ولی امام غلو معیار

با سلام
سوال من در مورد شناخت مرز بین حق و باطل در مورد جایگاه و اختیارات ولی الله و ائمه معصومین ( علیهم السلام) در عالم وجود است.
همانطور که می دانیم دو گروه به واسطه ائمه معصومین علیهم السلام به خطا رفته اند گروه اول منکران ایشان و گروه دوم غلو کنندگان در مورد ایشان ، با توجه به اینکه شناخت امام و جایگاه ولی در عالم وجود از وظایف مومنین و شیعیان است و از طرفی کثرت وجود منابع روایی و کتب در مورد جایگاه ائمه علیهم السلام و قدرت و اختیارات ایشان و از طرفی احتمال جعلی بودن احادیث و در نتیجه انحراف در این شناخت ، این سوال پیش می آید که آیا معیار مشخص و روشنی در دست شیعیان وجود دارد که با مقایسه آن معیار با حدیث مذکور یا با مقام ادعایی ، بتوان به درستی و غلطی آن ادعا پی برد؟
به عبارت دیگر آیا معیار خاصی وجود دارد که وقتی ادعایی در مورد ائمه علیهم السلام به گوش ما می رسد با آن بتوان محک زد که آیا این ادعا درست است یا غلو است؟
برای مثال برای درستی یا نادرستی احادیث ائمه ، خود ائمه علیهم السلام فرموده بودند که اگر حدیثی از قول ما به شما رسید آن را با قرآن مقابله دهید اگر هماهنگی داشت بگیرید و اگر نداشت به دیوار بزنید و رد نمایید.

در همین رابطه حدیثی از علی علیه السلام رسیده که امام علی علیه السلام فرموده است :« ایاکم والغلو فینا ، قولوا : انا عبید مربوبون و قولوا فی فضلناماشئتم » .از غلو درباره ما بپرهیزید ، بگویید که ما بندگانی هستیم تحت اراده رب ، وهر چه خواستید در فضیلت ما بگویید .
خب اینجا این سوال مطرح می شود که یعنی ما آیا می توانیم اعتقاد داشته باشیم که ائمه اطهار علیهم السلام بندگان خدا هستند و تحت اراده او هستند و سپس بگوییم ایشان دارای تمام قدرت و مشیت و اراده و خلق و رزق و امر و قبض و بسط و هدایت و ضلالت و تقسیم رزق و بهشت و جهنم در عالم خلق و امر هستند.
چون شرط علی علیه السلام برای جلوگیری از گمراهی را رعایت کرده ایم که همانا ما ائمه علیهم السلام را بندگان خدا و تحت اراده او می دانیم.
برای مثال شاهی را در نظر بگیرید که بنده و غلامی دارد که این بنده تحت اراده اربابش می باشد و تا اربابش چیزی را نخواهد اوهم نمیخواهد چون این غلام آنقدر به اربابش نزدیک است که دقیقا می داند ارباب نظرش در مورد همه امور مملکت چیست و رضایتش بر چه چیز تعلق میگیرد بنابراین هرچه این بنده دستور دهد دقیقا خواست ارباب است و این ارباب این غلام را صاحب اختیار تمام مملکت خود کرده و در کنار دستورات ارباب ، این غلام نیز برای امور مملکت تصمیم بگیرد و دستور دهد و ببخشد و مجازات کند و غیره .
آیا همین شان را برای ائمه معصومین علیهم السلام می توان در نظر گرفت چون وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَنْ يشَاءَ اللَّهُ

خلاصه جواب شامل وجود یا عدم وجود معیار واقعی و عینی در مورد غلو باشد.
با سپاس از کارشناسان محترم