جمع بندی نقش خدا در ظلمی که یک ظالم انجام می دهد

بسمه العلیم

سلام علیکم

این اتفاقات می افتد به اراده ی حق تعالی و در طی آن بساط حیات دنیوی بر چیده و حیات اخروی انسان آغاز می گردد.

وقتی به باطن عالم رجوع کردیم آنجا دیگر از قوانین دنیا خبری نیست،این قوانین چه چیزهایی هستند؟قوانین عالم ماده

به تعبیری همان قوانین حاکم بر عالم طبیعت یا بفرمائید قوانین فیزیکی،ما وارد عوالم ما بعد الطبیعه و یا متافیزیک می شویم.

سخن از این نیست که اتفاقاتی که برای دنیا می افتد از چه قوانینی پیروی می کند،سخن از این است که عالم آخرت قوانین خودش را دارد.

1-به این دلیل که امر به سجده امر مولوی و تشریعی نبوده است،این اتفاق در عالم مثال افتاده است نه عالم طبیعت و زمین.

آدم علیه السلام خلیفه ی حق و معلم فرشتگان بوده است و فرمان به سجده در برابر او یک نوع تکریم و تحیّت برای آدم

و عبادت و فرمانبری برای فرشتگان محسوب می شده است.آدم(ع) مقام سیادت و ولایت بر فرشتگان را داشته است.

دستور حق توسط فرشتگان نقض نشد،بلکه اطاعت گردید.

شیطان از طایفه ی جن بود و مختار،بنابراین حکمت الهی ایجاب می کرد که از او سلب اختیار نگردد.

غیر از این آدم موجودی مرکب از قوه و فعل است و با حرکت جوهری و وجودی استعدادهایش به فعلیت می رسد

آنهم در بستر آزمایشات و ابتلائات الهی،خداوند این اختیار را به انسان داد که مطیع عقل و وحی شود یا از وساوس

شیطان تبعیت کند و در پرتو قدرت اختیار کمالات بالقوه اش را به فعلیّت برساند.

سبحان الله

رُخ دادن اتفاقات در بستر زمان و به تدریج است که علم فعلی حق تعالی به آن تعلق می گیرد و این علم بعد از ایجاد اشیاء است.

ولی اینکه نحوه ی بیان قران نعوذ بالله غلط است را متوجه نشدم.

پ.ن

حضرت علّامه طباطبایی و علّامه آملی در باره ی داستان حضرت آدم و شیطان و تمرد او از سجده نظر دیگری دارند.

سلام عزیزم

پیروز جان چرا خدا باید در ظلمی که به اون کودک میشه سهیم باشه؟؟؟؟ !!!‌
اگه این طور باشه که دیگه برپایی بهشت و جهنم هم یه چیز کشکی خواهد شد!

انسان میتونه راه خودش رو انتخاب کنه! و خداوند هم با فطرت و عقل و دین و پیامبران سعی کرده که انسان ها راه درست رو انتخاب کنن حالا اگه یه عده راه غلط رو انتخاب کنن خدا تقصیری نداره که! انسان دقیقا بر عکس سایر حیوانات اول به دنیا میاد و بعد ماهیتش مشخص میشه! ینی خودش ماهیت خودش رو مشخص می کنه!

سر جلسه امتحان یه سوالو غلط جواب بدیم که معلم مقصر نیست!
معلم درسشو داد! دانش اموز مختاره بین درس خوندن و درس نخوندن یکیو انتخاب کنه! و باید مسئولیت تصمیم خودش رو هم بپذیره! و تصمیم او تقصیر معلم نیست.

اینکه شما می فرمایید خدا به اون کودک ظلم کرده برای بنده قابل هضم نیست!
انگار شما ظالم رو یک عروسک خیمه شب بازی تصور می کنید که خدا درحال کنترل کردنش هست!

تصور کنید از خواب بیدار میشید در حالی که دو دست ندارید . شاید بعدها قرار بود با دستاتون گناهی رو مرتکب بشید . شما بدون اینکه گناه رو مرتکب بشید دستهاتون رو از دست میدید و خداوند رو ظالم میدونید . اگر هم دست داشته باشید و گناه رو انجام بدید باز هم خداوند ظالم هست . چون به شما دست برای انجام گناه داده . خوب این چه وضعیه ! شما کدوم حالت رو می پسندید . مجازات پیش از گناه یا مجازات پس از گناه !
پلیس راهنمایی و رانندگی ماشین شما رو می خوابونه چون فردا مسافرت بالای سرعت مجاز رانندگی خواهید کرد . چون در تمام مسافرت هاتون حداقل یک بار این کار رو انجام دادید ! آیا راضی هستید . از شنیدن این حرفها چه حسی خواهید داشت.

مذهب به یک طرز فکر حاکم در یک قوم گفته میشه.در دنیا مذاهب بسیاری وجود داره هر کدوم با عقاید منحصر به فرد خود.اسلام هم مستثنی نیست.فقط ادعا میکنند یک مذهب الهیست.ادعایی که خیلی راحت میشه زیر سوال بردش.
اگه احساس میکنی نمیتونی جواب سوالت رو بگیری به اینم فکر کن که صرفا یک مذهب ساخته بشر هست و بر اساس تفکرات خودشون.

چرا ناراحت میشی ! شما هنوز نمیدونی دستورات ما از کجا میاد !:Khandidan!:اگه نقدی بر هرکدوم داری مطرح کن و جواب بگیر . این فروم برای همین کاره . فکر نمیکنم تو هیچ جامعه ی متمدنی بزرگان یک دین رو به تمسخر بگیرن ! چون به هر حال عقاید تمام مردم جهان محترم هست !
هر بچه ی ابتدایی هم میدونه که مدار خورشید با مدار ماه و حرف غلط گردش خورشید به دور زمین تفاوت داره !:Khandidan!:
ممنون که موجبات خنده و شادی ما رو فراهم کردید ! بر اساس دین ما کلی ثواب کردید ! خوش بحالتون :Khandidan!:
ا

به هر حال ما که اعتقادی به این حرفا نداریم ....به خدا هم بگید لازم نیست نگران ما بشه ما خودمون بهتر میدونیم چطور زندگی کنیم.......جوابی هم دادی صرفا سیاه کاری بود که نگن کم اورده

ولی اینم بگم که اعتقاد به خدا با اعتقاد به دین متفاوته..دین بیشتر جنبه متعصبانه نسبت به یک سری مسایل داره......هر قومی بر اساس تفکرات خودش از خدا دین میسازه.

خدایی که برای اداره ی بندگانش برنامه نداشته باشه خدا نیست . حتی یک چوپان هم میدونه گوسفنداش رو از کجا ببره که گرفتار گرگ نشن .

اولاً ما فقط گفتیم که برخی از علما نیز فرشتگان را مجبور نمی دانند، نگفتیم فرشتگان از دید همگان مختار هستند. همینکه آنها عقل بدون شهوت دارند، و در نتیجه با دریافت دستور خدا، فقط یک آیندۀ ممکن(یعنی اجرای دستور خدا) برایشان معنی دارد، مصداق جبرگرا بودن فضای فرشتگان است. همچنین اینکه بر اساس آموزه های اسلام داوری قیامت و بهشت و جهنم برای فرشتگان معنی ندارد، باز هم نشانگر این است که فرشتگان اختیار انتخاب بین خوب و بد را ندارند که به خاطر انتخابشان بهشتی جهنمی بشوند.

