کدام عید الزهراء ؟

عید الزهراء و حدیث رفع القلم

در مورد حديث رفع القلم بايد گفت: كه دو گونه حديث رفع القلم در جوامع روايي نقل شده: يكي آن چه كه در بين فقها به نام حديث رفع معروف است و در موارد مختلف به آن استدلال كردند كه مرحوم شيخ صدوق در كتاب خصال چنين نقل مي كند: حدثنا أحمد بن محمد بن يحيي العطار رضي الله عنه قال: حدثنا سعد بن عبدالله، عن يعقوب بن يزيد، عن حماد بن عيسي، عن حريز بن عبدالله. عن أبي عبدالله ـ عليه السلام ـ قال: قال رسول الله ـ صلي الله عليه و آله ـ : رفع عن امتي تسعة: الخطأ، و النسيان، و ما اكرهوا عليه، و مالا يعلمون، و ما لا يطيقون، و ما اضطروا إليه...(1)

حريز بن عبدالله با واسطه هايي كه نقل شده از امام صادق ـ عليه السلام ـ روايت مي كند كه پيغمبر اسلام ـ صلي الله عليه و آله ـ فرمودند: «نه چيز از امت من برداشته شده است، خطا، فراموشي، كاري كه بر آن مجبور شده است، آن چه را كه نمي دانند و آن چه را كه طاقت ندارند، و آن چه بر آن مضطر شده اند.»

اين حديث از نظر سند مشكلي ندارد چون كه با سندهاي ديگر هم نقل شده، علاوه بر اين مي توان گفت كه تقريباً همة فقهاي اماميه و بسياري از فقهاي اهل سنت هم در موارد مختلف به آن استدلال كردند و اگر از نظر سند مورد خدشه بود به اين حديث استدلال و احتجاج نمي كردند.

اما دومين حديث رفع القلم كه بسيار هم مفصّل است، مرحوم شيخ حسن بن سليمان حلّي يكي از شاگردان شهيد اول در كتاب (المحتضر) در مورد عيدالزهرا ـ سلام الله عليها ـ نقل كرده و مرحوم مجلسي هم آن حديث را از همان كتاب نقل نموده است. در ضمن آن حديث آمده است كه خداوند به پيامبر اسلام ـ صلي الله عليه و آله ـ فرمودند: «امرت الكرام الكاتبين ان يرفعوا القلم عن الخلق كلهم ثلاثة ايام من ذالك اليوم»(2) به كرام الكاتبين دستور دادم كه رفع قلم كنند از تمام خلائق تا سه روز يعني براي آن ها گناه ننويسند.

ظاهراً اين روايت مرسله است چون در آن كتاب همة اسناد اين خبر نقل نشده و روايت مرسله چندان اعتباري ندارد و بر فرض اين كه سند حديث درست باشد، آن چه كه مسلم است اين است كه در مجالس جشن و سرور چه در ايام عيدالزهرا ـ سلام الله عليها ـ و چه در غير اين ايام، كارهايي كه برخلاف دستورات ديني باشد، به هيچ عنوان مجاز نيست، و اگر كسي به اين بهانه بخواهد كار خلاف انجام دهد، هيچ عذري از او پذيرفته نيست. گرچه بسياري از علماي شيعه مانند مرحوم ميرزاي قمي و صاحب جواهر و مرحوم بروجردي و ديگران در مجالس جشن عيدالزهرا ـ سلام الله عليها ـ شركت مي كردند و مشوق كساني بودند كه اين مراسم را برگزار مي كردند ولي هيچ كدام از علماي بزرگوار اجازة كار خلاف را به هيچ كس ندادند.

مرحوم صاحب جواهر فرمودند: در فضيلت و شرافت و بركت اين روز (عيدالزهرا ـ سلام الله عليها ـ) خبري را يافتم كه منسوب به پيغمبر اسلام ـ صلي الله عليه و آله ـ است و اين كه اين روز، روز سرور و خوشحالي پيامبر و آل پيامبر است(3). در بين شيعيان شايع است كه در اين روز عمر به قتل رسيده است.(4) (و مهم ترين علت شادي در اين روز به امامت رسيدن امام مهدي ـ عج الله تعالي فرجه ـ) مي باشد.

