لاله سرخ شهادت تن تب دار من است
چشمه فیض خدا چشم گهربار من است
حافظ خون و پیام شهدای ره دین
لب گویای من و دیده خونبار من است
داغ یک دشت شهید و غم یک خیل اسیر
این همه بار گران بر تن تب دار من است
بی شک حضرت امام سجاد (علیه السلام )و سایر معصومین در بین مردم
پاسخگوی سوالات فراوان بوده اند این تاپیک به همراه 13 تاپیک دیگر در این راستا زده می شود.
سوالات و جوابها حتما با منبع و از کتابهای اصیل اسلامی آورده شود
در پایان به صورت مجموعه ای تقدیم کاربران خوب سایت اسک دین می گردد در ویژه نامه های سایت نیز بنا به ایام مناسبتی از این تاپیک استفاده می گردد.
[=(ah) badr]اى خداوندى كه در برابر نعمتهايى كه بندگانت را ارزانى مىدارى به پاداشت رغبتى نيست.[/][=(ah) badr][/] [=(ah) badr]اى خداوندى كه از بخشيدن پشيمان نمىشوى.[/][=(ah) badr][/] [=(ah) badr]اى خداوندى كه پاداش عمل بنده را نه برابر عمل، بلكه بيش از آن مىدهى.[/][=(ah) badr][/] [=(ah) badr]نعمتت بىهيچ سابقه است و عفو تو بر مقتضاى فضل و احسان توست و عقوبتت بر آيين عدالت است و هر چه تقدير كنى خير ما در آن است.[/][=(ah) badr][/] [=(ah) badr]اگر عطا كنى، عطاى خويش به منّت نياميزى و اگر منع كنى، منع كردنت نه از روى ستم باشد.[/][=(ah) badr][/]
[=(ah) badr]پاداش نيك دهى كسى را كه سپاست گويد، با آنكه تو خود او را سپاس گفتن الهام كردهاى.[/][=(ah) badr][/]
[=(ah) badr]جزاى خير دهى كسى را كه تو را بستايد، با آنكه تو خود او را ستايشگرى آموختهاى.[/][=(ah) badr][/] [=(ah) badr]عيب كسى را مىپوشى كه اگر مىخواستى، رسوايش مىساختى.[/][=(ah) badr][/] [=(ah) badr]به كسى عطا مىكنى كه اگر مىخواستى، عطا از او باز مىگرفتى. و آن دو يكى در خور آن بود كه رسوايش كنى و يكى سزاى آن بود كه عطاى خويش از او بازگيرى. ولى تو اى خداوند، كار خود بر تفضل بنا نهادهاى و قدرت خود را بر گذشت از گناهان جارى داشتهاى.[/][=(ah) badr][/] [=(ah) badr]با آنان كه تو را عصيان كنند، با بردبارى روياروى شوى و آنان را كه آهنگ ستم بر خود كنند، مهلت دهى. آرى اى پروردگار من، مهلتشان دهى و با آنان مدارا كنى، باشد كه به سوى تو باز گردند، و چاره كارشان به توبه سپارى، تا آن كه بايد هلاك شود به خلاف رضاى تو در مهلكه نيفتد و آن كه از نعمت تو مست غرور شده و طريق شقاوت در پيش گرفته بدبخت نگردد، مگر آنگه كه ديگرش عذر نماند و حجت بر او تمام شود. همه اينها از روى كرم و عفو توست اى خداى بخشنده و سودى است كه از عطوفت تو حاصل گردد، اى خداى بردبار.[/][=(ah) badr][/] [=(ah) badr]اى خداوند، تويى كه در عفو به روى بندگانت گشودهاى و آن را توبه ناميدهاى. و براى رسيدن به اين در، آياتى را كه بر پيامبرت وحى كردهاى راهنما ساختهاى، تا كسى آن در گم نكند، كه تو اى خداوندى كه بزرگ و متعالى است نام تو، خود گفتهاى: «به درگاه خدا توبه كنيد، توبهاى از روى اخلاص باشد كه پرودگارتان، گناهانتان را محو كند و شما را به بهشتهايى داخل كند كه در آن نهرها جارى است. در آن روز، خدا پيامبر و كسانى را كه به او ايمان آوردهاند فرو نگذارد، و نورشان پيشاپيش و در سمت راستشان در حركت باشد. مىگويند: اى پروردگار[/][=(ah) badr][/]
