگونه باید باشد تا مناعت طبع را در او ایجاد یا تقویت کند؟

آیا به فرزند باید سختی داد تا اهل سختی بار بیاید و اهل ناز و نعمت بار نیاید و در آینده بتواند سختی ها را تحمل کند و از کسی درخواست نکند؟

یا باید او را برخوردار ساخت تا چشم و دل سیر بار بیاید؟

جایی یکی از کارشناسان سایت از قول شخصیتی نقل کرده بودند که: در ایام طلبگی دچار مشکلا بودم اما چون مادرم از خانواده متمولی بود ، مناعت طبعی که از مادرم به ارث برده بودم نمی گذاشت من مشکلم را به کسی بگویم (نقل به مضمون).

از فرمایش شما این نتیجه را گرفتم که مناعت طبع و سایر صفات عالی شخصیتی ، ریشه در عزت نفس دارند.
حالا یک سئوال ریشه ای تر:
چگونه عزت نفس را در فرزندمان ایجاد و تقویت کنیم؟ رفتارهای روزمره ما با او چگونه باشد؟ تنبیه اش نکنیم؟ آزادش بگذاریم؟ در کارهایش به او کمک بکنیم یا نه؟ و .....

من خودم خيلي رو تربيت بچم حساسم
كتاب زياد خوندم
براي مناعت طبع قبل از هر چيزي بايد به بچه احترام بذاري بچه ها خيلي باهوشن ميفهمن بي احترامي رو
در ضمن اصلا نبايد دم به دقه نيازهاشون بر طرف بشه
من پسرم كوچيكه تا دو سالگيش هر چي ميخواست براش ميخريدم شديدا لوس شده بود اصلا هم ديگه ذوق نميكرد
الان يه ساله از پنج تا نيازش فقط سه تاش رو براورده ميكنم دوتاش رو ميذارم با برا تشويقش يا اصلا نميخرم تا صبر و قناعت رو ياد بگيره
نتيجه اش اين شده لوس بازيهاش كمتر شده

یاقوت احمر;888076 نوشت:
اقدامات ما در رابطه با مسایلی مثل پول تو جیبی فرزندمان چگونه باید باشد تا مناعت طبع را در او ایجاد یا تقویت کند؟

احسنتم نکته خوبی است، از آنجایی که فرزندان هم خواسته هایی دارند و دنبال این هستند که نیازهایشان را به طور عزتمندانه رفع کنند و اگر والدین بی توجه شوند شاید منت و ذلت دیگران را بکشد تا مقداری خوراکی و ... را به او بدهند و همین رفتار را در بزرگی تکرار و عادت کنند و مصیبتی برای خانواده ها شود. و از طرف دیگر ولخرجی و بی تفاوتی و پاسخ به هر نیاز انها موجب ایجاد لوس شدن و ول شدن بچه ها می شود.
پس بهتر است:
1. نیازهای او را شناسایی کنیم.
2. پول در اختیارش بگذاریم ولی پیشنهادی بدهیم که برای پولش مدیریت کن و یا نحوه خرج کردن آن را توضیح بدهیم، و البته ما هم به نحوه مدیریت و تدبیر آن کمک کنیم تا به مرور یاد بگیرد.
3. نه خیلی زیاده روی کنیم و نه خیلی افراط کرده و هیچ اهمیتی ندهیم، بلکه تا حد امکان در حد پول تو جیبی برای او پولی بدهیم و قلکی هم در نظر بگیریم، به خواسته هایش اهمیت داده و لا فکر و منش او برنامه ریزی کنیم تا هم زیاده روی نکند و هم حالت احساس ذلت در پیش دیگران نداشته باشد.
4. روی شناخت و توجیه خرج پول با زبان خودش حرف بزنیم تا قانع شود، در این صورت می توان به مراد رسید.