لازم به ذكر است كه يكي از فروعات ديني، تبرّي و برائت از دشمنان خدا و پيامبر و ظالمين در حق پيغمبر و خلق خدا است، و حتي در اين عصر هم مسئلة برائت و تبرّي از ظالمان مطرح است، به عنوان مثال در ايام برگزاري مراسم حج، اين موضوع و برائت از مشركان مورد توجه خاص امام و مقام معظم رهبري و نمايندگانشان و حجاجي كه به مكة معظمه مشرف مي شوند، قرار دارد، و سخت به آن پايبند هستند، و در همة زمان ها بيزاري از ظلم و ظالم در بين طرفداران حق شايع بوده و خواهد بود.

پاورقی:
1. صدوق، خصال، قم، جامعه مدرسين، ص417، حديث 9.
2. حسن بن سليمان حلي، المحتضر، نجف اشرف، چاپخانه حيدريه، چاپ اول، 1370، ص51.
3. نجفي، محمد حسن (صاحب جواهر)، جواهر الكلام، دارالكتب اسلاميه، آخوندي، ج5، ص43.
4. ر.ك: مجلسي، محمد باقر، بحارالانوار، بيروت، مؤسسة الوفاء، 1404، ج31، ص119.

با سلام

علامه مجلسی رحمه الله در بحارش دو حدیث مربوط به نهم ربیع آورده :

با عرض معذرت از دخالت در کار اساتيد

در حقيقت بحث قتل خلیفه دوم نکته انحرافي است که دشمنان براي بي اهميت کردن و کم فروغ کردن روز امامت مولا عليه السلام باب کرده اند

المومن کيّس

يا علي

منابع تاریخی دیگر :
8.الإمامةوالسیاسة ج‏1 ص 39 قرن: سوم مذهب مولف : سنی
9.المعارف ص 183 قرن: سوم مذهب مولف : سنی
10.أنساب‏الأشراف،ج‏10،ص:417 قرن: سوم مذهبِ مولف : نامعلوم
11.الطبقات‏الکبرى،ج‏3،ص:258 قرن: سوم مذهب مولف : سنی
12.تاریخ‏الطبری،ج‏4،ص:191 قرن: چهارم مذهب مولف : سنی
سایر منابع جهت اختصار ذکر نمی شود. اما بد نیست بدانیم کهعلمای متقدّم شیعه بر اینکه عمر در ذیحجه کشته شده اتفاق نظر داشته اند و حتی علامه مجلسی(ره) هم به این امر اعتراف دارد.(ر.ک.بحارالانوار، ج‏31، ص 118 )
ابن ادریس حلی (صاحب سرائر) درباره تاریخ نهم ربیع می گوید: مَنْ زَعَمَ أَنَّ عُمَرَ قُتِلَ فِیهِ فَقَدْ أَخْطَأَ بِإِجْمَاعِ أَهْلِ التَّوَارِیخِ وَ السِّیَرِ ( هر کس بپندارد عمر در نهم ربیع کشته شده به اجماع صاحبان کتب تاریخ و سیره در اشتباه است.) سپس وی تاریخ ذیحجه را صحیح دانسته،می فرماید: الإجماعُ حاصلٌ مِن الشیعةِ و أهلِ السنّةِ على ذلک.( شیعه و سنی بر آن اتفاق نظر دارند. )ر.ک. بحارالانوار، ج‏31، ص 119

عیدالزهرا یا عزاءالزهرا؟!

در این ایام که بسیاری از مدعیان دوستی با ولایت، خود را برای برپایی جشن های خودساخته ای با نام عید الزهراء آماده می کنند؛ امام شیعیان و ولی امرشان در سوگ و عزا بسر می برند. این سوگ نه تنها برای عزای رحلت پدر بزرگوارشان ؛ که دقیقا برای همان چیزی است که برخی مدعیان محبت به ایشان برای آن جشن و سرور براه می اندازند!!

