آیا خداوند موجودی برتر از انسان در آینده می آفریند ؟

2. نور محمد صلى الله عليه و آله
عن جعفر بن محمد عن آبائه عليه السلام قال اميرمومنان عليه السلام : ان الله خلق نور محمد صلى الله عليه و آله قبل المخلوقات باربعة عشر الف سنة و خلق معه اثنى عشر حجابا (6)
امام صادق عليه السلام از پدران بزرگوارشان عليه السلام روايت مى كند كه اميرمومنان عليه السلام فرمود: خداوند نور محمد را چهارده هزار سال پيش از همه مخلوقات آفريد، و با او دوازده حجاب نيز به وجود آورد.
عن جابر بن عبدالله : قالت قلت لرسول لله صلى الله عليه و آله : اول شى ء خلق الله تعالى ما هو فقال نور نبيك يا جابر، خلقه الله ثم خلق منه كل خير (7) جابر بن عبدالله مى گويد: از رسول خدا صلى الله عليه و آله پرسيدم ، اولين چيزى ، كه خدا آفريد چه بوده است ؟! فرمود: اى جابر نورررسول خدا پيغمبرت بود، آن نور را آفريد سپس به تمامى خوبيها و خيرها از آن نور هستى بخشيد.
عن جابر قال : قال رسول الله : اول خلق نورى ، ففتق منه نور على ، ثم خلق العرش و اللوح و الشمس وضوء النهار و نور الابصار و العقل و المعرفة (8)
از جابر روايت شده است كه ، پيغمبر فرمود: خداوند اولين چيزى را كه آفريد، نور من بود، از آن نور، نور على را شكافت ، سپس عرش و لوح و آفتاب و روشنى روز و نور چشمها و عقل و معرفت را به وجود آورد.
از اميرمؤ منان عليه السلام روايت شده است كه آن حضرت فرمود: خداوند بود و غير از او چيزى وجود نداشت ، پس اولين چيزى كه ، (چهارصد و بيست هزار سال پيش از آفرينش آب ، عرش ، كرسى ، آسمانها و زمين و پيش از لوح ، قلم ، بهشت ، جهنم ، ملائكه و آدم و حوا) آفريد، نور حبيبش محمد صلى الله عليه و آله بود... (9)
عن سلمان الفارسى عليه السلام قال : قال رسول الله صلى الله عليه و آله يا سلمان ! خلقنى الله من صفاء نوره فدعانى فاطعته پيغمبر صلى الله عليه و آله فرمود: اى سلمان خداوند مرا پيش از آنكه آسمان بلند، زمين گسترده ، هوا، آب يا ملك و بشرى را آفريده باشد، از نور خالص خود آفريد، مرا صدا كرد اطاعتش كردم ، از نور من على را آفريد او را صدا زد، اطاعتش ‍ نمود از نور من و على ، فاطمه را آفريد، صدايش كرد اطاعت نمود از نور من و على و فاطمه ، حسن را آفريد، او را صدا كرد، اطاعتش نمود، پس از نور من و على و فاطمه و حسن ، و حسين را آفريد، از نور حسين ، نه نفر ائمه را آفريد آنانرا فراخواند همگى اطاعتش كردند
از امام صادق عليه السلام روايت شده است كه فرمود: ان الله تبارك و تعالى خلق نور محمد صلى الله عليه و آله قبل ان يخلق السماوات ولارض و العرش والكرسى واللوح و القلم والجنة والنار، و قبل ان يخلق آدم و نوحا و ابراهيم و اسماعيل و اسحق و يعقوب و موسى و عيسى و داود و سليمان ، و قبل ان يخلق الانبياء كلهم باربعماة الف سنة و اربع و عشرينم الف سنة (10)خداوند نور محمد صلى الله عليه و آله را چهارصد و بيست و چهارهزار سال پيش از آسمانها، زمين ، عرش ، كرسى ، لوح ، قلم ، بهشت ، و جهنم و پيش از آفرينش ‍ آدم ، نوح ، ابراهيم ، اسحق ، يعقوب ، موسى ، عيسى ، داود و سليمان ، و پيش ‍ از تمامى انبياء به وجود آورد.

ادامه دارد...