نشاط;888113 نوشت:

با سلام

با تشکر از مطالب ارزشمند شما

جناب نشاط انسان وقتی در جریان زندگی قرار می گیرد و درگیر مشغله ها می شود فکر کردن به این مسائل مشکل می شود این مسئله یکی از ابعاد یا پازل تربیت است و مسائل زیاد دیگری برای تربیت وجود دارد و واقعا خیلی مشکل هست و وقتی در جریان زندگی قرار میگیری فقط قضیه یک بعدی برای عزت نفس نیست و در کنار همین مسئله, مسائل دیگری وجود دارد که باید با هم دیگر رعایت بشوند در حالی که ممکن است خیلی ها همین یک بعد عزت نفس را هم نمی توانند اجرا کنند و آموزش بدهند چه برسد به چند بعدی بودن قضیه و مسائل دیگر. به نظرتان باید چکار کنیم؟

سوال از کاربران: غیر از شما کارشناس محترم, آیا کاربران دیگر می توانند مسائل را با هم رعایت کنند و چند بعدی به قضیه بنگرند و آموزش بدهند؟

نشاط;888113 نوشت:
نه خیلی زیاده روی کنیم و نه خیلی افراط کرده و هیچ اهمیتی ندهیم

استاد ، آیا فرمایش شما به این معنی است که به خواسته های غیر ضروری یا با اهمیت اندک آنها جواب ندهیم؟
خوب ، اکثراً بچه ها چیزهای کودکانه را می خواهند که از نظر ما بزرگترها "غیر ضروری" قلمداد می شوند.
نکته دیگر : به چه بهانه ای از انجام آن سر باز بزنیم؟ چون باید با دلیل با بچه صحبت کنیم خصوصا در سنین نوجوانی.

آیا نقل زیر ، در راستای همین فرمایش شماست؟
شما شیوه ذیل را تأیید می کنید؟ نسبت آن چقدر باشد؟

ملورين;888106 نوشت:
از پنج تا نيازش فقط سه تاش رو براورده ميكنم دوتاش رو ميذارم با برا تشويقش يا اصلا نميخرم تا صبر و قناعت رو ياد بگيره

یاقوت احمر;888339 نوشت:
از نظر ما بزرگترها "غیر ضروری" قلمداد می شوند.
.
با سلام و احترام
بله همین طور هست، ولی در عین حال باید طوری باشد که حداقل برخی از درخواستهای او را معقولانه بپذیریم یا پیشنهاد بهتری را ارائه دهیم، همیشه هم ساز مخالفت نزنیمف به هر حال او هم بچه است و می خواهد بچگی کند، لذا توجه به درخواستهای او هم در برخی از موارد هم وجه موثری هم می تواند داشته باشد.

باسمه المدبّر

نشاط;888352 نوشت:
ولی در عین حال باید طوری باشد که حداقل برخی از درخواستهای او را معقولانه بپذیریم یا پیشنهاد بهتری را ارائه دهیم، همیشه هم ساز مخالفت نزنیمف

عرض سلام و ادب

در سنین نوجوانی بهتر نیست مقدار مشخصی(مگر موارد خاص)پول در اختیار نوجوان باشد تا خودش بین نیازهایش اهم و مهم کرده

و تصمیم بگیرد؟تا به این شکل هم مدیریت هزینه ها را بیآموزد و هم استقلال شخصیتش تقویت شود هم با قیمتها و بازار آشنا شده

و در نتیجه به تدریج خودش بفهمد کجا و چطور باید خرج کند؟

ضمن اینکه والدین هم نظارت و کنترل محسوس و نامحسوسشان را حفظ کنند؟

پ.ن

( به نظر می رسد لازمه ی این تشخیص مؤلفه های دیگر تربیتی است که زمینه هایش قبل از سن نوجوانی شکل می گیرد)

طوفان خورشیدی;886424 نوشت:
به نام خدا

سلام.
چگونه صفات شخصیتی ارزنده مثل "مناعت طبع" و "بزرگ منشی" را در فرزندان خود ایجاد کنیم؟
چگونه فرزندان خود را "چشم و دل سیر" بار بیاوریم؟


با سلام و عرض ادب خدمت کارشناس محترم و دوستان خوبم؛ راجع به این موضوع که مطرح شده عرض می کنم که بدون شک مناعت طبع يکي از عاليترين، مهمترين، شريفترين و با ارزشترين صفات انساني است و ضدّ آن، دنائت و پستي و لئامت و فرومايگي است. اگر فرزند عزیز ما طوری تربیت شود که متصف به این صفت عالی انسانی شود، قطعاً در زمان قدرت و ثروت، طغيان و بدمستي نمي‌کند و طبعاً در زمان فقر و نياز، خودپنداره فرومایه ای از خود نخواهد داشت ودچار تملّق گویی، دست بوسی، رکوع و تعظيم نخواهد شد. عدم مناعت طبع باعث بی توجهی به ویژگی های مثبت و درنتیجه از خودبیگانگی خواهد شد.

