احب الاعمال الی الله الصلاة لوقتها ثم بر الوالدین ثم الجهاد فی سبیل اللهبهترین كارها در نزد خدا نماز به وقتش است ، آنگاه نیكی به پدر و مادر ، آنگاه جنگ در راه خدا .
كنز العمال ، ج 7 ، ص 285 ، ح 18897
انسان، با نيّت خوب و اخلاق خوب، به تمام آنچه در جستجوى آن است، از زندگى خوش و امنيت محيط و روزى زياد، دست مى يابد.
[=NZN] [=NZN] تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 92 ، ح 1607
[=B Mitra]حضرت امام علی : [=B Mitra] [=B Mitra]مَنْيُحِبُّنَا أَهْلَ الْبَيْتِ يَنْفَعُهُ إِيمَانُهُ وَ يُتَقَبَّلُ مِنْهُ عَمَلُهُ وَ مَنْ لَا يُحِبُّنَا أَهْلَ الْبَيْتِ لَا يَنْفَعُهُ إِيمَانُهُ وَ لَا يُتَقَبَّلُ مِنْهُ عَمَلُهُ وَ إِنْ أَدْأَبَ اللَّيْلَ وَ النَّهَارَ لَمْ يَزَلْ. بحار الأنوار ج65، ص 95[=B Mitra] [=B Mitra][=B Mitra]کسی که ما اهل بیت را دوست دارد از ایمانش سود می برد و عملش قبول است و کسی که ما را دوست ندارد ایمانش بی فایده است و عملش نیز قبول نیست.
پيامبر خدا صلي الله عليه وآله: ولايَةُ عَلِيِّ بنِ أبي طالِبٍ وِلايَةُ اللَّهِ و حُبُّهُ عِبادَةُ اللَّهِ وَ اتِّباعُهُ فَريضَةٌ مِنَ اللَّهِ؛
پيامبر خدا صلي الله عليه وآله فرمود : ولايت علي بن ابي طالب عليه السلام ولايت خدا ، و محبّت او عبادت خدا و پيروي از او فريضه اي از جانب خدا است
حضرت مهدی (علیه السّلام) به یکی از مشتاقان دیدارش که به زیارت آن حضرت موفق شده بود دوباره فرمود: از رحمت خدا دور است کسی که نماز صبح را چندان تاخیر بیندازد تا ستاره ها ناپدید شوند و نماز مغرب را به حدی تاخیر بیندازد تا ستاره ها ظاهر شوند. (حق الیقین/ص۳۰۲)
[h=1]ثواب لمس حجر الاسود با استقبال از حاجیان ![/h] امام صادق(عليه السلام) : «مَنْ عَانَقَ حَاجّاً بِغُبَارِهِ كَانَ كَأَنَّمَا اسْتَلَمَ الْحَجَرَ الاْسْوَدَ»
امام صادق(عليه السلام) به ديدار و مصافحه و معانقه با حجاج بيت الله توصيه فرموده اند: هر كس با حج كننده اي كه از گرد راه مي رسد معانقه (در آغوش بکشد) كند گويي حجرالاسود را استلام(لمس) نموده است.
امام کاظم عليه السلام فرمود: هرگاه به كودكان وعده داديد به آن عمل كنيد؛ زيرا آن ها فكر مى كنند، شما به آنها روزى مى دهيد و خداوند به اندازه اى كه براى زنان و كودكان خشم مى گيرد، براى هيچ چيز به خشم نمى آيد؛ مخصوصاً در روزهاى جمعه برای آنان ميوه ببريد.
امام کاظم عليه السلام فرمود: هرگاه به كودكان وعده داديد به آن عمل كنيد؛ زيرا آن ها فكر مى كنند، شما به آنها روزى مى دهيد و خداوند به اندازه اى كه براى زنان و كودكان خشم مى گيرد، براى هيچ چيز به خشم نمى آيد؛ مخصوصاً در روزهاى جمعه برای آنان ميوه ببريد.
عدة الداعي و نجاح الساعي، ص: 84
چو گل بشکفته ی در این چمن !
کار تان ره توشه این انجمن
هر حدیثی را که این جا کاشتی
خوشه های معنوی بر داشتی
انجمن از این احایث روشن است
کار فرهنگی تان چون گلشن است
گل فشانی می کنید با کار خود
ای بلند آوازه در کردار خود
امام على (علیه السلام) می فرمایند: «برترین چیزى که وسیله جویان به آن متوسّل می شوند، ایمان به خدا و پیامبرش ... و صله رحم است، که مایه فزونى ثروت و تأخیر افتادن اجل است» (شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج 1، ص 205)
امام على (علیه السلام) می فرمایند: «برترین چیزى که وسیله جویان به آن متوسّل می شوند، ایمان به خدا و پیامبرش ... و صله رحم است، که مایه فزونى ثروت و تأخیر افتادن اجل است» (شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج 1، ص 205)
امیرالمؤمنين علیه السلام فرمود روزی من و پیامبر در بعضی از کوچه های مدینه راه میرفتیم، ناگاه پیرمردی بلند قد که ریش انبوه داشت و چهار شانه بود، به ما برخورد کرد و بر پیامبر سلام کرد و بعد رو به من کرد و گفت سلام بر تو ای چهارمین خلیفه و رحمة الله و برکاته، به رسول خدا عرض کرد آیا چنین نیست یا رسول الله؟ ایشان فرمود بله، چنین است، و آن مرد از ما گذشت،
من عرض کردم یا رسول الله این چه مطلبی بود که شیخ به من گفت و تصدیق شما چه معنایی داشت؟
فرمود الحمدلله تو متصف به این صفت هستی!
چرا که خداوند در قرآن فرموده من در زمین خلیفه قرار میدهم، و آن خلیفه ای که روی زمین قرار داد، آدم علیه السلام بود،
و حق تعالی در قرآن فرموده ای داود! ما تو را روی زمین خلیفه قرار داده ایم، پس بین مردم به عدالت حکم کن، پس داود علیه السلام دومین خلیفه باشد،
و خداوند در قرآن حکایت موسی علیه السلام را نقل میکند که به هارون علیه السلام فرمود در قوم من خلیفه باش و اصلاح امور کن، پس هارون علیه السلام سومین خلیفه است که موسی او را برای خود جانشین قرار داد،
و خداوند میفرماید اعلامی از سوی خدا و رسولش به سوی مردم در روز حج بزرگ عید قربان است، و تو یا علی تبلیغ کننده از جانب خدا و رسول او هستی!
و تو وصی و وزیر و قضا کننده ی دین و ادا کننده ی امانت از جانب من هستی!