3. نور محمد صلى الله عليه و آله و على عليه السلام
عن مرازم عن الصادق عليه السلام قال : قال الله تبارك و تعالى : يا محمد، انى خلقتك و عليا نورا قبل ان اخلق سماواتى و ارضى و عرشى و بحرى (11)
مرازم ، از امام صادق عليه السلام روايت مى كند خداى تبارك و تعالى فرمود: اى محمد من ، تو و على را پيش از آفرينش آسمان ها، زمين ، عرش ، و دريابم بصورت نور آفريدم يعنى روح بدون بدن .
ابن عباس گويد: شنيدم رسول الله به على عليه السلام خطاب مى كرد: اى على ، خداى تبارك و تعالى بود و چيزى با او نبود، من تو تو را پيش از آفرينش آسمانها و زمينها از نور و جلالش آفريد، پس در مقابل عرش تسبيح و تقديس او كرده و حمد و ستايش او را مى كرديم(12)
و روى احمد بن حنبل باسناده عن رسول الله انه قال : كنت اناو على نورا بين يدى الرحمن ، قبل ان يخلق عرشه ، باربعة ، عشر الف عام احمد بن حنبل امام حنابله سنى ها با سند خود از رسول خدا روايت ميكند، آن حضرت فرمود: چهارده هزار سال پيش از آفرينش ‍ عرش ، من و على نورى بوديم در برابر خداى رحمان(13)
عن محمد بن حرب الهلالى اميرالمدينه عن الصادق عليه السلام قال : ان محمدا و عليا صلوات الله عليهما، كانا نورا بين يدى الله جل جلاله قبل خلق الخلق بالفى عام(14)
محمد بن حرب هلالى امير مدينه گويد: امام صادق عليه السلام فرمود: محمد و على عليه السلام ، دو هزار سال پيش از آفرينش آفريده اى ، دو تا نور بودند در برابر خداوند.
4: نور محمد و على و فاطمه عليه السلام
عن محمد بن سنان قل كنت عند ابى جعفر الثانى عليه السلام فاجريت اختلاف الشيعه فقال : يا محمد ان الله تبارك و تعالى لم يزل متفردا ثم خلق محمدا و عليا و فاطمة فمكثوا الف دهر، ثم خلق جميع الاشياء فاشهد هم خلقها و اجرى طاعتهم عليها و فوض امورها اليهم ، فهم يحلون ما يشاؤ ن و يحرمون و ما يشاؤ ن و لن يشاؤ ا، الا ان شاء الله تبارك و تعالى ثم قال : يا محمد! هذه الديانة التى من تقدمها مرق و من تخلف عنها محق ، و من لزمها لحق ، خذها اليك يا محمد
محمد بن سنان مى گويد: نزد ابى جعفر دوم امام جواد عليه السلام رفته بودم ، اختلاف شيعه را درباره ائمه به ميان آوردم : فرمود: اى محمد! خداى تبارك و تعالى دائما تك و بى همتا بود و پس محمد و على و فاطمه عليه السلام را آفريد هزار دهر ماندند، پس تمامى اشياء را آفريد و آنانرا شاهد آفرينش آنها قرار داد، و اطاعت آنانرا بر جميع اشياء واجب گردانيد و امور تمامى اشياء را به آنها سپرد؛
پس آنها هر چه را بخواهند حلال و هر چه را بخواهند حرام مى كنند، و ابدا چيزى را بدون خواست خداى تبارك و تعالى انجام نمى دهند، سپس ‍ فرمود: اى محمد! اينست ديانتى كه هر كس جلوتر رود، از دين بيرون رفته و اگر از آن عقب بماند محو گردد، و هر كس آنرا بگيرد به حق مى رسد، بگير اين ديانت را اى محمد!(15)