[=(ah) badr]ما، نور ما را براى ما به كمال رسان و ما را بيامرز، كه تو بر هر كارى توانايى.» [2] پس كسى كه از دخول به چنين سرايى- سراى توبه- پس از گشودن در و بر گماشتن راهنما غفلت ورزد، چه عذر تواند آورد؟ اى خداى من، تو كسى هستى كه در معامله با بندگان خود، همواره به سود آنان در بها مىافزايى و مىخواهى كه در معامله با تو سود برند و به افزون دهى و نزول بر آستان تو كامياب شوند، كه تو خود گفتهاى- بزرگ و متعالى است نام تو و بلند است مرتبت تو- «هر كس كار نيكى انجام دهد، ده برابر به او پاداش داده شود و هر كه كار بدى انجام دهد، تنها همانند آن كيفر بيند.» [3] و نيز تو خود گفتهاى: «مثل آنان كه مال خود را در راه خدا انفاق مىكنند مثل دانهاى است كه هفت خوشه بر آورد، و در هر خوشهاى صد دانه باشد، خدا پاداش هر كه را كه بخواهد، چند برابر مىكند.» [4] و نيز تو خود گفتهاى: «كيست كه به خدا قرض الحسنه دهد، تا خدا بر آن چند برابر بيفزايد؟» [5] و نظاير اين آيات كه در قرآن در باب مضاعف شدن حسنات نازل كردهاى.[/][=(ah) badr][/]
[=(ah) badr]بار خدايا، تويى كه به وسيله وحيى كه از عالم غيب فرستادى و به ترغيب خويش، آدميان را به چيزهايى راه نمودى كه اگر پنهان مىداشتى، از ديدگانشان پنهان مىبود. گوششان از شنيدن آواز آن ناتوان و انديشههايشان از تصور آن عاجز مىآمد، كه تو خود گفتهاى:[/][=(ah) badr][/] [=(ah) badr]«مرا ياد كنيد تا شما را ياد كنم. مرا سپاس گوييد و ناسپاسى من مكنيد.» [6] و نيز گفتهاى: «اگر مرا سپاس گوييد، بر نعمت شما مىافزايم و اگر كفران كنيد بدانيد كه عذاب من سخت است.» [7] و گفتهاى:[/][=(ah) badr][/]
[=(ah) badr]«بخوانيد مرا، تا شما را پاسخ گويم. آنهايى كه از پرستش من سركشى مىكنند زودا كه در عين خوارى به جهنم در آيند.» [8] بار خدايا، دعاى بندگان را به درگاه خود، عبادت خواندهاى و ترك آن را خودپسندى و سركشى، و كسانى را كه از آن سر بر تابند وعده جهنم و خوارى آن دادهاى. از اين روست كه تو را به نعمت و بخششت ياد كردند و به فضل و احسانت سپاس گفتند و هم به فرمان تو، تو را به دعا خواندند، و در راه تو صدقه دادند تا به ثوابشان بيفزايى، و در آن بود رهاييشان از خشم تو و كاميابيشان به خشنودى تو.[/][=(ah) badr][/]
[=(ah) badr]بار خدايا، اگر يكى از آفريدگان تو، آفريده ديگر را چنان راهنمايى كرده بود كه تو بندگانت را راهنمايى كردهاى، او را به صفت انعام و احسان متصف مىساختند و به هر زبان مىستودندش. پس حمد و سپاس تو را، تا هر زمان كه سپاست توان گفت و تا آنگاه كه بر حمد تو لفظى باقى است و معنايى كه در اين طريق بهرهاى از آن توان يافت.[/][=(ah) badr][/] [=(ah) badr]اى خداوندى كه احسان و فضل خويش به بندگانت عطا كردهاى و آنان را در بخشش و عطا غرقه ساختهاى. آثار نعمت تو بر ما چه آشكار است و احسان تو در حق ما چه بسيار. و چه بسيار ما را به برّ و نيكى خويش مخصوص گردانيدهاى.[/][=(ah) badr][/] [=(ah) badr]ما را به دين برگزيده خود، آيين پسنديده خود، شريعت سهل و آسان خود هدايت كردى و ديدگانمان را بينا ساختى كه به تو تقرب جوييم و به مقام كرامت تو واصل آييم.[/][=(ah) badr][/] [=(ah) badr]بار خدايا، يكى از اين برگزيدهترين وظايف و خاصترين واجبات، ماه رمضان را قرار دادى. ماهى كه آن را از ميان ديگر ماهها ويژگى ديگرى بخشيدهاى و از ميان همه زمانها و روزگارها اختيارش كردهاى و[/][=(ah) badr][/]