ربیع الاول ، ماه مظلومیت حضرت زهرا سلام الله علیها است . ماهی است که وی برای دفاع از ولایت ، دست دو فرزند خود را گرفت و به خانه مهاجر و انصار رفت تا عهد آنان با علی را در روز غدیر یادآورشان شود ...ماهی است که دختر رسول خدا خواست تا فدک را که هدیه پیامبر - و نه میراث او – بود از غاصبانش پس بگیرد و از درآمد آن صرف حمایت از ولایت کند ... ماهی است که صدیقه طاهره پشت در خانه ایستاد تا ولی زمانش را به اجبار برای بیعت به مسجد نبرند ... اما آنان که غدیر را به یاد داشتند ؛ معاد را از یاد برده بودند. آنان که ولایت را غصب کرده بودند، از غصب فدک نیز باکی نداشتند و آنان که بیعت زوری را مایه تحکیم و قوام حکومت خود می دیدند ؛ از انداختن طناب به گردن شیرخدا و سوء استفاده از شرایط سیاسی دریغ نکردند! در این ایام بود که چادر مبارکی را به خاک کوچه آلودند ... در این ایام بود که برای بردن علی به مسجد به خانه فاطمه یورش برده بودند، در خانه اش را سوزاندند و محسنش را کشتند و شهادتش را باعث شدند.!!

این ایام هیچ بهانه شادمانی ندارد! شاید تلخترین روزهایی که بر اهل بیت گذشته باشد ؛ در همین نیمه نخست ربیع الاول بوده باشد. اما کسانی که دین را وسیله یا بهانه ای برای دنیای خود می خواهند ، بی توجه به چنین حوادثی فردا را به جشن می نشینند!! جشن آغاز ولایت حضرت صاحب الزمان ( روحی فداه) !! چشنی بی پایه در فرهنگ تشیع ! آیا برای آغاز ولایت حضرت امیر المومنین هم جشن می گیریم؟ آیا برای تخلیه عقده های خود دنبال محملی به نام مذهب می گردیم؟! و دهها سوال دیگری که پاسخش ناگفته پیداست !

این ایام، دشمنان امام زمان (عجل الله تعالی فرجه ) ؛ دشمنان تشیع ؛ دشمنان خمینی (ره) ؛ و دوستان ناآگاه ما شادتر از هر زمان دیگری هستند! نگاهی به اوضاع سیاسی جهان و کشور خودمان بیندازید و عوامل شادی آنان و ناشادی ولی امر جهان ، حضرت مهدی را آشکار خواهید دید. فقط باید چشم گشود و قلب را پاک کرد!

گم گشته دیار محبت کجا رود؟! نام حبیب هست و نشان حبیب نیست!

برداشت شده از وبلاگ http://nazokkhial.parsiblog.com/Posts/122/عيدالزهرا+يا+عزاءالزهرا؟!/

اگر در این رز مراسمی گرفته بشه بدون این حرکات سخیف وفقط در آن فضایل اهل بیت علیهم السلام ولعن به دشمنان ایشان ( و نه دشنام ) گفته بشه که ایرادی نداره.

مگه اینجوری نیست که : ذکر علی عباده؟

با سلام

ترجمه :

