جمع بندی دهه اول ربیع ؛ ایام محسنیه ؟

به ایشان بفرمائید که:
اولا: ما در تاریخ هجوم بحث می کنیم نه اصل هجوم. اصل هجوم قطعی است اما تاریخ هجوم در این هنگام نبوده در کلام قاضی عبدالجبار نیز نیامده که شیخ مفید در تاریخ دهه اول ربیع برای حضرت محسن عزاداری می کرده بلکه آمده «فيبكون على فاطمة و على ابنها المحسن الذي زعموا أن عمر قتله».(1) کسی منکر این نیست و ما نیز برای حضرت محسن عزاداری می کنیم گریه می کنیم اما همانند شیخ مفید در تاریخ شهادت حضرت فاطمه سلام الله علیها.

ثانیا: تنها مورخین نسبت به این قضیه نظر نداده اند بلکه آیات عظام شبیری و مکارم نیز بیانیه داده و نسبت به تاسیس دهه جدید در شیعه برای عزاداری واکنش نشان داده اند.
بنابر فرمایش آیه الله شبیری زنجانی افراط در عزاداری از سوی جامعه به تفریط کشیده خواهد شد. و جامعه تحمل دهه های پی درپی عزا را ندارد که جدید تاسیس می شود.

ثالثا: طبق فرمایش این آقایان باید تا اذان مغرب شام شهادت امام حسن عسکری عزاداری کنیم و پس از آن برنامه های عزاداری را برچنینم!! جا دارد از ایشان بپرسیم چرا؟
مگر امام زمان علیه السلام یتیم نشده و شام غریبان پدرشان نیست؟ اگر کسی گفت که چرا ما باید برای پدر خودمان چهل روز عزاداری کنیم و برای پدر امام زمان یک روز آنهم تا اذان مغرب چه پاسخی دهیم؟
آیا با این تفکر کل سال را نباید عزاداری کنیم؟
قطعا منسوبان به اهل بیت بیش از 355 نفر هستند؟ حضرت سکنیه، حضرت ام کلثوم و .... اگر بخواهیم همین جور به تاسیس عزاداریهای جدید اقدام کنیم 355 روز کم هم خواهد آمد.

در آنجا نیز بنده تذکر داده ام و عرض کردم ام که:تحقیقات جدید بنا بر گزارشها و شواهد تاریخی نشان می دهندt شهادت حضرت محسن علیه السلام در اوایل ربیع نبوده بلکه با فاصله لااقل پتجاه روزه از رحلت پیامبر صلی الله علیه واله وسلم انجام شده است.

سلام.
در کانالی در تلگزام به مطالبی برخوردم. خودم خیلی با مطالب کانال موافق نیستم، بیشتر برای آشنایی با طرز فکرهای مختلف مطالبشو میخونم، اما بعضی مطالبش فکرم رو هم مشغول میکنه. بعضی از مطالب کانال درباره ی ایام محسنیه رو عینا نقل میکنم. اگه ممکنه راهنمایی بفرمایید:

عزاداری ایام محسنیه، فقط برای شهادت حضرت محسن علیه السلام نیست بلکه ما در این ایام، گرفتار چند مصیبت عظیم هستیم :


1. مصیبت اول ، شهادت پیامبر اکرم صلی الله علیه واله در روز 28 صفر که برای اهل بیت علیهم السلام بسیار جانکاه و مصیبتی دائمی است و تا چندین روز در عزای از دست دادن خاتم الانبیا علیهم السلام بودند.
همچنین شهادت امام رضا علیه السلام که مصیبت را چند برابر کرده است.




2. مصیبت دوم، تشکیل سقیفه در روز شهادت است که داغ بر دل امیرالمومنین و حضرت زهرا علیهماالسلام و شیعیان گذاشت.چون شاهد انحراف امت از اسلام حقیقی و دستورات و وصایای پیامبر اکرم صلی الله علیه واله بودند.
کفار و غاصبان خلافت، از همان روزهای ابتدایی بعد از 28 صفر، از مردم مدینه با حکومت نظامی و استخدام اراذل و اوباش بیعت گرفتند.




3. مصیبت سوم ، اغاز مظلومیت و غربت و شهادت خاندان مطهر پیامبر اکرم صلی الله علیه و اله است. کسانی که پیامبر خدا صلی الله علیه واله را به شهادت رساندند و امت را به سوی حکمروایی و سلطنت خود کشاندند، قطعا به اهل بیت پیامبر اکرم علیهم السلام هم رحمی نخواهند کرد. لذا پایه ریزی شهادت یازده امام معصوم و غیبت صدها ساله اخرین حجت الهی در این روزها انجام شد.
چنین مصیبت عظمایی را هر کس بفهمد اگر دق کند جا دارد.

