یأس از رحمت الهی

سلام و عرض ادب  و خدا قوت خدمت شما . یه سوال برام پیش اومده و اون اینه که چرا میگن بزرگ ترین گناه نا امیدی است و آیا آیه یا حدیثی دلالت بر آن دارد و آن را تایید میکند؟ گاهی اوقات انسان در شرایطی سخت و عجیب قرار میگیرد که صبرش را از دست میدهد و به دنبال آن از موفقیت و دوباره سرو سامان گرفتن اوضاع و شرایط نا امید و دلخسته میشود؟ آیا در چنین مواقعی انسان بزرگ ترین گناه را مرتکب شده یا خدای رحمان و رحیم شرایطش را درک میکند و به آن بنده حق میدهد که نا امیدی بر او چیره شود؟ البته من خودم به شخصه معمولا انسان امیدوار و دارلی اعتماد به نفس بالایی هستم . همیشه هم میگویم خدا من رو با توجه به شرایط و استعداد و امکاناتیکه دارم در بهترین موقعیت ممکن قرار میدهد.  آیا منظور از نا امیدی که گناه است نا امیدی کلی است یا نا امیدی به درگاه حق را مد نظر دارند؟