نسبت تو به من مثل نسبت هارون به موسی است مگر اینکه دیگر پیامبری بعد از من نیست، پس تو چهارمین خلیفه هستی همانطور که پیرمرد بر تو سلام کرد،
آیا میدانی او چه کسی بود؟ عرض کردم نه خیر، فرمود او برادر تو خضر بود پس بدان.
امام باقر عليه السّلام فرمود: اسلام روى پنج پايه نهاده شده: نماز و زكاة و روزه و حج و ولايت و چنان كه براى ولايت در غدیر خم فرياد زده شد، براى هيچ چيزى ديگر فرياد زده نشد.
جابر از امام باقر عليه السّلام روايت كند كه چون پيامبر اكرم صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم در روز غدير خم دست على عليه السّلام را در دست گرفت، شيطان در ميان سپاهيانش نعره برآورد و هيچ يك از آنها چه در خشكى و چه دريا به جاى نماند مگر آنكه در پى نعره او به سويش دويدند و گفتند: اى آقا و مولا! چه بر سر تو آمده؟ ما هرگز از تو نعرهاى دهشتناكتر از اين نعره نشنيده بوديم. او بديشان گفت: اين پيامبر كارى كرد كه اگر براستى اين كار تحقّق يابد ديگر كسى هرگز خدا را نافرمانى نكند. آنها در پاسخ گفتند: سرورا! تو آدم را فريب دادى، و چون منافقان گفتند: اين مرد [پيامبر اكرم صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم] از سر هواى نفس سخن مىگويد، و يكى به ديگرى گفت: مگر نمىبينى كه چشمانش چگونه در كاسه سرش مىچرخد؟ گويا ديوانه شده- مقصودشان پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم بود-. در اين هنگام شيطان فريادى از سر شادى زد و دوستانش دوباره گرد او حلقه زدند. او بديشان گفت: آيا مىدانيد من پيشتر با آدم ابو البشر چه كردهام؟ گفتند: آرى، گفت: آدم، پيمان خود را شكست ولى بخدا كفر نورزيد ولى اينان هم پيمانشان را نقض كردند و هم به پيامبر عليه السّلام كفر ورزيدند.
پس هنگامى كه پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم از اين جهان رخت بربست و مردم به جاى على عليه السّلام ديگرى را به خلافت نشاندند شيطان تاج شاهى بر سر نهاد و منبرى نهاد و روى بالش نشست، و پيادگان و سوارگان خود را گرد آورد و بديشان گفت: شادى كنيد كه تا روز ظهور امام، خداوند فرمان برده نشود.
امام باقر عليه السّلام اين آيه را تلاوت فرمود: وَ لَقَدْ صَدَّقَ عَلَيْهِمْ إِبْلِيسُ ظَنَّهُ فَاتَّبَعُوهُ إِلَّا فَرِيقاً مِنَ الْمُؤْمِنِينَ. امام باقر عليه السّلام فرمود: تأويل اين آيه هنگامى بود كه پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم رحلت فرمود و گمان ابليس همان هنگامى بود كه در باره پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم گفتند: او از سر هواى نفس سخن مىگويد، و شيطان در اين هنگام گمانى در باره ايشان برد و آنها گمان شيطان را تصديق كردند و تحقّق بخشيدند.
امیرمومنان علیه السلام فرمود: پيامبر صلى اللَّه عليه و آله به من خبر داد كه ابليس و رؤساى اصحابش هنگام منصوب كردن آن حضرت مرا به امر خداوند در روز غدير خم حاضر بودند.
آن حضرت به مردم خبر داد كه من نسبت به آنان از خودشان صاحب اختيار ترم، و به ايشان دستور داد كه حاضران به غايبان برسانند.
(در آن روز) شياطين و مريدان از اصحاب ابليس رو به او كردند و گفتند: «اين امت، مورد رحمت قرار گرفته و حفظ شدهاند، و ديگر تو و ما را بر اينان راهى نيست. چرا كه پناه و امام بعد از پيامبرشان به آنان شناسانده شد». ابليس غمگين و محزون رفت.
امير المؤمنين عليه السّلام فرمود: بعد از آن پيامبر صلى اللَّه عليه و آله به من خبر داد و فرمود: مردم در سقيفه بنى ساعده با ابو بكر بيعت مىكنند بعد از آنكه با حقّ ما و دليل ما استدلال كنند. سپس به مسجد مىآيند و اولين كسى كه بر منبر من با او بيعت خواهد كرد ابليس است كه به صورت پيرمرد سالخورده پيشانى پينه بسته چنين و چنان خواهد گفت.
سپس خارج مىشود و اصحاب و شياطين و ابليسهايش را جمع مىكند. آنان به سجده مىافتند و مىگويند: «اى آقاى ما، اى بزرگ ما، تو بودى كه آدم را از بهشت بيرون كردى»! (ابليس) مىگويد: «كدام امت پس از پيامبرشان گمراه نشدند؟ هرگز! گمان كردهايد كه من بر اينان سلطه و راهى ندارم؟ كار مرا چگونه ديديد هنگامى كه آنچه خداوند و پيامبرش در باره اطاعت او دستور داده بودند ترك كردند».
و اين همان قول خداوند تعالى است كه وَ لَقَدْ صَدَّقَ عَلَيْهِمْ إِبْلِيسُ ظَنَّهُ فَاتَّبَعُوهُ إِلَّا فَرِيقاً مِنَ الْمُؤْمِنِينَ، «ابليس گمان خود را به آنان درست نشان داد و آنان به جز گروهى از مؤمنين او را متابعت كردند».
مامُ الباقرُ عليه السلام : يَكون في آخِرِ الزَّمانِ قَومٌ يُتبَعُ فيهِم قَومٌ مُراؤونَ يَتَقَرَّأونَ و يَتَنَسَّكونَ حُدَثاءُ سُفَهاءُ . لا يُوجِبونَ أمرا بِمَعروفٍ و لا نَهيا عَن مُنكَرٍ إلاّ إذا أمِنوا الضَّرَرَ ، يَطلُبونَ لأِنفُسِهِمُ الرُّخَصَ و المَعاذيرَ.
امام باقر عليه السلام فرمود : در آخر الزمان مردمى آيند كه در ميان آنان عدّه اى رياكار و مدّعى قرآن دانى و عبادت گزارى پيرويشان كنند و ناپخته و سبک سرند، آنان امر به معروف و نهى از منكر را فقط زمانى واجب مى دانند كه گزندى به آنها نرسد و براى خود عذرها و بهانه ها مى تراشند
[=B Mitra]حضرت امام حسین :[=B Mitra] [=B Mitra]لِلسَّلامِ سَبْعُونَ حَسَنهٌ تِسْعٌ وَسِتُّونَ لِلْمُبْتَدى وَ واحِدَةٌ لِلّرادِّ . تحف العقول، ص 248[=B Mitra] [=B Mitra][=B Mitra]سلام 70 حسنه دارد كه 69 قسمت آن براى سلام كننده و يك قسمت آن براى پاسخ گوينده است.
