سلام به مشاوران عزیز .
من مادری 29 ساله هستم که واقعا در تربیت دختر 4 ساله ام خیلی خیلی عاجز شده ام.
از زمانی که دخترم 4 ماه داشت بار سفر بستیم و عازم غربت شدیم تا الان که 3 ماه دیگر 4 سالش تمام میشود.
من کوتاهی خودم و کم طاقت بودنم و تنها بودنم که باعث شد خسته تر و شکننده تر باشم رو دلیل بد تربیت شدنش میدونم و اینکه هیچوقت براش مادر با صبر و حوصله و ارومی نبودم.
به راحتی سرش فریاد کشیدم ... گاهی تنبیهش کردم و خلاصه هیچ روشی رو اصولی انجام ندادم که حالا ازش توقع داشته باشم که دختری مودب و حرف گوش کن برام باشه.
شرایط ما هم بی تاثیر نبوده اینکه هیچوقت هم صحبت و هم بازیه همسن خودش نداشته و همیشه تنها بوده.
ولی ازتون میخوام کمکمون کنین بتونیم تغییر کنیم و سوالم اینه که آیا اخلاقهای بد بچه ای رو در حالیکه 4 سالگیش رو به اتمامه میشه تغییر داد و اینکه میتونم به تغییرش امیدوار باشم؟!
یکی از بدترین اخلاقهاش لجبازیه و اینکه تا زمانیکه دلش نخواد با ما همکاری نمیکنه
احترام گذاشتن به بزرگترها رو بلد نیست و هر کسی که مطابق میلش نباشه بهش بی احترامی میکنه حالا میخواد مادر پدر باشه یا مادر بزرگ و ... .
و اینکه هر چیزی که میخواد در ثانیه باید تهیه بشه و الا خودش رو به در و دیوار میکوبه و خون گریه میکنه.
به شدت پر انرژی و شیطونه و اگر 15 ساعت هم نخوابه برای خوابیدن میجنگه و دعوا راه میندازه و هر شب برای اینکه به رختخواب بره کلی ازار میده
زیر بار هیچ نوع آموزشی نمیره و دوست داره فقط کارهایی که دوست داره رو انجام بده
مهد کودک هم به هیچ وجه دوام نمیاره
اگر سوالی داشتید با کمال میل جواب میدم تا با کمک شما و خدای بزرگ بتونم مادر بهتری براش باشم چرا که میدونم نعمت بزرگیه و داشتن دختری زیبا و سالم و با هوش مثل دختر من ارزوی خیلی از پدر مادرهاست ... میترسم از روزی که برای ناسپاسی ازین نعمت خداوند ... خدای بزرگ قهرش رو به من نشون بده و زمانی برسه که پشیمونی سودی نداشته باشه ...
منتظر هستم . ممنون.