[=(ah) badr]بر همه اوقات سال برترىاش نهادهاى، زيرا كه در آن قرآن و نور نازل كردهاى و بر تكاليف مؤمنان چند برابر افزودهاى و روزه را در آن واجب داشتهاى و مردمان را به بر پاى خاستن براى عبادت خود ترغيب كردهاى و شب قدر را كه از هزار ماه بهتر است تجليل فرمودهاى. و چون رمضان را به ما عطا كردى، ما را بر ديگر امتها فضيلت نهادى و از ميان پيروان ديگر كيشها برگزيدى. پس ما به فرمان تو روزش را روزه داشتيم و شبش را به نماز برخاستيم، و با روزه داشتن و نماز خواندن در اين ماه به رحمتى كه ما را ارزانى داشته بودى روى نهاديم و آن را وسيله نيل به ثواب تو قرار داديم. تويى كه هر چه از تو خواهند توانى داشت و آنچه از فضل و احسان تو طلبند توانى داد و به خواستاران مقام قرب خود نزديك هستى.[/][=(ah) badr][/]
[=(ah) badr]اى خداوند، ماه رمضان در ميان ما بس ستوده زيست و ما را مصاحب و يارى نيكو بود و گرانبهاترين سودهاى مردم جهان را به ما ارزانى داشت. اما چون زمانش به سر رسيد و مدتش و شمار روزهايش پايان گرفت، آهنگ رحيل كرد.[/][=(ah) badr][/] [=(ah) badr]اى خداوند، اينك با او وداع مىكنيم، همانند وداع با عزيزى كه فراقش بر ما گران است و رفتنش ما را غمگين و گرفتار وحشت تنهايى كند، عزيزى كه او را بر ما پيمانى است كه بايد نگهداريم و حرمتى كه بايد رعايت كنيم و حقى كه بايد ادا نماييم. پس، اكنون مىگوييم: بدرود اى بزرگترين ماه خداوند و اى عيد اولياى خدا.[/][=(ah) badr][/] [=(ah) badr]بدرود اى گرامىترين اوقاتى كه ما را مصاحب و يار بودى، اى بهترين ماه در همه روزها و ساعتها.[/][=(ah) badr][/] [=(ah) badr]بدرود اى ماه دست يافتن به آرزوها، اى ماه سرشار از اعمال شايسته بندگان خداوند.[/][=(ah) badr][/] [=(ah) badr]بدرود اى يار و قرينى كه چون باشى، قدرت بس جليل است و چون[/][=(ah) badr][/]
[=(ah) badr]رخت بر بندى، فراقت رنج افزا شود. اى مايه اميد ما كه دوريت براى ما بس دردناك است.[/][=(ah) badr][/]
[=(ah) badr]بدرود اى همدم ما كه چون بيايى، شادمانى و آرامش بر دل ما آرى و چون بروى، رفتنت وحشت خيز است و تألم افزاى.[/][=(ah) badr][/] [=(ah) badr]بدرود اى همسايهاى كه تا با ما بودى، دلهاى ما را رقّت بود و گناهان ما را نقصان.[/][=(ah) badr][/] [=(ah) badr]بدرود اى ياريگر ما كه در برابر شيطان ياريمان دادى و اى مصاحبى كه راههاى نيكى و فضيلت را پيش پاى ما هموار ساختى.[/][=(ah) badr][/] [=(ah) badr]بدرود كه آزاد شدگان از عذاب خداوند، در تو چه بسيارند، و چه نيكبخت است آن كه حرمت تو نگه داشت.[/][=(ah) badr][/] [=(ah) badr]بدرود كه چه بسا گناهان كه از نامه عمل ما زدودى و چه بسا عيبها كه پوشيده داشتى.[/][=(ah) badr][/] [=(ah) badr]بدورد كه درنگ تو براى گنهكاران چه به درازا كشيد و هيبت تو در دل مؤمنان چه بسيار بود.[/][=(ah) badr][/] [=(ah) badr]بدرود اى ماهى كه هيچ ماه ديگر را توان همسرى با تو نيست.[/][=(ah) badr][/] [=(ah) badr]بدرود اى ماهى كه تا تو بودى، امن و سلامت بود.[/][=(ah) badr][/] [=(ah) badr]بدرود اى آن كه نه در مصاحبت تو كراهت بود و نه در معاشرتت ناپسندى.