بطلان

با سلام

من حکمی رساله آقای بهجت دیدم که برایم جالب بود:

اگر کسی از ترس اینکه از تشنگی بمیرد آب بخورد روزه اش باطل است ولی تا مغرب از مفطرات اجتناب کند.

سوال من این است که وقتی روزه باطل است چرا باید اجتناب کند؟ اگر اجتناب نکند و مثلا غذا بخورد یا سر در آب فرو برد کفاره هم واجب می شود؟ این حکم اجتناب از مفطرات تا مغرب شامل بطلان روزه در چه مواردی می شود؟

با سلام

اگر کسی در ماه رمضان مثلا هوس کند غذا بخورد اما نخورد، یا خدایی نکرده استمنا کند ولی انجامش ندهد یا سر زیر آب ببرد ولی نبرد و امثالهم اینکه قصد ذهنی آن را بنماید ولی آن را عملی نکند و یا در بین عمل منصرف شود و یا از انجام عملی قصد بطلان روزه را نداشته باشد اینها موجب از بین رفتن نیت روزه و در نتیجه بطلان آن می گردد؟(لطفا نظر کلی مراجع را بفرمایید با توجه به اختلاف نظرها اگر وجود دارد)