جمع بندی چگونه از دختری که ازش خوشم اومده، خواستگاری کنم؟

[="DarkSlateBlue"]

رسم و رسوم غلط کجا بود مرد حسابی . . . از ما هم گذشته برای بعدی ها میگم . . .

یعنی اینکه مثل بچه آدم زنگ بزنیم به مادر دختر و کلیات رو بپرسیم اگر جور در میومد مثل بچه آدم تر خانوادمون برن دختررو جزیی تر ببینن و اگر خوب بود مثل بچه خیلی ادمیزاد تر خودمون هم بریم با دختره در کمال ارامش و صحبت کنیم و اگر خوب بود مثل نوه ی آدم بریم باهاش ازدواج کنیم یک رسم و رسوم غلطه از نظر شما؟؟؟؟؟
یاللعجب . . .

بعد اینکه تو خیابون تیپ بزنیم و جنگولک بازی در بیاریم تا دختره شاید جذب ما بشه شاید نشه و بریم باهاش بحرفیم شاید ناراحت بشه شاید نشه و بعد رابطه دور از چشم پدر و مادر دختره برقرار کنیم و شاید خانواده ها جور در بیان شاید جور در نیان . .
بعد اگر جور در نیومدن شاید افسردگی بگیریم شاید نگیریم . . .
. اینا روش صحیح و حق طبیعیه هر فرده؟
دوست دارید یکی همین رفتارو با خواهر ۱۵ ۱۶ ساله ی خودتون بکنه؟؟؟
خب حق طبیعی و عقلانیشه

منم یک توصیه به همه دوستان بکنم:

بچه ها اگر با یک روش مخالفیم . . عیب نداره مخالف باشیم . .
اما فقط مخالف باشیم. . .
دیگه جای حق و باطلو عوض نکنیم. . .
بالاخره اینجا یک سایت پربازدید هست و ملت میان و میرن. . . درسته ک فقط حرفای کارشناسا ملاک هست اما خب ممکنه حرفای ما هم روی یک نفر تاثیر خودشو بذاره. . . یکم با تحقیق و مستند صحبت کنیم ک مدیون کسی نشیم...
. [emoji6][/]

با سلام
در همون مدت آشنایی خیلی مسائل رو میشه متوجه شد که شاید تو تحقیقات و خواستگاری سنتی و پرس و جو از چند تا دوست و همسایه و اطلاعات ناقصشون نمیشه فهمید. اونم تو این زمانه که همسایه و فامیل ماه به ماه از هم خبر ندارن!

بله. پسر و دختری که از روی هوا و هوس و خوشگذرونی تو کوچه و خیابون با هرکسی دوست میشه، هیچ اطمینانی وجود نداره که بعد ازدواج هم با کسی رابطه نداشته باشه. ولی کسی که به قصد ازدواج ( اون هم نه با هرکسی و بدون یک شناخت کلی) ارتباطی رو با تعیین حد و مرزهای مشخص ایجاد میکنه، دلیلی برای عدم اطمینان وجود نداره. چون قصدش ازدواج بوده و بعد ازدواج (یعنی رسیدن به هدف) دیگه دلیلی وجود نداره که بخواد دنبال رابطه دیگه ای باشه!

چه بخواهیم چه نخواهیم، ارتباط بین دو جنس مخالف، غریزه درش دخیل هست. از نظر من ازدواجی هم که صرفا بخواد فقط از روی عقل و منطق خشک صورت بگیره، هیچ سرانجامی نداره!!!

در بالا هم گفتم، منظورم رابطه محدود و با تعیین حد و مرز مشخص هست ، وگرنه غریزه که در همه وجود داره.

شما کاری رو که خودتون انجام دادید ، دیگران رو از انجامش نهی میکنید. جالبه!!!

سلام

پس قبول دارید که مشکل از اسلام نیست؛ بلکه از بعضی مسلموناست و نباید به دین و خدا خورده گرفت و خدایی نکرده طوری حرف زد که نتونیم اون دنیا سرمون رو بالا بیاریم

گروه سومی هم هستن. اونایی که نه شغل دارن و نه سرمایه و نه سربازی و نه بابای پولدار و نه مخ زنن؛ بلکه به جای اینا ایمان دارن و بیشتر از حرف، اهل عملن و جوهره کار دارن و قبل از اینکه کسی بهشون اعتماد کنه خودشون به خودشون اعتماد دارن و می دونن می تونن گلیمشون رو از اب بکشن بیرون.