[/][=(ah) badr][/] [=(ah) badr]بدرود كه سرشار از بركات بر ما در آمدى و ما را از آلودگىهاى گناه شست و شو دادى.[/][=(ah) badr][/] [=(ah) badr]بدرود كه به هنگام وداع از تو نه غبارى به دل داريم و نه از روزهات ملالتى در خاطر.[/][=(ah) badr][/] [=(ah) badr]بدرود كه هنوز فرا نرسيده از آمدنت شادمان بوديم و هنوز رخت بر نبسته از رفتنت اندوهناك.[/][=(ah) badr][/] [=(ah) badr]بدرود كه چه بديها كه با آمدنت از ما دور شد و چه خيرات كه ما رانصيب آمد.[/][=(ah) badr][/] [=(ah) badr]بدرود تو را و آن شب قدر تو را كه از هزار ماه بهتر است.[/][=(ah) badr][/] [=(ah) badr]بدرود كه ديروز كه در ميان ما بودى آزمند ماندنت بوديم و فردا كه از ميان ما خواهى رفت آتش اشتياق در دل ما شعله خواهد كشيد.[/][=(ah) badr][/] [=(ah) badr]بدرود تو را و آن فضل و كرم تو را كه اينك از آن محروم ماندهايم. و بر آن بركات كه پيش از اين ما را داده بودى و اينك از كفش دادهايم.[/][=(ah) badr][/] [=(ah) badr]بار خدايا، ما آشناى اين ماهيم، ماهى كه ما را بدان شرف و منزلت دادى و به بركت نعمت و احسان خويش روزه داشتنش را توفيق دادى، در حالى كه مردمان شقى قدرش را نشناختند و شور بختى خويش را از فضيلتش محروم ماندند.[/][=(ah) badr][/] [=(ah) badr]اى خداوند، تو بودى كه ما را برگزيدى و به شناخت اين ماه توفيق عنايت كردى و به سنت آن راه نمودى. تو بودى كه ما را توفيق روزه داشتن و نمازگزاردن ارزانى داشتى، هر چند ما قصور ورزيديم و اندكى از بسيار به جاى آورديم.[/][=(ah) badr][/] [=(ah) badr]بار خدايا، حمد تو راست در حالى كه به بدكردارى خويش اقرار مىكنيم و به تبهكارى خويش معترفيم. براى رضاى توست اگر در اعماق دلمان پشيمان شدهايم و از سر صدق از تو پوزش مىطلبيم. پس در برابر قصورى كه در اين ماه در طاعت تو ورزيدهايم، ما را پاداشى ده كه به يارى آن بر فضيلت مرغوب دست يابيم و آن اندوختههاى گوناگون را كه به آن مشتاق شدهايم بستانيم. عذر تقصير ما را در اداى حق خود بپذير و عمر ما را تا رمضان ديگر دراز كن. و چون به رمضان ديگر رسيديم، ياريمان ده تا آن سان كه سزاى خداوندى توست عبادتت كنيم و ما را به منزلتى رسان كه سزاوار طاعت توست و به چنان اعمال شايستهاى برگمار كه اداى حق تو را در اين رمضان و رمضان ديگر، بايسته باشد.[/][=(ah) badr] [/][=(ah) badr][/]
[=(ah) badr]بار خدايا، در اين ماه اگر قصد گناه كردهايم، يا مرتكب آن شدهايم، يا به عمد خطايى از ما سر زده، يا از سر فراموشى ستمى بر خود روا داشتهايم، يا پرده حرمت ديگرى را دريدهايم، بار خدايا، بر محمد و خاندانش درود بفرست و گناه ما در پرده اغماض فرو پوش و ما را عفو كن و در برابر ديدگان شماتت كنندگان قرار مده و زبان طاعنان در حق ما دراز مگردان و ما را به رأفت پايان نيافتنى و فضل و كرم نقصان ناپذير خود به كارى برگمار كه خطاهايى را كه در اين ماه مرتكب شدهايم و تو آن را نپسنديدهاى، از ميان ببرد يا فرو پوشد.[/][=(ah) badr][/]