ادامه دارد...

5 : نور پنج تن آل عبا عليه السلام
انس بن مالك از رسول خدا صلى الله عليه و آله نقل مى كند كه آن حضرت فرمود: خداوند پيش از آنكه آدم عليه السلام را بيآفريند من و على و فاطمه و حسن و حسين را آفريد، در حالى كه هيچ يك از آسمان بالا، زمين گسترده ، تاريكى و روشنائى ، خورشيد و ماه و بهشت و جهنم به وجود نيامده بود؛
عباس عموى پيغمبر گفت اى رسول خدا ابتداى خلقت شما چگونه بود؟ فرمود: اى عمو! زمانى كه خداوند به آفرينش ما، اراده كرد كلمه اى تكلم نمود، از آن نورى آفريد كلمه اى ديگر گفت ، از آن روحى به وجود آورد نور را با روح بهم پيوست ؛
پس من و على و فاطمه و حسن و حسين را آفريد؛ تسبيح و تقديس خدا مى كرديم در حالى كه ، نه تسبيح گوئى بود و نه تقديس كننده اى ؛
وقتى كه اراده كرد، خلقى به وجود آورد،
نور مرا شكافت عرش و كرسى را آفريد، عرش از نور من و نور من از نور خداست و نور من از عرش افضل است ؛
بعد نور برادرم على را شكافت و از آن ، ملائكه ها را آفريد و ملائك از نور على و نور على از خداست ، على از ملائكه افضل است .
سپس ، نور دخترم را شكافت ، آسمانها و زمين را آفريد، پس آسمانها و زمين از نور دخترم فاطمه و، نور دخترم از نور خداست ، پس دخترم فاطمه از آسمانها و زمين افضل است ؛
سپس ، نور فرزندم حسن را شكافت ، خورشيد و ماه را از آن آفريد، نور فرزندم حسن از نور خدا و او از خورشيد و ماه برتر است ؛
سپس نور فرزندم حسين را شكافت و از آن نور، بهشت و حورالعين را آفريد، بهشت و حورالعين از نور فرزندم حسين و نور فرزندم حسين از نور خداست و فرزندم حسين افضل از بهشت و حورالعين است(16) تا آخر خبر. عن معاذ بن جبل ان رسول الله عليه السلام قال : ان الله خلقنى و عليا و فاطمه و الحسن والحسين عليه السلام قبل ان يخلق الدنيا بسبعة آلاف عام . قلت فاءين كنتم يا رسول الله ؟ قال قدام العرش ، نسبح الله و نحمده و نقدسه و نمجده . قلت على اى مثال ؟ قال اشباح نور(17)
روايت از معاذ بن جبل است كه رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: خداوند على ، فاطمه ، حسن و حسين ، و مرا هفت هزار سال پيش از آفرينش دنيا آفريد؛
عرض كردم اى رسول خدا پس در آن وقت كجا بوديد؟ فرمود: در برابر عرش اگر مراد از كلمه دنيا در اين حديث ، عالم محسوسات باشد، بر اوليت نور پنج تن دلالت نمى كند چون صراحت دارد كه ، عرش قبلا وجود داشته و اگر منظور همه موجودات باشد بعد از آفرينش نور آنها، عرش را به وجود آورده ، سپس در برابر عرش قرار گرفته اند
پرسيدم در چه مثال در چه صورتى بوديد؟ فرمود در صورت شبحهاى نور...

