جمع بندی روش انتخابی من برای نهی از غیبت دیگران

تب‌های اولیه

6 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
روش انتخابی من برای نهی از غیبت دیگران
سلام  من مدتیست تصمیم به ترک غیبت گرفته ام و حدود سه ماه است که دارم تمرین میکنم تا غیبت را کلا کنار بگذارم. اوایل که این تصمیم را گرفته بودم سخت بود اما رفته رفته با تمرین و ممارست از اول ماه رجب که ماه استغفار بود تصمیم گرفتم که غیبت را از زندگی خودم حذف کنم و حالا بعد از گذشت حدود سه ماه تازه دارم شیرینی و آرامش حاصل از دوری غیبت را تجربه میکنم در حالی که تصمیم داشتم تا پایان ماه رمضان این کار را انجام دهم و بعد ببینم چه میشود ولی حالا دیگر دلم هم نمیخواهد به حالت قبل بازگردم و به امید خدا میخواهم تلاش کنم و در روابط اجتماعیم مرتکب این عمل مذموم نشوم.  اینها را گفتم تا اگر کسی قصد داره غیبت رو ترک کنه و فکر میکنه اینکار سخت است به خودش زمان بدهد و با تمرین ترک غیبت تا به مرور زمان تمایلش به غیبت کاهش یابد و به حداقل برسد. اما سوالم چیزهای دیگری هست در رابطه با نهی از منکر که اگر بشود   یک به یک آنها را بپرسم البته این رو خدمت شما عرض کنم که در خود سایت سوالاتم رو جستجو کردم  اما به جوابم نرسیدم لذا دوست دارم که شخصا اونها رو مطرح کنم تا ابهاماتم در این زمینه برطرف شوند. سوال اول : وقتی که در خانه هستم صدای گفت و گوی میان اعضای خانواده را میشنوم که گاها غیبت میکنند من در اتاقم مشغول به کار خودم یا درس خواندن و یا هر کار دیگری هستم که حرفهای آنان را میشنوم.. من میتوانم که با صدای بلند به آنها تذکر بدهم که لطفا غیبت نکنید یا از غیبت شونده دفاع نمایم یا حرفی بزنم که حواس آنها پرت شود و موضوع غیبت را فراموش کنند حتی میتوانم از اتاقم بیرون بیایم و این ها را بگویم؛ اما از آنجایی که افراد خانواده را میشناسم و میدانم این غیبت ها تکرار میشود و ارزش ندارد تمرکز و آرامشم را بهم بزنم که صدای خود را به آنها برسانم تا غیبت کردنشان را متوقف نمایم مثلا ممکن است من در اتاق خودم در حال درس خواندن باشم... در حال نقاشی کشیدن باشم..و یا هر کار دیگری و نخواهم هی صدایم را بلند کنم و به آنها توصیه کنم که غیبت نکنند! آیا این امتناع من از نهی از منکر صحیح است چون من روش دیگری برای امر به معروف و نهی از منکر انتخاب کرده ام که اگر جوابم را بدهید بعدا در مورد آن با شما مشورت خواهم کرد با تشکر ؛ مرجع تقلید: رهبر  
با نام و یاد دوست         کارشناس بحث: استاد حنیف
سلام من مدتیست تصمیم به ترک غیبت گرفته ام و حدود سه ماه است که دارم تمرین میکنم تا غیبت را کلا کنار بگذارم. اوایل که این تصمیم را گرفته بودم سخت بود اما رفته رفته با تمرین و ممارست از اول ماه رجب که ماه استغفار بود تصمیم گرفتم که غیبت را از زندگی خودم حذف کنم و حالا بعد از گذشت حدود سه ماه تازه دارم شیرینی و آرامش حاصل از دوری غیبت را تجربه میکنم در حالی که تصمیم داشتم تا پایان ماه رمضان این کار را انجام دهم و بعد ببینم چه میشود ولی حالا دیگر دلم هم نمیخواهد به حالت قبل بازگردم و به امید خدا میخواهم تلاش کنم و در روابط اجتماعیم مرتکب این عمل مذموم نشوم. اینها را گفتم تا اگر کسی قصد داره غیبت رو ترک کنه و فکر میکنه اینکار سخت است به خودش زمان بدهد و با تمرین ترک غیبت تا به مرور زمان تمایلش به غیبت کاهش یابد و به حداقل برسد. اما سوالم چیزهای دیگری هست در رابطه با نهی از منکر که اگر بشود   یک به یک آنها را بپرسم البته این رو خدمت شما عرض کنم که در خود سایت سوالاتم رو جستجو کردم  اما به جوابم نرسیدم لذا دوست دارم که شخصا اونها رو مطرح کنم تا ابهاماتم در این زمینه برطرف شوند.   