فقراء

آیا خداوند به مجردها وعده ی غنا داده است؟

با سلام و احترام
و انکحوا الایامی منکم ..... ان یکونوا فقراء یغنهم الله من فضله
ولیستعفف الذین لایجدون نکاحا حتی یغنیهم الله من فضله

درباره این دو آیه سوالاتی دارم

اول : فقیر

آیا کلمه ی فقیر در آیه، شامل مساکین هم میشود ؟
( یعنی گویی خداوند فرموده : و انکحوا الایامی ( مجردانی که حداقل مسکین باشند یا وضع بهتری داشته باشند مثلا فقیر یا ثروتمند) منکم .... ان یکونوا فقراء و المساکین یغنهم الله من فضله )
یا تنها مقصود فقراء بوده است؟
( گویی فرموده : و انکحوا الایامی ( مجردانی که فقیر باشند یا وضع بهتری از فقیر داشته باشند ) منکم ..... ان یکونوا فقراء یغنهم الله من فضله )

دوم : مصادیق ایامی

الایامی شامل همه ی مجردها میشود ؟ حتی اگر مسکین باشند؟ حتی اگر مشمول عبارت الذین لایجدون نکاحا باشند ؟

سوم : معنای ایامی
لفظ ایامی برای هر مجردی به کار میرود یا برای مجردهای خاص ( مثلا مجردان صاحب نیاز ) استعمال میشود ؟

چهارم : الذین لایجدون نکاحا ( عفت پیشگان)

چه کسانی باید عفت پیشه کنند ؟ الذین لایجدون نکاحا
ولی
الذین لایجدون نکاحا، چه کسانی هستند ؟
آیا شامل ثروتمندان هم میشود ؟ یا مقصودش تنها مساکین است که توانایی اقتصادی ازدواج را ندارند ؟ ( یعنی علت نیافتن همسر مسائل اقتصادی است ؟ )
آیا شامل کسانی که همسری پیدا نکردند ( مثلا تعداد زنان، کمتر از مردان است یا کسی حاضر به زندگی با فلان شخص نمیشود) میشود ؟

پنجم : یغنیهم الله من فضله

آیا تفاوتی بین این دو تعبیر در دو آیه وجود دارد ؟
یغنیهم الله من فضله
یعنی ممکن است به مجردها و متاهلان ( هر دو ) وعده ی فضل خدا و وسعت اقتصادی داده شده است ؟
یا تنها به متاهلین فقیر ( فقیر یا فقیر و مسکین؟ ) وعده به فضل خدا و وسعت اقتصادی داده شده است ؟