همنشینی

باسلام!
با اينكه ميدونم رابطه با انسان هايي كه ايمانشون ضعيفه وبه خيلي از قوانين ديني پايبند نيستن،روي رفتار وايمان آدم تاثير ميذاره،اما در زندگي خوابگاهي وقتي در كنار چندنفر كه هم اتاقي هام محسوب ميشن زندگي ميكنم،چون آدم آرومي نيستم ويه كم شلوغم{البته از نوع مثبتش}نميتونم آروم بشينم يه گوشه وباهاشون كمتر حرف بزنم وشوخي نكنم.وگاهي وقتا كنارشون ميشينم وبا هم ميزنيم.واسه همين از اين قضيه ناراحتم،وفكر ميكنم اين امر باعث دوري من از خدا ميشه.
آيا واقعا همينطوره؟