ثانیاً فرق جبهۀ حق با شما دقیقاً در همین است که ما بر یک باور باطل پافشاری نمی کنیم، این ادعا که تمام علمای اسلام فرشتگان را مجبور می دانند، باطل بود و ما هم بر آن پا نفشردیم. دلیلش هم این است که ما همسو بودن با حق و حقیقت برایمان مهم است و نه پیروز شدن در بحثها و جدلها.

این هم از خنده دار ترین استفاده از مغالطه ی تلقین!!

نخیر عملکرد شما اینو ثابت میکنه. :ok:

چند پستی هست که منتظریم عقده های شما تمام بشود. ولی گویا هر چه می گویید، ته نمی کشد. اگر مایلید از الفاظ رکیکتری استفاده کنید تا بهتر تخلیه شوید، ولی لطفاً خودتان را به نفهمیدن نزنید که همه متوجه نشوند که چه کسی در جهل مرکب است. به راستی اینقدر فهمیدن این سخت است که بین فلاسفه اختلاف نظر بسیار است؟ آیا اگر بگوییم گروهی از فلاسفه تجربه گرای هستند و گروهی دیگر نیستند و ما مثل گروه دوم فکر می کنیم، امر عجیبی است؟ از دید بنده، همچنان نظر گروهی که می گویند فرشته مختار نیست درست است، و شما حتی نیم سطر دلیل علیه آن نیاوردید.

شما اختیار فرشتگان را مهمان ما باشید! این که شما نگرش اشتباهی داشته باشید اصلاً ایرادی ندارد، این ایراد دارد که نگرش طرف مقابل را محدود به یک نگرش خاص بدانید. ابعاد ندانستنِ شما بسیار وسیعتر از این مسئله هست. کسی که از سخنش آشکار است که موضع بیخدایی دارد، بعد از حرام بودنِ بحث با ما حرف می زند، از خدا برایمان خیر می خواهد و ذکر "الحمدلله" را می نویسد، خب دیگه وضعیتش خیلی بحرانی است. البته من یک عذرخواهی به شما بدهکارم. جهل مرکب وقتی است که فرد نمی داند که نمی داند، ولی متوجه شدم که شما نمی خواهید بدانید. پس واقعاً از شما می خواهم که مرا ببخشید.

ما فرشته ها را در همین مفهوم مجبور می دانیم که فرشته فقط یک آینده دارد: اجرای دستور خدا، و این یعنی جبر. اینجا فرق فرشته با خدا این است:

1.فرشته توسط غیر(یعنی خدا) اینگونه برنامه ریزی شده است که عین فرمان خدا را اجرا کند(درست مانند تمثیل ربات که پیش از این گذشت) ولی هیچ غیری به خدا برنامه نمی دهد و خدا را طراحی نمی کند.

2.خدا به راستی می تواند راهی غیر از راه حکیمانه را برود، یعنی راههای غیرحکیمانه و نه ممتنع الوجود، برای خدا قابل طی کردن هستند که خدا به دلیل اقتضائات ذاتی آنها را طی نمی کند، ولی فرشته فقط طبق مسیری که خدا در طراحی او در نظر گرفته عمل می کند. شاید در مثال ربات این مسئله را راحتتر می شد در نظر گرفت: ربات نمی تواند از زیر کار در برود ولی انسان می تواند کاری که به او داده اند را انجام بدهد یا از زیر آن در برود.

تعریف جبر را چند بار باید تحویلتان بدهیم؟ جبر یعنی فقط یک آیندۀ ممکن داشتن. فرشته عقل دارد، ولی عقل او به جز یک آیندۀ ممکن را نمی بیند. مثل ربات یا کامپیوتری است که در پاسخ به یک دستور خاص، پاسخی خاص می دهد: البته محاسبه می کند، ابتدا دستور را به زبان ماشین می برد، تبدیل به کُد ماشین می کند، سپس وارد عملیات می شود، و تمام مراحل را به صورت محاسباتی پیش می برد، ولی اینها همه راهی واحد هستند، که کامپیوتر یا ربات، در صورت سالم بودن، حتماً طی خواهد کرد. حال انسانی را در نظر بگیریم که به او دستوری می دهیم. او می تواند انجام بدهد، می تواند انجام ندهد. می تواند فوراً انجام بدهد، می تواند بعداً انجام بدهد. می تواند کامل انجام بدهد، می تواند ناقص انجام بدهد... این است تفاوت موجود مختار و موجود غیر مختار. والله اظهر من الشمس است.

خب جواب این را یک بار گفتیم، ولی صرف نکرد که بخوانید. عوضش بند کردید به کینه و بغض داشتن بنده. عرض کردیم که در پاسخ این ادعا، سؤال کلیدی این است: چه کسی خدا را مجبور کرده است؟

اگر بگویید یکی از مخلوقاتش بوده است، سخنی ضدفلسفی مطرح کرده اید: علت تامّه بر معلول احاطه دارد، و معلول نمی تواند علت تامّه را وادار به کاری بکند.

اگر بگویید خدای دیگری او را مجبور به این کار کرده است: گذشته از اینکه تمامی براهین توحیدی علیه نگرش شما هستند، منظر ما از خدا، خدایی است که تحت سلطۀ غیر نیست، پس خدای حقیقی همان خدای مجبور کننده خواهد بود، لذا شبهه دوباره دفع می شود.

اگر بگویید خودش، خودش را مجبور کرده است، با فرض خودتان در تناقض است: از یک طرف خودش تصمیم به وقوع فعل گرفته و لذا خودش را وادار کرده است، و از طرف دیگر مجبور بوده که بدین معناست که تصمیم از خودش نبوده!

نتیجه: ادعای مجبور بودن خدا بی معنی است، زیرا کسی نبوده که مجبورش کند.

البته تفاوت فرشته و خدا را هم توضیح دادیم.

رجز نخوانید، جواب تمام این ادعاها ارائه شده است.

عرض کردم که هر چه دانشتان ناچیز است، در عوض اعتماد به نفستان، فوق العاده بالاست.

چرا میخواید ذات خدا رو بررسی کنید . خوب معلومه به نتیجه نمی رسید . مثل اینه که یه نفر سیکل بخواد درمورد فرایند شکافت هسته ای توضیح بده . مگه میشه ! فکر کن همونجا یک دانشمند هسته ای نشسته باشه ! چه ضمانتی هست ایشون از خنده روده بر نشن !؟ خداوند رو هر جوری تعریف کنید یک مثال نقیض وجود داره ! خداوند هم رحمن هست و هم جبار . جای دیگه هست که خداوند فرموده : و مکرو و مکرالله والله خیر الماکرین.خداوند رو تک وجهی نمیشه تعریف کرد . اینکه بگید خداوند مجبود بوده ذاتا باید بگیم از کجا به این نتیجه رسیدیم .

جناب پیروز، یک کلاس اعتماد به نفس نمی تونید برای ما تشکیل بدید؟ واقعاً خیلی مفید خواهد بود!! از هر آدم عاقلی بپرسید، وقتی یک نفر در بحث مدام شما را به بغض و کینه محکوم کند، آیا برداشتش چیزی جز این خواهد بود که این شخص دارد عقده اش را بر شما تخلیه می کند؟ جهل مرکب، یک اصطلاح منطقی است، و یک اتهام محسوب می شود، و طرف مقابل نیز می تواند از خودش دفاع کند. ولی اینکه بگوییم بغض و کینه داری، حرفی نیست که جایش در بحث منطقی باشد. پس تیکه و اهانت از سوی شماست.

