تغییر احکام اسلام پس از ظهور حضرت مهدی (عج)

[="Navy"][HL]چنانچه می دانیم دین از جانب خدای متعال به عنوان جامع ترین و کامل ترین دین آسمانی بر پیامبر اکرم نازل گردید که تا روز قیامت ثابت و تغییرناپذیر می باشد[/HL] و همه ی اوصیای الهی و ائمه ی اطهار موظف به حفظ و گسترش آن در بین مردم می باشند. چنانکه حضرت علی(ع) و همه ی فرزندان و نسل پاک آن امام همام نسبت به این امر اهتمام جدی داشته اند. اما از آنجا که در زمان غیبت حضرت امام عصر(عج) این وظیفه به علما و فقها و راویان احادیث و به تعبیری مراجع تقلید محول شده است و از سویی فقها عصمت علمی ندارند و موظف اند براساس ادله ای که در اختیار دارند حکم خدا را بیان کنند و در این روند در بسیاری از موارد به احکام ظاهری نه واقعی فتوا می دهند ؛ زیرا دسترسی به تمام احکام واقعی فقط برای امام معصوم ممکن و میسر است. در هر صورت با توجه به تغییراتی که در زندگی انسان ها بوجود آمده است و نیاز به احکام جدید، در حال حاضر دین اسلام مملو از احکام ظاهری است و هنگامی که امام عصر (ع) ظهور می کنند تمام احکام ظاهری تبدیل به احکام واقعی می گردد و تصور می شود آن حضرت دین جدیدی آورده اند، در حالی که حضرت مهدی(ع)دین جدیدی غیر از اسلام و کتابی غیر از قرآن نمی آورند.
[HL]علاوه این که در دوران غیبت عده ای از منحرفان و معاندان احکامی از قرآن و اسلام را بر طبق میل خود تأویل و تغییر می دهند که بسیاری از حدود و احکام چنان فراموش می شوند که گویا اصلاً از اسلام نبوده است.[1]
[/HL]قرائت های گوناگون از دین خطرناک ترین حربه ای است که در عصر غیبت با آن مواجه می شویم، هنگامی که امام زمان (عج) تشریف می آورند نه با بت پرستان جاهل که با عالم نمایانی رو به رو می شوند که قرآن را تفسیر به رأی می کنند و قرائت های گوناگون از دین، آنچنان رواج می یابد که همه ی مردم آن را می پذیرند.[2]
مردمی که ارکان و اصول مسلم اسلام را رها کرده و به بعضی ظواهر آن اکتفا نموده اند، از اسلام جز نماز، روزه و اجتناب از نجاسات چیزی نمی دانند، اخلاقیات و دستورات اجتماعی را اصلاً از اسلام محسوب نمی دارند.
صفات زشت در نظرشان هیچ اهمیت ندارد و به بهانه ی این که واجبات و محرمات اختلافی هستند از زیر بار آنها شانه خالی می کنند، محرمات الهی را با حیله های گوناگون و تأویلات صوری جایز می شمارند. بنابر این اگر امام زمان (عج) ظاهر شوند و به آنان بگویند: شما از حقیقت و گوهر دین به دور افتاده اید و آیات قرآن و احادیث پیغمبر را بر خلاف واقع تفسیر و تأویل کرده اید و حقیقت نورانی اسلام را رها کرده به بعضی ظواهرش قناعت کرده اید، چنین دین و برنامه ای برایشان تازگی داشته و از آن وحشت می نمایند و آن را اسلام نمی دانند زیرا اسلام را جور دیگری تصور کرده بودند.[3]
امام صادق(ع) می فرمایند: وقتی قائم ما قیام کرد مردم را از نو به اسلام دعوت می نماید و به سوی چیزی که که مردم از آن دور شده اند هدایت می کند.[4]
در هر صورت دین اسلام در زمان ظهور امام دستخوش هیچ تغییری نمی گردد مگر این که انحرافات و شکها اصلاح می گردد. چنانکه اما صادق(ع) فرمود : حضرت مهدی همان کاری را که رسول خدا(ص) انجام دادند، انجانم می دهد. بدعتهای موجود را خراب می کند چنانکه رسول خدا ص اساس جاهلیت را منهدم نمودند.[5]

[="Navy"]آیا امام زمان دین و آئین و قوانین جدیدی برای مردم می آورد و احکام اسلام به دستش منسوخ می گردد؟! در این بخش قصد داریم به این سؤال مهم پاسخ دهیم .

