۩۞۩ کبوتر دل ما میل پر زدن دارد*اشعاری در مدح مولا ضامن آهو * ۩۞۩

تنها خيال توست، كه هر شب دل مرا:Gol:
در آسمان عشق و غزل مي‌كند، رصد

جز آستان پاك و نجيب تو هيچكس:Gol:
هرگز نبوده، خانه‌ي خورشيد را بلد

اين ماه من، دوباره بياور از آسمان:Gol:
باران و آفتاب و ستاره سبد سبد

مديون بارگاه توأم، اي ازل‌ترين:Gol:
مديون بارگاه تو و عشق تا ابد

به يك كرشمه، نمك گير مي‌شود دل من:Gol:

مرا بس است، طواف ضريح تو هر گاه

شكسته بسته، تقصير مي‌شود دل من:Gol:

قسم به صبح جمال تو، اي تجلّي وحي

دخيل ناله، شبگير مي‌شود دل من:Gol:

سرشك حاجت هر كس به خاك مي‌افتد

كنار پنجره، تصوير مي‌شود دل من:Gol:

شميم ضامن آهو اگر به من برسد

خداي را، جگر شير مي‌شود دل من:Gol:

به چشم آينه‌هاي حرم كه مي‌نگرم

هزار مرتبه، تكثير مي‌شود دل من:Gol:

به شوق آن كه بيفتد به پاي زوارت

به جاي اشك، سرازير مي‌شود دل من:Gol:

چگونه قصد زيارت كنم براي وداع

مگر ز ديدن تو، سير مي‌شود دل من:Gol:

خدا مرا به فراق تو مبتلا نكند

من و جدايي از اين آستان خدا نكند:Gol:

السلام علیک یا غریب الغربا
السلام علیک یا معین الضعفا
السلام علیک یا علی بن موسی الرضا

دریای من! درون نگاهت شناورم
بر گنبد زلال ضریحت، کبوترم
می آمدم کنار تو ای ناجی بزرگ!
هر وقت سقف فاجعه می ریخت بر سرم
شرمنده ام که این همه زخم کبود را
هر روز و شب به محضر پاکت می آورم
کی می شود همیشه صبورم! بزرگ سبز!
یک آسمان ترانه برایت بیاورم
امشب دوباره رو به ضریحت نشسته ام
تو آسمانِ آبی و من یک کبوترم

[=Georgia]آبى آرام

[=arial]تـو بـراى عـطـشـم، بـارش بارانستى

[=arial]بـه تـن مـرده من، روح و دل و جانستى

[=arial]آه، اى آبـى آرام! دلـم سـوخـتـه است

[=arial]زخـم دل را تـو فـقط چاره و درمانستى

[=arial]مـن غـريـب آمده ام، مثل شما، اى مولا!

[=arial]تـو انـيـس دل غـمـگـيـن غريــبانـستى

[=arial]بـاز آهـوى دلـم زار و اسـير غمهاست

[=arial]ضـامـنـم بـاش كـه تو حامى انسانستى
[=arial]

[=arial]تو به گرداب غم و دلهره و ترس و عذاب

[=arial]مـنـجـى و مـأمـن دلـهـاى پريشانــستى
[=arial]

[=arial]سـاكـنـان حـرمت غرق سعادت هستند

[=arial]بـركـت و روشـنـى اهـل خراسانستى

[=arial]دل اسـيـر غـم و دارم ز تـو اميد نجات

[=arial]اى كـه تـو ضـامـن آهـوى بـيابانستى

چو آهويي كه پناه از تو آرزومند است

خوشيم در حرمت خلوت تماشا را
چو شيشه‌ايم كه با جوش باده خرسند است

كدام تيغ به ابروي دوست، مانند است!؟

طواف كوي تو، سروش غيبم گفت:
كه بر طواف رضايت، رضا خداوند است

در اين شب كه منم، شوق آفتابم نيست
جمال دوست مرا مهر بي‌همانند است

ندانم اين چه طواف است و اين چه ترفند است

به شهد نام شما دم به دم سخن گويم
كرامتي، كه سزاوار طوطيان، قند است

اگر كه هيچ ندارم تو را شفيع آرم
خداي داند و تو، با توأم چه پيوند است

به روز حشر، مرا آرزوي لبخند است

چشمانم، به من دروغ نمي‌گويند
خودم ديدم:
خادمان حرم داشتند

بي‌دردي را
- نامردي را-
جارو مي‌كردند!

هر چند
درد ما، هم، قابل نيست
و گرنه
- دوري-

اين همه به درازا نمي‌كشيد!

نشاني كامل تو را
آهو بچه‌هايي
- كه خاطرشان جمع بود-
به خاطرم سپردند؛

و من
صاف پيچيدم
به سمت چشمانت!

اي كاش مي‌توانستم
چيزي بگويم-
تا رضا دهي!