سوال اول : وقتی که در خانه هستم صدای گفت و گوی میان اعضای خانواده را میشنوم که گاها غیبت میکنند من در اتاقم مشغول به کار خودم یا درس خواندن و یا هر کار دیگری هستم که حرفهای آنان را میشنوم.. من میتوانم که با صدای بلند به آنها تذکر بدهم که لطفا غیبت نکنید یا از غیبت شونده دفاع نمایم یا حرفی بزنم که حواس آنها پرت شود و موضوع غیبت را فراموش کنند حتی میتوانم از اتاقم بیرون بیایم و این ها را بگویم؛ اما از آنجایی که افراد خانواده را میشناسم و میدانم این غیبت ها تکرار میشود و ارزش ندارد تمرکز و آرامشم را بهم بزنم که صدای خود را به آنها برسانم تا غیبت کردنشان را متوقف نمایم مثلا ممکن است من در اتاق خودم در حال درس خواندن باشم... در حال نقاشی کشیدن باشم..و یا هر کار دیگری و نخواهم هی صدایم را بلند کنم و به آنها توصیه کنم که غیبت نکنند! آیا این امتناع من از نهی از منکر صحیح است چون من روش دیگری برای امر به معروف و نهی از منکر انتخاب کرده ام که اگر جوابم را بدهید بعدا در مورد آن با شما مشورت خواهم کرد
  بسم الله الرحمن الرحیم عرض سلام و احترام خدمت شما بزرگوار موفقیت در توبه ی واقعی از گناه غیبت را به شما تبریک عرض می کنم و تصمیتان را می ستایم. ان شاالله که اینکار زمینه ی حسن عاقبت را برای شما فراهم کرده و به بالاترین درجات بندگی رب العالمین نائل شوید. با توجه به اینکه یکی از شرایط نهی از منکر، تاثیرگذاری ست،‌ اگر می دانید که اینکار شما تاثیر ندارد، نیازی نیست که انجام دهید. همین که خودتان را مشغول کرده و به صدایشان گوش نکنید کافی ست و در گناه غیبت شریک نمی شوید. ان شاالله.
همانطور که گفتم میخواهم در مورد تصمیمم در مورد امر به معروف و نهی از منکر با شما مشورت نمایم تا ببینم اصلا روش انتخابی من درست است یا خیر و اگر نیاز به اصلاح دارد شما کمک و راهنماییم کنید. من تصمیم دارم تا ابتدا با رفتار خودم اطرافیانم را به کار خوب و غیبت  نکردن دعوت کنم و فکر میکنم وقتی اطرافیانم مخصوصا خانواده ام ببینند من با ترک غیبت به آرامش روحی رسیده ام یا وقت خود را صرف غیبت نمیکنم در عوض  در کارهایم پیشرفت و ترقی میکنم و به دیگران و امور مربوط به خودشان نمیپردازم ، تاثیر بیشتری به عنوان امر به معروف و نهی از منکر در آنها میگذارم.. به هر حال وقتی ببینند من در مواقع بسیاری از غیبت کردن خودداری میکنم در آن ها تاثیر خواهد گذاشت در واقع برای نزدیکانم، خانواده ام و دوستانم دوست دارم از ارشاد تدریجی استفاده کنم و از  این حدیثی که شنیده ام نیز الهام میگیرم      امام صادق (ع): کونوا دعاة للناس بغیر السنتکم لیروا منکم الورع و الاجتهاد و الصلوة و الخیر فان ذلک داعیه مردم را با غیر از زبانتان (با عملتان) [به خوبی ها] دعوت کنید تا از شما ورع و اجتهاد و نماز و خیر را ببینند.  من به این پی برده ام که اگر بخواهم در زمینه غیبت دائما در گفت گو ها ذکر کنم که عه فلانی تو غیبت کردی، دست از غیبت کردن بردار، این حرفت غیبت است ، یا هر بار واکنش نشان بدهم این تکرار باعث بی اثر شدن حرفم میشود و انگار دیگر من اصلا امر به معروف و نهی از منکری نکرده ام. بله گاهی اوقات که خیلی لازم باشد در مواردی تذکر زبانی هم برای غیبت میدهم اما نه همیشه و روش امر به معروف رفتاری و عملی را انتخاب کرده ام  نظر شما چیست؟ آیا اشتباه میکنم و باید با هر بار غیبت واکنش نشان بدهم و مثلا در طول یک روز بارها تذکر زبانی برای غیبت بدهم؟ 