برای پاسخ به این سؤال لازم است به روایاتی در این زمینه رجوع کنیم.

روایت اول: ابو سعید الخدری قال قال رسول الله (ص): یخرج رجل من اهل بیتی [HL]و یعمل بسنتی.[/HL] (بحارالانوار-ج51- ص82)
پیغمبر (ص) فرمودند: یکی از اهل بیت من قیام می کند [HL]و به سنت و روش من عمل می نماید.[/HL]

روایت دوم: قال رسول الله (ص): القائم من ولدی اسمه اسمی و کنیته کنیتی و شمائله شمائلی[HL] و سنته سنتی[/HL] یقیم الناس علی طاعتی و شریعتی و یدعوهم الی کتاب ربی.
( اثبات الهداه – ج7- ص52)
پیغمبر (ص) فرمود: قائم از فرزندان من ، همنام و همکنیه ی من است. خویش خوی من و رفتارش رفتارمن می باشد. [HL]مردم را بر طاعت و دین من وادار می نماید و به سوی قرآن دعوتشان می کند.
[/HL]
[HL]روایت سوم : قال النبی(ص): فی حدیث- و ان الثانی عشر من ولدی یغیب حتی لا یری. و یٲتی علی امتی بزمن لا یبقی من الاسلام الا اسمه و لا یبقی من القرآن الا رسمه فحینئذ یٲذن الله تبارک و تعالی بالخروج فیظهر الله الاسلام به و یجدده.(منتخب الاثر- ص98)
پیغمبر (ص) فرمود: دوازدهمی از فرزندانم بطوری غائب می شود که اصلاً دیده نمی شود .زمانی خواهد آمد که از اسلام جز اسمی و از قرآن جز اثری باقی نماند . در آن هنگام خدا به وی اجازه نهضت می دهد و به وسیله او اسلام را تقویت نموده ، تجدیدش می کند.
[/HL]
روایت چهارم: قال النبی(ص): المهدی رجل من عترتی [HL]یقاتل علی سنتی کما قاتلت انا علی الوحی[/HL].(ینابیع الموده- ج2- ص179)
پیغمبر (ص) فرمود: مهدی موعود مردیست از عترت [HL]من که برای سنت من من جنگ می کند چنانکه من برای قرآن قتال کردم.[/HL]

روایت پنجم:قال الصادق (ع) : اذا قام القائم [HL] سار بسیره رسول الله الا انه یبین آثار محمد.
[/HL](بحارالانوار- ج52- ص347)
حضرت صادق (ع) فرمود:[HL] وقتی قائم قیام کرد به سیره ی رسول خدا رفتار می کند لیکن آثار محمد را تفسیر و بیان می کند.[/HL]

در زمان غیبت ، بدعتهایی در دین گذاشته می شود و احکامی از قرآن و اسلام بر طبق میل افراد تٲویل و تفسیر می شود . بسیاری از حدود و احکام فراموش می گردد.
با توجه به احادیث بالا مشخص می شود که وقتی حضرت مهدی قیام کردند ، به سیره ی رسول خدا رفتار می کنند و مردم را به سوی قرآن دعوت می نمایند و برنامه ایشان ترویج و بسط اسلام است . ایشان بدعتها را ابطال می کنند و حدود اسلامی را بدون سهل انگاری اجرا می نمایند .معلوم است که چنین برنامه ای کاملاً برای مردم تازگی دارد.[/]

