جمع بندی آیا اصلاح نقائص خدادادی به منزله ناشکری است؟

سلام؛
جواب استاد سجاد را به این سوال عرض میکنم:

کار شما درست است و جای هیچگونه تشویش خاطری نیست محکم قدم بردارید این کار منافاتی با شکر گزاری ندارد هم شکر گزار نعمت های بزرگ الهی باشید هم نعمت های بالاتر و بیشتری را بخواهید و برای آن دعا و تلاش کنید

با سلام. خدا نقص رو داده برای امتحان صاحب نقص و برای شکر گزاری انسانهای سالم. خدا در کنار درد شفا هم قرار داده پس منافاتی ندارد.

سلام بر شما؛چند تا سوال؟:
حالا این که شما میفرمایید:خدا نقص رو داده برای امتحان صاحب نقص و برای شکر گزاری انسانهای سالم،آیا این نقص،مطلق، برای این کار هست و اگه درمان شود،این هدف{برای آزمایش فرد و ...} از بین میرود؟با از بین رفتن این هدف،مشکلی به وجود نمیاد؟
یا اینکه خدا این نقص را برای مدتی{تا موقعی که درمان شود}به این فرد میده و تا اون موقع آزمایش میکند؟

با سلام.
خير، مطلق نيست. ممكنه حتي براي آزمايش والدين اين فرد هم باشه. يا حتي در اثر بي احتياطي و بي توجهي والدين به وجود آمده باشه. در هر صورت اين فرد بي تقصير است. به هر حال از حكمت خدا چيزي نمي دانيم. براي يكي آزمايش تا آخر عمرش هست براي يكي يك دوره كوتاه.مهم اينه كه سربلند بيرون بياد و شكرگزار باشه.

خير اين هدف از بين نميره. به هر حال توي همان مدتي كه اين نقص رو داشته آزمايش شده كه چقدر صبر و تحمل داشته و راضي به رضاي خدا بوده خدا هم كمكش كرده و راه رو براي درمانش باز كرده.

این جملتون مبهمه،میشه بیشتر توضیحش بدین؟یعنی این کاربر که اختلال گفتاری{لکنت}داره،از این بیماریش ناراحت نباشه،این میشه شکرگزار بودن؟شکر گزار بودن به چه منظور؟{از اینکه سالم و سلامت هست؟}:Gig:
:Gol:

هر چند اگر ارثی هم باشد،بی تقصیر حساب میشه،درسته؟:Gig:

سلام
ما اصابک من سیئه فمن نفسک
آنچه از بدی به تو می رسد از خود توست
اگرچیزی واقعا نقص باشد نه از سوی خدا بلکه از ناحیه خود انسان ( خود مرتبط با دیگران ) است
لذا فرمود :
و ما اصابک من حسنه فمن الله
آنچه از نیکی به تو می رسد از سوی خداست
موفق باشید

یکی از دوستام دل پاکی داشت و آدم مومنی هم بود
ولی نقطه ضعف بزرگی داشت و اونم تاثیر منفی شدید از نگاه به نامحرم و بی حجابی ها و... داشت
خب نگاه به نامحرم واسه همه ما اتفاق میوفته و چیز غیر عادی نیست((منظورم نگاه اوله))
و این روزا محاله بری بیرون و مثلا تو مترو چشت چیزی نبینه!!!

ولی خب ماها بی تفاوتیم و بهش فکر نمیکنیم
ولی این بنده خدا میرفت تو فکر و اخرشم با چه پشیمونی توبه میکرد از اینکه فکرشو مشغول کرده یا خدای ناکرده سر فکر زیاد...
خلاصه گذشت و گذشت کم کم چشمش قدری ضعیف شد که فاصله بیشتر از یه متر رو هم نیمتونست ببینه
و با حیایی که تو چشماش داشت همون یه متر هم روش نمیشد که زل بزنه به طرف

یکی از بچه ها اون روز بهش گفت فلانی این ضعیفی چشمت نعمته
خدا خواسته آرامش بهت بده
و مواظب باش ناشکری نکنی

نمیدونم حرفش درست بود یا اینکه کفاره گناهش بود و...یا هردو!!!

درود فراوان؛:Gol:
انگار که پست 6 بی جواب موند،سرکار سادات؛لطف بفرمایید پاسخ بدین؛

- بله باید شکرگزار باشند . لکنت داره درست. مگه استعدادهای دیگرش کور شدند؟!!! الان در محل کار ما آقایی هستند که لکنت دارند اما خدا روشکر مرتبه شغلی بالا دارند ، تحصیلات بالای دانشگاهی دارند همسر خوب و فرزند سالم خدا بهشون داده . اصلا هم این لکنت براشون ناراحت کننده نیست و همه هم بهش احترام می گذارند و راحت ارتباط برقرار میکنند البته اگر ایشان از دوران کودکی میرفتند گفتار درمانی 100% درمان میشدند. پس باید شکر گزار نعمت هایی باشند که خدا بهشون داده. خیلی ها هستند دست و پا ندارند اما انسانهای موفق و بزرگی بودند.