امام حسین (علیه السلام) به کسانی که از افزایش روزی و عمر زیاد خوشحال می شوند، چنین سفارش می فرماید:«مَن سَرَّه أَنی نسَأَ فِی أَجَلِهِ وَ یزَآد فِی رِزقِهِ فَلیَصِل رَحِمَه ؛ هر کس که می خواهد مرگش به تأخیر افتد و روزیش زیاد شود،باید صله رحم نماید»
[h=1][/h] قـالَ عَلَىٌّ عليه السلام: يُسْتَدَلٌّ عَلى اِدْبارِ الدُّوَلِ بِاَرْبَعٍ: تَضْييعِ الأُصُولِ وَالَّتمَسُّكِ بِالْغُرُورِ وَتَقْديمِ الأَراذِلِ وَتَأخيرِ الأَفاضِلِ.
امام على عليه السلام فرمود: به چهار چيز مى توان بر پشت كردن دولتها و حكومتها نشان و دليل آورد: 1 ـ تباه ساختن اصول 2 ـ مغرور شدن 3 ـ جلو انداختن فرومايگان 4 ـ عقب انداختنِ برجستگان.
امام صادق (علیه السلام): «هیچ چیز در نزد خداوند محبوب تر از آن نیست که از او چیزی درخواست شود، پس هیچ یک از شما نباید حیا کند از این که از رحمت خداوند درخواست کند؛ اگرچه [خواسته او] یک بند کفش باشد»
کافی، ج 4، ص 21.
امام صادق (علیه السلام): «کسی که از طلب مال حلال حیا نکند، هزینه هایش سبک شود و خداوند خانواده اش را از نعمت خویش بهره مند گرداند»
صدوق، محمد بن على ، من لا یحضره الفقیه، ج 4، ص 410
پیامبر اسلام صلى الله علیه و اله نقل شده است: «الصبر ثلاثة، صبر على المصیبة و صبر علىالطاعة و صبر على المعصیة فمن صبر على المصیبة حتى یردها بحسن عزائها، كتب اللهله ثلاث ماة درجة ما بین الدرجة الى الدرجة كما بین السماء الى الارض و من صبر علىالطاعة كتب الله له ست ماة درجة، ما بین الدرجة الى الدرجة كما بین تخوم الارض الىالعرش و من صبر على المعصیة كتب الله له تسع ماة درجة ما بین الدرجة الى الدرجة كما بین تخوم الارض الى منتهى العرش»«صبر بر سه گونه است:صبر بر مصیبت،كسى كه صبر بر مصیبت كند و آن را با شكیبایى و صبر جمیل تحمل نماید،خداوند سیصد درجه برایش مىنویسد كه فاصله میان هر درجه همانند فاصله آسمان و زمین است و هر كس صبر بر اطاعت كند، خداوند ششصد درجه برایش مىنویسد كه فاصله هر یك با دیگرى همانند فاصله انتهاى زمین تا عرش خداست. و هر كس صبر بر معصیت كند، خداوند نهصد درجه برایش مىنویسد كه فاصله هر یك با دیگرى، همانند فاصله منتهاى زمین تا منتهاى عرش خداست.»
بحار الانوار،ج 68،ص77
امیر مؤمنان على علیه السلام در حدیثى كه ایمان را بر چهار ستون قرار داده كه ركن اول آن صبر، ركن دوم آن یقین و ركن سوم آن، عقل و ركن چهارم آن جهاداست، مىفرماید: «و الصبر منها على اربع شعب،على الشوق و الشفق و الزهد و الترقب، صبر چهار شعبه دارد،اشتیاق،ترس،زهد و انتظار و سپس در شرح آن مىفرمایند:كسى كه اشتیاق بهشت داشته باشد، از شهوات و هوسهاى سركش به كنار مىرود، و آن كسى كه از آتش دوزخ بترسد، از محرمات دورى مىگزیند و كسى كه زهد بر دنیا داشته باشد، براى انجام نیك سرعت مىگیرد»
نهج البلاغه،كلمات قصار،حدیث 31.
[h=1]ارزش اشک بر اهل بیت علیهم السلام ![/h] قالَ الْحُسَيْنُ عليه السلام: مَنْ دَمَعَتْ عَيْناهُ فينا دَمْعَةً بِقَطْرَةٍ اَعْطاهُ اللّه ُ تَعالى الْجَـنَّةَ.
امام حسين عليه السلام فرمود: كسى كه چشمانش قطره اى اشک براى ما بريزد، خــداوند بهشت را بـه او عطا خواهـد كـرد.
قالَ الصّادِقُ عليه السلام: اِنَّ مَلَكَ الْمَوْتِ يَدْفَعُ الشَّيْطانَ عَنِ الْمُحافِظِ عَلَى الصَّلاةِ وَيُلَقِّنُهُ شَهادَةَ اَنْ لا اِلهَ اِلاَّ اللّهُ، وَاَنَّ مُحَمَّدا رَسُولُ اللّهِ فى تِلْكَ الْحالَةِ الْعَظيمَةِ. امام صادق عليه السلام فرمودند: فرشته مرگ، شيطان را از كسى كه مراقب نماز است دور مى كند، و شهادت بر وحدانيّت خدا، و رسالت پيامبر را در وقت هولناك مرگ به او تلقين مى كند.
از حضرت رضا در کتاب وسائل، ج 14، ص503 گزارش شده است که حضرت می فرماید: ای پسرشبیب! اگرخواستی گریه کنی ابتدا برحسین ابن علی گریه کن که مانند گوسفند سرش را بر یدند و هیجده مرد از خانوادهاش را با او کشتند. آنان روی زمین مثل و مانندی نداشتند وهفت آسمان و زمین بر اوگریستند ...
در حدیث دیگر از رسول خدا(ص) در کتاب مسکن الفواد به نقل از کتاب کافی، ج 3، ص220 گزارش شده
است : هنگامی که مصیبتی بر یکی از شما وارد میشود، ابتدا به یاد مصیبت من بیفتید، زیرا مصیبت من بزرگترین مصیبتهاست.
امام حسين (ع) :
بخشنده ترين مردم كسى است كه به آن كه از او اميدى ندارد، عطا می كند و با گذشت ترين مردم كسى است كه هنگام قدرتش در میگذرد و برترين مردم (در برقرارى پيوند) كسى است كه به آن كه از او گسسته صله رحم کند.