[="Navy"]کتابی بود به اسم ((بزرگترین دروغ تاریخ)) که از سوی وهابیت در رد امام زمان نوشته شده بود که به صورت رایگان در اختیار زوار بیت الله قرار می گرفت از جمله اشکالاتی که به مذهب تشیع گرفته بودند این بود که اهل سنت امام زمان و منجی دارند و تشیع هم امام زمان دارند با این فرق که امام زمان تشیع یک دین جدید می آورد! ولی امام زمان ما همان دین پیامبر و اسلام را تبلیغ میکند.
خب ریشه این حرف از کجا گرفته شده ؟
اگر یک جستجویی در منابع حدیث بکنیم اصلا واژه ای تحت عنوان دین جدید پیدا نخواهیم کرد(گشتیم نبود…) ولی متأسفاته در برخی از کتب فارسی که در مورد امام زمان نوشته شده در ترجمه بعضی از احادیث به این مطلب اشاره شده است که حضرت با دین جدید می آید.
روایات:
۱- أَخْبَرَنَا عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ بِإِسْنَادِهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِی نَصْرٍ عَنْ عَاصِمِ بْنِ حُمَیْدٍ الْحَنَّاطِ عَنْ أَبِی بَصِیرٍ قَالَ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ ع‏ یَقُومُ الْقَائِمُ بِأَمْرٍ جَدِیدٍ وَ کِتَابٍ‏ جَدِیدٍ وَ قَضَاءٍ جَدِیدٍ عَلَى الْعَرَبِ شَدِیدٌ لَیْسَ شَأْنُهُ إِلَّا السَّیْفَ لَا یَسْتَتِیبُ أَحَداً وَ لَا یَأْخُذُهُ فِی اللَّهِ لَوْمَةُ لَائِمٍ.(الغیبة النعمانی ص ۲۳۳ و بحارالانوار ج ۵۲ ص ۳۵۴)
۲- رَوَى أَبُو خَدِیجَةَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ‏ إِذَا قَامَ‏ الْقَائِمُ ع جَاءَ بِأَمْرٍ جَدِیدٍ کَمَا دَعَا رَسُولُ اللَّهِ ص فِی بُدُوِّ الْإِسْلَامِ إِلَى‏ أَمْرٍ جَدِیدٍ(الارشاد للمفید ج۲ ص ۳۸۴ و البحار ج۵۲ ص ۳۳۸ ح ۸۲)
اما ترجمه صحیح روایات :
۱- امام باقر علیه السلام فرمود: قائم قیام کند به امر(فرمان)جدید و کتاب جدید و قضاوت جدید….
۲-امام صادق فرمود:زمانی که قائم قیام کند با یک امر جدید می آید همانگونه که پیامبر در بدو اسلام با یک امر جدید آمد.
خب حال در مورد روایات توضیحاتی عرض کنم این روایات به وضعیت دین در قبل از ظهور امام زمان اشاره میکند که از جمله آنها این است که :
۱-معارفی از اسلام به مردم توسط امام زمان شناسانده میشود که که در گذشته به علل مختلفی مانند پایین بودن سطح فهم مردم و یا ترس از دشمنان بیان نشده است چنانچه در روایات داریم که تاکنون یک درب علم باز شده است و در زمان ظهور ۱۲ باب دیگر توسط حضرت باز خواهد شد.
۲-بسیاری از احکام و قوانین اسلامی تحریف یا این که به کلی فراموش میشود همانگونه که الان شاهد آن هستیم که تنها کشوری که اسلام را سرمشق خود قرار داده ایران است ولی با این حال می بینید که چقدر با اسلام واقعی فاصله دارد.
این عوامل و عوامل دیگری که مجال بیان آنها در این پست نیست دست در دست هم داده اند[HL] که وقتی امام زمان می آید و دین اسلام را معرفی میکند بخاطر آن تحریفها و بدعت ها ،مردم احساس میکنند که دین جدیدی آمده است همانطور که پیامبر فرمود: لَا یَبْقَى‏ مِنَ‏ الْإِسْلَامِ‏ إِلَّا اسْمُهُ‏ وَ لَا مِنَ الْقُرْآنِ إِلَّا رَسْمُهُ (بحار ج‏۳۶ص ۲۸۴) که از اسلام جز نامی و از قرآن جز رسمی باقی نخواهد ماند.
[/HL][HL]وگرنه اسلام او با اسلام پیامبر تفاوتی ندارد همانطور که از امام صادق در مورد سیرت امام زمان سؤال شد و ایشان فرمودند: َقَالَ یَصْنَعُ کَمَا صَنَعَ رَسُولُ اللَّهِ ص یَهْدِمُ‏ مَا کَانَ‏ قَبْلَهُ‏ کَمَا هَدَمَ رَسُولُ اللَّهِ ص أَمْرَ الْجَاهِلِیَّةِ وَ یَسْتَأْنِفُ الْإِسْلَامَ جَدِیداً(الغیبة النعمانی ص ۲۳۱) امام زمان بر شیوه پیامبر رفتار می کند و آنچه از نشانه های گذشته(مانند جاهلیت)باشد از بین می برد همانگونه که پیامبر نشانه های جاهلیت را از بین برد.پس از انهدام بدعت ها اسلام را از نو پیاده میکند
[/HL][/]