ادامه دارد....

:6 نور چهارده معصوم عليه السلام
جابر جعفى از ابى جعفر عليه السلام روايت مى كند كه آن حضرت فرمود: اى جابر! خداوند بود، هيچ چيزى غير از خدا از معلوم ، و مجهول وجود نداشت ، پس اولين خلقى كه از نور عظمتش به وجود آورد، محمد صلى الله عليه و آله و ما اهل بيت بوديم ، ما را به صورتت اظله خضراء در برابرش نگهداشت ، در حالى كه هيچيك از آسمان ، زمين ، زمان ، مكان ، شب ، روز، خورشيد، ماه وجود نداشت ،
نور ما از نور خدا جدا مى شد مانند جدا شدن نور خورشيد، تسبيح و تقديس خدا مى كرديم و ستايش و عبادت او را با شايسته ترين عبادتها، انجام مى داديم خداوند خواست مكان را به وجود آورد(18)
آن را آفريد و بر او نوشت : لا اله الا الله محمد رسول الله ، على اميرالمومنين وصيه ، به ايدته و نصرته پس عرش را آفريد به سرادقات عرش آن كلمات را نوشت و آسمانها را آفريد مثل آن را به اطراف آنها نوشت ؛ بهشت و جهنم را خلق كرد، بر آنها مثل آنرا نوشت ، و ملائكه را ايجاد كرد، در آسمان اسكان داد و پس هوا را آفريد آن كلمات را نوشت و جن را آفريد، در هوا ساكن كرد و زمين را به وجود آورد آن كلمات را بر اطراف زمين نوشت ؛
فبذالك يا جابر! قامت السماوات بغير عمد و ثبتت الارض اى جابر با اين كلمات آسمانها بدون ستون ايستاده و زمين ثابت گرديده . پس آدم را از اءديم زمين آفريد، حديث را ادامه داد تا اينكه فرمود:
فنحن اول خلق الله و اول خلق عبدالله و نحن سبب الخلق و سبب تسبيحهم و عبادتهم من الملائكة و الادميين پس مائيم آفرينش آغازين و اولين آفريده اى كه خدا را پرستش كرد و مائيم سبب و علت آفرينش ‍ ما سوى الله ، و نيز سبب تسبيح و عبادت ملائكه و آدميان مائيم . (19)
انس بن مالك قال : قال رسول الله صلى الله عليه و آله : خلقناالله نحن حيثلاسماء مبنيه و لاارض مديحة و لا عرش و لا جنة و لا نار، كنا نسبحه(20) انس بن مالك گويد: رسول خدا فرمود: خداوند ما را آفريد در حالى كه ، آسمان بر افراشته ، زمين گسترده ، عرش ، بهشت ، و آتشى وجود نداشت فقط ما تسبيح گوى خدا بوديم .
مفضل گويد: امام صادق عليه السلام فرمود: خداى تبارك و تعالى چهارده نور را، چهارده هزار سال ، پيش از آفرينش ، خلق كرد و آن نورها ارواح ما بود پرسيدند آن چهارده نفر كيستند؟ فرمود: محمد و على و فاطمه و حسن و حسين و نه ائمه از نسل حسين آخر آنها قائم است كه ، پس ‍ از غيبت ظهور مى كند و دجال ها را مى كشد و زمين را از ظلم و جور پاك مى كند(21)
ابى حمزه ثمالى گويد: شنيدم على بن حسين عليه السلام مى فرمود: خداى عزوجل محمد و على و يازده ائمه را از نور عظمت خويش به صورت ارواح آفريد، در روشنائى نورش ، عبادت خدا را انجام مى دادند و تسبيح و تقديس خدا مى كردند، و آنانند ائمه هدايت كننده از آل محمد صلى الله عليه و آله(22)
ابى حمزه ثمالى گويد: حبابه و البيه به محضر ابى جعفر عليه السلام وارد شده و عرض كرد، يابن رسول الله ! براى من بفرماييد كه ، در اظلمه چه چيزى بود؟ فرمود: ما پيش از آفرينش ، نورى بوديم در برابر خدا، وقتى كه مخلوقات را آفريد ما تسبيح گفتيم ، آنها نيز با ما تسبيح گفتند تهليل و تكبير گفتيم ، آنها نيز گفتند و اين است قول خداوند متعال : و ان لواستقامو على الطريه لاسقيناهم ماء اغدقا(23)
اگر در راه حق ، استقامت كنند البته آنها را از آب سيراب مى كنيم و آن راه حب على و آب گواراى ولايت آل محمد صلى الله عليه و آله است (24)
مفضل از امام صادق عليه السلام سوال كرد: ما كنتم قبل ان يخلق الله السماوات والارضين ؟ قال كنا انوار حول العرش ، نسبح الله و نقدسه حتى خلق الله سبحانه الملائكة ....(25)
پيش از آفرينش آسمانها و زمين ها در چه حالتى بوديد؟ فرمود نورهائى در پيرامون عرش ! تسبيح گويان و تقديس كنندگان خدا بوديم ، تا اينكه پروردگار سبحان ملائكه را آفريد.
باز مفضل از امام صادق عليه السلام پرسيد: كيف كنتم حيث كنتم فى الاظلة ؟ قال يا مفضل كنا عند ربنا ليس عنده احد غيرنا فى ظلة خضراء نسبحه و نقدسحه و نمجده و لا من ملك مقرب و لاذى روح غيرنا. حتى فى خلق الاشياء فخلق ماشاء كيف شاء من الملائكة و غيرهم ثم انهى علم ذالك الينا (26)چگونه بوديد زمانى كه در اظله قرار داشتيد؟!
فرمود اى مفضل با قرب معنوى در نزد خدا بوديم در حالى كه كسى غير از ما، در اظلمه خضراء وجود نداشت ، تسبيح ، تقديس و تمجيد خدا مى كرديم نه ملك مقربى و نه ذى روحى بود؛
تا اينكه هر چه را، هر طور كه مى خواست آفريد، و علم آنها را به ما واگذاشت علامه مجلسى گويد اظلة ، عالم ارواح يا مثال يا عالم ذراست .

