بسمه تعالی
مراد از اسم اعظم چیست؟
اسم اعظم، لفظ یا نوشته نیست. این اسماء لفظی و کتبی جلوه و نشانهای از اسمای حقیقیاند و در میان اسماء عینی که حقیقت بیرونی دارند آن اسمی که از همه برتر هست اسم اعظم است. اسم اعظم در میان اسماء ذات، «الله» است و در اسماء صفات، «حی» است و در میان اسماء افعال، «قادر» است لذا تمام افعال حق تعالی به اسم «القادر» بر میگردد و تمام صفات او به اسم «الحی» بر میگردد و «الله» هم مستجمع همه صفات کمال است. نه تنها اسم اعظم بلکه همه اسماء الهی، حقایق عینی و بیرونیاند و لفظ و نوشته نیستند لذا آنچه که ما در گفتار یا نوشتار بیان میکنیم و میگوییم الله، حی، عالم، قادر، سمیع، بصیر و ... اسم و نشانه آن اسمای خدا هستند که واقعیت خارجی دارند. یعنی این الفاظ، اسم آن اسماء هستند. به بیان دیگر، اینطور نیست که تنها یک اسم اعظم داشته باشیم و اینطور نیست که لفظ «الله» یا عبارت کتبی «الله»، «حی»، «قادر» و ... اسم اعظم باشند بلکه در جهان آفرینش حقایق عینیهای وجود دارند که اینها بزرگترین تعین پروردگار هستند که در مرحله ذات، اسم آن تعین، «الله» است، در مرتبه صفات، «حی» و در مرتبه افعال، «قادر» است.
مثلا به انسانی میگوییم فلان آقا دکتر، حکیم، عارف و .... است که این اسما و صفات در صورتی واقعی است که او در خارج و واقعا متصف به صفت دکتر، حکیم باشد و گرنه صرف لفظ یا نوشتار که اثری ندارد از این رو کسی که به این اسماء، تحقق یافته و آنها را در خود پیاده کرده است میتواند کار الهی انجام دهد.
برگرفته از پایگاه استاد حسن رمضانی