این نوشابه باز کردنتان برای خودتان که تمام شد، سعی کنید بفهمید که ما نه شما در حد بحث می دانیم و نه حاضر به بحث با شما هستیم. پاسخهای ما، صرفاً در مقام دفاع از حقیقت و ممانعت از شبهه پراکنی شماست. وگرنه شمایی که بر سر بدیهیات فلسفی، اینقدر لنگ می زنید را چه به اینکه ما را به اندیشه در خلوت دعوت کنید. ما در خلوت و آشکار و نهان، اندیشه می کنیم، شما بروید انیشیدن را فرا بگیرید. هر کس بحث را دنبال کند، می بیند که ما اصلاً بر موضعی که متوجه شدیم اشتباه است، ایستادگی نکردیم، ولی شما پاسخها را یکی پس از دیگری نادیده گرفتید و شبهاتتان را تکرار کردید.

شبهاتتان را تکرار کردید، ما نیز پاسخ را تکرار کردیم. بعلاوه، مگر این تاپیک سندش به نام شما خورده؟ صاحب تاپیک که نیستید. اینجا هر کسی حق دارد در موضوع بحث، نظرش را بگوید و دلیلش را اقامه کند، یعنی دقیقاً همان کاری که شما در 99% پستهایتان نمی کنید.

:khaneh:

واقعاً عجب اعتماد به نفسی!

خب این همه نوشتید تا به بخش استدلالی نائل آمدید :Nishkhand: تازه اینجا هم استدلالی نیست، فقط یک ادعای روی هواست. امّا اینکه خدا ذاتاً مجبور بوده است، حرف خنده داری است که مرغ پخته را به خنده وا می دارد.

ملاحظاتی چند:

1.با ادعای مجبور بودن خدا، شبهۀ نخستین شما، فرو می پاشد: خدا تقصیری در ظلم ظالم ندارد، زیرا نه آفریدن ظالم، و نه آزاد گذاشتن او در ظلم، «تصمیم» او نیست، بلکه ناشی از یک جبر ذاتی می باشد. لذا نقش خدا در ظلمی که یک ظالم انجام می دهد، هر چه که باشد، تقصیری متوجه خدا نیست، زیرا خدا «نخواسته» که ظلمی صورت پذیرد.

2.با به کار بردن واژه های «از اول» و «ذاتاً» کمکی به خودتان نمی کنید، زیرا از همان اول و در مقام ذات، باز سؤال پیش می آید که این جبر از کجا آمده است؟ آیا شما دلیلی منطقی دارید که واجب الوجود بالذات باید ذاتاً و از اول مجبور باشد؟ اینجا توی تاکسی ننشسته اید که چند حرف بی اساس تحویل طرفتان بدهید و در بروید. اثبات به عهدۀ مدعی است. این مجبور بودن خدا در ازل و به صورت ذاتی را از کجا آوردید؟ فقط جهت اطلاع افرادی که ذره ای سواد فلسفی دارند، عرض می کنم: «اینکه خدا بنا به اقتضائات ذاتی، محال است که فعل غیرحکیمانه انجام بدهد» انتزاعی از فعل بوده، و حداکثر یک صفت فعلی را ثابت می کند، وقتی می خواهیم چیزی را به ذات خدا نسبت بدهیم، آنگاه باید ثابت کنیم که اساساً عدم آن با واجب الوجود بودنِ خدا در تناقض است، یعنی این آقا باید ثابت کند که واجب الوجود بالذات، ذاتاً واجب الوجود نیست، مگر اینکه مجبور باشد!!!! به محض اینکه ایشان پای فعل حکیمانه یا فعل عادلانه را پیش بکشد، امر برون ذاتی می شود، زیرا فعل خدا عین ذات خدا نیست و از آن بدتر، صفت فعل، صفتی انتزاعی است. چیزی که ذاتی باشد، بدون وساطت هیچ فعلی، قابل اطلاق به ذات است، مثل حیات و علم.

3.وقتی می گوییم شما از فلسفه هیچ نمی فهمید، همین است که شما از فعل ضروری، به وجود جبر در ذات می رسید! یعنی اصلاً قادر نیستید تفاوت بین صفات ذاتی خدا و صفات فعلی خدا را بفهمید. اینکه ضروری است که خدا ظلم نکند، نه اینکه نتواند ظلم کند، مربوط به مقام فعل است، و گرنه اینکه صفت ذاتی را با واژۀ "مجبور" عجین کنیم، بسیار باطل است، مثل این که بگوییم نمک مجبور است که شور باشد!!!

4.باز به طور اساسی تر، مجبور بودن، امری است که در مورد فعل به کار می رود، نه ذات. کدام جبرگرائی را سراغ دارید بگوید که انسان مجبور است، انسان باشد؟! اجبار اساساً در فعل معنا پیدا می کند، نه اینکه مثل بحثهای کوچه بازاری، لفاظی کنید و بگویید خدا مجبور است علیم باشد، خدا مجبور است قدیر باشد!! آنچه ذات است، ذات است، اجباری بودنِ آن، بی معنی است.

5.پیش از این گفتیم و نخواستید بخوانید که مجبور بودن برای خدا وقتی نقص است که تحت جبر یک موجود دیگر باشد. این جبر خیالی مورد نظر شما که در ذات خود اوست(!)، اگر لازمۀ وجوب ذاتی اوست، آنگاه یک صفت کمالی(!) است و اگر لازمۀ ذات او نیست، پس چطور ادعا می کنید که او ذاتاً مجبور است؟ به راستی که خودتان هم نمی فهمید چه می گویید.

6.اما ادعای جبر در فعل خدا، و نه به تعبیر بیسوادانۀ ایشان در ذات خدا را، چنانکه بارها رد کردیم و این آقای پیروز قصد نداشت متوجه شود، زیرا جبر وقتی است که فقط یک مسیر ممکن باشد، و اینجا منظور از ممکن، ممکن در ذات است، در مسیر انجام فعل الهی، مسیرهای متفاوتی موجود هستند، و نه یک مسیر، ولی یک مسیر با حکمت الهی سازگارتر است. اینجا مسیر حکیمانه تر، واجب بالغیر و سایر مسیرها ممتنع بالغیر می شوند، ولی ذاتاً همگی ممکن هستند. بدبختانه امثال آقای پیروز نمی دانند که باید ممتنع الوجود بالذات بودنِ سایر مسیرها را ثابت کنند تا به مقصود برسند. گمان می کنند که به صرف ممتنع بالغیر شدنِ سایر مسیرها، یک مسیر ممکن وجود دارد! حال آنکه تمام مسیرها ممکن هستند، ولی آنکه حکیمانه تر است واجب بالغیر است(یعنی ارادۀ خدا به آن تعلق می گیرید) و سایر راهها ممتنع بالغیر هستند(یعنی از آنجا که خدا تصمیم به اتخاذ آنها نمی گیرد وجود هم ندارند). تفاوت فرشته و ربات با خدا و انسان را به میزان کافی توضیح دادیم و مسئله روشن است. بنده دیگه الان مطمئنم که ایشان قصد ندارند متوجه شوند.

چرا باورم رو تغییر بدم آخه؟ واقعاً اینقدر فهمیدن حقایق سخته؟ هنوز هم میگم که فقط و فقط اقتضائات ذاتی خداست که باعث میشه که مسیر واحد رو بره. زیرا خدا ذاتاً علیم است و علم الهی حکیمانه بودن فعل رو اقتضا می کنه و لذا خدا به دلیل علم ذاتی، مسیر حکیمانه تر رو انتخاب میکنه و این اقتضای ذات خداست. من چیو تغییر دادم؟

ذات و صفات، برای انسان قابل درک هستند، ولی انسان به کُنه اونها دسترسی نداره.