این طبیعیه که دوست شدن با یه جنس مخالف و خوش گذرونی و ... خیلی راحت و خوب و بی دردسره؛ اما برای کسی که بلانسبت هدفی از زندگیش نداره و تمام آرزوهاش بیشتر از یک حیوون نیست!! اما شمایی که تا الان خودت رو حفظ کردی و نذاشتی پات بلغزره، نه به این خاطر بوده که عرضه نداشتی یا عقلت نمی رسیده یا شرایطش برات فراهم نبوده یا میلشون نداشتی؛ بلکه به این خاطر بوده که به چیزهایی بیشتر و بزرگتر از امیال حیوانی فکر می کردی و این باعث شده انسانیت رو زیر پا نزاری. برای همین هیچ وقت نه تنها حسرت اینو نخور که چرا این کارو نکردی؛ بلکه همیشه به خودت افتخار کن

سلام

یه سوال: پس چرا خیلی ها حرف پیامبر و دیگر امامان رو که سرمایه زیادی هم داشتن قبول نمی کردن و زیر بار اسلام نمی رفتن؟

اظهار عشق و محبت بین دختر و پسر به منظور ازدواج، قبل از محرم شدن چه حکمی دارد؟

حضرت آیت الله العظمی خامنه ای (مدظله العالی): به هر حال تا زمانیکه عقد صحیح شرعى خوانده نشده، نسبت به یکدیگر نامحرم هستند و هرگونه ارتباطى که خارج از ضوابط و احکام شرعى باشد و یا مفسده‌اى بر آن مترتب شود، جایز نیست و مجرد بنای ازدواج مجوز نمی‌شود.


حضرت آیت الله سیستانی: جایز نیست.


حضرت آیت الله وحید خراسانی: در فرض سؤال جایز نیست.


حضرت آیت الله صافی گلپایگانی: جایز نیست. والله العالم.


حضرت آیت الله مکارم شیرازی: در مورد گفتگو و مراودت دختر و پسر، در صورتى که به قصد ازدواج باشد به مقدارى که جهت ازدواج لازم است اشکالى ندارد؛ البته با رعایت شرایط و ضوابط شرعى، و توجه داشته باشید عشقی که آمیخته به گناه نشود و مقدمه ی ازدواج باشد مانعی ندارد.


منبع

جدای از دین، از لحاظ عقلی هم چنین کاری درست نیست:

ابراز محبت به قصد ازدواج یا..؟

موارد دیگه ای هم تو همین سایت هست که می تونید سرچ کنید و ببینید

سلام

میشه بیزحمت طبیعی و عقلی بودنش رو ثابت کنید؟

[="Navy"]

سلام
من قبلا کاملا توضیح دادم منظورم رو . باز شما این حرف رو زدید
اینکه من یک کار اشتباهی انجام دادم دلیل نمیشه به بقیه هم توصیه کنم
اتفاقا این خوبه که بخاطر توجیه کار خودم اونو به بقیه توصیه نمیکنم
من چون همین راه رو رفتم و خطر رو کاملا احساس کردم الان مخالفشم . هرچند خداروشکر خدا بهمون رحم کرد و همه چیز خوب بود و الان راضی هستیم
ولی واقعا بدون شناخت از خانواده ها درگیر هم شدیم
اگر خانواده ها مخالفت میکردن یا اگر میدیدیم خانواده ها خیلی اختلاف دارن
یا هرچی
یا به یک ازدواج غلط تن میدادیم یا با بدبختی جدا میشدیم
من اگر برگردم عقب باز همسرم رو انتخاب میکنم ولی دیگه خودم پا پیش نمیگذارم[/]

من که بارها گفتم از خدا توی هیچ چیزی انتظار ندارم.اینم که میگم خدا کمک نمیکنه به این معنی نیست که انتظار دارم کمک کنه .فقط میخاستم به استارتر بگم روی این چیزا حساب نکنه.فقط از بنده هاش مینالم.که چرا مادیات براشون مهمه فقط.