4. مصیبت چهارم، حمله به بیت امیرالمومنین علیه السلام بیت امامت و عصمت و بیت حضرت زهرا سلام الله علیها پاره تن خاتم الانبیاء و عصمة الله الکبری و اتش زدن درب منزل و مجروح نمودن حضرت فاطمه سلام الله علیها و به شهادت رساندن نوه پیغمبر حضرت محسن علیهما السلام و بی حرمتی به امیرالمومنین علیه السلام است.


تاریخ حمله به بیت، را از روز 28 صفر تا چندین روز ابتدایی ماه ربیع گفته اند. دقیقا مانند تاریخ شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها که بیش از 5 قول مشهور دارد.
لکن از انجا که گرفتن بیعت از امیرالمومنین و حضرت زهرا سلام الله علیها برای استقرار حکومت منافقان و ارازل و اوباش، شرط اساسی و مهم بود لذا می توان گفت که قویا حمله به بیت و اتش کشیدن ان و شهادت حضرت محسن علیه السلام، سه روز بعد از شهادت پیامبر خدا صلی الله علیه واله بوده است. زیرا بدن مطهر پیامبر اکرم صلی الله علیه واله را سه روز بعد از شهادتشان به خاک سپردند.

چه اینکه حداقل سه بار حمله به بیت در تاریخ ثبت شده است .




پس عده ای جاهلانه یا مغرضانه سخن نگویند و در تعظیم شعائر محسنیه و تاریخ ان تشکیک نکنند.
ما همه این افراد را به تامل و تعقل دعوت می کنیم تا با مراجعه به حقائق تاریخ بفهمند که مصیبتهای ایام محسنیه، ریشه همه مصائب اهل بیت علیهم السلام و علة العلل غیبت حضرت بقیة الله الاعظم علیه السلام می باشد.




عزاداری ایام محسنیه تا روز هشتم ربیع الاول سالروز شهادت امام حسن عسکری علیه السلام اقامه می شود و در روز نهم که فرحة الزهرا و روز شادی اهل بیت علیهم السلام است به حکم حدیث شریفی که در فضیلت عظیم این روز، وارد شده لباس سیاه از تن جدا می کنیم و به تبع اهل بیت علیهم السلام خوشحال خواهیم بود.

...

امام صادق علیه السلام :


«و لا کیوم محنتنا بکربلا و ان کان یوم السقیفه و احراق النار علی باب امیر المؤمنین و الحسن و الحسین و فاطمه و زینب و ام کلثوم فضه و قتل محسن بالرفسه اعظم و ادهی و امرّ لانه اصل یوم العذاب»؛


هیچ روزی مانند محنت ما در کربلا نیست، اگرچه روز سقیفه و آتش به پا کردن بر در خانه امیر المؤمنین، حسن، حسین، فاطمه، زینب، ام‌کلثوم و فضه (سلام ‌الله ‌علیهم) و کشتن محسن(علیه السلام) با لگد، بالاتر و سخت‌تر و تلخ‌تر است؛ چرا که آن، اصل روز عذاب و سختی آن روز است.


نوائب الدهور ج ۳ ص ۱۹۴ - الهدایه الکبرى ص ۴۱۷ - تفسیر فرات ص 398. و منابع دیگر


▪️از این کلام امام صادق علیه السلام نتیجه میگیریم یوم العذاب که همه حوادث در آن روز اتفاق افتاده یک روز بوده و آن روز طبق این حدیث ♦️یوم السقیفه♦️ بوده که ۳ روز بعد از شهادت رسول خدا صلی الله علیه و اله یعنی اول ربیع الاول است.

....

به نظر میرسه چیزی که خیلی روش اصرار میشه اینه که وقایع این ایام نباید فراموش بشه.

کسی منکر عزاداری در اواخر ماه صفر یعنی سالروز شهادت پیامبرصلی الله علیه وآله و شهادت امام حسن مجتبی علیه السلام و شهادت امام رضا علیه السلام نیست. بحث بر سر عزاداری در ماه ربیع الاول است.

