مراحل اخلاص

بسم الله الرحمن الرحيم.
با عرض سلام و خسته نباشيد.میخواستیم بپرسم که کار ما کی ارزش داره؟ مثلا من موقع رفتن به خانه ی مادربزرگم اونجا کمک میکنم، پذیرایی میکنم و...و از این کارم خوشحال میشم و از دعاهای مادربزرگم.ولی بعضی وقتا واقعا نمیدونم نیتم چیه.رضای خدا؟ رضایت مادربزرگم؟ جلب توجه؟ یا علاقه به کار خانه؟یا بقیه بگن طفلک خیلی زحمت میکشه؟ هر از گاهی یکی از این موارد یا چند تاش به عنوان نیت عمل به ذهنم میاد.من واقعا کار خونه رو دوست دارم و به آشپزی هم علاقه دارم.کوچکتر که بودم مادرم نمی ذاشت کار کنم و خیلیا من رو کسی میشناختن که هیچ کاری از دستش برنمیاد، واسه همین ،الان که به 19 سالگی رسیدم همیشه سعی میکنم یه خودی نشون بدم و توجه بقیه رو جلب کنم.مثلا وقتی مهمون میاد به مامانم میگم بذار من هم یه چیزی رو درست کنم.که بقیه بخورن و بگن خوشمزه ست و تعریف کنن ازم.خب مثلا وقتی دستپخت من رو میخورن و به قول معروف بهشون میچسبه ، این ثواب نداره؟البته از منت زدن و به زبون آوردن و ای وای خسته شدم اینقدر کار کردم بدم میاد و اکثرا چنین رفتاری نداشتم.چون احساس میکنم هم ارزش عمل از بین میره و هم شخصیتم کوچک میشه.ولی گاهی مواقع صرفا نیتم به طور مستقیم خداوند نیست.یعنی مثلا میگم خدا به کار خیر سفارش کرده، با این کار محبت بین من و فرد دیگه زیاد میشه،یا فلانی من رو بیشتر دوست خواهد داشت.یا میخوام محبت فرد رو جبران کنم،میخواستیم بدونم با این توصیف جایگاه اعمال من چیه؟و آیا من واقعا دست خالی خواهم بود؟ یا وسواس فکریه؟
همچنین لطفا بفرمایید چه کنیم تا به اخلاص در عمل برسیم؟
ببخشید طولانی بود.ممنون میشم از راهنماییتون.