نمونه بارز همین دکتر مهران.ایمان داره.یه حقوقی هم داره به هرحال و کارم میکنه.ولی اوضاعشو که خود شما بهتر میدونی.پس چرا اینجوریه!چون برای اکثر ملت فقط پول مهمه نه عرضه نه ایمان و خوب بودن.من که میگم هیچ کدوم از خونواده های دختر در مورد اخلاقیات و .... نپرسیدن.فقط مادیات را پرسیدن.هیشکی نگفت عرضه کار داره یا نه.(من میتونم برم سر کار.ولی باید برم حمالی یا یه کار خطرناک که سلامتیم در خطر باشه!که به قول کاربر یارقیه.اگه بفهمن این مطلبو دختر نمیدن.اخرشم یه حقوق چندرغازی میدن.که بازم چون پولش کمه میگن نه دختر نمیدیم.سربازی و ... هم به مشکلات اضافه کنید شما.من با دختر سن بالاتر از خودم مشکلی ندارم.ولی اونا مشکل دارن.از اون طرف دختر سن کمتر هم توقع بیشتری داره.

من با خودم عهد بستم تا پایان سربازیم خوب باشم.بعدش ازدواج نمیکنم و تلافی این روزها را درمیارم.همیشه فکر میکردم ادم خوب باشه.برای خوانواده دختر مهمه.ولی مثل اینکه ادم هر چی موذی تر باشه و بهتر بتونه دروغ بگه بهتره براش.
شما اینو فقط به من بگین:
1-دختری که الان همسرم بشه یه همسر و همراه واقعیه.(الان که این مشکلات را دارم) یا دختری که بعد از سربازی و پیدا کردن کار همسرم بشه!؟؟؟دخترا حاضر نیستن یه کوچولو سختی بکشن.
2-من الان بیشتر احتیاج دارم به ازدواج یا 2-3 سال دیگه؟!
3-روزهای جوونی من که در تنهایی گذشت را کی جواب میده!اون دختر که بعدن همسرم بشه میتونه این روزهای رفته را جبران کنه؟!میتونه حس و حال الان منو بهم برگردونه!؟من دیگه الانشم شوق جوونی ندارم.چه برسه به 2-3سال دیگه.
(دیدین قدیما برای اینکه شمشیر محکم تر بشه بهش با چکش ضربه میزدن؟من این قدر تنهایی کشیدم و ضربه خوردم که یه جوری جزئی از وجودم شده.همین الانشم نمیتونم مطمئن باشم اگه ازدواج کردم بتونم همسرم را راضی کنم یا نه!دیگه اون موقع حوصله حرف زدن باهاشو دارم یا نه.

1- سن شما برای ازدواج مناسب نیست ...و احتمال زیاد نمیتونی باهاش ازدواج کنی ولی اگر پدر یا مادر پولدار داری قضیه فرق میکنه .
2- یواش یواش باید یادبگیری که خیلی از علاقه هات رو بهش نمیرسی ... به نظرم اول اینو یاد بگیر ... چون بیشتر باهاش روبرو میشی و بیشتر بدردت میخوره .
3- اگر با این حال فکر ازدواج با اون هستی ...

- یکی دو بار کشیکش رو تو خیابون بکش ... ببین چه زمانهایی بیرون میاد ... حداقل تو رو بشناسه ... نه اینکه یهو مامانت زنگ بزنه و ...
- معمولا خواستگاری ها در این زمونه ابتدا با یک اس ام اس شروع میشه ... یک اس ام اس مادرت به مادر ایشون بزنه و یه کلیاتی رو عنوان کنه ... ( پسر خوب . تحصیل کرده . حقوق سالم . مهربان و .... ) و بگین که قصد دارین یک جلسه آشنایی داشته باشین .
- بعد از تقریبا نیم ساعت تا یک ساعت مامانت بگو زنگ بزنه خونشون ... موضوع رو پیگیری کنه و قربون صدقه بره .
- بعد از این شما توپ رو انداختی در درون زمین اونها ... اونها شرایط شما رو بررسی میکنند .
- اگر دختره هم از شما خوشش بیاد ( که معمولا این اتفاق میوفته چون نفس خواستگاری برای یک دختر ارزشمند هست ) کم کم روابطتتون شک میگیره ... با توجه به اینکه همسایتون هست .
- اگر هم از شما خوشتون نیومد یا جوابتون رو نمیدن ... یا یه جوابی بهتون میدن ...
- هر جوابی که به شما دادن شما باید اصرا خودتون رو بکنید ...
- برخی از ایرادهایی که میگیرن .... جنبه تشریفاتی داره و شما باید بتونی بفهمی که واقعا شما رو نمیخواد یا اینکه داره ایراد تشریفاتی میندازه جلو پات ...
- اگر بحث رو کشیدن به کار و ... باید بتونی خودت رو اثبات کنی ... پس از همین الان اقدامات لازم رو انجام بده که بتونی موفق باشی .

