دعا و گریه

سلام به استاد حامی و کاربران محترم؛

ماه رمضون هست و سحر و ادعیه هایی که توصیه شده در سحر ها قرائت بشه و همینطور که اطلاع دارید مناجات ها فوق العاده متضرعانه هستند و برای کسی مثل من که فورا اشکم میاد خیلی بار احساسی داره و برای یک دعای نیم ساعته من قشنگ نیم ساعت گریه میکنم!! بعدشم این که شب های قدر رو داریم و توی مراسم ها که من از اول تا آخرش اشکم میاد دیگه!

این گریه ها به این حد باعث افسردگی نمیشه؟ به نظر شما بنده حالت افراطی دارم یا همه همینطور هستند؟ اگر بیش از اندازه هست لطفا راهکارهایی بدید که در عین استفاده مفید از این ماه در نهایت دچار تشویش ذهنی و افسردگی یا اضطراب نشویم. در نهایت تو این ماه خدایی نکرده دچار خسران بشیم به جای رشد معنوی.

(راستی اینکه آدم سریع اشکش بیاد فکر میکنم خوب نیست...نه؟)

خیلی ممنون.