ترک عمدی نماز

حدیثی هست که مرحوم آیت الله مجتهدی (رحمةالله علیه) نقل فرمودند:

اگر این حدیث، صحیح باشد و منظور از حرام، همان حرامی باشد که من می دانم، بنابراین به صورت افراد بی نماز هم نباید نگاه کرد...دیگر چه برسد به این که به خانه اش برویم و از پذیرایی اش بخوریم و به او محبت کنیم و....!!!
لطفاً در این مورد توضیح دهید. آیا باید کلاً با افرادی که نماز نمی خوانند قطع رابطه کنیم؟! اگر جزء خویشاوندان و اعضای خانواده ی کسی باشند باید با آنها قطع رَحِم کند؟!
شنیده بودم که باید در انتخاب دوست و همنشین دقت کرد و کسی را انتخاب کرد که تاثیر مثبت می گذارد. اما نمی دانستم که صرف همنشین شدن با فرد بد، حرام باشد!!!

اگر باید این سوال در بخش دیگری(احکام یا اخلاق یا...) هم مجددا مطرح کنم تا به جواب قطعی برسم، از مسئول ارجاع سوالها تقاضامندم که کارشناس مربوط به همان زمینه را هم به همین تاپیک اختصاص دهد تا از مطرح کردن مجدد آن خودداری گردد.