ادامه دارد....

7.هوا
على بن ابراهيم قمى در تفسير آيه مباركه وهو الذى خلق السموات و الارض فى ستة ايام و كان عرشهه على الماء(27) آورده است كه اين در ابتداء آفرينش بود.
خداى تبارك و تعالى هوا را آفريد بعد از آن قلم را، به قلم دستور داد: جارى شود بنويس عرض كرد خدايا! بر چه چيزى جارى شوم ؟ فرمود: آنچه كه واقع خواهد شد.
پس شش چيز را كه ظلمت ، نور، آب ، عرش ، باد شديد و آتش بود از هوا آفريد.
و خلق الخلق كلهم من هذذه الستة د التى خلقت من الهوا تمامى مخلوقات را از اين شش چيزى كه از هوا آفريده شده بود خلق كرده است (28)
انكسيمانس حكيم كه از اهل ملطيه است گويد: اول مبدعات و مبدا تكون مكونات عالم حدثان از اجرام علوى و سفلى ، هواست .(29)
8: قلم
قال ابن اثير فى الكامل : صح الخبر
عن رسوللل الله صلى الله عليه و آله فيما رواه عبادة بن الصامت انه سمعه يقول : ان اول ما خلق الله القلم فقال له اكتب فجرى فى تلك الساعة بما هو كائن (30)
ابن اثير گويد: خبر صحيح از رسول خدا صلى الله عليه و آله است آنطور كه عبادة بن صامت روايت كرده كه ، شنيده است ، آن حضرت فرمود: نخستين چيزى كه خلق شد قلم است ، پس به او فرمود: بنويس همان ساعت هر چه خواهد شد را نوشت
قال ضمرد: ان الله خلق القلم قبل ان يخلق شيئا بالف عام (31)
ضمره گفت : خداوند هزار سال پيش از آنكه چيزى را خلق كند قلم را آفريد. از پيغمبر صلى الله عليه و آله روايت است كه فرمود: اولين چيزى را كه خدا آفريد قلم بود؛ پس نون را كه دوات است خلق كرد و به او فرمود: بنويس ! گفت : چه بنويسم ؟ فرمود آنچه هست و خواهد بود تا روز قيامت از عمل و اثر و رزق و اجل ، پس تا روز قيامت آنچه مى شود نوشت اين است ، قول خدا: ن والقلم و مايسطرون(32)
ثم ختم على فى القلم فلم ينطق و لا ينطق الى يوم القيامة سپس بر دهان قلم مهر زد كه حرف نزد و نمى زند تا روز قيامت . (33)
عن ابراهيم الكرخى قال : سالت جعفر بن محمد عليه السلام عن اللوح و القلم ؟ قال هما ملكان (34)
روايت از ابراهيم كرخى است . گفت : از جعفر بن محمد از لوح و قلم پرسيدم كه آنها چيستند؟ فرمود: آنها دو ملك اند.
عقائدالصدوق : اعتقادنا فى الوح والقلم انهما ملكان (35)
شيخ صدوق در كتاب العقائد مى گويد عقيده ما درباره لوح و قلم ، اين است كه آنها دو ملكند.
والقلم قلم من نور، و كتاب من نور، فى لوح محفوظ يشهده المقربون ، و و كفى بالله شهيدا(36)
و قلم قلمى از نور است و كتابيست از نور در لوح محفوظ شاهد آن مقربينند و شهادت خدا كافيست .
البته اين حديث و امثال آن آن به خاطر ميزان فهم ما، از منابع وحى ، با اين تعبيرات صادر شده است ؛ و گرنه علم و معناى آنها نزد راسخين در علم انبياء و اولياء مى باشد.
ما هم به طور دربست و تعبد پذيرا هستيم ، نه اينكه معناى حقيقى آنهاست كه از مفهوم الفاظم ، استفاده مى شود.
9: حروف
امام رضا عليه السلام در مجلس مامون به سوالات عمران صابى كه جواب مى داد فرمود و اعلم ان الابداع والمشية والارادة معناها واحد، و اءسمائها ثلاثة ؛ و كان اول ابداعه وارادته و مشيته ، الحروف التى جعلها اصلا لكل شى ء و دليلا على كل مدرك ، و فاصلا لكل مشكل ، و بتلك الحروف تفريق كل شى ء من اسم حق اوباطل ، او فعل او مفعول ، او معنى او غير معنى و عليها اجتمعت الامور كلها و لم يجعل للحروف فى ابداعه لها معنى غير انفسها بدانكه كلمات ابداع و مشيت و اراده سه اسم است به يك معنا؛ و نخستين ابداع و ارادة و مشيت خداوند حروفى بود كه آنها را اساس و پايه تمامى اشياء و راهنماى همه درك شونده ها و جدا كننده تمام مشكلها قرار داد. با آن حروف همه چيز را، اعم از اسم حق يا باطل ، فعل يا مفعول ، معنادار يا بى معنا از هم جدا نمود. تمام كارها پيرآمون آن حروف گرد آمدند؛ و براى حروف غير از شناساندن خود معنائى قرار نداد.
امام عليه السلام فرمايش خود را درباره حروف ادامه داده تا به اينجا رسيد و فرمود والحروف لا تدل غير انفسها به غير از خود دلالتى ندارد. مامون عرض كرد: چگونه ؟ حضرت فرمود: خداوند براى فهماندن معناى چيزى ، چهار، پنج ، شش يا كم و زياد آنها را كنار هم مى چيند تا معنا دهد، در غير اين صورت بى معناست .
عمران پرسيد چه طورى اين را بشناسيم ؟ امام فرمود: اگر حروف را به تنهائى بشمارى مثلا بگوئى ، ا، ب ،ت ، ث ، ج ، ح ، خ ، تا آخر فقط خود را مى شناساند. اما اگر چند تاى آنها را كنار هم قرار دهى به هر چه كه خواستى معنا مى دهد ( اسم ، صفت ، موصوف(37) و....

ادامه دارد....