بحار الانوار ج71 ص400
درباره تأثیر لقمه حرام از حضرت محمد (صلی الله و علیه وآله) نقل شده است که ایشان فرموده اند: مَن اَکَلَ لُقمَةَ حَرامٍ لَن تُقبَل لَهُ صَلاةٌ أربَعینَ لَیلَة وَلَم تَستَجِب لَهُ دَعوةً اَربَعینَ صَباحاً؛ کسی که لقمه حرامی بخورد تا چهل شب نمازش قبول نخواهد شد و تا چهل روز دعایش مستجاب نمی شود و نیز بیان داشته اند: کسی که دوست دارد دعایش مستجاب گردد، باید خوراک و کسب خویش را پاکیزه سازد.(عدةالداعی: ۴۳۲)
[=arial]امام صادق(ع) می فرمایند:[=arial]شیطان گفت: همه مردم در مشت من هستند جز پنج نفر:[=arial]- کسی که با نیّت درست در هر کار بر خدا توکّل کند.[=arial]- کسی که در شبانه روز فراوان ذکر گوید.[=arial]- کسی که هر چه برای خود می خواهد برای برادر مؤمنش هم بخواهد.[=arial]- آن که به هنگام مصیبت صبر کند.[=arial]- کسی که با قسمت بسازد و غم روزی نخورد.
[=arial]حضرت محمد باقر(ع) می فرمایند: [=arial]پدرم فرمود: چهار صفت در هر کس باشد اسلامش کامل و گناهش آمرزیده است و هنگام مرگ ، خدا از او راضی خواهد بود:[=arial]1- چون با مردم پیمانی بندد برای خدا به عهدش وفا کند.[=arial]2- زبانش راستگو باشد.[=arial]3- از کاری که نزد خدا یا در نظر مردم زشت است شرم کند.[=arial]4- اخلاقش با زن و فرزندش خوش باشد.[=arial](منبع: کتاب نصایح آیت الله مشکینی/صفحه197)
امام صادق (علیه السلام) فرمود: روزی حضرت موسی (علیه السلام) در حال مناجات با پروردگار مردی را در سایه عرش الهی دید. پرسید پروردگارا! این کیست که عرش تو بر او سایه افکنده است؟ فرمود: او کسی است که نیکوکار به پدر و مادر خود است و اهل سخن چینی نیست. (الامالی، صدوق، ص 180)
یکی از آثار بسیار مهم نماز گناه زدایی است. نماز وسیله شستشو از گناهان و مغفرت و أمرزش الهی است(1). پیامبر(ص) از یاران خود سؤال کرد: «اگر بر در خانه یکی از شما نهری از آب صاف و پاکیزه باشد و در هر روز پنج بار خود را در آن شستشو دهید، آیا چیزی از آلودگی و کثافت در بدن او میماند؟ در پاسخ عرض کردند، نه. حضرت فرمود: نماز درست همانند این آب جاری است. هر زمان که انسان نماز میخواند، گناهانی که در میان دو نماز انجام شده است، از بین میرود».(2)
تفسیر نمونه، ج 16، ص 284.
1. تفسیر نمونه، ج 16،، ص 290.
2. وسایل الشیعه، ج 3، ص 7.
امام حسين عليه السلام: اَ يُّهَا النّاسُ نافِسوا فِى الْمَكارِمِ وَ سارِعوا فِى الْمَغانِمِ وَ لا تَحْتَسِبوابِمَعْروفٍ لَمْ تَجْعَلوا... ؛
امام حسين عليه السلام فرمودند:اى مردم در خوبى ها با يكديگر رقابت كنيد و در كسب غنائم (بهره گرفتن از فرصت ها)شتاب نماييد و كار نيكى را كه در انجامش شتاب نكرده ايد، به حساب نياوريد. بحار 78ص121
کاربر مهمان خوش آمدید
احب الاعمال الی الله الصلاة لوقتها ثم بر الوالدین ثم الجهاد فی سبیل اللهبهترین كارها در نزد خدا نماز به وقتش است ، آنگاه نیكی به پدر و مادر ، آنگاه جنگ در راه خدا .
كنز العمال ، ج 7 ، ص 285 ، ح 18897
[=B Mitra]صِيَامُ يَوْمِ غَدِيرِ خُمٍّ يَعْدِلُ صِيَامَ عُمُرِ الدُّنْيَا ... وَ هُوَ عِيدُ اللَّهِ الْأَكْبَر. تهذيب الأحكام ج3، ص 143[=B Mitra]
[=B Mitra] [=B Mitra]روزه عید غدیر معادکل روزه کل عمر دنیاست...غدیر عید بزرگ الهی است.
[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]احب العباد الی الله الاتقیاء الاخفیاء
محبوبترین بندگان در پیش خدا پرهیزگاران گمنامند .
وُصولُ المَرءِ اِلى كُلِّ ما يَبتَغيهِ مِن طيبِ عَيشِهِ وَ اَمنِ سِربِهِ وَ سَعَةِ رِزقِهِ بِحُسنِ نيَّتِهِ وَ سَعَةِ خُلقِهِ؛
انسان، با نيّت خوب و اخلاق خوب، به تمام آنچه در جستجوى آن است، از زندگى خوش و امنيت محيط و روزى زياد، دست مى يابد.
[=NZN]
[=NZN] تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 92 ، ح 1607
أَنَا زَعِيمٌ بِبَيْتٍ فِي رَبَضِ الْجَنَّةِ وَ بَيْتٍ فِي وَسَطِ الْجَنَّةِ وَ بَيْتٍ فِي أَعْلَى الْجَنَّةِ
لِمَنْ تَرَكَ الْمِرَاءَ وَ إِنْ كَانَ مُحِقّاً وَ لِمَنْ تَرَكَ الْكَذِبَ وَ إِنْ كَانَ هَازِلًا وَ لِمَنْ حَسُنَ خُلُقُه
من براى كسى كه بگو مگو را رها كند، هر چند حق با او باشد
و براى كسى كه دروغ گفتن را اگر چه به شوخى باشد، ترك گويد
و براى كسى كه اخلاقش را نيكو گرداند،
خانه اى در حومه بهشت و خانه اى در مركز بهشت و خانه اى در بالاى بهشت ضمانت مى كنم.
خصال ص 144، ح 170
[=B Mitra]مَنْيُحِبُّنَا أَهْلَ الْبَيْتِ يَنْفَعُهُ إِيمَانُهُ وَ يُتَقَبَّلُ مِنْهُ عَمَلُهُ وَ مَنْ لَا يُحِبُّنَا أَهْلَ الْبَيْتِ لَا يَنْفَعُهُ إِيمَانُهُ وَ لَا يُتَقَبَّلُ مِنْهُ عَمَلُهُ وَ إِنْ أَدْأَبَ اللَّيْلَ وَ النَّهَارَ لَمْ يَزَلْ. بحار الأنوار ج65، ص 95[=B Mitra]
[=B Mitra] [=B Mitra]کسی که ما اهل بیت را دوست دارد از ایمانش سود می برد و عملش قبول است و کسی که ما را دوست ندارد ایمانش بی فایده است و عملش نیز قبول نیست.