[="Navy"]اوّلاً ائمه در روایات بسیاری فرموده‌اند: مردم دین را کم ارج نموده و بدان توجّهی ندارند و با وجود این که بدان عمل نمی‌کنند خود را مسلمان می‌دانند.
از آن جمله، روایتی است که فرموده‌اند: «و یوضَعُ الدین و ترفَعُ الدنیا»1؛ یعنی دین کم ارج می‌شود و دنیا ارزش فراوانی پیدا می‌کند و در جایی دیگر فرموده‌اند: «... دینُ أحدِهم لقمةٌ علی لِسانِه»2؛ یعنی دین همانند باقیمانده‌ی غذایی در دهان آن‌ها است که آن را می‌گردانند و سپس بیرون می‌ریزند یا این که فرموده‌اند: «یَأتی علی أمّتی زمانٌ الصابر فهم علی دینه کالقابض علی الجمر»3؛ یعنی دینداری همانند نگهداشتن آتش گداخته در دست است و دیگر این که «یَرتَدَّ أکثرهُم و یَخلَعونَ بَقةَ الإسلام مِن أَعناقِهِم»4؛ اکثر مردم از دین بر می‌گردند و رشته‌ی اسلام را از گردن‌شان در می‌آورند. و در حدیثی دیگر فرموده‌اند: «یأتی علی أمّتی زمان لا یبقی من القرآن إلّا رسمه و لا من الإسلام إلّا إسمه»؛ یعنی از قرآن و اسلام چیزی جز رسم و اسم باقی نمی‌ماند.5 و بسیار روایات دیگر که در این زمینه بیان شده است. حال اگر بگوئیم که مردم آنگونه که حق دین وقرآن است بدان عمل نکرده‌اند حرفی گزاف است؟ یا اگر بگوئیم که حضرت مهدی علیه السلام پس از ظهور مردم را به پیروی از دینی که آن را رها کرده و مهمل گذاشته و فراموش کرده‌اند، دعوت می‌کند، سخن سنگین و نابخردانه است؟

بنابراین این گونه نیست که حضرت از دین و قرآنی سخن می‌گوید که نو و تازه باشد. و از دین و قرآن پیامبر و پدران گرامش متفاوت باشد! بلکه همان است و تفاوتی نکرده و تنها تفاوت این است که بعد از پیامبر هر کس به هر سلیقه‌ای که داشت از قرآن و دین استفاده کرد. که ثمره‌اش به وجود آمدن فرق و مذاهب متفاوت می‌باشد که همه خود را پیرو اسلام و قرآن معرفی می‌کردند. بعد از ظهور امام زمان علیه السلام تمام برداشت‌های ناصحیح و دور از حقیقت از اسلام از بین می‌رود و فقط کلام ولی خدا که اطاعت از او واجب است باقی می‌ماند و این معنای کتاب و دین جدید است.