10: عرش
عن ابن عباس : قال اول ما خلق الله العرش ، فاستوى عليه (38)
ابن عباس گويد: اولين چيزى كه آفريده شد عرش است ، پس بر اريكه قدرت قرار گرفت .
يزيد بن مسلم نامه اى به جابر بن يزيد جعفى نوشته از او سؤ ال كرد از بدو آفرينش ، جواب داد: عرش ، آب ، و قم بود و الله العالم . (39)
11: آتش
قيل اول المخلوقات النار(40) گفته شده است ، بعضى ها گفته اند اولين آفريده خدا، آتش است .
12: جوهر اخضر يا درة بيضاء
شرح النهح الكيدرى : ورد فى الخبر: ان الله تعالى لما اراد خلق السماء و الارض خلق جوهرا اخضر ثم ذوبه فصار ماءا مضطربا ثم اخرج منه بخارا كالد خان فخلق منه السماء كما قال : ثم استوى الى السماء و هى دخان ثم فتق تلك السمائ فجعلها سبعا ثم جعل من ذلك الماء زبدا فخلق منه ارض مكه ثم بسط الارض كلها من تحت الكعبة و لذلك تسمى ام القرى لانها اصل جميع الارض ، ثم شق من تلك الارض سبع ارضين(42)(41)
كيدرى در شرح نهج البلاغه نقل كرده است خداى تبارك و تعالى وقتى كه اراده نمود آسمان و زمين را بيآفريند، يك گوهر آبى خلق كرد و آن را ذوب نموده و تبديل به آب لرزان كرد و از آن آب ، بخارى مانند دود بيرون آمد، آسمان را از آن آفريد چنانچه خود فرموده است : سپس به آفريدن آسمان توجه كرد در حالى كه به صورت دود بود.
پس آسمان را شكافته هفت آسمان به وجود آورد، باز از آب ، كفى به وجود آورد، و زمين مكه را از آن كف آفريد و تمامى زمين ها را از زير كعبه گسترانيد، به خاطر اين است كه ، مكه را ام القراء ناميدند؛ چون كعبه ريشه همه زمين است ، سپس زمين را شكافت و هفت زمين را آفريد.
فخر رازى در تفسيرش از كعب الاحبار نقل كرده است : خداوند يك ياقوت آبى رنگ آفريد با نظر هيبت بر او نگريست ، آن ياقوت به صورت آب لرزان درآمد؛ سپس باد را آفريد و آب را در متن باد قرار داده و عرش را بر آب گذاشت(43)
مى گويند در سفر اول تورات آمده است كه خداوند گوهرى آفريد، با هيبت و غضب بر او نگريست از ترس خدا آن گوهر آب شده و بخار از آن بلند گرديد، از آن بخار، آسمانها را آفريد؛ و بر روى آب كف پيدا شد؛ و از آن كف زمين را به وجود آورد(44)
ورد فى بعض الكتب السماوية : ان الله تعالى خلق اولا درة بيضاء فنظر اليها بعين الهيبة فصارت ماءا(45)
در بعضى از كتابهاى آسمانى وارد شده است كه : خداى تعالى در آفرينش ‍ آغازين در سفيدى را آفريد، و با هيبت به او نظر انداخت ، پس آن در، ذوب شده و آب گرديد.
از اين جهت است كه امام رضا عليه السلام در جواب صباح بن نصر هندى كه پرسيد: ما اصل الماء؟ ريشه آب چيست ؟ فرمود: اصل الماء خشية الله : ريشه آب ترس از خداست (46)
در پايان اين بخش ، حديثى در اين باره خواهد آمد.

ادامه دارد...