پيامبر خدا صلي الله عليه وآله: ولايَةُ عَلِيِّ بنِ أبي طالِبٍ وِلايَةُ اللَّهِ و حُبُّهُ عِبادَةُ اللَّهِ وَ اتِّباعُهُ فَريضَةٌ مِنَ اللَّهِ؛
پيامبر خدا صلي الله عليه وآله فرمود : ولايت علي بن ابي طالب عليه السلام ولايت خدا ، و محبّت او عبادت خدا و پيروي از او فريضه اي از جانب خدا است
[h=5]بشارة المصطفي ، ص ۱۶[/h]
[=B Mitra]انَّ لِلهِ عُقُوباتٌ فِى الْقُلُوبِ وَ الأبْدان:ضَنْكٌ فى الْمَعيشَةِ وَ وَهْنٌ فِى الْعِبادَةِ وَما ضُرِبَ عَبْدٌ بِعُقُوبَةٍ اعْظَمُ مِنْ قَسْوَةِ الْقَلْبِ! تحف العقول، ص 296[=B Mitra]
[=B Mitra] [=B Mitra]خداوند مجازاتهايى (در برابر گناهان و نافرمانىها) دارد در روح و جسم: تنگى معيشت، سستى در عبادات، ولى خدا هيچ بندهاى را مجازاتى شديدتر از سنگدلى نكرده است!
حضرت مهدی (علیه السّلام) به یکی از مشتاقان دیدارش که به زیارت آن حضرت موفق شده بود دوباره فرمود: از رحمت خدا دور است کسی که نماز صبح را چندان تاخیر بیندازد تا ستاره ها ناپدید شوند و نماز مغرب را به حدی تاخیر بیندازد تا ستاره ها ظاهر شوند. (حق الیقین/ص۳۰۲)
[h=1]ثواب لمس حجر الاسود با استقبال از حاجیان ![/h] امام صادق(عليه السلام) : «مَنْ عَانَقَ حَاجّاً بِغُبَارِهِ كَانَ كَأَنَّمَا اسْتَلَمَ الْحَجَرَ الاْسْوَدَ»
امام صادق(عليه السلام) به ديدار و مصافحه و معانقه با حجاج بيت الله توصيه فرموده اند: هر كس با حج كننده اي كه از گرد راه مي رسد معانقه (در آغوش بکشد) كند گويي حجرالاسود را استلام(لمس) نموده است.
[h=5]وسائل ، ج8 ، ص328[/h]
[=B Mitra]إزْرَعُوا وَأَغرِسُوا وَاللَّهِ ما عَمِلَ النَّاش عَمَلًا أَحَلَّ وَلا أَطْيَبَ مِنْهُ. الكافي ج5، ص 260[=B Mitra]
[=B Mitra] [=B Mitra]زراعت كنيد و درخت بنشانيد، به خدا سوگند مردم عملى حلال تر و پاكتر از اين انجام ندادهاند.
«لجبازى، بلایى است که آدمى را ناگزیر به کشیدن بار گناهان سازد». کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 2، ص 394
عَنْ أَبِي الْحَسَنِ مُوسَى (ع): إِذَا وَعَدْتُمُ الصِّغَارَ فَأَوْفُوا لَهُمْ فَإِنَّهُمْ يَرَوْنَ أَنَّكُمْ أَنْتُمُ الَّذِينَ تَرْزُقُونَهُمْ وَ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ لَيْسَ يَغْضَبُ لِشَيْءٍ كَغَضَبِهِ لِلنِّسَاءِ وَ الصِّبْيَانِ وَ بِإِدْخَالِ الْفَاكِهَةِ عَلَيْهِمْ خُصُوصاً فِي الْجُمَعِ.
امام کاظم عليه السلام فرمود: هرگاه به كودكان وعده داديد به آن عمل كنيد؛ زيرا آن ها فكر مى كنند، شما به آنها روزى مى دهيد و خداوند به اندازه اى كه براى زنان و كودكان خشم مى گيرد، براى هيچ چيز به خشم نمى آيد؛ مخصوصاً در روزهاى جمعه برای آنان ميوه ببريد.
عدة الداعي و نجاح الساعي، ص: 84
أَشْرَفُ الْخَلَائِقِ التَّوَاضُعُ وَ الْحِلْمُ وَ لِينُ الْجَانِبِ.
شريف ترين اخلاق، تواضع، بردبارى و نرم خويى است.
امام على (علیه السلام) می فرمایند: «برترین چیزى که وسیله جویان به آن متوسّل می شوند، ایمان به خدا و پیامبرش ... و صله رحم است، که مایه فزونى ثروت و تأخیر افتادن اجل است» (شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج 1، ص 205)
امام على (علیه السلام) می فرمایند: «برترین چیزى که وسیله جویان به آن متوسّل می شوند، ایمان به خدا و پیامبرش ... و صله رحم است، که مایه فزونى ثروت و تأخیر افتادن اجل است» (شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج 1، ص 205)
حضرت علی (علیه السلام) خلیفه چهارم است:
امیرالمؤمنين علیه السلام فرمود روزی من و پیامبر در بعضی از کوچه های مدینه راه میرفتیم، ناگاه پیرمردی بلند قد که ریش انبوه داشت و چهار شانه بود، به ما برخورد کرد و بر پیامبر سلام کرد و بعد رو به من کرد و گفت سلام بر تو ای چهارمین خلیفه و رحمة الله و برکاته، به رسول خدا عرض کرد آیا چنین نیست یا رسول الله؟ ایشان فرمود بله، چنین است، و آن مرد از ما گذشت،
من عرض کردم یا رسول الله این چه مطلبی بود که شیخ به من گفت و تصدیق شما چه معنایی داشت؟
فرمود الحمدلله تو متصف به این صفت هستی!
چرا که خداوند در قرآن فرموده من در زمین خلیفه قرار میدهم، و آن خلیفه ای که روی زمین قرار داد، آدم علیه السلام بود،
و حق تعالی در قرآن فرموده ای داود! ما تو را روی زمین خلیفه قرار داده ایم، پس بین مردم به عدالت حکم کن، پس داود علیه السلام دومین خلیفه باشد،
و خداوند در قرآن حکایت موسی علیه السلام را نقل میکند که به هارون علیه السلام فرمود در قوم من خلیفه باش و اصلاح امور کن، پس هارون علیه السلام سومین خلیفه است که موسی او را برای خود جانشین قرار داد،
و خداوند میفرماید اعلامی از سوی خدا و رسولش به سوی مردم در روز حج بزرگ عید قربان است، و تو یا علی تبلیغ کننده از جانب خدا و رسول او هستی!
