نظریه ابن سینا درباره صورت ذهنی

وجود ذهنی

در بحث وجود ذهنی استاد حسنزاده آملی آورده اند: «کونُ الصّورة العلمیّةِ کیفاً حقیقةً لا یَخلو من دغدغة فتدبّر فی أنّ وجودَها فی نفسِها و وجودَها للنّفسِ واحدٌ، فالصّورُ العلمیّة کیفیاتٌ علی سبیل التّشبیه». این مطلب در خاتمه کتاب «النّور المتجلّی فی الظّهور الظّلی» آمده در تعلیقات ایشان بر شرح منظومه سبزواری نیز ذکر شده (نکته شماره 30 در ص 157 از جلد 2 شرح المنظومة، تهران: نشر ناب، چاپ سوم 1384). بنده برهان این مطلب را متوجّه نمیشوم. اینکه وجودِ صورت علمی فی نفسها و وجودش للنّفس واحد باشد چرا منافات دارد با کیف بودن آن؟ و بر فرض که علم را از سنخ وجود و افاضهی اشراقی نفس بگیریم باز از هر وجود محدودی ماهیّتی انتزاع میشود، و این ماهیّت میتواند از مقولهی کیف باشد. اگر لطفاً برهان این مطلب را ذکر کنید و توضیح دهید ممنون میشوم.