اطاعت از والدین تا کجا؟

سلام علیکم.
این اولین تاپیکی هست که دارم توی این انجمن ایجاد میکنم.
ببینید عمده ترین مشکل و گناه من، رفتارم با والدین هست و یکی از بدترین گناه هاست چون یکی از معیارهای عاقبت به خیری خوش رفتاری با والدینه. برای همین خب خیلی برام مهمه.
اونها یه رفتارهایی میکنند، یه دستوراتی بهم میدن، که موجب ناراحتی من میشه چون باید اونها رو گوش بدم. ( البته بحث دستور حرام جداست ها )
مخصوصا پدرم؛ یه تفکرات ، یه بحث ها ، یه صحبت ها ، یه بد بینی ها .... واقعا سخته.
مثلا در شام واسه اینکه صبح پاشم هی اصرار میکنم غذا کم بخورم ، شب ها زود بخوابم ، مامانم اونطوری درک نمیکنه شبا . هی میگه بخور و فلان و اینها .
سرشون داد نمیزنم اما بعضی مواقع که پدرم صحبت میکنه ( چون مخلوط به اون رفتارها و حرکاتی هست که اصلا خوشم نمیاد ) سرمو برمیگردونم .
مادرم هم با حرفاش ....
حتی شده دندون هام رو به هم ساییدم . کمکم کنید . ( البته شما که وسیله اید قطعا ان شاء الله )
توی دعواها هم که مخصوصا مادرم میخواد ازش حمایت کنم ، به تازکی تصمیم گرفتم کلا دخالت نکنم ( هرچند باعث دلگیری و ناراحتی شدید اونها بشه ) و همچنین بد نمی بینم اگه پدرم داشت یه حرف بدبینانه میزد یا غیبت میکرد توی صورتش نگاه نکنم تا مشوق حرف زدنش باشم.
کمک کنید . من به نظرم به خاطر اینکه رفتارهای پدرم رو داشتم یه مدت و شاید بعدا باز بهش مبتلا شم بدم میاد. واقعا دوست ندارم .
اولا یه معیاری واسه بی احترامی و ناراحت کردن والدین بدید .
آیا دیر پاسخ دادن یا ندادن به حرف های اونها بی احترامیه ؟
آیا پا دراز کردن در جلوی اونها بی احترامیه ؟
دوما کمکم کنید از این چاه بیام بیرون .
یا علی

کارشناس بحث : مصباح