درود بر برادر عزیزم ...

اصلا از اول که تاپیک شمارو مطالعه کردم حس کردم یه جای شبهه ی شما می لنگه! اما نمی دونم دقیقا کجاش!

خوب پس ینی شما الان قبول دارید که خدا به اون کودک ظلمی نکرده! و فقط مشکلتون اینه که چرا اون کودک باید به خاطر اشتباه ظالم زجر کش بشه! و اینو عادلانه نمی دونید! درسته؟؟؟

می دونید؟؟ اصلا فلسفه و شیرازه ی سوال شما به نظرم از دم مشکل داره!

اگه دنیا رو یک جلسه ی امتحان فرض کنید!

سوال شما دقیقا مثل اینه که بگید:

" معلم با این شکل سوال طرح کردنش باعث شد خیلی ها نمره پایینی بگیرن! چرا که معلم می تونست سوالات رو طوری طرح کنه که دانش آموزا آزمایش بشن اما کسی سوال 6 رو غلط ننویسه! آخه چرا سوال 6 باید بابت درس نخوندن یک عده دانش آموز غلط پاسخ داده بشه!!! ... معلم اگه معلمه باید بتونه سوال 6 رو طوری طرح کنه که بهش غلط پاسخ داده نشه !!!!!!! "

اینجاش می لنگید!

ببین عزیزم

خدا انسان رو مختار آفریده که در این دنیا زندگی کنه! تا آزمایش بشه! و انسان هرکاری کنه به ضرر یا سود خودشه! و برای خدا فرقی نداره ... و اگه کودکی هم زجر کش بشه این هم یکی از نمود های آزمایش برای ظالم هست! همچنین آزمایشی هست برای سایر مردم که مشخص بشه آیا دربرابر ظلم سکوت میکنن یا نه؟؟؟

حالا اون کودک که وسیله ی آزمایش قرار داده شده ... حقی به گردن خدا داره! و خدا هم بنا بر صفت جبار بودن خودش در قیامت از خجالتش در میاد! ( من و تو هم که کاسه ی داغ تر از آش !! )

و حالا این پروسه چرا انجام شد ؟؟؟

خب با این پروسه هم ظالم به نوعی آزمایش شد ( یکی از هزاران آزمایش )
هم مردم آزمایش شدن ( یکی از هزاران آزمایش )
هم کودک در قیامت انقدر وضعش توپه که شاید جواب سلام مارم نده!

بسمه الحق

با سلام

"إِنَّمَا أَمْرُهُ إِذَا أَرَادَ شَيْئًا أَنْ يَقُولَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ" این ایه شریفه اشاره به عالم امر دارد که قیامت یا عوالم عقل متعلق به آنند.

آیه تصریح دارد که در عالم امر تدریج و بالتبع زمان نیست.در عالم امر یک نوع ثبات وجود دارد و نظام حاکم بر آن نظام دفعی است نه مانند دنیا تدریجی.

غیر از این قوانینش هم متفاوت است چون دنیا و آخرت دو نشئه از وجودند به عنوان مثال در این نشئه آتش بدن را می سوزاند و از بین می برد،اما در قیامت

بدن می سوزد و همچنان زنده است یک نوع ابدیت.

بله اما توسط جن نه فرشته و در عالم مثال و یا بهشت مثالی نه در دنیا،شاهد آن هم خطاب:

"قلنا اهبطوا منها جمیعا فاما یاتینكم منى هدى فمن تبع هداى فلا خوف علیهم ولا هم یحزنون"است.

یعنی گفتیم به زمین فرود آئید..........

حکمت الهی اقتضای امهال داشت،چرا که اگر این مهلت داده نمی شد به فعلیت رسیدن استعدادهای بالقوه ی انسان جهت رسیدن به کمال امکان نداشت.

اینکه نقض اراده ی حق نبود، قران در باره شیطان می فرماید:"کان من الکافرین" یعنی کفر در درون او مستتر بود و با این امر آشکار گشت.

ضمن اینکه شیطان جن بود نه فرشته.

اختیار انسان در هر نشئه به شکلی ظهور می یابد،حضرت آدم مظهریت تمامی اسماء حسنای الهی از جمله اختیار را داشت

قرار نیست خداوند طبق سلایق ما سخن بگوید.

خیر مسلم است که خیر!

بیاید جزئی تر بحث کنیم!

شما اگه جای خدا بودید چیکار میکردید؟؟؟

اونوقت شخصی مثل محمد ( خودم ) صبح از خواب پا می شد و می گفت ...

این خدا ( پیروز ) وجود نداره! چه طور خدا ( پیروز ) می تونه و جود داشته باشه در صورتی که فحشا و دزدی و جود دارن؟؟؟ چه طور دست رو دست میزاره که تو مملکت اختلاس بشه و حق ملیون ها انسان خورده بشه؟؟؟‌ نه! پیروز وجود نداره

خوب جواب شما چیه؟؟ ای خدای توانای کل و قادر و دانای کل !

موضوع اینه که حقم داره خورده میشه!

تو اگه خیلی قادری باید می تونستی دنیارو طوری خلق کنی که من آزمایش بشم ولی حقم هم خورده نشه!

ای خدای خوب خویش! چی باعث شد فکر کنی که زجر دادن بدتر از حق خوردنه ؟؟؟ دقیقا ترازو و معیارت چی بود ؟؟؟ احساسات شخصی خودت ؟؟؟

باید برم ... بقیه بحث ان شاء الله فردا شب ...

درود بر پیروز عزیز.

ببین فرض کن خدا حرف تورو گوش میکرد و دنیایی می ساخت که توی اون آدم ها به هر نحوی آزمایش می شدن! اما هیچ ظالمی نمی تونست کودکی رو زجر کش کنه! و در کل چیزی به نام زجر وجود نداشت!

خب بعد فرض کن یک شخص که چنتا بچه داره و خیلی هم فقیره! استدلالی مثل استدلال تو میاره! و میگه: " من انقدر فقیرم که بچه هام شبا از تو آشغالا غذا پیدا می کنن! اصلا خونه نداریم! خانوادگی تو پارک می خوابیم! خدایا تا کی باید شرمنده خانوادم باشم؟؟؟ ای کاش زجر کش می شدیم و اینجوری زندگی نمی کردیم!"

خب الان هم طبق استدلال شما خدا چه طور دست روی دست بزاره که چنتا کودک از گرسنگی و فقر و به دلیل اینکه یه عده دزد حقشونو خوردن فقیر و گرسنه بمونن؟؟؟ !!! پس خدا باید دنیایی بسازه که فقر هم توش نباشه!

و اما در دنیای بی زجر شما شخصی دیگر ظهور میکنه که یک انسان بی نهایت فاسد و بد کاره ای هست! و اشخاص زیادی رو به گناه می ندازه! و اون اشخاص هم از خدا گله میکنن که چرا اون شخص فاسد و بد کاره رو آفریدی که مارو به گناه بندازه؟؟؟ چه طور دست رو دست میزاری تا این مارو به گناه بندازه؟؟؟!!

پس خدا فساد رو هم باید از دنیا کم کنه!

ظلم و زجر هم یکی از نمود های آزمایش هستن! و اگه فلسفی به قضیه نگاه کنید روی ظلم و فقر و فساد و دزدی یک اسم میزاریم! به نام بدی! و از نظر منطق شما نمی تونید بگید کدوم از کدوم بهتر یا بدتره! اگرم بگید قطعا دلیلی براش ندارید! و نظر شما برخاسته از احساسه

پس به دنیایی بی ظلم و زجر و فساد و دزدی و فقر رسیدیم! ----> چنین دنیایی که دنیا نیست عزیزم! این بهشته! این نمی تونه جای مناسبی برای امتحان باشه!