اما راجع به راهکار ایجاد این صفت در فرزندان عزیزمان، بنده به راهکارهایی که کارشناس محترم فرمودند، یک شیوه دیگر را اضافه می کنم. آموزه های دینی ما نشان می دهد عنصر دعا و اتکاء به وجودی ماورائی یعنی خداوند سبحان ابزاری قوی در ایجاد مناعت طبع می باشد. اگر ما از تربیت دینی به طور کلی و مسئله دعا و رابطه با خداوند سبحان و اهل بیت عصمت و طهارت به طور خاصف غفلت نکنیم و فرزندان خود را با این مقوله مهم آشنا کنیم، به طور حتم نگاه فرزندان ما در آینده به دستان مخلوقات نخواهد بود و این یعنی مناعت طبع. ارزشمند سازی کلامی و رفتاری ارتباط با خداوند سبحان، مسئله ای مهم در توجه فرزندان به این مقوله است.

طوفان خورشیدی;886424 نوشت:
چگونه مناعت طبع را در فرزندان خود ایجاد کنیم؟

سلام به همه دوستان عزیز و با خدا

یه داستانی رو دیدم در معنای مناعت طبع .جالبه.

[=georgia,times new roman,times,serif]توی قصابی بودم که یه پیرزن اومد تو و یه گوشه وایستاد[=georgia,times new roman,times,serif] .
یه آقای خوش تیپی هم اومد تو گفت: ابرام آقا قربون دستت پنج کیلو فیله گوساله بکش عجله دارم .....آقای قصاب شروع کرد به بریدن فیله و جدا کردن اضافه‌هاش ..... همینجور که داشت کارشو می‌کرد رو به پیرزن کرد گفت: چی میخوای ننه ؟
پیرزن اومد جلو یک پونصد تومنی مچاله گذاشت تو ترازو گفت: هَمینو گُوشت بده نِنه .....قصاب یه نگاهی به پونصد تومنی کرد گفت: پُون...صَد تُومَن فَقَط اّشغال گوشت میشه ننه بدم؟پیرزن یه فکری کرد گفت بده ننه! قصاب اشغال گوشت‌های اون جوون رو می‌کند می‌گذاشت برای پیره زن ..... اون جوونی که فیله سفارش داده بود همین جور که با موبایلش بازی می‌کرد گفت: اینارو واسه سگت می‌خوای مادر؟ پیرزن نگاهی به جوون کرد گفت: سَگ؟ جوون گفت آره ..... سگ من این فیله‌ها رو هم با ناز می‌خوره ..... سگ شما چجوری اینا رو می‌خوره؟ پیرزن گفت: میخوره دیگه ننه ..... شیکم گشنه سَنگم میخوره ..... جوون گفت نژادش چیه مادر؟ پیرزنه گفت بهش میگن توله سَگِ دوپا ننه .....( اینا رو برای بچه‌هام میخوام آبگوشت بار بگذارم! ) جوون رنگش عوض شد ..... یه تیکه از گوشتای فیله رو برداشت گذاشت رو اشغال گوشتای پیرزن ..... پیرزن بهش گفت: تو مَگه اینارو برای سَگِت نگرفته بودی؟ جوون گفت: چرا؟؟
پیرزن گفت ما غذای سَگ نمیخوریم ننه .....بعد گوشت فیله رو گذاشت اون طرف و اشغال گوشتاش رو برداشت و رفت
...

علی آرام;888451 نوشت:
اما راجع به راهکار ایجاد این صفت در فرزندان عزیزمان، بنده به راهکارهایی که کارشناس محترم فرمودند، یک شیوه دیگر را اضافه می کنم. آموزه های دینی ما نشان می دهد عنصر دعا و اتکاء به وجودی ماورائی یعنی خداوند سبحان ابزاری قوی در ایجاد مناعت طبع می باشد. اگر ما از تربیت دینی به طور کلی و مسئله دعا و رابطه با خداوند سبحان و اهل بیت عصمت و طهارت به طور خاصف غفلت نکنیم و فرزندان خود را با این مقوله مهم آشنا کنیم، به طور حتم نگاه فرزندان ما در آینده به دستان مخلوقات نخواهد بود و این یعنی مناعت طبع. ارزشمند سازی کلامی و رفتاری ارتباط با خداوند سبحان، مسئله ای مهم در توجه فرزندان به این مقوله است.

