امام جعفر صادق

سبز آمدى، سرخ رفتى، حال آنكه سپيد سپيد زيستى و صداقت، تنها واژه‏اى است كه برازنده نام توست. تو از زلالى آينه، هر آينه فراترى. در تو كرامت باران موج مى‏زند. با تلاوت قرآن هم آغوشى و دست‏هايت، مونس آسمان مدينه‏اند.

65 سال، عاشقانه زيستى و 34 سال را صادقانه امامت كردى تا پر پر دانه‏هاى نجابتت به انگور زهر آلود منصور آغشته شد.

از كدام بركه نوشيده‏اى كه دست در دست ملائكه، بال و پرت رهسپار بهشت جاودان شد؟

اى انيس مدام سجاده و هم نشين شبانه قرآن! آفتاب عظمتت هميشه بر فراز آسمان مسلمانان، روشنايى بخش است. تمام سپيده‏هامان را به صداقت نامت استواريم.

شب شهادتت غمنامه‏اى مى‏نويسيم به مظلوميت باران، آن زمان كه آسمان غربتت را گريست.