گفتگوی خواندنی با راننده حامل ضریح امام حسین علیه السلام + عکس

تب‌های اولیه

25 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
گفتگوی خواندنی با راننده حامل ضریح امام حسین علیه السلام + عکس

بسم الله الرحمن الرحیم

گفتگوی خواندنی فارس با راننده حامل ضریح امام حسین علیه السلام + عکس
از آقا خواستم، او هم عطا کرد


خبرگزاری فارس: موها و محاسن جو گندمی‌اش بلند شده، مشخص است که مدت‌ها در سفر بوده، سفری که از شهر مقدس قم آغاز شده و ادامه دارد تا خانه دوست، کربلا......

به گزارش خبرگزاری فارس از اهواز، طبق عادت فکر می‌کردم که باید تنها دو روز در مسیر می‌بود اما می‌گوید خیلی بیش از اینها و حدود 20 روز در جاده‌ها است. هم خسته و هم خوشحال است. با اینکه سختی مسیر رمقی برایش نگذاشته بود، به جای استراحت، دائم دور و بر کامیونش بود. مرتب سرکشی می‌کند. همه جا را ورانداز می‌کند تا مبادا ماشینش مشکلی فنی داشته باشد.
محمدرضا قنبری، راننده ضریح مطهر امام حسین علیه السلام متولد 1344 در محله خاک فرج قم است. محمدرضا حدود 30 سال است که در جاده‌های سخت و خطرناک رانندگی می‌کند. جاده‌هایی که این روزها دائم شاهد حوادث ناگوار و جبران ناپذیر است. او حدود 18 سال است که در شهرداری قم در بخش موتوری این نهاد مشغول کار است.
در حالی که همگان در انتظار رسیدن ضریح بودند، اما کمتر کسی به راننده زحمت‌کش کامیون منتقل کننده ضریح توجه می‌کرد. در انتظار بودم. برای اینکه زودتر بتوانم با او گفت‌وگویی داشته باشم، صبح زود در ابتدای منطقه «زرگان» منتظر ماندم. بالاخره بعد از مدت‌ها انتظار، ضریح رسید. مردم با بیرق‌ها و یزله به استقبال ضریح مطهر امام حسین علیه السلام رفتند. هر چقدر می‌خواستم نزدیک شوم، خیل جمعیت به سمت ضریح نمی‌گذاشت به ماشین نزدیک شوم. در این میان ناگهان زنی شتاب زده با «ثوب» (ردای مشکی) و مردی با «دشداشه» و «چفیه» بر سر در حالی که گوسفندی برای قربانی در دست داشتند با هزار تقلا و زور خود را به جلوی کامیون رساندند. کامیون می‌ایستد و گوسفند را قربانی می‌کنند. در این فرصت بود که خود را به بالای ماشین کشاندم. درست در کنار درب راننده. پسر جوانی بود و گفت راننده عصر در مصلا است و حالا در حال استراحت. در نهایت او را در مصلی دیدم و گفت‌وگویی با او انجام دادم.


فارس: چطور شد که شما را به عنوان راننده انتخاب کردند؟
کار خدا بود. حکمت بود. یک روز آمدند شهرداری و گفتند یک راننده و کامیون می‌خواهیم که مرا انتخاب کردند.


فارس: عکس‌العمل شما؟
از خوشحالی نمی‌دانستم چه کنم. باورش سخت بود که چنین اقبالی دارم. اما تعجب نکردم. از میان این همه ماشین‌های ترو تمیز. شرکت‌های زیادی درخواست داده بودند که خودروهای تمیز همراه با خرج مایحتاج راننده را هم بدهند، اما درخواستشان پذیرفته نشد و در نهایت مرا انتخاب کردند.


فارس: چرا تعجب نکردید؟
اوایل امسال در کربلا بودم. چون شنیده بودم که قرار است در قم برای امام حسین علیه السلام ضریح بسازند، همانجا از امام خواستم که من راننده ضریحش باشم. از او خواستم و به من عطا کرد. همان روزها به خیلی از دوستانم می‌گفتم که سال آینده من ضریح را می‌آورم. کسی باورش نمی‌شد و می خندیدند و می‌گفتند که این همه ماشین نو، چرا با ماشین فکستنی تو ضریح را بیارن؟


فارس: شهرهای زیادی را گذراندید؟
بله. شهرهای زیادی مثل قم؛ ساوه، تهران، اراک و... را گذراندم و شهر به شهر استقبال بیشتر بود. در هر شهر هم یک شب می‌ماندیم.


