وسواس غسل،وسواس جنابت،عدم اعتنا به شک در فرد وسواسی

سلام
پرسش خاصی ندارم. فقط شرح حالم رو می نویسم.
من یک جوون 28 ساله هستم که از همون ابتدا در غسل جنابت و نجس و پاکی وسواس داشتم. سال ها با این وسواسم مبارزه کردم و تونستم یکم در مساله نجس و پاکی اصلاح کنم خودم رو ولی وسواس در غسل جنابت من هیچوقت حل نشد و همینطور وسواس در اینکه جنب شدم یا نه. این وسواس روزها و هفته ها وقت منو میگرفت. گاهی یکبار که محتلم میشدم به مدت یک هفته هر روز به حموم میرفتم و وقتی که برمیگشتتم باز هم شک میکردم که فلان قسمت آب رسید یا نه. دیگه به مرز جنون رسیدم. و در تمام مدتی که احساس ناپاکی میکردم زندگیم کاملا فلج بود. به خاطر اینکه میگفتم یک فرد جنب که نباید با این وضعیت به کار نزدیک شه چرا که ناپاکی رو به اون کار هم منتقل میکنه چرا که طبق احادیث فلان و فلان تتا زمانی که جنبه فرشتگان لعنتش میکنن. کلا دست و دلم به هیچ کاری نمیرفت، تقریبا همیشه احساس بسیار بدی داشتم.
الان تصمیم گرفتم که دینم رو تغییر بدم. احتمالا مسیحی میشم یا هر دینی که بر پایه یکتاپرستی هست ولی شریعت سختگیرانه اسلام رو نداره. من از یکنفر هیچوقت نمیگذرم و روز قیامت حتما میخوام که بازخواست بشه و اون امام صادق هست که معلوم نیست این حدیث رو از کجا درآورده که اگر به اندازه سر سوزنی از بدن خشک بماند غسل باطل است. این حدیث عامل بدبختی و پایه تمام وسواس های من و خیلی دیگه از آدم هاست. چطور پیامبر با 3 لیتر آب غسل میکردن و سر سوزنی از بدنشون خشک نمیمونده آخه مگر ممکنه.
این درد دلم بود که بخاطر شریعت سختگیرانه اسلام دیگه ازش روبرگردان شدم و ازش فراری شدم کاش اسلام دین آسونتری بود.