با سلام
زیاد پیش میاد که فردی خواسته و دعایی از خداوند داره ، و براورده نمیشه .... یکی از دلایل برای این موضوع این هست که اون فرد چون از اینده زمانی و مکانی خودش خبر نداره ، و متوجه نیست که اون خواسته ای که داره ، موجب ضرر زدن و اسیب رساندن بهش میشه ، بنابراین چون خداوند اون بنده رو دوست داره ، دعای او رو اجابت نمیکنه..... خوب پاسخ منطقی هست... ما در برابر خداوند همچون طفلی در برابر مادرش هستیم که ممکنه مادر بخاطر علاقه به فرزندش خیلی از خواسته های فرزندش رو اجابت نکنه...
اما سوالی که هست اینه که گاهی بخاطر اجابت نشدن خواسته های یک فرد ، اون فرد اونقدر تحت فشار قرار میگیره که یا دین خودش و یا دنیای خودش رو نابود میکنه ... یعنی فردی بخاطر فشارهای مادی و یا فرا مادی ، یا به کفر میفته و یا اینکه بقدری تحت فشار میبینه خودش رو ، که چاره ای جز خودکشی نمیبینه و خودش رو نابود میکنه در نهایت....
حال سوالی که اینجا مطرحه... خدایی که در مهربونی اون شکی نیست ، چرا وقتی میدونه بنده ای ، مثلا چند روز دیگه بخاطر مشکلاتی که داره ، در نهایت خودش رو نابود میکنه ، و خوب مجازات اخروی کسی که خودکشی میکنه مشخص هست ... اما با این وجود ، باز هم خداوند گشایشی برای اون فرد ایجاد نمیکنه ؟
حال اگر اینطور فرض کنیم که همیشه مهربانی خداوند در راستای مصلحت بنده ها هست ،مثلا ایا مصلحت بنده ای بین رسیدن به خواسته اش و یا مردن ، کافر شدن و یا خودکشی هست که خداوند در لحظات اخر ، اون بنده رو نجات نمیده و یا اینکه این موضوع تفسیر و تاویل دیگه ای داره؟
مثالی میزنم که موضوع بهتر روشن بشه:
فرضا یک اقاپسر خام و کم تجربه ، عاشق دختر خانمی میشه که اصلا سنخیتی با اون دختر خانم نداره ، ولی عاشقی باعث میشه اون اقا پسر کر و کور بشه و نفهمه با ازدواج با اون دختر خانم در نهایت خودش رو بدبخت میکنه... بخاطر اینکه انتخاب این اقاپسر اشتباه هست ، و چون پدر و مادر این اقاپسر ، به فرزندشون علاقه دارند و دوست ندارند بدبختی فرزندشون رو ببینن ، حاضر نمیشن برای پسرشون قدمی بردارن و تمام سعیشون رو میکنن تا این پسر رو از این ازدواج منصرف کنند... قطعا این رفتار سرسختانه والدین با اقاپسر ، از سر بدجنسی نیست ، بلکه از سر خیرخواهی و مهربانی هست و کاملا هم منطقی هست..... حال فرض کنید این پسر بجای اینکه قوه عقل و منطق خودش رو به کار بندازه ، دچار احساسات میشه و مثلا خودش رو به روی پشت بام خونشون میرسونه و از اونجا پدر و مادرش رو تهدید میکنه که اگر حاضر با این وصلت نشن ، خودش رو نابود خواهد کرد... خوب قطعا همین پدر و مادر مهربان ، در این شرایط مجبور هستند بین شرایط بد و بدتر ، شرایط بد رو قبول کنند و رضایت به وصلت و حتی بدبخت شدن فرزندشون بدن ، تا او رو از خودکشی منصرف کنند ... چون مرگ پایان همه چیز هست.... و اگر بلا تشبیه نسبت مهربانی خداوند به بنده رو از همین جنس مهربانی مادر به فرزند بدونیم ، چرا خداوند در روزها و لحظات اخری که فرد داره دین خودش رو از دست میده یا مثلا میخواد خودش رو نابودکنه ... گشایشی برای فرد حاصل نمیکنه و علی الظاهر خداوند راضی به مرگ و شقاوت ابدی فرد هست اما حاضر نیست خواسته اون بنده رو اجابت کنه؟
با تشکر.