============================================

البته تو نمی تونی بگی که من منظورم اینه که فقط زجر نباشه! و فساد و دزدی و ... می تونن باشن!
چرا که خدا که نمی تونه از بین ملیارد ها انسان فقط نظر تورو بپذیره! و به نظر بقیه اهمیتی نده! اگه خدا دنیارو مطابق با نظر تو خلق کنه پس باید نظر دیگران هم در این خلقت سهیم باشه!

تو میگی خدایا دنیایی بساز بی زجر ----> خدا بگه چشم!

یه نفر دیگه میگه خدایا دنیایی بساز بی فساد ---- > خدا بگه چشم!

شخصی دیگه بگه خدایا دنیایی بساز بی دزدی -----> خدا بگه چشم!

خب در چنین دنیایی که دیگه جایی برای آزمایش نمی مونه!

و اونوقت سوال بزرگی که رو دست خدا میمونه اینه که ----> برای چی دنیارو خلق کردی ؟؟؟؟
دنیایی بی ظلم و بی فساد و بی دزدی و ... ؟؟؟ دقیقا هدفت از آفرینش چی بود؟؟؟

اگه ظلم نباشه عدالت هم معنی نداره
اگه فساد نباشه پاکی بی معنیه
اگه دروغ نباشه صداقت مفهومی نداره
همون طور که اگه تاریکی نباشه نور بی معنیه!

کاربر محترمی که کلامتان را با سلام هم شروع نمی کنید، ما لحن و بیانمان را بر مبنای احساسات و عواطف شما تنظیم نمی کنیم. مذمت کردن مخالف در کلام قرآن نیز هست:

بريده باد دو دست ابولهب و مرگ بر او باد (سورۀ مسد، آیۀ 1)

اینها همان كسانی هستند كه گمراهى را به [بهاى] هدايت‏ خريدند، در نتيجه داد و ستدشان سود[ى به بار] نياورد و هدايت‏يافته نبودند(بقره، آیۀ 16)

يا گمان دارى كه بيشترشان مى‏ شنوند يا مى‏ انديشند؟(فرقان، آیه 44)

در دلهايشان مرضى است و خدا بر مرضشان افزود و به [سزاى] آنچه به دروغ مى گفتند عذابى دردناك [در پيش] خواهند داشت (بقره، آیه 10)

گذشته از قرآن، بین منطقیون، از هر نحلۀ فکری، بسیار دیده می شود که طرز فکر طرف مقابل را با تعابیری مثل احمقانه و مانند آن، محکوم کنند.

اولاً آیا استبعادی داره که ایشون هم توی سایت باشه و توی سایتهای اسلامستیز؟

ثانیاً شبهه پراکنی در سایتهای فیلتر شده زیاد منطقی نیست، بلکه باید در سایتی نشر بیابد که فیلتر نمی شود.

از فردی احساساتی چون شما چنین استنتاجی بعید نیست.

درود بر شما ...

من چنین چیزی از شما نخواستم!
خواستم لحن بیان تون رو بر مبنای انسان دوستی تنظیم کنید!
اینجوری سخنتون تاثیر بهتری در مخاطب داره

قرآن دشمنان دین رو به یقین می شناخت!
اما آیا پیامبر (ص) هم با کفار اینگونه سخن می گفتن؟؟؟
آیا پیامبر معروف به پیامبر رحمت نیست ؟؟؟ !!

آیا من و شما از نیت قلبی افراد به یقین خبر داریم؟؟؟!!!
مسائل رو با هم قاطی نکنید!

بله!

این پدیده معمولا زمانی رخ می ده که شخص برای پاسخ گویی چیزی در چنته نداشته باشه! و این خلاء رو با توهین پر می کنه!

شما مدرکی برای این ادعا دارید؟؟!

خیر!
آمار رو مطالعه بفرمایید!
سایت های فیلتر شده بازدید بیشتری از سایت های فیلتر نشده دارن! ( آدمی همیشه میره سمتی که توش محدودیت داره! )

پس چنین سوالاتی باید کجا پرسیده بشن ؟؟؟؟ !!!!!!

من نمیفهمم:Gig:

وقتی قیامتی وجود داره و ثواب و عقاب اعمال به وقوع میپیونده دیگه مشکل چیه؟ الان سوال دوستان چیه؟ خو حله دیگه ... :Nishkhand:

یه سوال : چه جوری برای آواتار عکس میذارن؟

با سلام. بنده مسلمان هستم و نه اومانیست، لذا مبنایم حق دوستی است و نه انسان دوستی.

در ثانی، من ابدا سعی تأثیر در هیچ مخاطبی را ندارم.

ما بر مبنای رؤیاهای شما پیرامون پیامبر، دینمان را نمی سازیم. همین پیامبر رحمت، بنا به گزارش اکثر تواریخ در ماجرای یهود بنی قریظه، نشست و در مقابلش چند صد یهودی توطئه گر را گردن زدند. در مورد لحن ایشن با کفار، در همین ماجرای بنی قریظه، وقتی یهود به زنان پیامبر فحاشی کردند، ایشان به پای قلعۀ آنها رفت و آنها را فرزندان سگها و خوکها خطاب کرد(سیرۀ ابن هشام و سایر منابع) و همچنین در روایت است که در مورد مروان بن حکم فرمود: «هو الوزغ ابن الوزغ، الملعون ابن الملعون»

حالا ما پیامبرمان بر مبنای چه بشناسیم؟ خیالات شما، یا گزارشهای تاریخی؟!

هر چند خیلی باید هالو بود که به نیت این شخص پی نبرد، ولی من در مورد نیت او هیچ قضاوتی نکردم، من در مورد سواد فلسفی ایشان که مدام از آن دم می زند و در فعل ایشن، قضاوت نمودم.

باز هم خیالبافی. نخیر، وقتی حریف حرف احمقانه میزنه، میگن این حرف احمقانه است. معمولا وقتی دستشون خالیه، حرفشون رو تکرار میکنن. شما اول دو تا مناظره ببین، بعد در این مورد نظر بده.

خب این هم از منطق شماست که ادعا از شماست و تشکیک از ما، و بعد من باید مدرک ارائه کنم!!!

این هم خیالبافی شماست. بعلاوه همه قدرت عبور از فیلتر رو ندارن و برای رسوندن پیام به اونها نیاز دارن که در چنین محیطی کار کنن.

این سؤالا برای شما خطرناک هستن، نه برای من. من وقتی شبهه پراکنی شده باشه، میگم شبهه پراکنی شده، نه وقتی سؤال پرسیده شده. پس خیالبافی نکنید و حقایق را ببینید.

شما کلاً آدم خیالبافی هستید و اصلاً نگاه منطقی ندارید. فکر می کنم سن شما پایین باشه که اینطوری مسائل رو قضاوت می کنید، ولی اگر در سن جوانی یا بالاتر باشید و اینگونه بیندیشید، باعث تأسف است.

به شبهۀ مطروحه در پست اوّل مدت مدیدی است که پاسخ داده ایم:

آیا خدا در ظلمِ ظالم مقصّر است؟

این شبهه در مقالات منکرین خدا زیاد دیده می شود، ولی من تا به حال ندیده ام در یک مناظره، سعی بشود شبهۀ شر به این شکل علیه خداباوری مطرح شود، زیرا طرف خداباور به سرعت می تواند طرف منکر را به بن بست برساند. به همین علت منکرین خدا، از مجرای دیگری شبهۀ شر را اقامه می کنند که بهتر بتوانند مانور بدهند.

