چرا از دیدگاه قرآن عاقلان و دینداران به مبداء و معاد مظنوند نه موقن و مطمئن ارسال شده توسط منادی در سه‌شنبه, ۱۳۹۱/۱۱/۱۰ - ۰۱:۴۱ انجمن: براهین اثبات خدا[right]با توجه به آیاتی نظیر 46 و 249 سوره بقره و یا آیه 20 سوره حاقه بوضوح مشخص میباشد که انسانهای خوب به اموری همچون الله و معاد ظن دارند و این افراد هیچگاه ادعای یقین در مورد مبداء و معاد نکرده و نمی کنند . حال علت اینکه مومنان حقیقی حرفی از یقین و جزم به میان نمی آورند چیست ؟ دلیل آن بسیار ساده و روشن است زیرا الله و معاد از ابتدا یک فرض بوده و هست ، یعنی ما دوست داریم که مبدا و معادی باشد و ما دوست داریم که خدایی باشد که همه نیازهای ما را تامین کند ولی آیا حتما و قطعا خدایی هست ؟ اگر کسی بگوید بله ، حتما هست او باید خدا را در دایره وجود و علم خویش حاضر ببیند که این ادعا از نبی و ولی خدا هم دیده و شنیده نشده است و همه انبیاء و اولیاء معترف اند که یک خدا نشناس تمام عیارند و آنچه که از خدا در ذهن هست توهم و ظنی بیش نیست ( رجوع شود به اصول کافی باب اطلاق القول بانه شی حدیث 1 ) و اگر آن خدایی که مد نظر معصومین است موجود باشد یکی از ویژگی هایش این است که انسان نتواند بفهمد وجود دارد یا وجود ندارد ، به عبارت بهتر یکی از صفات خدا این است که انسان نتواند به او علم پیدا کند چون خدایی که معلوم انسان گشت دیگر خدا نیست پس چه خدا واقعا باشد و چه نباشد ما فرض کنیم که هست در هر دو صورت خدا مظنون است و نه مقطوع ( لطفا دقت شود ) تنها کسی که میتواند بگوید الله هست خود الله است و غیر او از نبی و ولی تا من نوعی هر کس بگوید الله وجود دارد نظر ظنی خویش را گفته است چون هیچکس الله نیست و هر قاطعی جز الله دروغگوست . حال میگوییم وجود الله و معاد و کل قضایای مربوط به آن یک ظن و فرض و قرارداد است و چون ممکن است در آخر مبداء و معاد باشد و یا نباشد درباره آن کلمه ظن استعمال گشته است و یا در آیات دیگر مثل آیه 5 سوره عنکبوت از ماده (رجو) استفاده شده است که طبق نظر اهل لغت این اصل بر ظن به وقوع دلالت دارد و برای امری که وقوعش قطعی نیست بکار میرود . پس توجه به این نکته بسیار حیاتی است که ما بدانیم در دین اسلام الله و معاد فرض و ظن است نه قطع و یقین ، فرض و ظن و احتمالی که به وجودش ایمان و امید داریم . کارشناس بحث:شعیب [/right] برچسب: الله ، معاد ، ظن ، قطع
کاربر مهمان خوش آمدید