با سلام و تحیت
احسنتم
بله واقعا همین طور است اگر رابطه معنوی با خدا قوی تر باشد و اثار آن در زندگی دیده شود، برای فرزندان هم موثر واقع خواهد شد، و به طور کامل متوجه خواهند شد که رابطه با خدا ارزش مند است و ارزش و بزرگی انسان در گرو توجه به او و ایجاد رابطه قوی با اوست.

حبیبه;888407 نوشت:
عرض سلام و ادب

در سنین نوجوانی بهتر نیست مقدار مشخصی(مگر موارد خاص)پول در اختیار نوجوان باشد تا خودش بین نیازهایش اهم و مهم کرده

و تصمیم بگیرد؟تا به این شکل هم مدیریت هزینه ها را بیآموزد و هم استقلال شخصیتش تقویت شود هم با قیمتها و بازار آشنا شده

و در نتیجه به تدریج خودش بفهمد کجا و چطور باید خرج کند؟

ضمن اینکه والدین هم نظارت و کنترل محسوس و نامحسوسشان را حفظ کنند؟


با سلام و احترام
پیشنهاد شما خوب است و خصوصا نوجوانان دنبال استقلال هم هستند و عزت نفس آنها هم خیلی مهم می باشد، آزادی معنی دار و همراه نظارت و توجه غیر مستقیم و تکریم او در تربیتش و رفع موانع بحران بلغ موثر خواهد شد.

یاقوت احمر;888076 نوشت:
اقدامات ما در رابطه با مسایلی مثل پول تو جیبی فرزندمان چگونه باید باشد تا مناعت طبع را در او ایجاد یا تقویت کند؟

به نظر بنده اگر بخواهیم عزت نفس بچه با پول گرفتن از ما آسیب نبیند باید قبل از آنکه از ما تقاضا کند در اختیارش بگذاریم به اینصورت که به طور روزانه، متناسب با نیاز ها و سن او به او پول بدهیم.وبه تدریج هفتگی (به مقدار یک هفته) و بعد ماهانه در اختیارش بگذاریم.

نکته دوم اینکه باید زمانیکه در جمع دوستان و همسالان قرار می گیرد پول تو جیبی او کمتر از همسالان نباشد و احساس حقارت نکند.البته بیشتر هم نباشد که بخواهد پوز بدهد.

حال اگر بخواهیم با پول، عزت نفس او را افزایش بدهیم باید از پول به عنوان تشویق استفاده کنیم؛چون تشویق هم عزت نفس و هم اعتماد به نفس را بالا می برد.

نشاط;888599 نوشت:
تکریم

به نظرم مساله مهمی است.
استاد ، میشود این کلمه را باز کنید و چند مصداق آن را در ارتباط با فرزندان بیان بفرمایید؟

یاقوت احمر;888834 نوشت:
به نظرم مساله مهمی است.
استاد ، میشود این کلمه را باز کنید و چند مصداق آن را در ارتباط با فرزندان بیان بفرمایید؟

با سلام و احترام
تکریم و احترام فرزندان باعث خواهد شد که رشد مثبتی را در شخصیت فرزندان ببینیم.
تکریم در رفتار:
مثلا در صورت خطا در میان جمع: با رفتار تحقیر آمیز و تمسخر برانگیز او را کوچک نکنیم.
حضور او را در میان جمع ارج داده و او را بزرگ بشماریم و به وجودش اهمیت بدهیم، مثلا: موقع خوردن آب تعارف کنیم، موقع خوردن غذا برای او غذا بکشیم، در جای مناسبی او را بنشانیم، اگر کسی تحقیر کرد از او دفاع کنیم.
تکریم در گفتار:
از کلمات مودبانه استفاده کنیم، تعبیر آقا، دختر خانم، بزرگوار، مهربانم، لطفا، خواهش می کنم، متشکرم، از زحمت شما بی نهایت ممنونم و...
تکریم عملی:
به خاطر موفقیتهایش و یا صرفا به خاطر دوست داستنش هدایایی را تهیه و در اختیار او بگذاریم.