این شبهه حامل یک مغالطه است به نام "کمال نامیسر." یعنی وضعیتی را دارای ایراد می داند که نمی توان حالتی کاملتر از آن را معرفی نماید.

ابتدا بگذارید شبهه را از این فرم غلط خارج کنیم و به شکلی در آوریم که ارزش پاسخگویی دارد:

1.انسانی به انسان دیگر ظلم می کند.

2.خدا از قبل علم دارد که این ظلم صورت خواهد گرفت.

3.خدا علیرغم علم پیشینی، از ظلم ممانعت نمی کند.

4. اینکه خدا مانع ظلم نمی شود، غلط است.(مغالطه در همین بند نهفته است)

5.خدا کار غلط نمی کند.

نتیجه: وجود داشتن خدا، با حقایق خارجی در تناقض است.

آیدی پیروز شبهه را به صورت غلطی مطرح می کند و از بحث علم پیشینی خدا سخنی نگفته بلکه از تمثیل نامربوط شیر و بچه سخن می گوید، و از آن بدتر بحث ظلم را مطرح می کند، در حالی که لازمۀ عدالت این نیست که مانع ظلم شویم، بلکه لازمۀ عدالت این است که ظالم را مجازات کنیم. در هیچ مکتب اخلاقی، عدالت به معنای ممانعت از ظلم نیست.

کمال نامیسّر:

حال عرض می کنیم که بند شمارۀ 4، از استدلال فوق، حاوی مغالطۀ کمال نامیسر است. یعنی می گوید خدا کار غلطی کرده است، ولی فوراً سؤال پیش می آید که خدا باید چه می کرد؟

اینجا سه وضعیت مختلف را می توان در نظر گرفت:

1.خدا می تواند اجازه بدهد که ظلم صورت بگیرد، و سپس ظالم را مجازات شود و آنقدر برای مظلوم جبران کند که راضی گردد. این همان کاری است که خدا واقعاً می کند و از دید ایشان غلط است(که به اشتباه ظلم می نامندش)

2.خدا که می داند در آینده چنین ظلمی صورت می گیرد، از ابتدا هیچ موجود مختاری را خلق نکند!! این حالت، دقیقاً ضد حکمت الهی است، زیرا در این فرض، موجودات مختار امکان وجود دارند، و خدا به آنها هستی نمی دهد. پس با توجه به اینکه موجود مختار می تواند وجود داشته باشد، خدا نیز آنرا خلق می کند. عدم خلقت موجود مختار، به طور اساسی تر، ایرادهای فلسفی گسترده تری را در پی دارد که بهتر است در جای دیگری بحث شود. مثلاً در بحث امکان اشرف، باید از هر ممکن الوجودی، ممکن الوجود کاملتری وجود داشته باشد، و با توجه به کمال بودنِ اختیار، اگر هیچ موجود مختاری در جهان نباشد، نقص آشکار در این مبحث ایجاد می شود.

3.خدا که می داند در آینده چنین ظلمی صورت می گیرد، جلوی ظلم ظالم را بگیرد!! این حالت از حالت دوم نیز بدتر است و ضد حکمت الهی می باشد که موجود مختار را بیافریند، و سپس از او صلب اختیار کند، و نقض غرض نماید. خدا کمال مطلق است و عمل غیرحکیمانه نمی کند.

حال آیا آیدی پیروز حالت دیگری می شناسد؟ تنها حالتی که هیچ نقص حقیقی بر خدا وارد نمی کند، حالت اول است که از دید ایشان بد است، ولی سایر حالات ضد حکمت و کمال خدا هستند.

حال اگر حالتهای دیگری هست که در آنها وضع بهتری بتوان در نظر گرفت، من پیشنهاد می کنم که بفرمایند آن حالتها چیستند.


آیا خدا مجبور بوده است؟

نقدی که آیدی پیروز بر پاسخ فوق وارد دانستند این بود که با این حساب خدا مجبور بوده که موجود مختار را خلق کند. پاسخ ما این بود:

در پاسخ این ادعا، سؤال کلیدی این است: چه کسی خدا را مجبور کرده است؟

اگر بگویید یکی از مخلوقاتش بوده است، سخنی ضدفلسفی مطرح کرده اید: علت تامّه بر معلول احاطه دارد، و معلول نمی تواند علت تامّه را وادار به کاری بکند.

اگر بگویید خدای دیگری او را مجبور به این کار کرده است: گذشته از اینکه تمامی براهین توحیدی علیه نگرش شما هستند، منظر ما از خدا، خدایی است که تحت سلطۀ غیر نیست، پس خدای حقیقی همان خدای مجبور کننده خواهد بود، لذا شبهه دوباره دفع می شود.

اگر بگویید خودش، خودش را مجبور کرده است، با فرض خودتان در تناقض است: از یک طرف خودش تصمیم به وقوع فعل گرفته و لذا خودش را وادار کرده است، و از طرف دیگر مجبور بوده که بدین معناست که تصمیم از خودش نبوده!

نتیجه: ادعای مجبور بودن خدا بی معنی است، زیرا کسی نبوده که مجبورش کند.

آیا جبر در ذات خدا راه دارد؟

در مقابل پاسخ فوق، ایشان ادعا کردند که خدا ذاتا و از ازل مجبور بوده است!! در پاسخ عرض کردیم:

1.با ادعای مجبور بودن خدا، شبهۀ نخستین شما، فرو می پاشد: خدا تقصیری در ظلم ظالم ندارد، زیرا نه آفریدن ظالم، و نه آزاد گذاشتن او در ظلم، «تصمیم» او نیست، بلکه ناشی از یک جبر ذاتی می باشد. لذا نقش خدا در ظلمی که یک ظالم انجام می دهد، هر چه که باشد، تقصیری متوجه خدا نیست، زیرا خدا «نخواسته» که ظلمی صورت پذیرد.

2.با به کار بردن واژه های «از اول» و «ذاتاً» کمکی به خودتان نمی کنید، زیرا از همان اول و در مقام ذات، باز سؤال پیش می آید که این جبر از کجا آمده است؟ آیا شما دلیلی منطقی دارید که واجب الوجود بالذات باید ذاتاً و از اول مجبور باشد؟ اینجا توی تاکسی ننشسته اید که چند حرف بی اساس تحویل طرفتان بدهید و در بروید. اثبات به عهدۀ مدعی است. این مجبور بودن خدا در ازل و به صورت ذاتی را از کجا آوردید؟ فقط جهت اطلاع افرادی که ذره ای سواد فلسفی دارند، عرض می کنم: «اینکه خدا بنا به اقتضائات ذاتی، محال است که فعل غیرحکیمانه انجام بدهد» انتزاعی از فعل بوده، و حداکثر یک صفت فعلی را ثابت می کند، وقتی می خواهیم چیزی را به ذات خدا نسبت بدهیم، آنگاه باید ثابت کنیم که اساساً عدم آن با واجب الوجود بودنِ خدا در تناقض است، یعنی این آقا باید ثابت کند که واجب الوجود بالذات، ذاتاً واجب الوجود نیست، مگر اینکه مجبور باشد!!!! به محض اینکه ایشان پای فعل حکیمانه یا فعل عادلانه را پیش بکشد، امر برون ذاتی می شود، زیرا فعل خدا عین ذات خدا نیست و از آن بدتر، صفت فعل، صفتی انتزاعی است. چیزی که ذاتی باشد، بدون وساطت هیچ فعلی، قابل اطلاق به ذات است، مثل حیات و علم.