و تو وصی و وزیر و قضا کننده ی دین و ادا کننده ی امانت از جانب من هستی!
نسبت تو به من مثل نسبت هارون به موسی است مگر اینکه دیگر پیامبری بعد از من نیست، پس تو چهارمین خلیفه هستی همانطور که پیرمرد بر تو سلام کرد،
آیا میدانی او چه کسی بود؟ عرض کردم نه خیر، فرمود او برادر تو خضر بود پس بدان.
عيون أخبار الرضا عليه السلام، ج2، ص: 10
امام باقر عليه السّلام فرمود: اسلام روى پنج پايه نهاده شده: نماز و زكاة و روزه و حج و ولايت و چنان كه براى ولايت در غدیر خم فرياد زده شد، براى هيچ چيزى ديگر فرياد زده نشد.
كافي (ط - دار الحديث)، ج3، ص: 51
نعره شيطان از روز غدير خم
جابر از امام باقر عليه السّلام روايت كند كه چون پيامبر اكرم صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم در روز غدير خم دست على عليه السّلام را در دست گرفت، شيطان در ميان سپاهيانش نعره برآورد و هيچ يك از آنها چه در خشكى و چه دريا به جاى نماند مگر آنكه در پى نعره او به سويش دويدند و گفتند: اى آقا و مولا! چه بر سر تو آمده؟ ما هرگز از تو نعرهاى دهشتناكتر از اين نعره نشنيده بوديم. او بديشان گفت: اين پيامبر كارى كرد كه اگر براستى اين كار تحقّق يابد ديگر كسى هرگز خدا را نافرمانى نكند. آنها در پاسخ گفتند: سرورا! تو آدم را فريب دادى، و چون منافقان گفتند: اين مرد [پيامبر اكرم صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم] از سر هواى نفس سخن مىگويد، و يكى به ديگرى گفت: مگر نمىبينى كه چشمانش چگونه در كاسه سرش مىچرخد؟ گويا ديوانه شده- مقصودشان پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم بود-. در اين هنگام شيطان فريادى از سر شادى زد و دوستانش دوباره گرد او حلقه زدند. او بديشان گفت: آيا مىدانيد من پيشتر با آدم ابو البشر چه كردهام؟ گفتند: آرى، گفت: آدم، پيمان خود را شكست ولى بخدا كفر نورزيد ولى اينان هم پيمانشان را نقض كردند و هم به پيامبر عليه السّلام كفر ورزيدند.
پس هنگامى كه پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم از اين جهان رخت بربست و مردم به جاى على عليه السّلام ديگرى را به خلافت نشاندند شيطان تاج شاهى بر سر نهاد و منبرى نهاد و روى بالش نشست، و پيادگان و سوارگان خود را گرد آورد و بديشان گفت: شادى كنيد كه تا روز ظهور امام، خداوند فرمان برده نشود.
امام باقر عليه السّلام اين آيه را تلاوت فرمود: وَ لَقَدْ صَدَّقَ عَلَيْهِمْ إِبْلِيسُ ظَنَّهُ فَاتَّبَعُوهُ إِلَّا فَرِيقاً مِنَ الْمُؤْمِنِينَ. امام باقر عليه السّلام فرمود: تأويل اين آيه هنگامى بود كه پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم رحلت فرمود و گمان ابليس همان هنگامى بود كه در باره پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم گفتند: او از سر هواى نفس سخن مىگويد، و شيطان در اين هنگام گمانى در باره ايشان برد و آنها گمان شيطان را تصديق كردند و تحقّق بخشيدند.
كافي (ط - دار الحديث)، ج15، ص: 761
ابليس از غدير تا سقيفه
امیرمومنان علیه السلام فرمود: پيامبر صلى اللَّه عليه و آله به من خبر داد كه ابليس و رؤساى اصحابش هنگام منصوب كردن آن حضرت مرا به امر خداوند در روز غدير خم حاضر بودند.
آن حضرت به مردم خبر داد كه من نسبت به آنان از خودشان صاحب اختيار ترم، و به ايشان دستور داد كه حاضران به غايبان برسانند.
(در آن روز) شياطين و مريدان از اصحاب ابليس رو به او كردند و گفتند: «اين امت، مورد رحمت قرار گرفته و حفظ شدهاند، و ديگر تو و ما را بر اينان راهى نيست. چرا كه پناه و امام بعد از پيامبرشان به آنان شناسانده شد». ابليس غمگين و محزون رفت.
امير المؤمنين عليه السّلام فرمود: بعد از آن پيامبر صلى اللَّه عليه و آله به من خبر داد و فرمود: مردم در سقيفه بنى ساعده با ابو بكر بيعت مىكنند بعد از آنكه با حقّ ما و دليل ما استدلال كنند. سپس به مسجد مىآيند و اولين كسى كه بر منبر من با او بيعت خواهد كرد ابليس است كه به صورت پيرمرد سالخورده پيشانى پينه بسته چنين و چنان خواهد گفت.
سپس خارج مىشود و اصحاب و شياطين و ابليسهايش را جمع مىكند. آنان به سجده مىافتند و مىگويند: «اى آقاى ما، اى بزرگ ما، تو بودى كه آدم را از بهشت بيرون كردى»! (ابليس) مىگويد: «كدام امت پس از پيامبرشان گمراه نشدند؟ هرگز! گمان كردهايد كه من بر اينان سلطه و راهى ندارم؟ كار مرا چگونه ديديد هنگامى كه آنچه خداوند و پيامبرش در باره اطاعت او دستور داده بودند ترك كردند».
و اين همان قول خداوند تعالى است كه وَ لَقَدْ صَدَّقَ عَلَيْهِمْ إِبْلِيسُ ظَنَّهُ فَاتَّبَعُوهُ إِلَّا فَرِيقاً مِنَ الْمُؤْمِنِينَ، «ابليس گمان خود را به آنان درست نشان داد و آنان به جز گروهى از مؤمنين او را متابعت كردند».
[=Traditional Arabic]
كتاب سليم بن قيس الهلالي، ج2، ص: 579
مامُ الباقرُ عليه السلام : يَكون في آخِرِ الزَّمانِ قَومٌ يُتبَعُ فيهِم قَومٌ مُراؤونَ يَتَقَرَّأونَ و يَتَنَسَّكونَ حُدَثاءُ سُفَهاءُ . لا يُوجِبونَ أمرا بِمَعروفٍ و لا نَهيا عَن مُنكَرٍ إلاّ إذا أمِنوا الضَّرَرَ ، يَطلُبونَ لأِنفُسِهِمُ الرُّخَصَ و المَعاذيرَ.