رضاي من، تويي!
دل‌ها را، آب مي‌كني؛
و گرنه - اين همه دريا-
مگر مي‌شود
از چشمخانه‌يي بتراود؟!

مكان،
امكان تو را ندارد

از قدمگاهت

آفتاب، قد مي‌كشد!

مشت زايرانت را

اگر بگشايند
- دست كم -
بهشت را، در خويش دارد!

قرار ما
حرم توست :Gol:

زيارت نامه‌ات، زيارت نامه نيست
زبان عاشقي‌ست!

نگاهت
به غزالان غريب
دل مي‌دهد!
اي تدارك تقدير
تكليف شب‌هاي بيداري را
روشن كه مي‌سازي،
فرشته‌ها نيز
تاب نمي‌آورند كه نيايند!

از پاي نگاهت
اي كاش،
هر گز برخيزم!

- «برايت بميرم»!

وقتي تو هستي

مرگ كاري ندارد!

در روزگار قحطي مرد و عشق
مهرباني
نگاهت را كه مي‌بيند
دست بردار نيست!
مگر مي‌شود
تو را اسير ديد؟!

كبوتران حرم،‌ غم ندارند:
شيب تو
- نيز-
صعودي ست!
مرا نمي‌رسد

با غريب‌نوازي تو، كنار بيايم!

دل - كه مي‌گيرد-
سراغ تو را مي‌گيرد

بگذار
هر چه مي‌خواهند بگويند؛

قرار ما
حرم توست! :Gol:

[b]content[/b]

پشت كوه‌های خراسون مرقد پاكتو دیدن

واسه او صحن مطهر تو غروب كنار ایوون

واسه كفترای معصوم كه تو آسمون می‌گردن

واسه آدمای مغموم كه میان، دخیل می‌بندن

واسه اون هوای تازه كه پر از عطر گلابه

اگه دستم به ضریحت برسه واسم یه خوابه

واسه اون حوض قشنگی كه پر از آب زلاله

واسه سنگ فرشای ایوون كه برام خواب و خیاله

دل من تنگه میدونی كاشكی قابلم بدونی

چقدر آرزو دارم لب حوض وضو بگیرم

یا كه از تربت پاكت مثل یاسا بو بگیرم

واسه اون اوج شكفتن توی عالم زیارت

واسه اون لحظه كه آدم می‌رسه به بی‌نهایت

واسه اون كفشا كه مردم روی پله در میارن

واسه اون شمعی كه روشن توی صحن تو می‌زارن

واسه اون ساحت پاكی كه درش همیشه بازه

واسه دستای نیازی كه به سوی تو درازه

دل من تنگه می‌دونی كاشكی قابلم بدونی

هیچ كسی نومید و ناكام نمی‌ره از آستانت

تو پر از لطف و شفایی واسه درد دوستانت

مثل مرهم تو میمونی واسه آدمای دربند

تو امیدی كه می‌شینه توی قلب یه نیازمند

تو صدام كن، تو صدام كن، زائر كوی تو باشم

یا برای كفترات من، سر ظهر دونه بپاشم

من یه قاصر یه خطاكار لحظه خوب مناجات

میدونم كه هیچ نیازی به زیارتم نداری

اما من غرق نیازم اما تو بزرگواری

واسه تو حرم نشستن واسه لحظه‌ی رسیدن

دل من تنگ می‌دونی كاشكی قابلم بدونی

[b]content[/b]

من لحظه ها را خسته ام، بر لطف تو دل بسته ام
هشتم ولی مومنان ، یا ضامن آهو مدد

سویت پناه آورده ام،عذر گناه آورده ام
ای ملجا درماندگان ، یا ضامن آهو مدد

مولای هر شاه و گدا،صحن و سرای مرقدت
باشد ملایک پاسبان، یاضامن آهو مدد

مشهد به یمن مرقدت، شد پایتخت قلبها
ای روح سبز و بیکران، یا ضامن آهو مدد

ای نور الله الصمد،وی پرتو ذات احد
مولای جمله عارفان، یا ضامن آهو مدد

بی لطف تو دل مرده ام،چونان گلی پژمرده ام
ای نور چشم شیعیان،یا ضامن آهو مدد

دست پناه آورده ام ، بردرگهت ای ذوالکرم
خواهم زدر گاهت امان، یا ضامن آهو مدد

بر قنبر ثانی نظر،فرما تو از لطف و کرم
اورا زدرگاهت مران، یا ضامن آهو مدد

دریای من! درون نگاهت شناورم

بر گنبد زلال ضریحت، کبوترم

می آمدم کنار تو ای ناجی بزرگ!

هر وقت سقف فاجعه می ریخت بر سرم

شرمنده ام که این همه زخم کبود را

هر روز و شب به محضر پاکت می آورم

کی می شود همیشه صبورم! بزرگ سبز!

یک آسمان ترانه برایت بیاورم

امشب دوباره رو به ضریحت نشسته ام

تو آسمانِ آبی و من یک کبوترم