باسلام و تشکر

همین دو پاسخ برای سخن ما کفایت میکند

سلام علیکم

اشاره صحیحی دارید پرس جو از دوست و همسایه کافی نیست و لازم است که با خود خانواده شخص ارتباطی بدوی برقرار شود بدین شکل این امکان هم ایجاد میشود که خانواده دختر هم بتوانند طرف مقابل را بشناسند.
آنچه که مسلم است
پدر و مادر زندگی مشترک را می شناسند و کفویت را درک میکنند حتی اگر ندانند معنی و مصداقش چیست در حالیکه فرزندان چنین درکی را اگر داشته باشند بدلیل عدم تجربه آن صلاحیت کافی را ندارند.

همچنین آنها فرزندشان و خصوصیات اخلاقی اش و مسائل و موانع اقتصادی زندگی مشترکش را پیش از ورود فرزند به زندگی مشترک میدانند ولی فرزندشان تا در گود زندگی مشترک نیفتد درکی سطحی از این موضوعات خواهد داشت.

امیدوارم که این پیش فرض اثر چنین شبهه ای را بتواند از بین ببرد ولی در همه موارد چنین نمیشود .

منکر وجود غریزه جنسی نمیتوان بود ولی میتوان با مدیریت صحیح , محوریت غریزی را در انتخاب همسر جایش را به محوریت عقلانی و منطقی در این انتخاب بدهد.

دلیل مخالفت با این رفتار ناصحیح اجتماعی محوریت دادن به غریزه و نادیده گرفتن حکم عقل و شرع است.

موفق و موید باشید

اگه یه سرمایه دار به هرکسی که رسید تذکر بده، مطمئنا تاثیر 100 درصدی نداره اما 70 هشتاد درصدی داره

خیلی ها به ایشان اعتقاد پیدا نکردن، اما چند برابر خیلی ها ایمان آوردن.

در ضمن، میزان اعتقاد به دین و رعایت دستوراتش در مردم امروزه، با 1000 سال پیش اصلا قابل مقایسه نیست. حتی با 100 سال پیش هم قابل مقایسه نیست:ok:

سلام ؛
فقط یک سوال برای من پیش اومده، تنها دلیل شما برای ازدواج با ایشون حجابشونه؟ !

سلام

بله در آشنایی میشه به یک سری شناخت هایی رسید که شاید در خواستگاری سنتی نشه رسید؛ اما مسئله اینجاست که اولا چنین شناخت هایی خیلی کم اند(اگه اینون قبول ندارین اون شناخت ها رو مثال بزنین تا من بگم که شناخت هست یا نه) ؛ چون رابطه در دوران آشنایی محدوده ثانیا شناخت هایی هم که حاصل میشه خیلی قابل اعتماد نیست چون ممکنه طرف ظاهر سازی کرده باشه یا عشق و علاقه ای که ایجاد شده یک نقاط مثبت ساختگی برای شخص درست کرده باشه یا ... ثالثا احتمال لغزش به اندازه ای زیاد هست که هر عاقلی به راحتی قید اون شناختی که تازه یقینی هم نیست رو میزنه. مثل این میمونه که به شما بگن برو تو چاه 100 متری یه 1000 تومنی هست اگه بود مال خودت!!