فارس: مشکلی در مسیر پیش نیامد؟ برخی می‌گویند تعدادی زیر چرخ‌های ماشین رفتند؟
نه خدا را شکر هیچ مشکلی پیش نیامد و تنها یکی از ماموران همراهمان بود که نزدیک اندیمشک پایش زیر تایر رفت. حالا هم حالش خوب است و گویا عمل کرده. مشکل دیگری که پیش آمد این بود که حدود 60 کیلومتر از خرم آباد بیرون آمده بودیم که دینام ماشین از کار افتاد. همانجا کسی پیدا شد و گفت من مکانیک هستم. با سرعت و حدود نیم ساعت بعد برایمان یک دینام و باطری‌ساز آورد. همانجا سریع وسایل را نصب کردیم و حرکت را ادامه دادیم.


فارس: رانندگان بین شهرها وقتی از کنار ضریح می‌گذشتند چه عکس‌العملی داشتند؟
آنقدر خوشحال و ذوق زده می‌شدند که حد و نهایت ندارد. فریاد می‌زدند خوشا به سعادت راننده چکار کردی که این مسیر قسمتت شد؟


فارس: زمان برگشت، ماشین بدون بار است. چه حالی پیدا می‌کنی؟

راننده که به زیارت کردن مردم خیره شده بود، گفت: فکر کنم جز ماتم هیچ حس و حالی نداشته باشم. حالا ذوق و شوق بردن و رساندن خانه به صاحبخانه را دارم. اما وقت برگشت از تنهایی چکار کنم؟ اذیت می‌شوم.
در میان گفت‌وگویم با راننده بود که زنی فریاد می‌زند آقای راننده، آقای راننده. حاج محمدرضا سرش را از پنجره بیرون کشید. زن گفت: آقای راننده خدا به همرات. تو رو خدا برای بچم دعا کن، مریض دارم. راننده با نگاهی معصومانه گفت: چشم، به روی چشم. از راننده پرسیدم فراموش نمی‌کنید برای این خانم دعا کنید؟ نه اصلا. اتفاقا در مسیر کلی سفارش دادند که دعا کنم. شاید خانم‌ها بیش از 50 نامه به من دادند که به مرقد امام حسین علیه السلام ببرم. یکی مریض دارد و یکی حاجت. هر کسی به نوبه خودش متوسل می‌شود. بعضی‌ها می‌خواستند پول بدهند، اما پول ازشون نمی‌گرفتم.


فارس: عکس‌العمل خانواده شما چه بود؟ آیا راحت گذاشتند به این سفر بروید؟
من سه پسر و دو عروس دارم. وقتی این خبر را شنیدند همه دوست داشتند همراهم بیایند. در کاروانمان خانم همراهمان نیست. از من قول گرفتند که حتما سال آینده به زیارت کربلا ببرمشان تا از سفرم راضی باشند. من هم به آنها قول یک زیارت در سال آینده را دادم. خانواده من واقعا برایم زحمت زیادی کشیدند و اهل کرم هستند.


فارس: ضریح از شهرهای زیادی گذشت. چه تفاوتی در استقبال مردم دیدید؟
استقبال مردم خوزستان متفاوت بود. آنها مشخص است که عاشق‌ترند و دوست دارند که ضریح بیشتر پیششان بماند. مثلا در خوزستان مردم با شیوه خاص و بیرق‌های متفاوت به جلوی ماشین می‌آمدند و شروع به سینه‌زنی به سبک محلی خودشان می‌کردند. اما در شهرهای دیگر اینچنین نبود و همه در کنار ضریح سینه‌زنی می‌کردند.


فارس: این اولین سفرتان به اهواز بود؟
خیر. اولین بار در سال 60 بود که برای حضور در جبهه به اهواز آمدم. آن موقع شهر خلوت بود و شکل و شمایش تفاوت داشت.


فارس: سفر به عراق شاید همراه با خطر باشد....
من برای جانم هیچ ارزشی قائل نیستم. انشالله ضریح را صحیح و سالم تحویل امام بدهیم. بعضی از دوستان همراهمان غسل شهادت کرده‌اند و برای هر خطری آماده هستیم.


فارس: حرف آخر؟
از همه مردم می‌خواهم که برایمان دعا کنند، خجالت زده صاحب ضریح نشویم.

