عقاید نزدیکان

با سلام من شخصی با اعتقاد با باور قلبی به خداوند و وجود او و قرآن هستم یکی از نزدیکان بنده چندی پیش از سردرگمی های خودش و هدف زندگی و بیهدوه بودن اون صحبت کرد و به گفته خودش به وجودی کامل تر از ما باور داره اما او خدا نیست. حال نتیجه گیری من از حرفاش این بود که به صورت کاملا مشهود مسیر را گم کرده و دنبال یک ایمان و اعتقادی هست که ذهنش آروم بگیره ولی کاملا منطقی و با سوالات گیج کننده هر کسی که سعی در هدایت او کنه رو ناکام میزاره او از ریشه انکار میکنه به طوری که چیزی برای استناد بهش وجود نداره تا درستی یا غلطی عقیدش رو بهش بفهمانم. حال سوال من اینجاست من تا چه حد مسئول هستم تا به این شخص کمک کنم و مسیر درست رو به او بنمایانم؟ نمیخواهم چیزی را به او تحمیل کنم بلکه دوست دارم خودش درک کند. تا چه حد باید درگیر این موضوع باشم؟