3.شما از فعل ضروری، به وجود جبر در ذات می رسید! یعنی اصلاً قادر نیستید تفاوت بین صفات ذاتی خدا و صفات فعلی خدا را بفهمید. اینکه ضروری است که خدا ظلم نکند و نه اینکه نتواند ظلم کند، مربوط به مقام فعل است، و گرنه اینکه صفت ذاتی را با واژۀ "مجبور" عجین کنیم، بسیار باطل است، مثل این که بگوییم نمک مجبور است که شور باشد!!!

4.باز به طور اساسی تر، مجبور بودن، امری است که در مورد فعل به کار می رود، نه ذات. کدام جبرگرائی را سراغ دارید که بگوید که انسان مجبور است، انسان باشد؟! اجبار اساساً در فعل معنا پیدا می کند، نه اینکه مثل بحثهای کوچه بازاری، لفاظی کنید و بگویید خدا مجبور است علیم باشد، خدا مجبور است قدیر باشد!! آنچه ذات است، ذات است، اجباری بودنِ آن، بی معنی است.

5.مجبور بودن برای خدا وقتی نقص است که تحت جبر یک موجود دیگر باشد. این جبر خیالی مورد نظر شما که در ذات خود اوست(!)، اگر لازمۀ وجوب ذاتی اوست، آنگاه یک صفت کمالی(!) است و اگر لازمۀ ذات او نیست، پس چطور ادعا می کنید که او ذاتاً مجبور است؟ به راستی که خودتان هم نمی فهمید چه می گویید.

6.اما ادعای جبر در فعل خدا، و نه به تعبیر غلط ایشان در ذات خدا را بارها رد کردیم، زیرا جبر وقتی است که فقط یک مسیر ممکن باشد، و اینجا منظور از ممکن، ممکن در ذات است، در مسیر انجام فعل الهی، مسیرهای متفاوتی موجود هستند، و نه یک مسیر، ولی یک مسیر با حکمت الهی سازگارتر است. اینجا مسیر حکیمانه تر، واجب بالغیر و سایر مسیرها ممتنع بالغیر می شوند، ولی ذاتاً همگی ممکن هستند. بدبختانه ایشان نمی دانند که باید ممتنع الوجود بالذات بودنِ سایر مسیرها را ثابت کنند تا به مقصود برسند. گمان می کنند که به صرف ممتنع بالغیر شدنِ سایر مسیرها، یک مسیر ممکن وجود دارد! حال آنکه تمام مسیرها ممکن هستند، ولی آنکه حکیمانه تر است واجب بالغیر است(یعنی ارادۀ خدا به آن تعلق می گیرید) و سایر راهها ممتنع بالغیر هستند(یعنی از آنجا که خدا تصمیم به اتخاذ آنها نمی گیرد وجود هم ندارند). تفاوت فرشته و ربات با خدا و انسان را به میزان کافی توضیح دادیم و مسئله روشن است.

ایشان به پاسخ فوق، هیچ جوابی ندادند.

در باره مسله مطرح شده توجه به این مسله لازم است اینکه چرا خداوند جلوی برخی از ظلم ها و شرارت ها را نمی گیرد، به معنای آن نیست که از وضع موجود راضی است یا توان برطرف کردن آن را ندارد ، بلکه گاهی ضرورت هایی بالاتر جلوی دخالت مستقیم خداوند در برطرف شدن این امور یا مانع شدن خداوند از تحقق این شرور را می گیرد .فرض کنید دوست دارید که فرزندتان در زندگی موفق باشد و در انتخاب های زندگی از اشتباه و لغزش پرهیز داشته باشد، اما در عین حال در برابر برخی اشتباهات وی در عین اینکه از آن ناراحت هستید اما دخالتی نمی کنید تا خود او با تجربه خود به اشتباه بودن انتخابش پی ببرد و در آینده با استفاده از تجربه گذشته اش از بروز چنین اشتباهی جلوگیری نماید .
در این وضعیت هرچند متوجه اشتباه او بوده و از انتخاب او ناراضی بودید اما رسیدن به نتیجه ای ارزشمند یعنی درک شخصی و تجربه فردی او در انتخاب ها مانع از آن شد که به طور مستقیم از رفتار او جلوگیری نمایید . در نتیجه ضرر محدود اشتباه کوچک وی را به خاطر رسیدن به منفعت بالای یک تجربه مفید نادیده گرفتید .
در خصوص شرارت ها و ظلم های عالم هم خداوند همین نگاه را داشته ، تلاش نموده تا به کمک نیروی درونی عقل و فطرت و هدایت بیرونی انبیا و امامان و هدایت های وحیانی جلوی بروز این امور را بگیرد ، اما ضرورت داشتن حق انتخاب و آزادی برای انسان و ارزشمندی انتخاب های صحیحی که در بستر آزادی شکل می گیرد و کمالات انسانی که در نتیجه مبارزه با آن ها حاصل می شود، مانع از آن شده که خداوند در بسیاری از موارد مستقیما جلوی شرارت ها و ظلم وتعدی های بشر را بگیرد .