مرحوم سيد بن طاووس رحمت الله عليه در كتاب "زوائد الفوائد" فرموده است: روايت كرده اند محمد بن ابى العلاء همدانى و يحيى بن محمد جريح بغدادى كه روزى ما منازعه كرديم درباره عمر بن الخطاب و مشتبه شد بر ما حال او، پس رفتيم به شهر قم به نزد احمد بن اسحاق قمى كه از خواص (اصحاب) امام على النقى عليه السلام (و امام حسن عسكرى عليه السلام بود و به خدمت حضرت صاحب الامر عليه السلام نيز رسيده بود)، چون در را كوبيديم كنيز عراقيه اى بيرون آمد و احوال احمد را از او پرسيديم، گفت: او مشغول اعمال عيد است چون امروز عيد است، گفتم: سبحان الله! عيدهاى شيعيان چهار عيد است: عيد فطر و عيد قربان و عيد غدير و روز جمعه، آن كنيز گفت: احمد بن اسحاق از امام على النقى عليه السلام روايت مى كند كه امروز روز عيد و بهترين عيدها نزد اهل بيت رسالت عليهم السلام و دوستان ايشان است، ما گفتيم: رخصت بطلب تا به نزد او آئيم، چون آن كنيز او را خبر كرد بيرون آمد به سوى ما درحالى كه لنگى بسته بود و بوى مشك از او ساطع بود و دست به صورت خودمى كشيد، ما گفتيم: اين چه حالت است كه از تو مشاهده مى كنيم؟
گفت ناراحت نباشيد، حالا از غسل روز عيد فارغ شدم، گفتيم: مگر امروز عيد است!؟ گفت: بلي، و آن روز، روز نهم ماه ربيع الاول بود، سپس ما را به خانه خود برد و ما را نشاند.
پس گفت: روزى به نزد مولاى خود حضرت امام على بن محمد النقى الهادى عليه السلام در سُرَ مَن رَأى رفتم (درمثل اين روز كه شما به نزد من آمده ايد و آن روز، روز نهم ماه ربيع الاول بود) چون رخصت يافتم و به خدمت آن حضرت رسيدم ديدم كه آن حضرت بر غلامان و خدمت كاران خود جامه هاى فاخر پوشانيده و مجلس خود را آراسته ومجمره اى در پيش خود گذاشته و به دست مبارك خود عود در آن مى اندازد، گفتم: يابن رسول الله! - پدران و مادران ما فداى شما باد - آيا از براى اهل بيت درامروز فرحى تازه روى داده است؟ حضرت فرمود: و كدام روز حرمتش نزد اهل بيت عظيم تر است از امروز كه روز نهم ربيع الاول است؟
بدرستى كه خبر داد مرا پدرم كه حذيفه بن يمان در چنين روزى (كه روز نهم ماه ربيع الاول است) داخل شد بر جدم حضرت رسول خدا صلى الله عليه و اله و سلم، حذيفه گفت: ديدم حضرت امير المؤمنين على بن ابيطالب عليه السلام و حضرت امام حسن عليه السلام و امام حسين عليه السلام را كه با حضرت رسالت پناه طعام تناول مى نمودند و آن حضرت بر روى ايشان تبسم مى نمود و به امام حسن و امام حسين عليهما السلام مى فرمود: بخوريد، گوارا باد از براى شما بركت و سعادت اين روز، بدرستى كه اين روز، روزى است كه حق تعالى هلاك مى كند دشمن خود و جد شما را، و روزى است كه حق تعالى در اين روز قبول مى كند اعمال محبين و شيعيان شما را، و روزى است كه ظاهر مى شود راستى گفته خدا كه مى فرمايد : «تلك بيوته خاوية بما ظلموا" (سوره نمل آيه 52)، يعنى : "اين است خانه هاى ايشان كه خالى گرديده به سبب ستمهاى ايشان"، و روزى است كه در اين روز هلاك مى شود فرعون اهل بيت و ستم كننده بر ايشان و غصب كننده حق ايشان، و روزى است كه حق تعالى عملهاى دشمنان شما را باطل مى كند «فجعلنا هباء منثورا؛ پس، مثل پنبه زده شده قرار مى دهيم».
پس حذيفه گفت: من گفتم: يا رسول الله! آيا در ميان امت شما كسى خواهد بود كه هتك اين حرمتها نمايد؟ حضرت فرمود: بلي، اى حذيفه! بُتى از منافقان بر ايشان سركرده خواهد شد، و به عمل مى رساند خواب مرا، و تازيانه ظلم و ستم را بر دوش خود خواهد كشيد، و مردم را از راه خدا منع خواهد كرد، و كتاب خدا را تحريف خواهد نمود و سنت مرا تغيير خواهد داد و ميراث فرزند مرا متصرف خواهد شد، و خود را پيشواى مردم خواهد خواند، و زيادتى بر وصى من خواهد كرد، و مالهاى خدا را به ناحق بر خود حلال خواهد نمود، و در غير طاعت خدا صرف خواهد كرد، و مرا و برادر و وزير مرا به دروغ نسبت خواهد داد، و دختر مرا از حق خود محروم خواهد نمود، پس دختر من او را نفرين مى كند و حق تعالى نفرين او را در "مثل اين روز" مستجاب خواهد گردانيد.
