تناقضی بین فقه شیعی و قران محمدی

در قرآن آمده است که می فرماید: و لا تجهر بصلاتک و لا تخافت بها و ابتغ بین ذلک سبیلا ( 110 سوره اسراء)
معنی آیه این است که : در نماز نه صدا را بلند و نه آهسته گردان بلکه حد وسط را اختیار کن.
این در حالی است که شیعیان بسم الله را با جهر و به صدای بلند می خوانند و آن را جزئی از سوره می دانند و نیز نماز ظهر و عصرشان را با صدای آهسته می خوانند!! چگونه می توان این مخالفت با قران را توجیه کرد؟