[=(ah) badr]بار خدايا، درود بفرست بر محمد و خاندان او. ما از سپرى شدن رمضان اندوهگينيم، تو ما را بر اندوه اين فراق پاداش خير ده و اين روز عيد و روز روزه گشادن را بر ما مبارك گردان. چنان كن كه روز عيد از شمار بهترين روزهايى باشد كه بر ما گذشته و عفو تو را به سوى ما آورده و گناه ما را زدوده است. بار خدايا، گناهان آشكار و نهان ما را بيامرز.[/][=(ah) badr][/] [=(ah) badr]اى خداوند، با به پايان رسيدن اين ماه ما را از لوث گناه پاك نماى و با رفتنش، از ورطه گناهان برهان و از نيكبختترين كسانى قرار ده كه در آن به عبادت تو پرداختهاند و نصيبشان از همه بيشتر بوده و بيش از همه از آن بهره يافتهاند.[/][=(ah) badr][/] [=(ah) badr]بار خدايا، اگر كسى از بندگان تو، حق اين ماه آن چنان كه شايسته اوست رعايت كرده و حرمتش نگه داشته و وظايف خود و احكام آن را به جاى آورده و از گناهان پرهيز كرده و به تو تقرب جسته، آن سان كه خشنودى تو نصيبش شده و رحمت تو بر او روى نهاده، اى خداوند، همانند مزدى كه او را مىدهى، از خزانه بىنيازيت به ما نيز ارزانى دار و چند برابر آن از فضل خود عطا فرماى، كه خزاين فضل تو را نقصان نيست، بلكه همواره در افزايش است، و معادن احسان تو دستخوش فنا[/]
[=(ah) badr]نشود و بخشش تو چه بخششى گواراست.[/][=(ah) badr][/]
[=(ah) badr]بار خدايا، بر محمد و خاندانش درود بفرست و براى ما مزدى بنويس چونان مزد كسى كه اين ماه را تا روز قيامت روزه داشته و تو را عبادت كرده است.[/][=(ah) badr][/] [=(ah) badr]اى خداوند، ما در اين روز فطر، روز عيد و شادمانى مؤمنان، روز اجتماع مسلمانان به گرد يكديگر، از هر گناه كه مرتكب شدهايم و از هر كار زشت كه زين پيش از ما سر زده، و از هر خيال بد كه در دل خود پنهان داشتهايم، توبه مىكنيم، توبه كسى كه در دل خيال بازگشتش به گناه نيست و بار ديگر به گناه باز نگردد، توبهاى بىبازگشت، عارى از هر گونه شك و ريب. بار خدايا، چنين توبهاى را از ما بپذير و از ما خشنود شو و ما را در آن توبه ثابت قدم گردان.[/][=(ah) badr][/] [=(ah) badr]اى خداوند، روزى ما ساز خوف از عقاب جهنم را و شوق به نعيم بهشت را، تا لذت آنچه را كه از تو خواستهايم در يابيم و از اندوه آنچه از آن به تو پناه مىآوريم وارهيم.[/][=(ah) badr][/] [=(ah) badr]اى خداوند، ما را در شمار توبه كنندگانى در آور كه محبت خود را به آنان ارزانى داشتهاى و پذيرفتهاى كه به طاعت تو باز گردند، اى دادگرترين دادگران.[/][=(ah) badr][/] [=(ah) badr]اى خداوند، از پدران و مادران و همكيشان ما، آنان كه ديده از جهان بستهاند و آنان كه هنوز جام مرگ ننوشيدهاند، در گذر.[/][=(ah) badr][/] [=(ah) badr]بار خدايا، بر محمد پيامبر ما و خاندان او درود بفرست همچنان كه بر ملائكه مقربين خود درود فرستادهاى. و بر او و خاندانش درود بفرست، آن سان كه بر پيامبران مرسل خود درود فرستادهاى. و درود بفرست بر او و خاندانش، آن سان كه بندگان صالح خود را درود فرستادهاى، درودى بر تر از درود آنها، اى پروردگار جهانيان. درودى كه بركت آن به ما رسد و سود آن نصيب ما گردد و سبب استجابت دعاى[/][=(ah) badr][/]
[=(ah) badr]ما شود، كه تو كريمتر كسى هستى كه بدو رغبت توان يافت و كارسازترين كسى هستى كه بدو توكل توان كرد و تو خود بخشندهترين كسان به سائلان درگاه خود هستى. و أنت على كل شيء قدير.[/][=(ah) badr][/]
[=(ah) badr][/]
[=(ah) badr][/]
امام زين العابدين (ع)