حذيفه گفت: پس، گفتم: يا رسول الله! دعا كن حق تعالى او را در حيات شما هلاك گرداند، حضرت فرمود: اى حذيفه! دوست نمى دارم جرأت كنم بر قضاى خدا و از او طلب كنم تغيير امرى را كه در علم او گذشته است، ولكن از حق تعالى سؤال كردم كه: فضيلت دهد آن روزى را كه خدا هلاك مى كند او را در آن روز بر ساير روزها، تا آنكه احترام آن روز سنتى گردد و در ميان دوستان و شيعيان اهل بيت من، پس حق تعالى وحى كرد به سوى من: اى محمد! در علم سابق من گذشته است كه فرا گيرد تو را و اهل بيت تو را محنتهاى دنيا و بلاها و ستمهاى منافقان و غصب كنندگان از بندگان من، آن منافقانى كه تو خير خواهى ايشان كردى و به تو خيانت كردند، و تو با ايشان راستى كردى و با تو مكر كردند، و تو را ايشان صاف بودى و دشمنى تو را به دل گرفتند، و تو ايشان را خشنود كردى و تو را تكذيب كردند، و تو ايشان را برگُزيدى و تو را در بليه گذاشتند، پس سوگند ياد مى كنم به حول و قوه و پادشاهى خود كه البته بگشايم به روى كسى كه غصب كند حق على را - كه وصى تو است بعد از تو - هزار در از پست ترين طبقه هاى جهنم كه آن را (فيلوق) گويند و او را و اصحاب او را در قعر جهنم جاى دهم، جائى كه شيطان از مرتبه خود بر او مشرف شود و او را لعنت كند، و آن منافقان را در قيامت عبرتى گردانم براى فرعونهايى كه در زمان پيامبران ديگر بوده اند، و براى سائر دشمنان دين، و ايشان را و دوستان ايشان را به سوى جهنم ببرم با ديده هاى كبود و صورتهاى غضبناك و درهم كشيده، با نهايت مذلت و خوارى و سرگردانى و پشيماني، و ايشان را به طور هميشگى و ابدالاباد در عذاب خود بدارم.
اى محمد! بدرستى كه همراه و وصى تو در منزلت تو، مى رسد به او بلاها از فرعون زمان او و غصب كننده حق او كه جرأت مى كند بر من، و كلام مرا قلب و تبديل مى كند، و شركت به من مى آورد و مردم را منع مى كند از راه من و گوساله اى از براى امت تو برپا مى كند، و كافر مى شود و به من در عرش و عظمت و جلال من، بدرستى كه امر كرده ام ملائكه هفت آسمان خود را و شيعيان و محبين شما را كه: عيد بگيرند روزى كه آن ملعون را هلاك مى كنم و امر كرده ام ايشان را كه كرسى كرامت مرا نصب كنند در برابر بيت المعمور و ثنا كنند بر من و طلب آمرزش نمايند براى شيعيان و محبان شما از فرزندان آدم.
و امر كرده ام ملائكه نويسندگان اعمال را كه در اين روز (از اين روز تا سه روز) قلم از مردم بردارند و ننويسند چيزى از گناهان ايشان را به خاطر كرامت تو و وصى تو.
اى محمد! قرار دادم اين روز را عيد براى تو و اهل بيت تو و براى كسانى كه تابع ايشان هستند از مؤمنان و شيعيان ايشان، و سوگند ياد مى كنم به عزت و جلال و علو و منزلت و مكان خود كه عطا كنم كسى را كه عيد بگيرد اين روز را از براى من، ثواب آنهايى كه به دور عرش احاطه كرده اند، و قبول كنم شفاعت او را بر خويشان او، و زياد كنم مال او را اگر وسعت دهد در اين روز بر خود و عيان خود، و هر سال در اين روز هزاران نفر از مواليان و شيعيان شما را از آتش جهنم آزاد گردانم، و قرار دهم سعى ايشان را گرامى داشته شده، و گناهان ايشان را آمرزيده شده، و اعمال ايشان را قبول شده.
حذيفه گفت: پس برخاست رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم و به خانه ام سلمه رفت، و من برگشتم در حالى كه صاحب يقين بودم در كفر ثانى (عمر)، تا آنكه بعد از شهادت رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم ديدم كه او چه فتنه ها برانگيخت، و كفر اصلى خود را اظهار كرد و از دين برگشت، و دامان بى حيائى و وقاحت را براى غصب امامت و خلافت بالا زد، و قرآن را تحريف كرد، و آتش در خانه وحى و رسالت زد، و بدعتها در دين خدا قرار داد، و سنت آن حضرت را بَدَل كرد، و شهادت حضرت امير المؤمنين عليه السلام را رد كرد، و فاطمه سلام الله عليها دختر رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم را تكذيب نمود، و فدك را غصب كرد، و يهود و نصارى و مجوس را از خود راضى نمود، و نور ديده مصطفى را به خشم درآورد و او را راضى نكرد، و جميع سنتهاى رسول خدا را از بين برد، و تدبير كشتن امير المؤمنين عليه السلام را نمود، و جور و ستم را در ميان مردم آشكار كرد، و هر چه خدا حلال كرده بود حرام كرد، و هر چه خدا حرام كرده بود حلال كرد، و حكم نمود كه از پوست شتر درهم و دينار بسازند و خرج كنند، و سيلى به صورت فاطمه زهرا عليها السلام زد، و بر منبر حضرت رسالت به غصب و جور بالا رفت، و بر حضرت امير المؤمنين عليه السلام دروغ بست، و با آن حضرت دشمنى و معارضه كرد، و رأى آن حضرت را به سفاهت نسبت داد.