آب
عن محمد بن سنان قال : سالت ابى عبدالله عليه السلام عن اول ما خلق الله عزوجل ؟ قال : ان اول ما خلق الله عزوجل ما خلق من كل شى ء قلت جعلت فداك و ما هو؟ قال : الماء (47)
محمد بن سنان گويد: از امام صادق عليه السلام سوال كردم از اولين چيزى كه خداوند آفريد؟ فرمود: اول ما خلق الله عزوجل چيزيست كه همه اشياء را از او آفريد، عرض كردم فدايت شوم ، آن چيست ؟ فرمود: آب .
عن جابر بن يزيد الجعفى ، فى اسئلة الشامى عن ابى جعفر عليه السلام : اخبرك ان الله علا ذكره كان و لا شيى ء غيره ، عزيزاو لا عزلانه كان قبل عزه الى ان قال عليه السلام ولكن كان الله و لا شى ء معه فخلق الشى ء الذى جميع الاشياء منه و هو الماء 0(48)
جابر بن يزيد جعفى گويد: امام باقر عليه السلام در ضمن جواب سوالات مرد شامى فرمود: خداوند بود و چيزى با او نبود، عزيزى بود كه عزتى وجود نداشت چون او قبل از عزتش بود، او به وجود آورنده آن چه كه ملاك عزت است ، بود؛ پس شيى اى را آفريد كه تمامى اشياء از اوست و آن هم آب است .
ابن عباس از عده اى از اصحاب رسول خدا صلى الله عليه و آله نقل كرده اند آن حضرت فرمود: ان الله كان عرشه على الماء ولم يخلق شيئا قبل الماء (49)عرش خدا بر آب و چيزى را پيش از آب نيآفريده بود
راس الجالوت از ابوبكر پرسيد! ما اصل الاشياء؟ ريشه اشياء چيست ؟ نتوانست جواب دهد، اميرمومنان عليه السلام فرمود: هوالماء ريشه همه چيزها آب است ؛ چون خداوند فرموده است : وجعلنا من الماء كل شى ء حی(50)
عن النبى فى قوله تعالى وجعلنا من الماء كل شى ء حى قال : كل شى ء خلق من الماء (51) رسول اكرم صلى الله عليه و آله در تفسير آيه مباركه فرمود: همه چيز از آب آفريده شده است . در دعاى شب دوشنبه مى گويد: و كان عرشك على الماء من قبل ان تكون ارض او سماء و لا شيى ء مما خلقت فيهما: الدعا خداى عرش تو پيش از آفرينش ‍ آسمان و زمين و هر چه در آنهاست بر آب قرار داشت (52) در دعاى شب سه شنبه مى فرمايد: يجول حول اركان عرشك النور و الوقار، من قبل ان تخلق السماوات و الارض ، و كان عرشك على الماء (53) پيش از آفرينش آسمان و زمين ، نور و وقار تت پيرامون عرشت مى چرخيد در حالى كه عرش تو بر آب قرار داشت . امام موسى كاظم عليه السلام مى گويد خدايا كنت اذ لم تكن شيى ء وكان عرشك على الماء تو بودى ، زمانى كه هيچ چيزى وجود نداشت ؛ نه آسمان بر افراشته و نه زمين گسترده يافته ، نه خورشيد و ماهى و نه ستاره سير كننده اى (54) تا آخر دعاء.
از امام صادق عليه السلام در دعاى روز عرفه آمده است : الحمدلله الذى كان عرشه على الماء حين لا شمس تضى ء و لا قمر يسرى ، و لا بحر يجرى ، و لا رياح تذرى ، و لا سمائ مبنيه ، و لا ارض مدحية (55) سپاس خدائى را كه عرش او بر آب بود در هنگامى كه خورشيد نورانى و ماه سير كننده ، درياى جريان يافته اى نبود، نه بادى مى وزيد و نه آسمانى بر افراشته و نه زمين گسترده ، وجود داشت ، تا آخر دعاء
و عرشه على الماء قبل ان تكون السمائ مبينة ، والارض مدحية ثم خلق السماوات والارض فى ستة الايام (56) و عرش او بر آب بود، پيش از آسمان برافراشته و زمين گسترده و سپس در شش روز زمين و آسمان ها را آفريد

ادامه دارد...

نتیجه:
خلاصه روايات وارده در تعيين اول ما خلق الله بر دو گوه بوده است :
1 - صراحت دارد بر اينكه جسمى يا مادى بوده است مانند؛ آب ؛
2 - در ابتداء به نظر متشابه مى آيد كه آيا جسمى بوده يا غيرجسمى ؟ مادى بوده يا مجرد مانند روايات نور و عقل و قلم و اين سه ، طبق بعض ‍ روايات از مجردات هستند، چون نور يا نور پيغمبر صلى الله عليه و آله پيش ‍ از مكانو زمان و دور از لوازم ماديات بوده و اين خود دليل بر تجرد آن است ،
در بعضىروايات قلم را جزئى از ملائكه ، و عقل را نيز از روحانيين به حساب آورده ، و نيز درمحلش به اثبات رسيده است كه ، تجرد از عقل جدائى ناپذير است و به هيچ وجه قابل انفكاك نمى باشد؛ بدينجهت گفته شده است كه : مراد از عقل نفس رسول الله صلى الله عليه و آله است ، براى اينكه او، يكى از اطلاقات عقل است(57)
پس اول ما خلق الله از ماديات ، آب ، و ازمجردات ، اين سه است (انوار محمدیه،عقل ، قلم) که عقل به حقیقت نوریه محمدیه برگشت می کند و اولیت قلم اولیت اضافی و نسبی است.
پس اولین چیزی که خدا خلق کرد نور حضرت محمد است.

