یه راهکار برای اونایی که خجالت میکشن امر به معروف کنند

بحث اتهام نيست
اين اقا مرتكب سه گناه شده
نگاه به نامحرم با دقت در جزييات
دروغ
فضولي در كار مردم
و البته كنترل نكردن نگاه حرام كه وظيفه شرعيش بوده! خدا الكي حكم نداده كه مردها جلو چشمشون رو بگيرن !!!

اصلا كلا نبايد گشت ارشاد باشه :/

يعني ميشه زماني بياد كه هركس كله اش تو كار خودش باشه؟ با هر عقيده اي و هر ديني !
مثل باقي كشورهاي اسلامي
ادمها همديگرو دوست داشته باشن و بدون قضاوت و تهمت در كنار هم زندگي كنن مثل باقي كشورها؟!
من كه واقعا از اين مدل بحثها خسته شدم بس كه حرفهاي تكراري توش زده ميشه اخرشم ميگن دلت نميخواد كشورت رو ترك كن برو
يعني به جاي حل مشكل فقط ميخوان ماست مالي كنن قضيه رو
يعني يا من بايد يا خلاف باور قلبيم و به زور لباش بپوشم و تحمل كنم يه از كشورم بندازن من رو بيرون
هيچ راه سومي هم نيست

[="Navy"]دقیقا ملورین هممون خسته شدیم از این بحث ها چون هیچ کس نمیخواد از مواضع خودش بیاد پایین ! چون هیچ کس فکر نمیکنه شاید من اشتباه کنم و نظر دیگری درست باشه
هم مذهبی ها نگاه از بالا به پایین دارن و تو بحث ها افراط میکنن هم غیر مذهبی ها سریع گارد میگیرن و مخالفت میکنن
ولی فقط کافیه فکر کنی پیش خودت که شاید اون ادم مذهبی دشمن من نباشه شاید باید چند دقیقه ای به حرفهاش فکر کنم به جای مخالفت سریع![/]

[="Navy"]

الان خودت هم داری قضاوت میکنی برای درست شدن جامعه اول باید از خودمون شروع کنیم
از کجا میدونی نگاه به قصد لذت بوده؟ یا با دقت دیده؟! در مورد دروغ هم که بنده خدا تاپیک زده که ببینه کار درستی بوده یا نه ![/]

[="Tahoma"][="Black"]

اين دو كه حتما باعث لجبازي من ميشه؟![/]

سلام

سلام علیکم

درد یک مومن نسبت به دین جداگانه اثر خود را دارد .

فرد باید خود را از طرف مقابل پایین تر دانسته و گمان و باورش اینطور باشد که بگوید این همان فرد هست که اگر به نماز و مسجد بیاید به دلیل جایگاه بالاتری که نسبت به من نزد الله ذوالجلال دارد و چون من سبب شده ام که او به مسجد بیاید (یا به طرف عمل خیر دیگر) الله تعالی ذره ای از خوبی ها را هم به من می دهد.

یعنی او را بالاتر و پاکتر از خود بداند .

همیشه به نتیجه نگاه کردن در امر به معروف سبب ناکامی می شود چون اگر فرد دعوت ما را پذیرفت و آمد به طرف حق ما اون وقت متوجه خودمون می شیم و میگیم بله من سبب شده ام و اگر هم نپذیرند و ما نتایج رو نگاه کنیم کم کم سرد میشیم و دست می کشیم لذا وظیفه ما گفتن هدایت و دلها در دست بلا کیف الله ذوالجلال هست .

خود دعوت دادن و امر به معروف کردن نیاز خود من (داعی ) هست نه او . زیرا که الله سبحانه و تعالی

کُنْتُمْ خَیْرَ أُمَّة أُخْرِجَتْ لِلنّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ تَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکَرِ وَ تُؤْمِنُونَ بِاللّهِ آل عمران 110

الله جل شانه امر به معروف را مقدم بر ایمان کرده است و بعد ایمان را آورده است علما می گویند به این دلیل که کسانی که زیاد این عمل را انجام دهند کیفیت ایمانشان بالا می رود.

