دوستی پسر و دختر به امید ازدواج

نقل قول:

با سلام
دختری 20ساله هستم که مدت شش ماه میشه با پسری از همکلاسی هایم وارد رابطه عاطفی و صمیمانه شدم
حدود یکسال طول کشید تا من راضی بشم وارد این رابطه بشم
چون به نظرم اینکه هم سن هستیم و اختلاف سنی نداریم واز طرفی ایشون هم شرایط ازدواج ندارن مهم بود
بعد از اینکه رابطه ما شکل گرفت متوجه شدم ایشون از لحاظ عقلی پخته هستن و ملاک سنی ام کمرنگ تر شد
این اقا فردی مذهبی و بسیجی هستن و از ابتدا هم مشخص بود
اما خب من وقتی متوجه علاقه و پیشنهادشون شدم شوکه شدم چون ازشون انتظار نداشتم
من از لحاظ اعتقادی در سطح متوسطی هستم ظاهرم من عرف جامعه است، نه خیلی محجبه و نه خیلی آزاد و باز
توی این شش ماه رابطه بدون تماس فیزیکی بوده البته تذکر های من خیلی موثر بودن و اگر ایشون سعی میکردن صمیمی تر برخورد کنن من مانع میشدم
توی این مدت خیلی سر پوشش و حجاب و برخورد من با دیگران بحث داشتیم و دلایلی که ارائه میدن همه ایات قران و احادیث هستن و به نظر بشدت غیرتی هستن!
(و امیدوارم غیرت درستی داشته باشن نه در سایه بدبینی)

الان اوضاع از نظر پوشش و برخورد من آروم تره و خیلی کمتر بحث میکنیم هرچند که من هنوز قبول نکردم کاملا محجبه(رعایت سه شرط حجاب) بشم ایشون کمی راه اومدن
ایشون خیلی با احساس و عاشق پیشه هستن و مشکلی که من جدیدا حسش میکنم اینه که تماس فیزیکی بر قرار میکنن(بغل و ذست دادن) و من هم کمتر نسبت ب قبل واکنش نشون میدم و ما توی این مدت بشدت وابسته هم شدیم و خیلی دوسم داره
اما من واقعا از این شرایط راضی نیستم و بنظرم ممکنه در اینده و در صورتی ک رابطه ب ازدواج منجر بشه دچار مشکل بشیم چون خیلی غیرتی هستند
شاید الان از این احساس و تماسی که داریم رضایت داشته باشن اما من نگرانم هم از این جهت هم اینکه احساس گناه دارم و فکر میکنم اینجوری خدا کمکمون نمیکنه که بهم برسیم
و نکته ی دیگه ای که اذیتم میکنه اینه که تضاد وجود داره بین چنین برخورد های احساسی و تماس فیزیکی و شخصیت مذهبی ای که از ابتدا بروز داده شده
اما سیاستشون یجوریه که میگه من این رفتار هارو نشون میدم تا تو حرف بزنی!
در کل پسر سالمی به نظر میان ولی خب نه کار دارن نه خانواده ی قوی که ساپورتش کنن و شرایط ازدواج رو ندارن
نمیدونم چکار کنم
لطفا راهنمایی کنید