توضیح دیگر این که همانگونه که می‌بینیم در روایات از کلمه‌ی جدید استفاده شده است و این کلمه به معنای نو و تازه نمی‌باشد که ایجاد مشکل کند، بلکه معنی جدید به معنی مجدود می‌باشد و معنی آن خوش اقبال، خوشبخت و بهره‌مند است که با این توضیح روشن است که منظور از دین جدید یعنی دینی که از آن بهره برده می‌شود و به اقبال حقیقی‌اش می‌رسد.

لذاست که کار حضرت در مقابل معجزه‌ی جاودان بودن قرآن و دین و ... نیست بلکه در راستای تحقّق آن است و این طور نیست که در مقابل پیامبر کاری را انجام دهند بلکه کار ایشان همان خواسته‌ی خداوند و پیامبر است.

که در غیر این صورت نقض غرض است که بگوئیم پیامبر که فرستاده‌ی خداوند حکیم است دین و کتاب و امری را آورده و همین خدای حکیم کسی را در زمانی دیگر مبعوث می‌کند تا آن را که پیامبرش آورده را نقض کند. خیر، تنها نکته‌ی قابل توجّه این است که مردم به دین خداوند و رضایت او عمل نکرده‌اند و ایشان مردم را به آن گوهر تابناک بر می‌گرداند.

و امر آن گونه نبوده که ائمه علیهم السلام در دوران حیات خود آن گونه که باید حقیقت کتاب و دین را تشریح کنند، چرا که این خود مردم بودند که نمی‌خواستند از آن‌ها بهره‌مند شوند و در زندگی سرگرم مال اندوزی و جاه طلبی شخصی خود بوده‌اند. لذاست که پیامبر فرمودند زمانی بر امّت من وارد می‌شود که از قرآن چیزی جز رسم و از اسلام چیزی جز نام باقی نمی‌ماند.6 این کلام بدان معنی است که مفسّر دین و اسلام، نفوس شخصی مردم بوده است نه آنگونه که پیامبر فرمود در امر دین به جانشینان از خانواده‌ام که برگزیدگان خداوندند رجوع کنید! لذا خود مردم نخواستند که رجوع به ائمه کنند و در عین حال کسانی بوده‌اند که به ایشان رجوع و بهره‌ای از زلال روشن دین داشته‌اند، و این که حضرت به بروز بواطن دین و قرآن می‌پردازند بدان معنی نیست که بگوئیم، حتماً فهم آباء ایشان، کمتر از او بوده که آن‌ها نتوانسته‌اند چنین کنند! خیر حکومت‌ها و مردمان چنین اجازه و موقعیتی را در اختیار امام وقت خود نگذاشته بودند، و یادمان باشد که اساس خلقت خداوند به مختار بودن خلائق است و آن‌ها طبق اختیار از مبیّن دین دوری گزیدند. باشد که از خزینه‌ی لطف این آخرین مبیّن دوران غیبتش به سر آید و در پرتو هدایتش همگان سایه گزینند.

----------

1- الزام الناصب ص 181

2- یوم الخلاص 2 ص 793

3- بحار 52 ص 366

4- یوم الخلاص 2 ص 810

5- .

