๑۩๑ ™ درسایه هادی امت ™๑۩๑به یاد یك حرم شبا، تا صبح دلم عزاداره

[="Purple"]خدا را پيوسته براى هدايت مردم، حجّت هاست.

[="DarkGreen"]امام هادى(ع)[/]، هادى امّت و هدايت يافته از غيب بود.

فروغى كه از خورشيد وجودش مى تابيد، روشنگر افكار و راهنماى مردم بيدار بود.

ظلمت حاكم، آن «حق مظلوم» را به زندان افكند و در حصر نهاد، امّا... آن «نورزندانى» پيوسته روشنايى مى بخشيد و بر دلهاى محبّان حكومت داشت، نه با سلاح، كه با فلاح، نه با قدرت نظامى، كه با فضيلت اخلاقى.

سخن چينان از جاذبه معنوى و برترى علمى اش در آتش حسد مى سوختند و حاكمان او را رقيب حكومت مى دانستند. او را از مدينه به سامرّا بردند، تا مدينه بى خورشيد بماند و پروانه ها سرگردان و شيعه، پريشان.

آنچه او را محبوب دلها ساخته بود، پيوند با خدا، تكيه بر خالق، غناى از مخلوق، وارستگى از دنيا، وابستگى به ابديّت و دلدادگى به عبادت بود.

سلام بر جان روشن و ضمير فروزانش، كه با نيايش و نجوا با خدا مأنوس بود و سجاده و سحر، گواه يك عمر تهجّد و شب زنده دارى اش بود.[/]