نشاط;888840 نوشت:

با سلام و احترام
تکریم و احترام فرزندان باعث خواهد شد که رشد مثبتی را در شخصیت فرزندان ببینیم.
تکریم در رفتار:
مثلا در صورت خطا در میان جمع: با رفتار تحقیر آمیز و تمسخر برانگیز او را کوچک نکنیم.
حضور او را در میان جمع ارج داده و او را بزرگ بشماریم و به وجودش اهمیت بدهیم، مثلا: موقع خوردن آب تعارف کنیم، موقع خوردن غذا برای او غذا بکشیم، در جای مناسبی او را بنشانیم، اگر کسی تحقیر کرد از او دفاع کنیم.
تکریم در گفتار:
از کلمات مودبانه استفاده کنیم، تعبیر آقا، دختر خانم، بزرگوار، مهربانم، لطفا، خواهش می کنم، متشکرم، از زحمت شما بی نهایت ممنونم و...
تکریم عملی:
به خاطر موفقیتهایش و یا صرفا به خاطر دوست داستنش هدایایی را تهیه و در اختیار او بگذاریم.

در مواردی که به خاطر اشتباه عامدانه اش ، یا به خاطر لجبازی اش ، لازم است تنبیه بشود ، چگونه می توانیم این کار را بکنیم که در عین حال ، منافی تکریم و عزت نفس هم نباشد؟

یاقوت احمر;889232 نوشت:
در مواردی که به خاطر اشتباه عامدانه اش ، یا به خاطر لجبازی اش ، لازم است تنبیه بشود ، چگونه می توانیم این کار را بکنیم که در عین حال ، منافی تکریم و عزت نفس هم نباشد؟

با سلام و احترام
قبلا او را متقاعد کنید و توضیح دهید، که نباید فلان رفتار اشتباه را تکرار کند، البته در عین حال باید اصل قانون و نوع تنبیه را از قبل مشخص کنید، اگر رفتار اشتباه نا مطلوب را تکرار کرد، می توانید تنبیه کنید( تنبیه به معنای محرومیت سفارش ماست، تنبیه بدنی را به جا نمی دانیم) تنبیه عاطفی و محصورد در یک صندلی به طوری که روی یک صندلی بنشانیم، به طوری که رو به دیوار باشد و تکان هم نخورد( به اندازه ده دقیقه) معمولا برای بچه ها کارساز و نتیجه بخش است.( چون دوست دارند تحرک بیشتری داشته باشند، لذا محدویت در تحرک آنها بهترین تنبیه و نوعی حالت پشیمانی و تلاش برای عدم تکرار رفتار نامناسب را بدنبال خواهد داشت)
تنبیه زیاد و نابجا و سرزنش و ایراد گیری مدام، عزت نفس را خراب می کند.
تا می توانید برای ترک رفتارهای اشتباه او را تشویق کنید تا خودشان سعی کنند در جبران رفتارهای غلط و اصلاح آن انگیزه داشته باشند در این صورت دیگر نیازی به تنبیه نیست و عزت نفس هم سالم می ماند.

نشاط;889235 نوشت:
تنبیه عاطفی و محصورد در یک صندلی به طوری که روی یک صندلی بنشانیم، به طوری که رو به دیوار باشد و تکان هم نخورد( به اندازه ده دقیقه) معمولا برای بچه ها کارساز و نتیجه بخش است.

این واقعا اثر بخش است؟
به گمانم هر بچه ای حاضر باشد این ده دقیقه را تحمل کند و حتی مدت بیشتر را تحمل کند اما کار خطایی را که دوست دارد ، انجام دهد.
و به نظرم هم منطقی فکر می کنند ! چون ارزشش را دارد.

[SPOILER]دخترم بد غذا است و حاضر نبود غذایی را که به او داده ام (دو عدد خرما) بخورد و حتی حاضر شده بود او را بکشم اما غذا را نخورد و تنها خواسته اش این بود که او را با سم بکشم تا درد نکشد! اما حاضر به خوردن آن دو عدد خرما نبود.

چنین فرزندی ، ده دقیقه محصور شدن روی صندلی، برایش چیزی نیست![/SPOILER]

یاقوت احمر;889241 نوشت:
این واقعا اثر بخش است؟
به گمانم هر بچه ای حاضر باشد این ده دقیقه را تحمل کند و حتی مدت بیشتر را تحمل کند اما کار خطایی را که دوست دارد ، انجام دهد.
و به نظرم هم منطقی فکر می کنند ! چون ارزشش را دارد.