همانطور که گفتم میخواهم در مورد تصمیمم در مورد امر به معروف و نهی از منکر با شما مشورت نمایم تا ببینم اصلا روش انتخابی من درست است یا خیر و اگر نیاز به اصلاح دارد شما کمک و راهنماییم کنید. من تصمیم دارم تا ابتدا با رفتار خودم اطرافیانم را به کار خوب و غیبت  نکردن دعوت کنم و فکر میکنم وقتی اطرافیانم مخصوصا خانواده ام ببینند من با ترک غیبت به آرامش روحی رسیده ام یا وقت خود را صرف غیبت نمیکنم در عوض  در کارهایم پیشرفت و ترقی میکنم و به دیگران و امور مربوط به خودشان نمیپردازم ، تاثیر بیشتری به عنوان امر به معروف و نهی از منکر در آنها میگذارم.. به هر حال وقتی ببینند من در مواقع بسیاری از غیبت کردن خودداری میکنم در آن ها تاثیر خواهد گذاشت در واقع برای نزدیکانم، خانواده ام و دوستانم دوست دارم از ارشاد تدریجی استفاده کنم و از  این حدیثی که شنیده ام نیز الهام میگیرم     امام صادق (ع): کونوا دعاة للناس بغیر السنتکم لیروا منکم الورع و الاجتهاد و الصلوة و الخیر فان ذلک داعیه مردم را با غیر از زبانتان (با عملتان) [به خوبی ها] دعوت کنید تا از شما ورع و اجتهاد و نماز و خیر را ببینند. من به این پی برده ام که اگر بخواهم در زمینه غیبت دائما در گفت گو ها ذکر کنم که عه فلانی تو غیبت کردی، دست از غیبت کردن بردار، این حرفت غیبت است ، یا هر بار واکنش نشان بدهم این تکرار باعث بی اثر شدن حرفم میشود و انگار دیگر من اصلا امر به معروف و نهی از منکری نکرده ام. بله گاهی اوقات که خیلی لازم باشد در مواردی تذکر زبانی هم برای غیبت میدهم اما نه همیشه و روش امر به معروف رفتاری و عملی را انتخاب کرده ام نظر شما چیست؟ آیا اشتباه میکنم و باید با هر بار غیبت واکنش نشان بدهم و مثلا در طول یک روز بارها تذکر زبانی برای غیبت بدهم؟ 
  عرض سلام مجدد روش شما خیلی خوب و عالی ست و همونطور که اشاره فرمودید در روایات هم به تبلیغ و دعوت به خوبی ها،‌ با عمل اشاره شده. فقط توجه داشته باشید که هر جایی شرایط نهی از منکر ایجاد شد و حس کردید که شاید تاثیر داشته باشد، حتما اینکار را انجام بدهید.  
جمع بندی پرسش: من مدتی است که تصمیم به ترک غیبت گرفته و تلاش می کنم که به طور کامل آن را کنار بگذارم. اوایل سخت بود ولی بعد از حدود سه ماه دارم شیرینی و آرامش حاصل از دوری از گناه غیبت را تجربه می کنم. سوالی که دارم اینست که آیا زمانی که اعضای منزل در حال غیبت هستند و من در اتاقم هستم، لازم است از همانجا و با صدای بلند تذکر دهم یا اینکه بیرون بیایم و کاری کنم که غیبت انجام نشود؟ با اینکه می دانم که تکرار می کنند و فایده ای ندارد. یا بهتر است به جای اینکار سعی کنم با رفتار خودم اطرافیان را به اعمال خوب و دوری از غیبت دعوت کنم؟ احساس می کنم اگر هربار تذکر بدهم، تکرار باعث بی اثر شدن حرفم می شود. آیا این روش درست است؟   پاسخ: موفقیت در توبه ی واقعی از گناه غیبت را به شما تبریک عرض می کنیم و تصمیتان را می ستاییم. ان شاءالله که اینکار زمینه ی حسن عاقبت را برای شما فراهم کرده و به بالاترین درجات بندگی رب العالمین نائل شوید. با توجه به اینکه یکی از شرایط نهی از منکر، تاثیرگذاری ست،‌ اگر می دانید که این کار شما تاثیر ندارد، نیازی نیست که انجام دهید. همین که خودتان را مشغول کرده و به صدایشان گوش نکنید کافی است و در گناه غیبت شریک نمی شوید. ان شاءالله. همچنین تبلیغ عملی و الگو شدن در رفتار هم خیلی خوب و عالی است؛ فقط توجه داشته باشید که هر جایی شرایط نهی از منکر ایجاد شد و حس کردید که شاید تاثیر داشته باشد، حتما اینکار را انجام بدهید.    
موضوع قفل شده است