منابع:
1.تفسير فخر رازى ، ج 8 ص 528 به نقل از نهاية الاقدام
2.بحارالانوار: ج 57 ص 309.
3.كافى : ج 1 ص 21.
4.عيون الاخبارالرضا: ج 1 ص 240،بحارالانوار: ج 57 ص 73/11
5.تنبيه الخاطر ورام : ج 2 ص 5 بحارالانوار: ج 57 ص 90/1
6.بحارالانوار: ج 57 ص 170/6 به نقلاز رياض الجنان
7.بحارالانوار: ج 57 ص 170/9به نقل از رياض الجنان
8.بحارالانوار: ج 57 ص 174/12 بهنقل از رياض الجنان
9.بحارالانوار: ج 57 ص 198/8 به نقل از كتابالانوار ابوالحسن بكرى استاد شهيد ثانى
10.معانى الاخبار: ص 306بحارالانوار: ج 57 ص 175.
11.كافى : ج 1، ص 440 و بحارالانوار: ج 57 ص 193/14.
12.بحارالانوار، ج 57 ص 168، به نقلاز كتاب تاويل الايات آنهم از معراج صدوق .
13.بحارالانوار، ج 15، ص 24 و ج 57 ص 170 به نقل از كتاب رياش الجنانفضل الله فارسى .
14.معانى الاخبار ص 100 بحارالانوار: ج 15 ص 11/14.
15.كافى : ج 1، ص 440؛ بحارالانوار: ج 57 ص 95/11
16.بحارالانوار: ج 57 ص 192 به نقل از مصباح الانوار.
17.علل الشرايع : ج 1 ص 198؛بحارالانوار؛ ج 57 ص 175؛ تفسير فرات ص 134.
18.از اين روايت استفاده مى شود نور آنها پيش از مكان بوده اگراحتياج به مكان داشتند بايد مكان پيش از آنها و با آنها آفريده مى شد، پس غنى بودناز مكان دليل تجرد آنها است فافهم !
19.بحارالانوار: ج 57 ص 169/8 به نقل از كتاب رياض الجنان فضل اللهبن محمود فارسى .
20.بحارالانوار: ج 57 ص 169/5 و ج 15 ص 23 به نقل از كتاب رياضالجنان : فض الله بن محمد فارسى
21.كمال الدين : ص 192 بحارالانوار: ج 15 ص 23/8.
22.كمال الدين ؛ ص 184؛ بحارالانوار،ج 15 ص 23/3 و ج 57 ص 202 به نقل از كتاب ابى سعيد عياد العصفرى .
23.جن : آيه 16.
24.بحارالانوار: ج 25 ص 24/2
25.بحارالانوار: ج 57 ص 170/10
26.بحارالانوار: ج 57 ص 196: ج 1 ص 441.
27.هود: 7
28.تفسير على بن ابراهيم : ص 297؛بحارالانوار: ج 57 ص 70/22
29.ملل و نحل شهرستانى : ص 341.
30.بحارالانوار: ج 57 ص 31/15 به نقل از الكامل : الدر المنثور: ج 6ص 250
31.بحارالانوار: ج 57 ص 314/8
32.قلم : 1
33.بحارالانوار: ج 57 ص 374/17الدرالمنثور: ج 6 ص 250.
34.بحارالانوار: ج 57 ص 369/1؛ معانى الاخبار: ص 30/8.
35.بحارالانوار: ج 57 ص 370/2
36.معانى الاخبار: ص 46/5.
37.توحيد صدوق : ص 318: عيوناخبارالرضا: ج 1 ص 49، بحارالانوار: ج 57 ص 47.
38.بحار الانوار: ج 57 ص 314/1.
39.بحارالانوار: ج 57 ص 314/1
40.بحارالانوار: ج 57 ص 207/13
41.فصلت : 11
42.بحارالانوار: ج 57 ص 29/1
43.مفاتيح الغيب : ج 5 ص 57 در تفسير سورة هود: بحارالانوار ج 57 ص 10/12
44.ملل و نحل شهرستانى : در حالاتحكيم تاليس .
45.بحارالانوار: ج 60 ص 180/13
46.مناقب : ج 4 ص 354 بحارالانوار: ج 60 ص 180/2
47.علل الشرايع : ص 39 بحارالانوار: ج 5 ص 240/11
48.توحيد: ص 32؛ روضه كافى : ص 94 بحارالانوار: ج 57 ص 66/12
49.الدر المنثور: ج 1 ص 43؛بحارالانوار: ج 57 ص 204/15
50.انبياء: 30 بحارالانوار: ج 40 ص 224/4
51.الدر المنثور: ج 4 ص 377؛بحارالانوار: ج 57 ص 208/10
52.بحارالانوار: ج 57 ص 173/3؛ اقبال الاعمال ص 196
53.اقبال الاعمال : ص 196؛بحارالانوار: ج 57 ص 173
54.بحارالانوار ج 57 ص 175/11؛ به نقل از مهج الدعواتت و بلدالامين .
55.بحارالانوار: ج 57 ص 174؛ اقبالالاعمال ص 271.
56.تفسير فرات : ص 134؛ بحارالانوار: ج 57 ص 176
57.بحارالانوار: ج 57 ص14
اقتباس با دخل و تصرف از کتاب "سرچشمه حیات" محمد امینی گلستانی

به نظر می رسد که شما اصلا فلسفه نخوانده اید و فقط از دور چیزی شنیده اید و الا کسی که حد اقل یک بار یکی از مقدماتی ترین کتب فلسفه را خوانده باشد اینگونه در باره اعاده معدوم حرف نمی زند
معاد که اعاده معدوم نیست که محال باشد یعنی شما معتقدید روح و جسم انسان موقع مرگ معدوم می شود؟؟! که معاد بشود اعاده معدوم ؟؟!
در باره اعاده معدوم و معاد سوال جدیدی مطرح بفرمایید تا در تاپیکی جدا کار آن موضوع مستوفی بحث شود(بحث بیشتر در این باره موضوع از عهده این بحث خارج است)