جمع بندی توبه برای ده هزارمین بار

سلام. متاسفانه من تو زندگیم تجربیات ناگهانی زیادی داشتم. پستی بلندی های ذهنی و درونی زیادیو پشت سر گذاشتم که همه ی اینا باعث شد من تو برهه های زمانی کوتاه بیشترین تغییرات رو داشته باشم. یعنی من تو یه دوره ی خاص، هم باایمان ترین و بهترین شخصیت عمرم رو داشتم و هم بی ایمان ترین و بدترینشون رو . همه ی اینا به یه نحوی گذشتن. تا اینکه به منِ امروزی رسیدن. یه آدمی که دلش میخواد خوب باشه اما هیچ وقت نمیتونه! الان شاید خیلی وقته که من با خدا حرف نزدم. اصلا یه حالتیه انگار قهرم اما قهر نیستم فقط دیگه حس خوبی ندارم باخدا حرف بزنم. یه جورایی خجالت هم میکشم دیگه. تو این برهه ی زمانی ای که گفتم، خیلی زیاد مرتکب اشتباه شدم و بارها توبه کردم ولی دوباره بعد یه مدت برگشتم سر جای اولم. الان باید بگم ک کلا نسبت به دستورات دینی خیلی سرد و ضعیفم. درحقیقت نمیخوام اینطوری باشم ولی از بس شکست خوردم حس میکنم تغییر ناپذیر شدم. یعنی هربار که تصمیم گرفتم محکم باشم و به دستورات عمل کنم فوقش یکی دوماه موفق شدم. الان یه مدت طولانی ایه ک بی خیال شدم، زندگیمو بدون رضایت میگذرونم و یه کلمه هم باخدا حرف نمیزنم. نمازام خیلی اوقات قضا میشه وقتایی هم که میخونم واقعا به زور و با کراهته. یعنی خودمو مجبور میکنم و خب قاعدتا با این اوضاع حضور قلب هم ندارم. وقتی نمازم تموم میشه اینقدر ازش ناراضیم که حس میکنم انگار اصلا نخوندم.  یعنی من به خاطر همه ی اینا، عذاب وجدان دارم و زجر میکشم اما هی سعی میکنم بهش اهمیت ندم ... اما دیگه خسته شدم. میخوام برگردم اما یه برگشتنی که دائمی باشه. نه اینکه به مدت یه ماه درست نمازامو بخونم بعد دوباره سست بشم. به دوستم که میگفتم بهم گفت سعی کنم با یکی از شهدا ارتباط بگیرم تا بهم کمک کنه. اما من اصلا نمیدونم با کی و چجوری. و قبلا هم خواسته بودم  چنین چیزیو امتحان کنم اما انگار کلا نمیتونم باهاشون ارتباط بگیرم و راحت نیستم گویا... خلاصه که اصلا نمیدونم چی کار کنم و از کی کمک بگیرم . یه امر غیرممکن و محال شده برام. به فرض اگه بعد هزار بار هم دوباره بخوام توبه کنم جدی روم نمیشه و میترسم دوباره بزنم زیر قولم مثل همیشه. لطفا باتوجه به شرایطم کمکم کنید و حرفای همیشگی تکراری نزنید چون تو این مدت که مدام توبه کردم و باز زیرقولم زدم، همین حرفارو هی خوندم که توبه کردم! یعنی هی تو این سایت و اون سایت آیه قرآن اورده بود و نوشته بود که آره خدا خودش گفته که از رحمتش ناامید نشیم و همه گناهارو میبخشه و فلان.  ناامیدی گناه کبیره است و... یااینکه  اگه خدا تکلیفی بر عهدمون گذاشته یعنی حتما میتونیم از پسش بربیایم و غیرممکن نیست فقط باید با "شناخت کافی" و "اراده محکم" پیش بریم و... خواهشا دوباره چنین چیزایی رو تکرار نکنین چون همونطور که می بینین خودم میدونمشون ولی کمکی بهم نکرده. سپاس