مناعت طبع ، عزت

سلام. سوالی داشتم. بنده دختر و مجرد و 29 ساله و دکتری در یکی از رشته های علوم پایه دارم. رشته ما در بیشتر مواقع بدرد تدریس میخوره. من حدود 10 سال در یک دانشگاه دولتی تحصیل کرده ام. بعد از تمام شدن و دفاع از پایان نامه درخواست تدریس در همان جا رادادم. مدیر گروه گفتند باید درخواست کتبی و رزومه بدهید. من هم رزومه نوشتم و به مدت سه ماه منظر بودم. تا این که خودم پیگیری کردم و گفتند که برای این که به شما آزمایشگاه پایه بدیم باید دوباره بیای بشینی سر کلاس آزمایشگاه و درس رو بگذرونی. من گفتم که من کاملا با مطالب آشنا هستم و اگر میخواید همین الان ازم بپرسید.گفتند از این ترم به بعد باید تمام متقاضیان بیان بشینن سر کلاس. ما به مدت 4 ماه سر کلاس آزمایشگاههای پایه همراه با بچه های ترم 1 و 2 نشستم و جزوه نوشتم و حتی داده گرفتم. بعد از تمام شدن ترم گفتند بهتون زنگ میزنیم برای ترم بعد. مدتی گذشت و زنگ نزدن. خودم پیگیر شدم گفتن که ما از ترم های قبل نیرو دارقم و شما رو نمیخوایم. من گفتم که اگه نمیخواستین برای چی گفتین ما بیایم سر کلاس که جوابی ندادند. مدرس کلاس همون کسی بود که 10 سال پیش خودم این درسها رو با بالاترین نمره با اون گذرونده بودم. بعد از مدتی متوجه شدم که تعدادی از بچه هایی که شاگرد مدیر گروه و رئیس دانشکده تو فوق بودن رو بدون گذروندن کلاس برای تدریس دعوت کردن. این همه خفت کشیدم تو دانشگاهی که تمام تحصیلاتم اونجا بود یک واحد برای تدریس بگیرم که نشد. حتی من پیام نور و آزاد و علمی کاربردی هم رفتم و رزومه دادم و تقریبا خواهش کردم اما گفتن شما اگر دانشجوی خوبی بودی دانشگاه خودت بهت درس میداد. در حالی که من در تمام طی تحصیل جز 3 نفر اول بودم. حالا یکی از دوستام میگه که تو هر ترم باید تمام این دانشگاهها رو بری و مدام درخواست بدی و خواهش کنی تا بالاخره بتونی از یه جایی وارد شی. میخوام بدونم اینکار مصداق بارز خرد کردن شخصیت و عزت نفس اونهم برای یک دختر نیست و آیا اگه من اینکارو بکنم بعدا بخاطرش خودمو سرزنش میکنم یا نه؟