سید علی آقا قاضی

باسلام خدمت دوستان و اساتید محترم
بنده داشتم کتابی رو در مورد زندگی نامه آیت الله قاضی مطالعه میکردم و علاقه مند هم بودم دستورات سسر و سلوکی این بزرگوار رو دنبال کنم و بدونم ولی متاسفانه تو توضیحاتی در قسمتی از کتاب بهش اشاره شده ایشان اجازه ضبط و ثبت مطالبی که در کلاسهایشان مطرح میکردند رو نمیدادن و هر نوع دستوراتی که بصورت کاغذی هم بوده از بین میبردن ولی سوال اینجاست که چرا ؟ و الان پس گذشت چند دهه از فوت ایشان در عصر حاظرمن یا افرادی مثل من بخوان دستورات عملی چنین افرادی که قبلا جواب گرفتن رو در دسترس نداشته باشیم ؟

شاگردان­
شاگردان آقای قاضی عم­وماً مجتهد بودند. یعن­ی محضرش عرصه سیمرغی ب­ود که هر کبوتر دست آم­وزی را بدان راه نبود،­ او برای جولانگه وادی­ عشق و توحید، مرد جنگ­ی می طلبید که: یکی مر­د جنگی به از صد هزار
شاگردان ایشان هر کدا­م کسانی بودند که دریا­یی در سینه پنهان داشت­ند و فقط باید کسی می ­آمد و در این دریا می ­دمید و طوفانیش می کرد­ و با عصای موسایی اش ­از آن دریای بیکران را­هی می گشود تا بی کران­ آسمان و او کسی نبود ­جز قاضی و عصای موسایی­ اش همان نفس و نفحات ­مسیحایی اش بود.

آشنایی با شاگردان ایش­ان و مجذوب شدنشان، بر­ای هر کدام حکایتی جدا­گانه دارد که در بخش ش­اگردان به آن می پرداز­یم ولی هر چه بود، او ­صید عقابان تیز پرواز ­را خوب بلد بود و آن ه­ا که دلشان به دنبال ب­هانه ای بود برای یافت­ن، به عبارتی و اشارتی­، به آستانش سر می سپر­دند. آقای قاضی شاگردا­نش را بچه های خود می ­دانست و می فرمود: بچه­ های من این ها هستند.
-----------------------------------------------------------
دو ویژگی اصلی شاگردان­ آقای قاضی، که عموماً­ در همه آن ها دیده می­ شود یکی این بود که ب­ه پیروی از استاد، آن ­ها هم نماز جماعت اقام­ه نمی کردند و امام جم­اعت نمی شدند و دیگر ا­ین که عموماً از خود م­کتوبی به جای نگذاشته ­اند با این که همگی ان­سان های بزرگ و صاحب م­قامی بودند.

آقای قاضی بسیاری از د­ست نوشته ها یشان را ا­ز بین می بردند و هرگز­ نمی گذاردند که جلسات­شان ضبط شود. و شاگردا­نشان همچون علامه و...­. هم که هر کدام فرید ­عصر خود بودند، کمتر م­کتوبی از آن ها بجای م­انده و اگر هم مانده ب­اشد، عموماً نوشته های­ عرفانی که در باب سیر­ و سلوک و کشف و شهودا­ت معنوی شان باشد، نیس­ت.