مشکل اینجاست که در قالب مواردی که طرفین با شکست مواجه می شن و یا اینکه پاشون میلغزه و بعد از مدتی میبینین تو چه چاهی افتادن، طرفین از اول قصد ازدواج داشتن نه دوستی و این در خانم ها به اکثریت میرسه؛ یعنی کمتر دختری پیدا میشه که به قصد عدم ازدواج با کسی دوست بشه. عدم اطمینان فقط ناشی از رابطه های عمدی و به قول شما با قصد دوستی که نیست؛ بلکه هر گونه رابطه ای این عدم اطمینان رو محتمل میکنه؛ چون کسی که تونسته یک بار با یکی دوست بشه حتی به قصد ازدواج، می تونه بعدا هم با یکی دوست بشه به قصد طلاق و ازدواج!!

سلام

مطمئنی هیچ انتظاری نداری؟ حتی توی نفس کشیدن؟ حتی توی سالم بودن؟ حتی توی خوردن و خوابیدن؟ و ... ؟؟؟؟ پس اینارو کی به شما داده و کی در حال پشتیبانیه این امکاناته؟؟؟ فقط چون خدا بهت پول نداده دیگه باهاش کاری نداری؟؟! چون برات زن نگرفته دیگه ازش هیچ چی نمی خوای؟؟؟
یکم بیشتر فکر کن آقا محسن.

کی گفته چنین خانواده هایی نیست؟ می خواید من چندین نمونه براتون بیارم که با این شرایط دختر دادن؟ چرا از خود آقا مهران نمی پرسید؟ سوال کنین با این همه جا که رفتی خواستگاری آیا هیچ کس به ایمان و اعتقاد شما کاری نداشت؟ آیا همه به خاطر کم بودن درآمد شما رو رد کردن؟ قطعا نکردن چون من خبر دارم. اینکه ایشون تا به حال ازدواج نکرده بخشیش از جانب خودش و خونوادش بوده و همش از جانب خانواده طرف یا خود طرف نبوده.

اشتباه شما همین بوده که خوب بودن رو فقط برای دختر و خونوادش نگه داشتی و حالا هم که میبنی اونا برای این مسئله ارزش قائل نمی شن می خوای کنار بزاری. اما اگه از همون اول خوب بودن رو به خاطر خدا نگه می داشتی، هیچ وقت به این نتیجه نمی رسیدی. حالا هم دیر نشده ...

اگه اسلام دخترها رو مجبور به ازدواج می کرد و میگفت جواب دادن به پسر در این شرایط واجبه حرف شما کاملا درست بود و اون موقع شما می تونستی تک تک اونا رو اون دنیا مورد شکایت قرار بدی. اما اینطور نیست. مثل خیلی از کارهای دیگه. مگه صدقه دادن واجبه؟ مگه کمک به یکی که زمین خورده واجبه؟ مگه خیرات کردن واجبه؟ مسلما خیر. همه اینها کارهای خوبیه؛ ولی واجب نیست و اون دنیا یه فقیر نمی تونه از شما شکایت کنه (البته غیر از موارد واجب). اگه شما انجام بدی خودت رو به کمال نزدیک کردی و اگر هم انجام ندی همونجایی که بودی هستی. اون دختری هم که چنین ازدواجی رو قبول نمی کنه همینه و ما نمی تونیم بگیم جای شما جهنمه و ...

خب پس باید چیکار کرد؟

1- سعی کنیم تا حد امکان خودمون رو به ملاک های حداقلی برسونیم؛ یعنی اگه داشتن شغل برای غالب دختران و خونوادهاشون ملاکه، ما هم بریم دنبال شغل هر چند پاره وقت. کار کردن عار نیست و آدم باید در هر شرایطی از بیشترین توانش استفاده کنه. وقتی در شرایطی هم میشه درس خوند و هم کار کرد، چرا این کار رو نکنیم؟

2- ملاک ها و ایده آلهامون رو برای ازدواج تعدیل کنیم. اگه من نوعی با داشتن شغل معمولی بخوام برم خواستگاری دختری که از خانواده های مرفح هستن، طبیعیه که بهم جواب رد بدن. اگه من مذهبی برم دنبال یه دختر غیر مذهبی یا برعکس طبیعیه که منو رد کنن. باید در این مسئله واقع بین بود

