سه تن از اصحاب ايرانی امام محمد باقر (علیه السلام)
ارسال شده توسط دايي حسن در چهارشنبه, ۱۳۹۳/۰۲/۱۰ - ۰۵:۳۸[="Black"]
ورود اسلام به ايران و گرايش ايرانيان به اين دين مبين، يكي از مهم ترين حوادث تاريخي، براي ملت ايران است. گرچه اسلام با شتاب خيره كننده اي در ايران پيش رفت؛ ولي حاكميت عقيدتي اسلام بسيار آرام و ريشه دار صورت پذيرفت و توجه اسلام به حق و عدالت اجتماعي از مهم ترين عوامل گرايش ايرانيان به اسلام بود.
ايرانيان پس از گرايش به اسلام، روح و معني اسلام را در خاندان اهل بيت عليهم السلام يافتند و با خاطره شيريني كه از حكومت عدل حضرت علي عليه السلام داشتند، تحققّ عدالتِ اجتماعي را در مكتب فرزندان او يافتند. آنان با مشاهده سجاياي اخلاقي، علمي، ديني، سادگي و بي آلايشي اهل بيت عليهم السلام و شيعيان آنان، به مكتب تشيّع گرايش پيدا كردند و برخي جزء اصحاب ائمّه اطهارعليهم السلام شدند كه به مرور زمان بر تعداد آنان افزوده شد.(1)
امام محمدباقرعليه السلام با تأسيس اوّلين دانشگاه اهل بيت عليهم السلام، شاگردان و اصحاب بسياري را تربيت كرد و صدها فارغ التّحصيل در موضوع هاي گوناگون به جامعه عرضه نمود. شيخ الطّائفه (شيخ طوسي) در رجال خود، اصحاب و شاگردان امام محمد باقرعليه السلام را 462 مرد و دو زن دانسته (2) كه در ميان آنان برخي از نظر اعتبار و وثاقت مورد اتّفاق اهل سنّت و اماميّه اند و برخي از فقيه ترين فقيهان صدر اسلام محسوب مي شوند. در اين ميان عدّه اي از ايرانيان افتخار شاگردي و ملازمت با امام محمدباقرعليه السلام را داشتند. گرچه نمي توان نام تمامي اصحاب ايراني امام محمد باقرعليه السلام را از منابع رجالي و روايي استخراج نمود؛ ولي سعي شده چند تن از ياران ايراني امام پنجم را به طور مختصر معرّفي و خدمات آنها را ذكر نماييم. [/]