حذيفه گفت: پس حق تعالى دعاى مولاى مرا در حق آن منافق مستجاب گردانيد، و قتل او را بر دست كشنده او جارى ساخت.
پس رفتم به خدمت حضرت امير المؤمنين عليه السلام كه آن حضرت را تهنيت و مبارك باد بگويم به خاطر كشته شدن آن مناقف و واصل شدن او به عذاب و انتقام حق تعالى ، چون حضرت مرا ديد، فرمود: اى حذيفه! آيا به خاطر دارى آن روزى را كه آمدى به نزد سيد من رسول خدا صلى الله عليه و آله و من و دو سبط او حسن و حسين نزد او نشسته بوديم و با او اطعام مى خورديم، پس تو را راهنمايى و آگاه كردند بر فضيلت اين روز كه تو داخل شده بودى بر ايشان؟ گفتم بلى ، اى برادر رسول خدا! حضرت فرمود: به خدا سوگند كه اين (همان) روزى است كه حق تعالى در آن ديده آل رسول را روشن گردانيد و من براى اين روز هفتاد و دو نام مى دانم.
حذيفه گفت: يا امير المومنين! دوست دارم كه اين نامهاى روز نهم ربيع الاول را از شما بشنوم.
حضرت فرمود: اى حذيفه! اين روز، روز استراحت است ( كه مومنان از شر آن فاسق امان يافتند) ، روز زائل شدن كرب و غم است، روز غدير دوم است، روز تخفيف گناهان شيعيان است، روز بخشش است، روز برداشتن قلم از شيعيان است، روز در هم شكستن بناى كفر و عداوت است، روز عقيقه است، روز بركت است، روز طلب خونهاى مؤمنان است، (روز) عيد بزرگ خدا است، روز مستجاب شدن دعاها است، روز موقف اعظم است، روز دورى جستن و پرهيز كردن از دشمنان است، روز شرط است، روز كندن (از خود جدا نمودن) لباس سياه است، روز ندامت و پشيمانى ظالم است، روز شكسته شدن شوكت مخالفان است، روز نفى هموم است، روز خشنودى است، روز فتح و پيروزى است، روز عرض اعمال كافران است، روز ظهور قدرت خدا است، روز پوشانيدن (عيوب) است، روز عفو از گناه شيعيان است، روز فرح و شادى شيعيان است، روز سيراب كردن است، روز توبه انابت و بازگشت به سوى حق تعالى است، روز زكات بزرگ است، روز فطردوم است، روز قتال با كفار در راه خدا است، روز گره خوردن آب دهان در گلوى مخالفان است، روز خشنودى مؤمنان است، روز عيد اهل بيت عليهم السلام است، روز ظفر يافتن بنى اسرائيل بر فرعون است، روز مقبول شدن اعمال شيعيان است، روز پيش فرستادن صدقات است، روز زيادتى مثوبات است، روز قتل منافق است، روز مشهود (شاهد) است، روزى است كه ظالم انگشت حسرت و ندامت به دندان مى گزد، روز خراب شدن بنيان ظلالت است، روز بخشش است، روز شهادت است، روز درگذشتن از گناه مؤمنان است، روز خوشى دلهاى مؤمنان است، روز برطرف شدن پادشاهى منافقان است، روز توفيق اهل ايمان است، روز رهائى و استراحت مؤمنان از شر كافران است، روز مظاهره كمك كردن به يكديگر است، روز مفاخره به خود باليدن است، روز قبول شدن اعمال است، روز ضعيف شدن (كفر) است، روز شكر حق تعالى است، روز يارى مظلومان است، روز زيارت كردن مؤمنان است، روز دوستى نمودن با مؤمنان است، روز سخت گريه كردناست، روز رسيدن به رحمتهاى الهى است، روز پاك گردانيدن اعمال است، روز برطرف شدن بدعتها است، روز ترك گناهان كبيره است، روز ندا كردن به حق است، روز موعظه و نصيحت است، روز عبادت است، روز انقياد رهبرى پيشوايان دين است.
حذيفه گفت: پس، از خدمت امير المومنين عليه السلام برخاستم، و گفتم:
اگر در نيابم از افعال خير و آنچه اميد ثواب از آن دارم مگر «محبت اين روز» و «دانستن فضيلت اين روز» را، هر آينه منتهاى آرزوى من خواهد بود.
پس محمد و يحيى (راويان اين حديث) گفتند: چون اين حديث را از احمد بن اسحاق شنيديم ، هر يك برخاستيم و سر او را بوسيديم و گفتم:
حمد و شكر مى كنيم خداوندى را كه جان ما را نگرفت تا اينكه «فضيلت اين روز مبارك» را به ما رسانيد، پس به خانه هاى خود برگشتيم و اين روز را عيد گرفتيم، پس بدرستى كه اين روز، عيد شيعه است.

