شوق،خداوند،گناهکار،فقد الشیء،حصول الشیء

باسمه التوّاب

عرض سلام و ادب و تسلیت ایّام

در تعریف شوق گفته اند: شوق حرکت به سوی حصول شیء است و لازمه اش فقد الشیء.

شمس الدین شهروزی شارح حکمت الاشراق:

"و جمیع المفارقات لها عشق عقلی الی ذلک الکمال دون الشوق الذی لابد فیه من حصول شیء و فقد شی

و المفارقات جمیع کمالاتها حاصلة لها بالفعل و امّا النفوس و الاجسام فلها شوق و عشق الی ذلک الکمال

اما ارادی ان کان له حیاة و اما طبیعی ان لم یکن ذلک".

از سوی دیگر حدیث قدسی ذیل ناظر به اشتیاق خداوند به توبه و بازگشت بنده ی گناهکار است:

"اگر بندگان گناهکارم بدانند که چقدر مشتاق توبه و بازگشت آنان هستم از شدت شوق می مردند"

در حدیث فوق شوق به چه معناست؟ و نسبت آن به خداوند چگونه است؟

با تشکر