با توجه به مشکلی که مطرح کردید شاید دلیلش لج بازی نباشد، از این رو تنبیه چنین رفتاری در فرض مذکور بی فایده هست، شاید دلیل امتناع ایشان فیزیولوژیکی است.

نشاط;889235 نوشت:
تنبیه عاطفی و محصورد در یک صندلی به طوری که روی یک صندلی بنشانیم، به طوری که رو به دیوار باشد و تکان هم نخورد( به اندازه ده دقیقه) معمولا برای بچه ها کارساز و نتیجه بخش است.( چون دوست دارند تحرک بیشتری داشته باشند، لذا محدویت در تحرک آنها بهترین تنبیه و نوعی حالت پشیمانی و تلاش برای عدم تکرار رفتار نامناسب را بدنبال خواهد داشت)

با سلام و احترام
استاد گرامی این تنبیه تا چند سالگی مناسب است؟آیا برای سن بیش از 5 سالگی هم کارساز است؟
تشکر

یکی دیگه.;889247 نوشت:
با سلام و احترام
استاد گرامی این تنبیه تا چند سالگی مناسب است؟آیا برای سن بیش از 5 سالگی هم کارساز است؟
تشکر

با سلام و احترام این نوع تنبیه برای کودکان تا زیر معمولا ده سال جواب میده، ولی شاید قانون کلی نباشد، باید امتحان کنید، ببینید چه قدر موثر واقع می شود، این روش یکی تنبیه ها موثر بوده، در برخی از موارد کارساز شده، ولی در عین حال باید تجربه کنید.

نشاط;889251 نوشت:

با سلام

ببخشید سوال بنده پاسخی ندارد؟

*taha*;888213 نوشت:
مسائل دیگری وجود دارد که باید با هم دیگر رعایت بشوند در حالی که ممکن است خیلی ها همین یک بعد عزت نفس را هم نمی توانند اجرا کنند و آموزش بدهند چه برسد به چند بعدی بودن قضیه و مسائل دیگر. به نظرتان باید چکار کنیم؟

سوال از کاربران: غیر از شما کارشناس محترم, آیا کاربران دیگر می توانند مسائل را با هم رعایت کنند و چند بعدی به قضیه بنگرند و آموزش بدهند؟


عزت نفس یک چیز درونی است و با رفتارها خود را بروز می دهد، اگر ملزم باشیم رفتارهای سنجیده ای را در مرحله عمل نشان بدهیم، ریشه بسیاری از مسائل حل خواهد شد و عزت نفس هم به فرزندان منتقل خواهد شد.

با تشکر از راهنمایی های استاد عزیز

نکته مهمی که وجود داره ، "هماهنگی" است. ممکنه ما در چند جا ، با فرزندمان بر مبنای عزت و تکریم رفتار کنیم ، اما در یک یا چند جای دیگر طور دیگری رفتار کنیم.

اگر در مجموعه رفتارهای ما ، هماهنگی وجود نداشته باشد ، اثر نخواهد گذاشت.

مدتی است به "هماهنگی" در تربیت فرزند (و سایر امور زندگی) می اندیشم.

آنچه باعث شد به اهمیت "هماهنگی" پی ببرم ، یکی از پستهای استاد حامی در تاپیک شوخ طبعی ها بود.

[="Tahoma"][="DarkGreen"]

*taha*;888213 نوشت:
سوال از کاربران: غیر از شما کارشناس محترم, آیا کاربران دیگر می توانند مسائل را با هم رعایت کنند و چند بعدی به قضیه بنگرند و آموزش بدهند؟

بسم الله الرحمن الرحیم
اللهم عجل لولیک الفرج
سلام علیکم ورحمه الله و برکاته

بنظر خود سازی فردی پدر و مادر و اطرافیان اثر گذار تاثیر خاصی روی عزت نفس کودک دارد و بر اساس سن کودک میزان تاثیر ان و شیوه آن فرق دارد

7 سال ابتدایی سن کودک دوره سیادت اوست

پس بگذارید سیادت کند و توجه کنید به این امر

مثلا در بازی ها او را مثل یک آقا بر خورد کنید به او
در تنبیه ها با سخن گفتن و بازی
(قهر کردن خودتان مثلا به مدت کوتاه)

در کل خودتون بچه بشوید.

یا علی(ع)@};-[/]

موضوع قفل شده است