اما مساله ای که در باره قربانیان شرارت ها بیان کردید ، ناشی از بی دقتی در ساختار عالم و اختیار انسان ها در رفتارهای شان و تاثیر و تاثر ناگزیری است که در زندگی افراد بشر وجود دارد . ارزش و اهمیتی که حیات اختیاری انسان و آزادی او در انتخاب گزینه های گوناگون در مسیر زندگی و رسیدن به تکامل دارد ، آن قدر والاست که تحمل انواع و اقسام ظلم ها و سوء رفتارها در کنار آن قابل تحمل است و چندان به چشم نمی آید .
در واقع هزاران هزار قربانی ظلم ها و شرارت ها را نمی توان با هدایت مختارانه و آزادانه نسل های بعدی آن ها (که در پرتو فشارها و استضعاف های پدران خود به بیداری و اندیشه و حرکت و انتخاب درست هدایت شدند و در اثر همین امر با ریشه ظلم ها و ستم ها و شرارت ها به مقابله برخاستند) مقایسه نمود .
به همین خاطر خداوند هدایت نهایی و همگانی بشر و رسیدن به زندگی سراسر امنیت و سعادت را برای آخرالزمان و پس از فدا شدن هزاران نسل از بشر مقدر نمود تا پس از تلاش های هزاران پیامبر و امام این امر به دست آخرین وصی آخرین پیامبر ، اما بعد از کمال اختیاری خود بشر حاصل گردد . خداوند می توانست از ابتدا و در زمان پیامبران نخستین به اجبار و اکراه بشر را به راه راست بکشاند . جلوی هر نوع انحراف و اشتباه و شرارات را در این مسیر بگیرد .
خداي متعال در قرآن كريم به اين مطلب تصريح مي كند : « وَ كَذلِكَ زَيَّنَ لِكَثيرٍ مِنَ الْمُشْرِكينَ قَتْلَ أَوْلادِهِمْ شُرَكاؤُهُمْ لِيُرْدُوهُمْ وَ لِيَلْبِسُوا عَلَيْهِمْ دينَهُمْ وَ لَوْ شاءَ اللَّهُ ما فَعَلُوهُ فَذَرْهُمْ وَ ما يَفْتَرُون» " همين گونه شركاى آنها [بتها]، قتل فرزندانشان را در نظرشان جلوه دادند (كودكان خود را قربانى بتها مى‏كردند، و افتخار مى‏نمودند!) سرانجام آنها را به هلاكت افكندند و آيينشان را بر آنان مشتبه ساختند. و اگر خدا مى‏خواست، چنين نمى‏كردند (زيرا مى‏توانست جلو آنان را بگيرد ولى اجبار سودى ندارد.) بنا بر اين، آنها و تهمتهايشان را به حال خود واگذار (و به آنها اعتنا مكن)"(1)
اجبار بر مسير هدايت و جلوگيري از ظلم ظالم به وسيله امور غيبي منافات با سنت الهي ،‌يعني هدايت انسان از طريق اختيار دارد.
البته در این مسیر بسیاری از افراد بی گناه قربانی شدند اما همین امر مقدمه حصول نتیجه نهایی است . به علاوه از آن جا که زندگی دنیا در برابر حیات ابدی انسان در آخرت به حساب نمی آید و تنها جنبه مقدماتی برای آن زندگی و سعادت بی کران دارد ، برخی ظلم ها و فشارها در دنیا در برابر عنایات و مقامات خاصی که خداوند به این افراد تحت ظلم و فشار در آخرت می دهد، چنان جبران می شود که احدی از این امر ناراضی نباشد و خود را قربانی نداند .
بنابراين وجود اينگونه موارد نه با علم خدا و نه قدرت و نه با رحمت خدا ناسازگاري ندارد چرا كه وجود هيچ يك از آنها به معني عجز خدا از برطرف كردن و نيز راضي بودن خدا نسبت به وجود اينگونه ظلمها نمي باشد. لكن به خاطر وجود مصلحتي عظيم تر يعني به كمال رسيدن انسان به اختيار و انتخاب خود ، مانع از اين است كه خداي متعال نظم و ساختار جهان رساننده به اين هدف را دست كاري كرده و خودش هدف از خلق و آفرينش را از بين ببرد.
به بيان ديگر اشياء از نظر خوبى و بدى اگر تنها و منفرد و مستقل از اشياء ديگر در نظر گرفته شوند يك حكم دارند و اگر جزء يك نظام و به عنوان عضوى از اندام در نظر گرفته شوند حكم ديگرى پيدا مى‏كنند كه احياناً ضدّ حكم اولى است.
اگر بطور منفرد از ما بپرسند كه آيا خط راست بهتر است يا خط كج؟ ممكن است بگوييم خط راست بهتر از خط كج است. ولى اگر خط مورد سؤال، جزئى از يك مجموعه باشد، بايد در قضاوت خود، توازن مجموعه را در نظر بگيريم. در يك مجموعه بطور مطلق نه خط مستقيم پسنديده است و نه خط منحنى، چنانكه در چهره، خوب است «ابرو» منحنى باشد و بينى كشيده و مستقيم، خوب است دندان سفيد باشد و مردمك چشم مشكى يا زاغ. درست گفته آنكه گفته است:
«ابروى كج ار راست بدى كج بودى».
در يك تابلوى نقاشى حتما بايد سايه روشن‏هاى گوناگون و رنگ‏آميزى‏هاى‏ مختلف وجود داشته باشد. در اينجا يكرنگ بودن و يكسان بودن صحيح نيست. اگر بنا شود تمام صفحه تابلو يكجور و يكنواخت باشد ديگر تابلويى وجود نخواهد داشت.وقتى كه جهان را جمعاً مورد نظر قرار دهيم ناچاريم بپذيريم كه در نظام كل و در توازن عمومى، وجود پستيها و بلنديها، فرازها و نشيبها، همواريها و ناهمواريها، تاريكيها و روشناييها، رنجها و لذّتها، موفّقيّتها و ناكاميها همه و همه لازم است.(2) پس جهان عاري از پستي ها و بلنديها و فرازها و نشيبها و رنجها و لذتها ،‌ داراي نظام احسن نخواهد بود چراكه فايده و ثمر آن يقينا به كمال رسيدن انسان نخواهد بود.
در پايان ذكر اين نكته نيز ضروري است كه عدم برخورد خداي متعال به صورت مستقيم با اينگونه امور و شرور و ظلمها ، به اين صورت كه با هر ظلمي از آسمان آتشي نازل كند و آن ظالم را در دم مجازات نمايد ويا مثلا دست ظالم را بگيرد و به اجبار نگذارد كه او ظلم كند ، منافاتي با اين مساله كه مومنين و آنان كه به خداي متعال و دستورات او اعتقاد دارند ،‌ در مقابل ظالم ، وظيفه برخورد و در حد توان جلوگيري از وقوع ظلم را داشته باشند،‌ندارد. يعني به خاطر مصلحتي كه گفته شد خداي متعال از ورود مستقيم در اينگونه امور ، در غالب موارد ، خودداري كرده است ولي به وسيله مومنين و كساني كه در حزب خداي متعال در برابر حزب شيطان قرار دارند دفع ظلم ظالمين را مي كند.
همانگونه كه در قرآن كريم مي فرمايد: «... وَ لَوْ لا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَهُدِّمَتْ صَوامِعُ وَ بِيَعٌ وَ صَلَواتٌ وَ مَساجِدُ يُذْكَرُ فيهَا اسْمُ اللَّهِ كَثيراً وَ لَيَنْصُرَنَّ اللَّهُ مَنْ يَنْصُرُهُ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِيٌّ عَزيز»" و اگر خداوند بعضى از مردم را بوسيله بعضى ديگر دفع نكند، ديرها و صومعه‏ها، و معابد يهود و نصارا، و مساجدى كه نام خدا در آن بسيار برده مى‏شود، ويران مى‏گردد! و خداوند كسانى را كه يارى او كنند (و از آيينش دفاع نمايند) يارى مى‏كند خداوند قوى و شكست ناپذير است."(3)
همانگونه كه از آيه كريمه روشن است خداي متعال دفع ظلم ظالمين مي كند لكن به دست گروه ديگري از انسان ها كه به خدا ايمان دارند و كمك خود به اين گروه از مومنين براي شكست جبهه باطل ، مشروط بر ياري خدا از طرف آنها مي نمايد كه همان قيام كردن در برابر ظلم و پايمردي در اين راه مي باشد.
پي نوشت ها:
1. انعام (6)، ‌آيه 137.
2. ر.ك: مرتضي مطهري،‌ مجموعه آثار، قم، صدرا ، بيتا، ج 1،‌ ص166-167.
3.حج (22)،‌ آيه 40.

باسلام .
شگفت آور است !!
جناب تان که خدا نیستید ولی بنده وخلیفه خدا در زمین هستید تا حالا چه اندازه به وظیفه بندگی تان عمل نموده اید ؟
چه بهره ای از خلافت الهی دارید ؟
شبهه ها ی تان چیزی دیگر نشان می دهد انشا ءالله که بنده ی خوب برای خداوند باشید .
در نتیجه اگر جناب به وظیفه بندگی خود خوب عمل نماید همان کافی است .
نمی خواهد برای خدا وند هستی تعیین تکلیف نماید .

مغالطه در بحث عاقلانه نیست .

خیلی عجیبه!

من در نهایت احترام با شما سخن گفتم! اما باز هم شما نتونستید دوتا جمله بگید که توش توهین و طعنه نباشه!

شرمنده ام خواهر! ولی اگه بخوام بحثو ادامه بدم دیگه نمی تونم بهتون احترام بزارم! لذا ترجیح میدم بحثو خاتمه بدم!

از مصاحبه و مباحثه با شما فیض بردیم!

قضاوت رو هم به عهده دیگران میزارم!

لکم دینکم ولی دین!

[=arial]من بحث رو نخوندم ولی پیشنهاد میکنم این مقاله رو مطالعه کنید . . .

چرا در جهان شر و نقص وجود دارد؟

یا حق