پس در حقیقت این عمل نیاز خود ماست نه دیگران و مهم ترین چیز در دین هم همین ایمان هست و از تمام احکامات بالاتر می باشد.

با توجه به جو این زمانه در بیشتر شرایط امر به معروف نامحرم کارسازی کمی دارد. و جواب نمی دهد.

در مورد اینکه همیشه امر به معروف کنیم شرایط را باید نگاه کرد و طبق شرایط گفتارمان را جهت بدیم طوری که طرف ناراحت نشود. گاهی هم سکوت خودش خیلی حرفه.

[="Tahoma"][="Black"]

[="Tahoma"][="Black"]

[="Tahoma"][="Black"]

آنچه در زیر می‌آید، دروس "هفتادوششم و هفتادوهفتم" از جلد اول «رساله‌ی آموزشی» احکام و مسائل شرعی است که مطابق با فتاوای حضرت آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای مدظله‌العالی تهیه، تنظیم و منتشر شده است

« امر و نهی قلبی(اظهار رضایت و تنفر) درجاتی دارد که تا با پایین‌ترین درجه و سبک‌ترین راه می‌توان امر و نهی کرد

و به مقصود دست یافت نباید متوسل به درجه‌ی بالاتر شد.

این درجات بر حسب شدت و ضعف و بر حسب انواعی که دارند بسیارند. برخی از آنها عبارتند از: با تبسم و لبخند و روی گشاده برخورد کردن،

چشم فرو بستن، خیره شدن،

به روی دست زدن، دندان به لب گرفتن، با دست یا سر اشاره کردن، سلام نکردن، رو گرداندن، پشت گرداندن، صحبت را قطع کردن، قهر و ترک معاشرت کردن.

امر و نهی لسانی، درجاتی دارد که تا با پایین‌ترین درجه و آرام‌ترین لحن می‌توان به مقصود رسید نباید اقدام به درجه‌ی بالاتر کرد. این درجات بر حسب شدت و ضعف و

بر حسب انواعی که دارند بسیارند. برخی از آنها عبارتند از: ارشاد کردن، تذکر دادن، موعظه کردن، پند و اندرز دادن، مصالح و مفاسد و سود و زیانها را بر شمردن،

بحث و مناظره کردن، استدلالی سخن گفتن، با غلظت و درشتی حرف زدن، با تهدید صحبت کردن.

امر و نهی عملی درجاتی دارد که تا با پایین‌ترین درجه و آسانترین روش می‌توان نتیجه گرفت نباید به درجه‌ی شدیدتر پرداخت.

این درجات بر حسب شدت و ضعف و بر حسب انواعی که دارند بسیارند.

برخی از آنها عبارتند از: حایل شدن و جلوی فرد را گرفتن، حربه از دست‌گرفتن، وسایل گناه را از دسترس او خارج ساختن، عقب‌راندن،

دست طرف را محکم نگه‌داشتن، حبس‌کردن، سختگیری‌کردن، کتک‌زدن، به درد آوردن، مجروح و زخمی‌کردن، شکستن عضو، از کارانداختن، ناقص‌کردن، کشتن.

توجه:

با توجه به این که در زمان حاکمیت و اقتدار حکومت اسلامی می‌توان مراتب بعد از مرحله‌ی امر و نهی زبانی را

به نیروهای امنیتی داخل (پلیس) و قوه‌ی قضاییه واگذار کرد،

به خصوص در مواردی که برای جلوگیری از ارتکاب معصیت چاره‌یی جز اِعمال قدرت از طریق تصرف در اموال کسی که فعل حرام انجام می‌دهد یا تعزیر و

حبس او ومانند ان نیست، در چنین زمانی با حاکمیت و اقتدار چنین حکومت اسلامی، واجب است مکلفین در امر به معروف و نهی از منکر به امر و نهی(قلبی و) زبانی اکتفا کنند،

و در صورت نیاز به توسل به زور، موضوع را به مسؤولین ذیربط در نیروی انتظامی و قوه قضاییه ارجاع دهند.»