عشق به خانواده

سلام.  آیا این درسته که ما نباید به هیچ کس جز خدا دل ببندیم؟ من شنیده بودم که غیر از خدا نباید به کسی دل بست، و اگر به غیر خدا دل ببندیم کار اشتباهی کردیم و نتیجه اش فقط برهم خوردن آرامشه. درحالی که اگر به خدا دل ببندیم سرشار از آرامش میشیم. حالا اگه اینطور باشه، حکم کسی که مثلا به مادرش دل بستگی داره، به دوستش، به همسرش و...  چیه؟ کسی که فکرش رو یک فردِ خاص اشغال کرده، باید سعی کنه رها بشه و به خدا دل ببنده؟ اگه اینطوره،  پس این عشق و علاقه ای که به والدین میگن قضیش چی میشه؟ یا علاقه به همسر؟ یا حتی کسی که عاشق یه نفر دیگه میشه، یعنی کارش اشتباه بوده؟ چجوری اینا رو تفکیک میکنیم؟ غیر از اینه که دل بستگی شدید به هر آدمی، آرامش رو به هم میزنه؟