6- بحار 52/109[/]

[="Navy"]پرسشگر گرامي با سلام و سپاس از ارتباطتان با اين مركز
منظور روایت آن گونه که تصور کرده اید نیست. جا داشت متن روایت مورد نظر خود را ذکر می کردید تا روشن می شد صغری و کبرای شما بر چه مبنایی قرار داده شده است .
در روایتى که از امام صادق(علیه السلام) در کتاب «اثبات الهداة» نقل شده، مى خوانیم:
«اذا خرج القائم یقوم بامر جدید، و کتاب جدید، و سنّة جدید و قضاء جدید(1); هنگامى که قائم خروج کند، امر تازه، روش تازه و داورى تازه اى با خود مى آورد».
تازگى این برنامه ها و روش ها و داوری ها نه به خاطر آن است که مذهب جدیدى مى آورد، بلکه چنان اسلام را از میان انبوه خرافات و تحریف ها و تفسیرهاى نادرست و برداشت هاى غلط بیرون مى آورد که بنائى کاملا نو و جدید جلوه مى کند.
همچنین تازگى کتاب به مفهوم آن نیست که کتاب آسمانى جدید بر او نازل مى شود، چرا که امام قائم است و حافظ دین، نه پیامبر و آورنده آئین و کتاب جدید; بلکه قرآن اصیل فراموش شده را چنان از زوایاى تحریف هاى معنوى و تفسیرهاى نادرست بیرون مى کشد که مى توان نام کتاب جدید بر آن گذاشت.
شاهد این گفتار علاوه بر صراحت قرآن در زمینه ختم نبوّت در آیه 40 سوره احزاب و گذشته از روایاتى که خاتمیّت پیامبر اسلام را ثابت مى کند، احادیث متعدّدى است که تصریح مى کند با روش پیامبر و کتاب و سنّت و آئین او بر مى خیزد.
یکى از دوستان امام صادق(علیه السلام) به نام «عبداللّه بن عطا» مى گوید: از امام پرسیدم: روش و سیره مهدى(علیه السلام) چگونه است؟
امام فرمود:«یصنع ما صنع رسول اللّه(صلى الله علیه وآله وسلم) یهدم ما کان قبله کما هدم رسول اللّه امر الجاهلیّة و یستأنف الاسلام جدیداً;
کارى را که رسول خدا انجام داد، انجام مى دهد. برنامه هاى (نادرست) پیشین را ویران مى سازد، همان گونه که رسول خدا اعمال جاهلیّت را ویران ساخت و اسلام را نوسازى مى کند.»
در همان کتاب (اثبات الهداة) مى خوانیم که پیامبر فرمود:«القائم من ولدى; اسمه اسمى و کنیته کنیتى و شمائله شمائلى; و سنّته سنتى; یقیم النّاس على طاعتى و شریعتى و یدعو هم الى الکتاب ربّى;
قائم از فرزندان من است; نام او نام من . کنیه اش کنیه من . قیافه اش قیافه من. روشش روش من است. مردم را به پیروى من و آئینم وا مى دارد و آن ها را به کتاب پروردگارم دعوت مى کند.»
در کتاب «منتخب الاثر» از رسول خدا آمده است:و انّ الثّانى عشر من ولدى یغیب حتّى لایرى، و یأتى على امّتى بزمن لایبقى من الاسلام الاّ اسمه، و لایبقى من القرآن الاّ رسمه فحینئذ یأذن اللّه له تبارک و تعالى بالخروج فیظهر الاسلام به ویجدّده(2);
دوازدهمین فرزندم از نظرها پنهان مى گردد و دیده نمى شود; زمانى بر پیروان من خواهد آمد که از اسلام جز نام و از قرآن جز نقشى باقى نماند. در این هنگام خداوند بزرگ به او اجازه خروج مى دهد. اسلام را با او آشکار و تجدید مى کند.
صراحت این اخبار ما را از هر گونه توضیح بى نیاز مى کند.(3)
پي نوشت ها :
1. حر عاملي، اثبات الهداة، دارالكتب العلميه الاسلاميه، تهران، ج 7، ص 83.
2. لطف الله صافي گلپايگاني، منتخب الاثر، قم ، موسسه حضرت معصومه ، 1419 ق ،چاپ اول . ص 98.
3. حکومت جهانی مهدی، آیه الله مکارم شیرازی ،ص 282 تا 288.[/]