معنویت بدونه مذهب

با سلام

چند روز پیش در تلویزیون مصاحبه ای با یکی از نوابغ و بزرگان علم پزشکی پخش میشد که خدمات زیادی ایشان در حوزه پزشکی به کشور و مردم این کشور انجام داده بودند و شاید در حوزه تخصصی خودشون جزو 10 نفر استاد بی همتای داخل کشور بودند.

ایشون در حرفهاشون جمله ای با این مضمون گفتند که : من ادم مذهبی نیستم اما ادم معنوی هستم و اهل معنا هستم " و ادم معنوی بودن رو اینطور تفسیر و تعریف کردند که زندگی خودم رو وقف خدمت به مردم و علم و جامعه کردم.

اما در تعریف "ادم مذهبی بودن "تعریفی ارائه نکردند....

حال ما فرض میکنیم یک شخصیت خیالی همچون ایشان که این همه خدمت ارزشمند به مردم این کشور کرده اند و از نظر خودشون ادم معنوی هستند ، اما مثلا اهل مذهب نباشند یعنی مثلا اهل نماز و روزه و حجاب و... نباشند.... یعنی اون فلسفه وجود و زندگی خودشون رو اینطور بیان کنند که خدا من رو خلق کرده تا از لحظه لحظه عمرم و استعدادم برای خدمت به این مردم بهره ببرم و نماز و روزه و حجاب و... فرعیات هستند و میشه از راه خدمت به خلق ، عبادت خدا رو کرد و معنوی بود و با خدا رابطه برقرار کرد و الی اخر....
و اگر از دید صرفا دنیوی به این ماجرا نگاه بشه ، واقعا خدمت و فایده ای که اینطور افراد برای جامعه دارند شاید هزاران نمازگزار اینقدر مفید و مثمر ثمر برای اجتماع نباشند.

حال سوالی که اینجا پیش میاد اینه که در دین ما خیلی به نماز سفارش شده و از طرفی گفته شده اگر در اخرت از کسی نمازش پذیرفته نشه سایر اعمالش هم پذیرفته نمیشه و از طرفی در قران داریم " فَمَن يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَيْراً يَرَهُ"
حال جمع بین این دو موضوع چطور حاصل میشه ؟ ایا بواسطه بی نمازی کسی این همه خدمات فرد نادیده گرفته میشه و یا اینکه بی نمازی جای خود و این همه خدمت و زحمت هم اجرش محفوظ هست و اگر اینطور باشه ایا این با احادیث و روایات در مورد شرط پذیرش اعمال در گروی پذیرش نماز ، تناقض نداره؟

با تشکر.
㴀