دعا جهت تعجیل ظهور

آیا برای تعجیل در ظهور فقط باید دعا کنیم؟

---

[/HR]خوب است که ابتدا توجه داشته باشیم که «ظهور» حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف، مانند ظاهر شدن یک شیء یا انسان غیب شده نیست، بلکه «ظهور»، آغاز قیام علنی و مشهود او علیه جهل، کفر و ظلم حاکم بر جهان، به منظور برپایی حکومت عدل الهی و تحقق بخشیدن به وعده‌های خداوند منّان است.

---

[/HR]
دعا:

دعا نیز خواندنی نیست، بلکه خواستنی است. «خواستن» ابتدا در دل ایجاد می‌شود و پس از آن که دل خواست، به ذهن و تصور نازل شده و از آن مرحله نیز به کلام و زبان نازل شده و بیان می‌گردد.پس اصل دعا همان «خواستن» است که در قالب کلام ظهور یافته و بیان می‌شود و البته بدیهی است که انسان خواسته را نزد کسی می‌برد و از او مطالبه‌ی استجابت می‌نماید که برآور کننده‌ی آن باشد. لذا این خواسته یا دعا به خداوند متعال عرضه می‌گردد و او نیز وعده استجابت داده است.اما، بدیهی است که وقتی انسان چیزی را فقط در زبان می‌خواهد، عمق این خواسته و عمر این خواسته، به همان اندازه‌ی کلام گذرا، سطحی و فانی است، اما و‌قتی خواسته‌‌ای قلبی شد، جدی شد، واقعی شد، حتماً به دنبال تحققش می‌رود. لذا امام رضا علیه‌السلام فرمودند: هر کس دعا کند و در پی‌اش نرود، خودش را مسخره کرده است.تجدید عهد:

شاید بتوان اذعان داشت که بهترین راهنما و دستور العمل در «چه باید کرد» برای تعجیل در ظهور ایشان (ع) به صورت چارچوب کلّی و جامع، در دعای عهد بیان شده است.گام اول این که شیعه‌ی منتظر، خود را در محضر خدا و امام ببیند و مسئول بداند و هر روز صبح که بیدار می‌شود، قلباً با امام زمانش تجدید عهد نماید. عهدی محکم و ناگسستنی.«اَللّـهُمَّ اِنّی اُجَدِّدُ لَهُ فی صَبیحَةِ یَوْمی هذا وَ ما عِشْتُ مِنْ اَیّامی عَهْداً وَ عَقْداً وَ بَیْعَةً لَهُ فی عُنُقی‌، لا اَحُولُ عَنْها وَ لا اَزُولُ اَبَداً»خداوندا! من در صبح امروز و سایر روزگارم عهد و پیمان (با او را) تجدید می‌کنم و (هم چنین) بیعتی که بر گردنم دارم، که هرگز از آن سر پیچی نکنم و سست‌اش ننمایم، هرگز.

قرار گرفتن در صف یاران:

کسی که چنین عهد و پیمان ناگسستی و بیعتی را به گردن می‌گیرد، نمی‌تواند فقط لفظی را بگوید و برود، بلکه باید بیاید و در صف یاران قرار گیرد و بنا بر عهدی که دارد کمک کند و بنا بر بیعتی که دارد، از امامش در مقابل دشمنان آشکار و پنهان، در جنگ سخت و جنگ نرم دفاع نماید، لذا دعای قلبی و عملی‌اش این می‌شود:«اَللّـهُمَّ اجْعَلْنی مِنْ اَنْصارِهِ وَ اَعْوانِهِ وَ الذّابّینَ عَنْهُ»خداوندا! مرا،از یاران و مددكاران و دفاع‏كنندگان از او قرار ده؛سرعت در انجام خواسته‎های او:

هم به موقع در میدان حضور داشتن مهم است و هم کار را سریع انجام دادن مهم است. بسیاری بالاخره به میدان می‌رسند، ولی خیلی دیر. گاه دیگر آمدن‌شان فایده‌ای هم ندارد، نه برای خودشان و نه برای امام‌شان. برخی نیز به موقع می‌آیند، اما خیلی تنبل هستند و سرعت عمل ندارند و فرصت‌ها را از دست داده و ضایع می‌کنند. اما شیعه‌ی منتظر، پس از آن که به موقع در میدان حاضر شد و در صف یاران قرار گرفت، از خدایش می‌خواهد که به او توفیق دهد تا در انجام اوامر و برآوردن خواسته‌های امام زمانش (ع)، سرعت عمل نیز داشته باشد و البته که این سرعت ناشی از ذوق، شوق و میل به خدمت خواهد بود.«وَ الْمُسارِعینَ اِلَیْهِ فی قَضاءِ حَوائِجِهِ»[بار الها!] و از شتابندگان به سویش،در برآوردن‏ خواسته‏هایش.پس، شیعه منتظر و یار امام (ع)، باید بداند که خواسته‌ی امامش چیست که در انجام آن با ذوق و شوق بشتابد و سرعت هم بگیرد.

اطاعت و سبقت از سایر یاران:

شیعه‌ی منتظر، مشتاقِ عاشق، حال و هوایش همیشه مثل یاران سیدالشهداء حسین بن علی، علیه‌السلام در کربلا می‌باشد. نه تنها مطیع امر مولاست، بلکه سعی دارد در اطاعت امر، حمایت و حفاظت از مولایش و انجام خواسته‌های ایشان، از سایر یاران سبقت نیز بگیرد:«وَ الْمُمْتَثِلِینَ لِأَوَامِرِهِ‏ وَ الْمُحَامِینَ عَنْهُ وَ السَّابِقِینَ إِلَى إِرَادَتِه»و [قرار ده مرا از] اطاعت‏كنندگان اوامرش، و حمایت کنندگان حضرتش، و پیشی ‏گیرندگان به جانب خواسته‏اش.روح شهادت طلبی:

طبعاً چنین مجاهدی در رکاب امام (ع)، باید شهادت طلب باشد، چرا که میدان، میدانِ درس، ذکر و دعا نیست، بلکه میدان جهاد و جنگ در عرصه‌های گوناگون است و اگر کسی شهادت‌شناس و شهادت طلب نباشد، نه تنها نمی‌تواند با ذوق و شوق سبقت بگیرد، بلکه حتی نمی‌تواند طاقت بیاورد و چه بسا از ترس یا به طمع غنیمتی ناچیز، یا بر اساس دروغ و شایعه‌ای سست و یا...، صحنه را ترک کند.البته شهادت طلبی به این نیست که انسان آرزو نماید روزی تیر غیبی از جایی به سر یا قلبش اصابت کرده و او را از پای درآورد؛ بلکه شهادت طلب، یعنی کسی که می‌داند شهادت چیست و می‌داند «شهید نظر می کند به وجهه الله – امام خمینی (ره)»، لذا «مال و جان» خود را برای پیش‌کش و معامله‌ی با خداوند متعال به میدان می‌آورد. لذا دعا می‌کند:«وَ الْمُسْتَشْهَدینَ بَیْنَ یَدَیْهِ»و [قرار ده مرا از] شهادت یافتگان در پیشگاهش (در سپاهش).خوب است تمام دعای عهد را هر روز بخوانیم و در فرازهای آن دقت کنیم؛ خوب است سعی کنیم واقعاً خواست قلبی ما این مدارج و مقامات باشد؛ خوب است برای رسیدن به این جایگاه و انجام مشتاقانه‌ی تکالیف‌مان تلاش کنیم تا استجابت این دعاها در ما تحقق یافته و ظهور پیدا کند.تردید ننماییم که اگر دعاهایمان، یعنی خواسته‌های قلبی ما چنین باشد و در جهت تحقق آن نیز کوشا باشیم، تعجیل در ظهور نیز محقق می‌گردد. إن شاء الله.