امام باقر عليه السلام فرمود : در آخر الزمان مردمى آيند كه در ميان آنان عدّه اى رياكار و مدّعى قرآن دانى و عبادت گزارى پيرويشان كنند و ناپخته و سبک سرند، آنان امر به معروف و نهى از منكر را فقط زمانى واجب مى دانند كه گزندى به آنها نرسد و براى خود عذرها و بهانه ها مى تراشند
[h=5]الكافي : 5/55/1[/h]
[=B Mitra]وَقِّرُوا كِبَارَكُمْ وَ ارْحَمُوا صِغَارَكُمْ وَ صِلُوا أَرْحَامَكُم. امالی صدوق ،ص 94[=B Mitra]
[=B Mitra] [=B Mitra]سالمندان را تکریم کنید به خردسالان محبت کنید صله رحم به جا آورید.
اگر شیعیان مابه اندازه یک لیوان آب تشنه مابودند،ماظهورمی کردیم. (حضرت مهدی-عج-)
[=B Mitra]لِلسَّلامِ سَبْعُونَ حَسَنهٌ تِسْعٌ وَسِتُّونَ لِلْمُبْتَدى وَ واحِدَةٌ لِلّرادِّ . تحف العقول، ص 248[=B Mitra]
[=B Mitra] [=B Mitra]سلام 70 حسنه دارد كه 69 قسمت آن براى سلام كننده و يك قسمت آن براى پاسخ گوينده است.
امام صادق علیه السلام مفرمایند:
كَلامٌ فى حَقٍّ خَيرٌ مِن سُكوتٍ عَلى باطِلٍ
امیر المومنین علی علیه السلام میفرمایند:
صِلَةُ الرَّحِمِ تُدِرُّ النِّعَمَ وَ تُدْفِعُ النِّقَم
امام حسین (علیه السلام) به کسانی که از افزایش روزی و عمر زیاد خوشحال می شوند، چنین سفارش می فرماید:«مَن سَرَّه أَنی نسَأَ فِی أَجَلِهِ وَ یزَآد فِی رِزقِهِ فَلیَصِل رَحِمَه ؛ هر کس که می خواهد مرگش به تأخیر افتد و روزیش زیاد شود،باید صله رحم نماید»
[h=1][/h] قـالَ عَلَىٌّ عليه السلام: يُسْتَدَلٌّ عَلى اِدْبارِ الدُّوَلِ بِاَرْبَعٍ: تَضْييعِ الأُصُولِ وَالَّتمَسُّكِ بِالْغُرُورِ وَتَقْديمِ الأَراذِلِ وَتَأخيرِ الأَفاضِلِ.
امام على عليه السلام فرمود: به چهار چيز مى توان بر پشت كردن دولتها و حكومتها نشان و دليل آورد: 1 ـ تباه ساختن اصول 2 ـ مغرور شدن 3 ـ جلو انداختن فرومايگان 4 ـ عقب انداختنِ برجستگان.
[h=5]غرر الحكم (چاپ دانشگاه)، ج 6، ص 3110.[/h]
امام صادق (علیه السلام): «هیچ چیز در نزد خداوند محبوب تر از آن نیست که از او چیزی درخواست شود، پس هیچ یک از شما نباید حیا کند از این که از رحمت خداوند درخواست کند؛ اگرچه [خواسته او] یک بند کفش باشد»
کافی، ج 4، ص 21.
امام صادق (علیه السلام): «کسی که از طلب مال حلال حیا نکند، هزینه هایش سبک شود و خداوند خانواده اش را از نعمت خویش بهره مند گرداند»
صدوق، محمد بن على ، من لا یحضره الفقیه، ج 4، ص 410
قَالَ النَّبِيُّ (ص) مَنِ ابْتُلِيَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ بِبَلَاءٍ وَ صَبَرَ عَلَيْهِ كَانَ لَهُ مِثْلُ ثَوَابِ أَلْفِ شَهِيدٍ
رسول خدا صلی الله علیه وآله فرمود: هر مومنی از مؤمنین چنانچه به بلایی مبتلا شود و بر آن صبر کند، ثواب هزار شهید برای او می باشد.
جامع الأخبار، ص: 117
اَلسَّخاءُ يُكسِبُ المَحَبَّةَ و َيُزَيِّنُ الاخلاقَ
سخاوت، محبّت آور و زينت اخلاق است.
پیامبر اسلام صلى الله علیه و اله نقل شده است: «الصبر ثلاثة، صبر على المصیبة و صبر علىالطاعة و صبر على المعصیة فمن صبر على المصیبة حتى یردها بحسن عزائها، كتب اللهله ثلاث ماة درجة ما بین الدرجة الى الدرجة كما بین السماء الى الارض و من صبر علىالطاعة كتب الله له ست ماة درجة، ما بین الدرجة الى الدرجة كما بین تخوم الارض الىالعرش و من صبر على المعصیة كتب الله له تسع ماة درجة ما بین الدرجة الى الدرجة كما بین تخوم الارض الى منتهى العرش»«صبر بر سه گونه است:صبر بر مصیبت،كسى كه صبر بر مصیبت كند و آن را با شكیبایى و صبر جمیل تحمل نماید،خداوند سیصد درجه برایش مىنویسد كه فاصله میان هر درجه همانند فاصله آسمان و زمین است و هر كس صبر بر اطاعت كند، خداوند ششصد درجه برایش مىنویسد كه فاصله هر یك با دیگرى همانند فاصله انتهاى زمین تا عرش خداست. و هر كس صبر بر معصیت كند، خداوند نهصد درجه برایش مىنویسد كه فاصله هر یك با دیگرى، همانند فاصله منتهاى زمین تا منتهاى عرش خداست.»
بحار الانوار،ج 68،ص77
امیر مؤمنان على علیه السلام در حدیثى كه ایمان را بر چهار ستون قرار داده كه ركن اول آن صبر، ركن دوم آن یقین و ركن سوم آن، عقل و ركن چهارم آن جهاداست، مىفرماید: «و الصبر منها على اربع شعب،على الشوق و الشفق و الزهد و الترقب، صبر چهار شعبه دارد،اشتیاق،ترس،زهد و انتظار و سپس در شرح آن مىفرمایند:كسى كه اشتیاق بهشت داشته باشد، از شهوات و هوسهاى سركش به كنار مىرود، و آن كسى كه از آتش دوزخ بترسد، از محرمات دورى مىگزیند و كسى كه زهد بر دنیا داشته باشد، براى انجام نیك سرعت مىگیرد»
نهج البلاغه،كلمات قصار،حدیث 31.