بله چنین اتفاقی افتاده است. اما به این معنا نیست که در این ایام عزاداری کنیم. اگر بنا به این دلیل عزاداری کنیم چرا باید پس از شهادت امام حسن عسکری و حتی شام شهادت ایشان بساط عزاداری را برچینیم و بساط شادی را پهن نمائیم مگر پس از هشتم مصائب حضرت زهرا سلام الله علهیا تمام می شود، نه تنها تمام نمی شود بلکه آغاز هم می شود. علاوه بر آن مصیبت امام حسن عسکری علیه السلام نیز بر آن افزوده می شود.

بله اگر بناست به این دلیل عزاداری کنیم باید این عزاداری لااقل تا شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها ادامه پیدا کند نه اینکه شب نهم ربیع جمع شود.

این تاریخ هجوم به خانه دقیقا مشخص نیست که در این ایام بوده باشد بلکه برخی تاریخ هجوم اصلی را با فاصله چهل پنجاه روز بعد از رحلت پیامبر صلی الله علیه واله می دانند.

هنوز چیزی اثبات نشده تا طرف مقابل را جاهل یا مغرض بدانیم

ما نیز شما را تعقل و تامل فرا می خوانیم.
اگر بنا باشد به این دلیل عزاداری کنیم قطعا باید تمام سال عزاداری کنیم
زیرا حمله به خانه حضرت زهراسلام الله علیها شب شام هشتم تمام نمی شود و باید تازه از شام هشتم و نهم ربیع عزاداریها شروع شود نه اینکه به محض اذان مغرب نهم ربیع به شادی بپدازیم

چرا تا هشتم

اگر مبنای شما در عزاداری گرفتنها صحیح باشد آیا امام زمان علیه السلام درفردای شهادت پدرشان شادی می کنند؟!!!
آیا امام زمان علیه السلام با شروع مصائب حضرت زهرا سلام الله علیها که به قول شما در این ایام شروع شده و تا شهادت ایشان ادامه دارد شادی می کنند؟!!

بله، استدالات ایشان را دیده ام. برخی غیر قابل قبول و برخی دیگر قابل تامل است. مخصوصا آنچه در مورد بریده اسلمی گفته قابل تامل است.
برفرض صحت استدلالات ایشان، ثابت می شود در روزهای اولیه ربیع الاول هجوم اصلی صورت پذیرفته است. بحث اصلی این است که بر این فرض آیا باید عزاداری کنیم یا نه؟
البته اگر یکی یکی استدلالات ایشان را بگذارید تا بحث کنیم ممنون می شوم

هم در مقاله آقای یوسفی و هم در مقاله ایشان به کتاب سلیم استناد شده است.
عین عبارت کتاب سلیم که از ترجمه نقل می کنم این است:
(1) سلمان مى‏گويد: وقتى شب شد على عليه السّلام حضرت زهرا عليها السّلام را سوار بر چهارپايى نمود و دست دو پسرش امام حسن و امام حسين عليهما السّلام را گرفت، و هيچ يك از اهل بدر از مهاجرين و انصار را باقى نگذاشت مگر آنكه به خانه‏هايشان آمد و حقّ خود را برايشان يادآور شد و آنان را براى يارى خويش فرا خواند. ولى جز چهل و چهار نفر، كسى از آنان دعوت او را قبول نكرد. حضرت به آنان دستور داد هنگام صبح با سرهاى تراشيده و در حالى كه اسلحه‏هايشان را به همراه دارند بيايند و با او بيعت كنند كه تا سر حد مرگ استوار بمانند.
وقتى صبح شد جز چهار نفر كسى از آنان نزد او نيامد. (سليم مى‏ گويد:) به سلمان گفتم: چهار نفر چه كسانى بودند؟ گفت: من و ابو ذر و مقداد و زبير بن عوام.
امير المؤمنين عليه السّلام در شب بعد هم نزد آنان رفت و آنان را قسم داد. گفتند: «صبح نزد تو مى‏آئيم». ولى هيچ يك از آنان غير از ما نزد او نيامد. در شب سوم هم نزد آنان رفت ولى غير از ما كسى نيامد.(1)
در این جا حق با ایشان است یعنی در گزارش سلمان هیچ اشاره ای به جریان فدک نشده است. سیلم داستان فدک را در جریان بدعتهای خلفا نقل می کند.(2)
جالب این است که هر دو محقق به سه شب مددخواهی حضرات علیهم السلام اشاره کرده اند با اینکه سلیم دو صفحه بعد از این نقل به مرحله چهارم نیز اشاره می کند وی می گوید:
كمك خواهى اصحاب كساء از صحابه براى بار چهارم‏
شب هنگام كه شد على عليه السّلام حضرت زهرا عليها السّلام بر چهارپايى سوار كرد و دست دو پسرش امام حسن و امام حسين عليهما السّلام را گرفت، و احدى از اصحاب پيامبر صلى اللَّه عليه و آله را باقى نگذاشت مگر آنكه در منزلشان نزد آنان رفت، و حقّ خود را براى آنان يادآور شد و آنان را به يارى خويش فرا خواند. ولى هيچ كس جز ما چهار نفر او را اجابت نكرد. ما سرهايمان را تراشيديم و يارى خود را مبذول داشتيم، و زبير در ياريش از همه ما شدّت بيشترى داشت‏(3)
شاید ایشان به این مطلب اشاره نکرده زیرا می خواسته روزها را هر چه کمتر نشان دهد تا بتواند تاقبل از هشتم ربیع شهادت را اثبات کند
منابع:
1.سلیم بن قیس، اسرار آل محمد عليهم السلام، مترجم اسماعیل انصاری زنجانی، الهادی، قم، 1416ق، چاپ اول،ص:222
2. همان، 334
3.همان،ص:225