- بله ارثی هم باشه باز بی تقصیرند.

از آنجایی که خدا زیباست و زیبای را هم دوست دارد(ان الله جمیل و یحب الجمال)، از این رو دوست می دارد که اثر نعمت را در خلقش ببیند(و یحب ان یری اثر النعمه علی خلقه). یعنی خلایق نعمتهای خدادایشان به عنوان این که نعمتی است از طرف خدا، در مسیر الهی مصرف کنند، مردم را با این نعمت به سوی محبوب دعوت کنند. مثلا اگر نعمت علم، قدرت، زیبایی داده، شایسته است که مومن از این نعمتها،جهت معرفی خدا به خلایق، استفاده نماید. نه این که آن را کتمان کند، یعنی به همه بفهماند این از طرف خداست، ببینید چه خدا زیبایی، چه حکیمی، از طرف دیگر در آیات و احادیث-همانطور که دوستان ذکر کردند- داریم که مردم را نسبت به خدا بدبین نکنید، خدا را مقصر ندانید، بلکه سعی در رفع عیوب خود داشته باشید تا دیگران نسبت به خدا سوء ظن پیدا نکنند. بنده این طور می فهمم که اگر با این نیت، سعی در رفع عیوب ظاهری و جسمی و باطنی خود داشته باشیم، و خدا را زیبا جلوه دهیم، این کار پسندیده ای است و جای تشویق دارد نه نگرانی. عیب،اگر عیب است و قابل برطرف شدن، باید برطرف شود، و از آن نعمت استفاده صحیح گردد. مسلم است که اگر انسان بتواند لکنت زبان و یا خللی که در گفتار دارد، درمان کند، بهتر می تواند این نعمت الهی را ظاهر کرده و از آن برای جلوه گری نعمتهای الهی به مردم استفاده کند.

[="arial black"]با عرض سلام خدمت همه دوستان گرانقدرم
[="navy"]بچه ها راستشو بخواین من با دقت جواب همه شما رو در مورد این سوال مطالعه کردم و یک نکته مهم وجود داره که در پاسخ بعضی از دوستان به نحو اشاره وجود داشت که بهتره در موردش بیشتر حرف بزنیم چون جواب اصلی توجه به همین نکته است و اونم اینه که[/]:
عزیزان! بر اساس قواعد متقن برهان و عرفان و قرآن، از خدایی که خیر مطلق و کمال محضه روا نیست که جز خیر و کمال رو بیافرینه و یا نقصی در خلقت موجودات قرار بده
از خیر محض جز نکویی ناید خوش باش که عاقبت نکو خواهد بود
این خداست که در قرآن کریمش می فرماید : [="darkgreen"]ما أَصابَكَ مِنْ حَسَنَةٍ فَمِنَ اللَّهِ وَ ما أَصابَكَ مِنْ سَيِّئَةٍ فَمِنْ نَفْسِكَ‏ (نساء آيه 81)[/] یعنی هر نيكى بتو رسد از خداست و هر بدى كه بتو رسد از خود تو است
بر این اساس هر مريضي و نقص خلقتی كه در فرزندان پديد مياد ناشی از بی توجهی پدر و مادرها به قوانين الهی عالم طبيعت و عمل نکردن به آداب انعقاد نطفه و ایام حمل و ایام شیردهی است، منتهی چون بی خبر از اشتباهات خود هستیم از روی جهلمون مي گیم كه فلان فرزند را خدا اينگونه ناقص خلق كرده، در حالی که حقیقت اينه که این ما و شما هستيم كه با مراعات نكردن قوانين الهي در عالم طبیعت اين مشکلات را برای خودمون به بار مياريم و آن را به گردن خدا و عالم مي اندازيم.
پس اگر واقعا چنینه نه تنها رفع کردن عیوبی که به جهت رعایت نکردن پدران و مادرانمان بر ما وارد شده، ناشکری نیست بلکه به جهت فراهم کردن اسباب و شرایطی که ما رو به همون حد اعتدالی خلقت، نزدیک میکنه لازم و ضروریه‏ و باید تمامی تلاشمون رو برای رفع نقائصمون (اعم از جسمی و روحی) داشته باشیم چراکه بدن مادی در عالم طبیعت، وسیله ارتقاء نفس به عوالم ملکوته و حفظ و سلامتی و اعتدالش به حکم عقل و شرع واجبه.
[/]