[h=1]ارزش اشک بر اهل بیت علیهم السلام ![/h] قالَ الْحُسَيْنُ عليه السلام: مَنْ دَمَعَتْ عَيْناهُ فينا دَمْعَةً بِقَطْرَةٍ اَعْطاهُ اللّه ُ تَعالى الْجَـنَّةَ.
امام حسين عليه السلام فرمود: كسى كه چشمانش قطره اى اشک براى ما بريزد، خــداوند بهشت را بـه او عطا خواهـد كـرد.
[h=5]ينابيع المودة، ص 228[/h]
رسول اكرم (صلی الله و علیه وآله) می فرمایند: «مؤمن شوخ و شاداب است.» (حرانی، تحف العقول، ص 49)
قالَ الصّادِقُ عليه السلام: اِنَّ مَلَكَ الْمَوْتِ يَدْفَعُ الشَّيْطانَ عَنِ الْمُحافِظِ عَلَى الصَّلاةِ وَيُلَقِّنُهُ شَهادَةَ اَنْ لا اِلهَ اِلاَّ اللّهُ، وَاَنَّ مُحَمَّدا رَسُولُ اللّهِ فى تِلْكَ الْحالَةِ الْعَظيمَةِ. امام صادق عليه السلام فرمودند: فرشته مرگ، شيطان را از كسى كه مراقب نماز است دور مى كند، و شهادت بر وحدانيّت خدا، و رسالت پيامبر را در وقت هولناك مرگ به او تلقين مى كند.
وسائل شیعه ج3 ص19
از حضرت رضا در کتاب وسائل، ج 14، ص503 گزارش شده است که حضرت می فرماید: ای پسرشبیب! اگرخواستی گریه کنی ابتدا برحسین ابن علی گریه کن که مانند گوسفند سرش را بر یدند و هیجده مرد از خانوادهاش را با او کشتند. آنان روی زمین مثل و مانندی نداشتند وهفت آسمان و زمین بر اوگریستند ...
در حدیث دیگر از رسول خدا(ص) در کتاب مسکن الفواد به نقل از کتاب کافی، ج 3، ص220 گزارش شده
است : هنگامی که مصیبتی بر یکی از شما وارد میشود، ابتدا به یاد مصیبت من بیفتید، زیرا مصیبت من بزرگترین مصیبتهاست.
امام حسين (ع) :
بخشنده ترين مردم كسى است كه به آن كه از او اميدى ندارد، عطا می كند و با گذشت ترين مردم كسى است كه هنگام قدرتش در میگذرد و برترين مردم (در برقرارى پيوند) كسى است كه به آن كه از او گسسته صله رحم کند.
بحار الانوار ج71 ص400
درباره تأثیر لقمه حرام از حضرت محمد (صلی الله و علیه وآله) نقل شده است که ایشان فرموده اند: مَن اَکَلَ لُقمَةَ حَرامٍ لَن تُقبَل لَهُ صَلاةٌ أربَعینَ لَیلَة وَلَم تَستَجِب لَهُ دَعوةً اَربَعینَ صَباحاً؛ کسی که لقمه حرامی بخورد تا چهل شب نمازش قبول نخواهد شد و تا چهل روز دعایش مستجاب نمی شود و نیز بیان داشته اند: کسی که دوست دارد دعایش مستجاب گردد، باید خوراک و کسب خویش را پاکیزه سازد.(عدةالداعی: ۴۳۲)
امام صادق می فرماید: «هیچ گاه چشمانت را از نظر کردن به والدین پر مکن، مگر با رحمت و مهربانی.» (بحارالانوار، ج 86، ص 359)
امام صادق (علیه السلام) فرمود: روزی حضرت موسی (علیه السلام) در حال مناجات با پروردگار مردی را در سایه عرش الهی دید. پرسید پروردگارا! این کیست که عرش تو بر او سایه افکنده است؟ فرمود: او کسی است که نیکوکار به پدر و مادر خود است و اهل سخن چینی نیست. (الامالی، صدوق، ص 180)
قالَ اَبوعَبْدِاللّهِ عليه السلام: اِنَّ اللّهَ فَرَضَ عَلَيْكُمُ الصَّلَواتِ الْخَمْسِ فِى اَفْضَلِ السّاعاتِ، فَعَلَيْكُمْ بِالدُّعاءِ فى اَدْبارِ الصَّلَواتِ.
خداوند نمازهاى پنجگانه را در بهترين ساعتها بر شما واجب كرد. بنابراين پس از نمازها (كه در بهترين وقتها انجام مى گيرد) دعا كنيد.
خصال ج1 ص278
[h=1]شور جوشان حسین (علیه السلام) در دل ها !![/h] پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : إنَّ لِقَتلِ الحُسَينِ حَرارَةً في قُلوبِ المُؤمِنينَ لاتَبرُدُ أبَدا؛
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود: شهادت حسين (عليه السلام) آتشى در دل مؤمنان درانداخته است كه هرگز سرد نخواهد شد.
[h=5]مستدرک الوسائل: ج 10، ص 318[/h]
امام حسین (علیه السلام) می فرمایند : هر کس با زن و فرزندش خوش رفتار باشد عمرش پر برکت می شود .
ارشاد القلوب، ج1، ص 323
یکی از آثار بسیار مهم نماز گناه زدایی است. نماز وسیله شستشو از گناهان و مغفرت و أمرزش الهی است(1). پیامبر(ص) از یاران خود سؤال کرد: «اگر بر در خانه یکی از شما نهری از آب صاف و پاکیزه باشد و در هر روز پنج بار خود را در آن شستشو دهید، آیا چیزی از آلودگی و کثافت در بدن او میماند؟ در پاسخ عرض کردند، نه. حضرت فرمود: نماز درست همانند این آب جاری است. هر زمان که انسان نماز میخواند، گناهانی که در میان دو نماز انجام شده است، از بین میرود».(2)
تفسیر نمونه، ج 16، ص 284.
1. تفسیر نمونه، ج 16،، ص 290.
2. وسایل الشیعه، ج 3، ص 7.
امام حسين عليه السلام: اَ يُّهَا النّاسُ نافِسوا فِى الْمَكارِمِ وَ سارِعوا فِى الْمَغانِمِ وَ لا تَحْتَسِبوابِمَعْروفٍ لَمْ تَجْعَلوا... ؛
امام حسين عليه السلام فرمودند:اى مردم در خوبى ها با يكديگر رقابت كنيد و در كسب غنائم (بهره گرفتن از فرصت ها)شتاب نماييد و كار نيكى را كه در انجامش شتاب نكرده ايد، به حساب نياوريد.
بحار 78ص121