پرسش:
حتی طبق نقل قاضی عبدالجبار معتزلی در کتاب تثبت الدلائل النبوه، برخی از بزرگان شیعه از جمله شیخ مفید برای محسن بن علی(علیه السلام) عزاداری می کردند، چرا شما ایام محسنیه را قبول ندارید؟

پاسخ:
تاریخ هجوم مورد نقد است نه اصل هجوم. اصل هجوم قطعی است اما تاریخ هجوم در این هنگام نبوده در کلام قاضی عبدالجبار نیز نیامده که شیخ مفید در تاریخ دهه اول ربیع برای حضرت محسن عزاداری می کرده بلکه چنین آمده است:
«فَيَبكونَ عَلى فاطَمة و على ابنها المُحسِن الذي زَعَمُوا أنَّ عَمَر قَتَلَه».(1)
(ترجمه: پس گریه می کردند برای حضرت فاطمه (سلام الله علیها) و پسرش محسن(علیه السلام)
کسی که فکر می کردند عمر او را کشته است.) کسی منکر این نیست و ما نیز برای حضرت محسن عزاداری می کنیم گریه می کنیم اما در تاریخ شهادت حضرت فاطمه (سلام الله علیها)
در شیعه تا دو ده گذشته(بیست سال پیش) عزاداری به نام ایام محسنیه مرسوم نبود، حتی شیخ عبدالکریم حائری و آیه الله بروجردی چنین ایامی را به عنوان ایام عزا اعلام نکردند در همین دو دهه اقدام به برگزاری چنین ایام شایع شد که حتی برخی از علما نسبت به آن موضوع گرفته و آن را به صلاح ندانستند.
اگر چه در مورد تاریخ هجوم اختلاف است و برخی با توجه به برگشت سپاه اسامه بن زید و تحرکات شخصی به نام«بریده اسلمی»(2) تاریخ هجوم را بیش از پنجاه روز پس از رحلت پیامبر(صلی الله علیه وآله) می دانند، اما بر فرض اینکه در دهه اول ربیع الاول اتفاق افتاده باشد نیز عزاداری صبغه تاریخی ندارد و برای حضرت زهرا(سلام الله علیها) و حضرت محسن(علیه السلام) در همان ایام فاطمیه عزاداری می شده است.
بنابراین همان روزهایی که در تاریخ شیعه عزاداری برقرار بوده و مراسم مرثیه و تعزیه صبغه تاریخی داشته هر چه باشکوه تر برگزار کنیم اما تزریق دهه های عزاداری جدید مشکلاتی را برای جامعه بوجود خواهد آورد زیرا سال قمری 355 روز است و اگر تاریخ را بگردیم در همه روزهای سال می توان رحلت یا شهادت یکی را اولیاءالله را پیدا کرد. همین افرادی که ایام محسنیه را باب کرده اند به همین ملاک باید فردای شهادت امام حسن عسکری(علیه السلام) نیز عزاداری کنند نه شادی زیرا امام زمان(علیه السلام) در عزای پدرشان عزادار هستند.

پی نوشت:
1. قاضی عبدالجبار، تثبت دلائل النبوه، دارالمصطفی، قاهره، ج2، ص595
2.یوسفی غروی، محمدهادی، موسوعه‌التاریخ الاسلامی، قم، مجمع اندیشه اسلامی، 1417ق، ج4، ص96-115