حساس در امر به معروف و نهی از منکر

بسم الله الرحمن الرحیم
سلام .ببخشید من خیلی آدم حساسی شدم نمیدونم برای امر به معروف و نهی از منکر دقیقا باید چه کارکنم .مثلا در زمانی که میخواهم تشخیص بدهم احتمال اثر را با شک مواجه میشم و اکثرا همه را برای پذیرش حرف حق آن هم باکلام نرم مناسب میشمارم و سخن رو آغاز میکنم و اگر در حرم و اماکن مذهبی باشم خیلی راحت تر میتوانم با پشتوانه ای که طرف مقابلم هم احساس میکند کلام خودم را انتقال بدهم
بر فرض مثال میگویم به حرمت حضرت امام زاده صالح (ع) فلان رفتار یا صحبت یا عملی .....
اما اگر در مکان های دیگر باشد میگویم حال آقا امام زمان (جانهامان به فدایشان عج) ... میدانم که آقا بیشتر مددکار ماخواهند بود اما نمیدانم دلم چرا پر از درد میشود و اشکم جاری میشود کسی حضرت را درک نمیکند و اکثرا کلام را نعوذ بالله بی ارتباط میشمارند
والله آقا اعمال ما را شاهد و ناظر اند.
اما صد آه و افسوس ... وقتی افرادی را ببینم و لب به سخن گشوده نشود دلم میجوشد اشکم جاری میشود حالم دگرگون میشود ...
افرادی که کارهای ناشایست میکنند نمیتوانم ببینم هرچند پاک باشند اما قلب آقا و مولا را با ظاهر و آنچه مشاهده میشود و از سخنان مستقیمشان شنیده میشود و حرکات و افعالشان قلب نازنینشان درفشارست..