وحدیث دوم که از اقبال بود توجیهاتی است که مرحوم سید بن طاوس رحمه الله در تعارض اخبار وارده آورده است وجای تحقیق برای اهلش هنوز باقیست.

sghl

1. طبقات کبری ج 3ص 255و ترجه طبقات ج 3ص 255

سلام
جناب عماد اون منبعی که من دادم در پی نوشت شماره 1 سه تا منبع ذکر شده بود .شما همون اولی رو گرفتی اون دوتای بعدیش رو نگاه نکردین؟ (فتح الباری ج 7 ص 49 و کنزالعمال ج 12 ص 679)
تازه خودتون میگین مرحوم علامه مجلسی در بحار در 2 جا آورده که : مشهور میان شیعه اینه که قتل عمر در 9 ربع الاول بوده. و اون چه که در ج 31 ص 119 آوردند صرفا یک نقل از مصباح کفعمی بوده و لذا نظر خود مرحو علامه مجلسی نیست.
از طرف دیگه وقتی مرحوم علامه مجلسی در بحارالانوار اون هم 2بار میگن مشهور شیغه قائل به 9 ربیع هستند اونوقت حال اجماعی که مرحوم کفعمی در مصباح نقل می کنه معلوم میشود.
در مورد سایر منابع چشم به موقع خدمتتون عرضی می کنم.
الان باید برم که به کلاس نمی رسم
سر فرصت خدمت میرسم
فعلا التماس دعا
راستی شهادت امام حسن عسکری بر همه تسلیت باد.
اللهم عجل لولیک الفرج
یا حق

با توجه به اينکه تاريخ قتل عمر از نظر اهل سنت اواخر ذي الحجه است و همچنين از نظر بسياري از بزرگان شيعه همان ذي الحجه است لذا به نظر مي رسد مراسم عيدالزهرا در نهم ربيع همان مراسم به امامت رسيدن آقا امام زمان عج بوده است وبحمدالله با بيداري شيعيان و رهنمودهاي امام امت ومقام معظم رهبري دور کردن خرافات و کارهايي که در شان پيروان اهل بيت نيست از اين مجالس زدوده شده و دوباره به همان مراسم شادي براي امامت امام زمان عج تبديل شده است.
انشاءالله ما در مراسم عزا وشادي پيرو اهل بيت باشيم و از انجام هر گونه علمي خرافي خوددراي کنيم که علاوه براينکه بهانه از دست دشمنان اهل بيت گرفته مي شود موجبات رضايت ائمه را نيز در پي دارد ‌