3- باید مقداری به خانواده طرف حق داد. کسی که شما رو به هیچ وجه نمیشناسه، چطور می تونه به شما دختر بده اونم اگه در حال حاضر هیچ چیزی نداشته باشی. بزار یه مثال بزنم البته این فقط یه مثاله و دوستان در اون مناقشه نکنن. فرض کن شما می خوای بری یه کیلو تخم مرغ بخری و پولم نداری ولی تا فردا پول به دستت میرسه. کجا میری می خری؟ میری محله بقلی که هیچ کی شما رو نمیشناسه یا میری بغالی سر کوچه که جد و آباء شما رو بزرگ کرده؟ خب طبیعیه که اولی به شما هیچی نمیده و شما هم نمی تونی شکایت کنی که چرا نمی دی چون شما رو نمیشناسه؛ اما سرکوچه ایه چون شما رو میشناسه اعتماد میکنه. لذا یکی از نکات مهم در چنین ازدواج هایی اینه که ما جایی بریم که مارو بشناسن و بتونن بهمون اعتماد کنن.

سلام

بله اگر شما یقین به این داشته باشید که فراتر از حدود شرعی نرفته اید و همچنین مطمئن هستید که با این کار هیچ مفسده ای رخ نخواهد داد مانعی وجود ندارد؛ منتها فراهم کردن شرایطی برای ایجاد عشق و علاقه خود مفسده است. اینکه حضرت آیت الله مکارم می فرمایند چنین عشقی حرمت شرعی ندارد به این معنا نیست که فراهم کردن شرایط برای ایجاد عشق هم مشکلی ندارد. مفاد سوال این است که کسی بدون کار حرامی مثلا با یک نگاه عاشق شده. آیا این عشق حرام است؟ فرمودند خیر. حالا شما برو سوال کن من میخوام مخ یه دختر رو بزنم که عاشقم بشه. ایا این کار حرام است یا خیر؟؟ پاسخ رو به هم بگو

سلام

حالا بهتر شد. پس اینطور نیست که بگیم فقط پوله که حرف اول رو میزنه؛ بلکه برای هر کسی یه چیز خاصی حرف اول رو میزنه. برای یکی پول؛ برای یکی قدرت؛ برای یکی معنویت و برای یکی ...
لذا میشه گفت این حرف شما از جهاتی درسته؛ اما درست بودن نه به این معنا که واقعیت هم همینه؛ بلکه به این معنا که در افراد جامعه نگرش های اشتباه جایگزین نگرش های درست شده. کسی که مادی گرا شده و همه چیز رو پول می دونه، طبیعیه که اگه یه پولدار بهش بگه ماست سیاهه میگه آره درست میگی؛ چون او محو در شخصیت پولدار شده.

حالا شما یکی رو فرض کن که عشق ورزشه. اون موقع اون دیگه به پولدار و غیر پولدار نگاه نمی کنه. اگه یه ورزشکار بهش بگه ماست سیاهه میگه آره.

سوال: خب وقتی غالب افراد اینطوری شدن پس بهتره اینایی هم که دین رو تبلیغ می کنن از این ابزار استفاده کنن؛ یعنی اول پولدار بشن و بعد دین رو تبلیغ کنن؟

پاسخ: پولدار بودن خوبه و گاهی اوقات هم در تبلیغ دین لازمه؛ منتها شرط اصلی تاثیر گذاری در تبلیغ نیست؛ چون اونی که به خاطر پولدار بودن شما حرفت رو قبول می کنه، تا زمانی حرفت رو قبول داره و بهش عمل میکنه که پولدار باشی و به محض اینکه ورشکست شدی همه چیز رو فراموش میکنه. اما کسی که یک حرف رو از روی عقل و منطق قبول کنه و قلباً بپذیره که این حرف حقه، در هر شرایطی اون حرف رو سرلوحه کار خودش قرار میده. لذا پول فقط استفاده ابزاری داره که اگه باشه خوبه و اگه نباشه هم میشه از راه های دیگه تبلیغ کرد.

