♥☆♥امید دوباره♥☆♥

نکات گوشه کناریه تاپیک

قطاری که به مقصد خدا می رفت، لختی در ایستگاه دنیا توقف کرد. و پیامبر رو به جهان

کرد و گفت: مقصد ما خداست. کیست که با ما سفر کند؟ کیست که رنج و عشق توامان
بخواهد؟ کیست که باور کند دنیا ایستگاهی است تنها برای گذشتن؟

قرن ها گذشت. اما از بی شمار آدمیان جز اندکی بر آن قطار سوار نشدند.

از جهان تا خدا هزار ایستگاه بود. در هر ایستگاه که قطار می ایستاد کسی کم می‌شد.

قطار می گذشت و سبک می شد . زیرا سبکی قانون خداست.

قطاری که به مقصد خدا می‌رفت ، به ایستگاه بهشت رسید. پیامبر گفت : این جا بهشت

است . مسافران بهشتی پیاده شوند . اما این جا ایستگاه آخرین نیست.

مسافرانی که پیاده شدند بهشتی شدند. اما اندکی باز هم ماندند، قطار دوباره راه افتاد و

بهشت جا ماند.آن گاه خدا رو به مسافرانش کرد و گفت : درود بر شما! راز من همین بود

. آن که مرا می‌خواهد در ایستگاه

بهشت پیاده نخواهد شد.

و آن هنگام که قطار به ایستگاه آخر رسید ، دیگر نه قطاری بود و نه مسافری و نه

پیامبری .عرفان نظر اهاری

****************

فرشته تصمیمش را گرفته بود. پیش خدا رفت و گفت:خدایا، می خواهم زمین را از نزدیک ببینم.
اجازه می خواهم و مهلتی کوتاه. دلم بی تاب تجربه ای زمینی است.
خداوند درخواست فرشته را پذیرفت.
فرشته گفت: تا بازگردم، بال هایم را اینجا می سپارم،
این بال ها در زمین چندان به کار من نمیآید.
خداوند بال های فرشته را روی پشته ای از بال های دیگر گذاشت و
گفت: بال هایت را به امانت نگاه می دارم، اما بترس که زمین اسیرت نکند
زیرا که خاک زمینم دامنگیر است.
فرشته گفت: بازمی گردم، حتماً بازمی گردم.
این قولی است که فرشته ای به خداوند می دهد.
فرشته به زمین آمد و از دیدن آن همه فرشته بی بال تعجب کرد.
او هر که را که میدید، به یاد می آورد. زیرا او را قبلاً در بهشت دیده بود.
اما نفهمید چرااین فرشته ها برای پس گرفتن بال هایشان به بهشت برنمی گردند.
روزها گذشت و با گذشت هر روز فرشته چیزی را از یاد برد.
و روزی رسید که فرشته دیگر چیزی از آن گذشته دور و زیبا به یاد نمی آورد
؛ نه بالش را و نه قولش را.
فرشته فراموش کرد. فرشته در زمین ماند. فرشته هرگز به بهشت برنگشت.عرفان نظر اهاری

از جنگ بر می گردی،خدا می داند که به جنگ رفته بودی.
خاک روی پیراهنت را می تکاند و نشان لیاقتی به تو می دهد.نشان لیاقتش اما مدالی نیست که بر گردنت بیاویزی.

نشان لیاقت خدا تنها چند خط ساده است.خط های ساده ای که بر پیشانی ات اضافه می شود. و روزی می رسد که پیشانی ات پر از دستخط خدا می شود.
آیینه ها می گویند آن کس زیباتر است که خطی بر چهره ندارد. آیینه ها اما دروغ می گویند. دستخط خدا بر هر صفحه ای که بنشیند، زیبایش می کند.

جوانی بهایی است که در ازای دستخط خدا می دهیم.دستخط خدا اما بیش از اینها می ارزد، کیست که جوانی اش را به دستخط خدا نفروشد! عرفان نظر آهاری