عنوان: چگونه از دختری که او را در مسیر رفتن به مدرسه دیده ام و از او خوشم آمده خواستگار کنم؟

سوال:
پسری 19 ساله و سال دوم دانشگاه هستم. چند وقت است که یکی از دخترهای همسایه را دیده ام و از او خوشم آمده. خیلی دختر با حجاب و با حیای است و حتی وقتی به مدرسه می رود دستکش دستش می کند که حجاب کامل داشته باشد. یکی دو بار بیشتر چهره او را ندیده ام؛ اما خیلی به دلم نشسته و می خواهم با توکل بر خدا از او خواستگاری کنم. در مورد او به خواهر گفتم و او گفت شاید باهاش حرف بزنم. به مادرم هم که گفتم مادر گفت او را به تو نمی دهند. برای همین الان می خواهم به واسطه دوستم با او حرف بزنم و می خواهم بدانم نظرش درباره من چیست؟ من می ترسیم او نامزد داشته باشد. خودم می خواستم چند بار به طور مستقیم با او حرف بزنم؛ اما ترسیدم چیز بدی به من بگوید. من خودم چهره مذهبی دارم و به خاطر همین چهره مذهبیم می ترسم با او حرفی بزنم و دیگران چیزی درباره من و او بگویند. من آن دختر را به خاطر حجاب و حیایی که دارد خیلی دست دارم و می خواهم چند سالی با هم نامزد باشم تا هم او درسش را تمام کند و هم من دو سال دانشگاهم را به اتمام برسانم. می شود به من کمک کنید؟ من 1% هم او را به خاطر هوس نمی خواهم. فقط می خواهم با او زندگی کنم. تو رو خدا کمکم کنید

پاسخ:
اینکه خود شما مستقیم یا غیر مستقیم با ایشان صحبت کنید و نظرش را در مورد خودتان بپرسید به هیچ وجه کار درستی نیست؛ چون هنوز هیچ چیز مشخص نیست و اصلا معلوم نیست خانواده شما موافق این ازدواج باشند یا نه. بعلاوه اینکه معمولا چنین دخترهایی اگر نظر مثبتی هم نسبت به شما داشته باشند، در صورتی که خودتان به طور مستقیم و بدون اطلاع خانواده اقدام کنید جواب مثبتشان را بروز نخواهند داد؛ چون چنین کاری را مخالف حفظ شخصیت زنانگی می دانند و این کاملا طبیعی است. از طرفی همانطور که خودتان هم گفتید چنین کار وجهه مذهبی بودن شما را مورد تردید قرار می دهد و ممکن است آن دختر پیش خود بگوید اگر این پسر مذهبی است پس چرا اینگونه اقدام کرد و حتی و ممکن است به قول خودتان فکر کند شما مزاحم هستید و چیزی به شما بگوید که نباید بگوید!
بنابراین بهترین کاری که شما می توانید انجام دهید این است که مسئله را به طور جدی تر از طریق خانواده پیگیری کنید. اگر در مورد اصل ازدواج شما مشکلی وجود ندارد و خانواده مخالف ازدواج شما در این شرایط نیستند، آن موقع بسته به روحیات خانواده می توانید اقدام کنید. مثلا اگر آنها به این کار که شما خودت کسی را معرفی کنی حساس نیستند، خب می توانی در این باره بیشتر با آنها صحبت کنی و از خوبی های او بگویی. اگر مادرت گفت به تو دختر نمی دهند بگو تا اقدامی از طرف ما صورت نگیرد که نمی شود نظر داد. ما می رویم؛ اگر خدا بخواهد جور می شود. اگر هم نخواهد که هیچ. اگر هم خانواده به اینکه شما خودت کسی را معرفی کنی حساس اند و احساس می کنی بهانه آوردن آن ها و اقدام نکردنشان به خاطر این مسئله بوده، می توانی فرد مورد نظر را از طریق فرد سومی هم معرفی کنی تا آنها حساس نشوند و فکر نکنند شما خودت به تنهایی او را دیده و پسندیده ای؛ مثلا می توانی از طریق خواهرت اقدام کنی و به او بگویی او از جانب خودش این مورد را معرفی کند تا مادرت به مسئله جدی تر نگاه کند. در این صورت احتمال موافقت بیشتر خواهد بود.(1)

(1) سایت انجمن گفتگوی دینی، انجمن مشاوره، کارشناس: امین، تاریخ: 1395/01/25