گفت‌وگو: قاسم منصور آل کثیر
منبع

من چند جا خوندم که مردم به همه جا به ضریح هجوم میاوردند و اون رو میبوسیدند و به اون توسل می جستند.اولا این ضریح هنوز در راه است و هیچ مقبره ای در اون نیست چرا مردم باید چند تن طلا و نقره متوسل بشند؟
و چرا باید 15000000000 تومان از جیب مردم ایران هزینه بشه تا اون رو بسازند.ایا ضریح واجب تر از مدرسه است و زائران مستحق تر از زلزله زدگان آذربایجانند؟

بسم الله الرحمن الرحیم

حلاج;298934 نوشت:
من چند جا خوندم که مردم به همه جا به ضریح هجوم میاوردند و اون رو میبوسیدند و به اون توسل می جستند.اولا این ضریح هنوز در راه است و هیچ مقبره ای در اون نیست چرا مردم باید چند تن طلا و نقره متوسل بشند؟ و چرا باید 15000000000 تومان از جیب مردم ایران هزینه بشه تا اون رو بسازند.ایا ضریح واجب تر از مدرسه است و زائران مستحق تر از زلزله زدگان آذربایجانند؟

http://www.askdin.com/thread24766.html

سلیلة الزهراء;298940 نوشت:
زیارت و طلب حاجت از ضریح نصب نشده برقبر ائمه چه حکمی دارد؟

بسیار خب.
چرا کشور 25 میلیونی عراق با 10 میلیون بشکه صادرات نفت یک دینار نباید بپردازد،ولی ایران 75 میلیونی و صادرات 800 هزار بشکه ای همه هزینه آن را باید بپردازد؟

حلاج;298934 نوشت:
من چند جا خوندم که مردم به همه جا به ضریح هجوم میاوردند و اون رو میبوسیدند و به اون توسل می جستند.اولا این ضریح هنوز در راه است و هیچ مقبره ای در اون نیست چرا مردم باید چند تن طلا و نقره متوسل بشند؟

سلام
عرض ادب و احترام
این شبهه کاملا جواب داده شده است هر چیزی که منتصب به اما حسین شد قابل توسل است مردم به طلا توسل نمی کنند به امام حسین متوسل می شوند

حلاج;298934 نوشت:
و چرا باید 15000000000 تومان از جیب مردم ایران هزینه بشه تا اون رو بسازند.ایا ضریح واجب تر از مدرسه است و زائران مستحق تر از زلزله زدگان آذربایجانند؟

اولا یک ریال این طلا ها از کسی به زور گرفته نشده همه با عشق دادند یک گرمش هم از جیب دولت نیست
دوما برای امام حسین این مقدار که خوبه کل طلای ایران که هیچ مردم ما جونشون میدند

الان چهار روز کاروان ضریح تو اهواز مونده واقعا مسئولین نمی دونند چطور میشه این کاروان از اهواز خارج کرد بیرون اهواز از چند روز قبل تو مسیر اطرف مردم منتظرند قرار بود کاروان جمعه خارج بشود الان این روز دوم بود که اهواز کامل تعطیل میشد کسی جلو دار جمعیت میلیونی اهواز نیست
این شور و عشق به حسین خدایی است با این چیزا ذره ای کم نمیشه
باید شور اشتیاق مردم ببنی تا بفهمی نه کسی دعوتشون کرده نه مجبورند بیاند

به نام خدا

سلام علیکم

در تاپیک زیر این موضوع به طور مفصل بین دوستان بحث و بررسی شد :

http://www.askdin.com/thread9545-5.html

میتونید بحث رو از پست 50 به بعد دنبال کنید .
علی الخصوص پست 73 به بعد که مربوط به روزهای آخر ساخت ضریح هست.
انشاءالله به جواب سوالهاتون برسید.

التماس دعا

[=Arial Black]

ای ساربان آهسته رو کارام جانم می‌رود
وان دل که با خود داشتم با دلستانم می‌رود
[SPOILER]

[/SPOILER]


[SPOILER][=Arial Black]



[/SPOILER]

سلام:Gol:

مـهـدی;298954 نوشت:
این شبهه کاملا جواب داده شده است هر چیزی که منتصب به اما حسین شد قابل توسل است مردم به طلا توسل نمی کنند به امام حسین متوسل می شوند

چهار چوبی که هنوز امام حسینی رو ندیده چطوری میتوان واسطه قرار داد؟؟

به نظرتون در زمانی که عده ای ما را بت پرست! می نامنند؛

این همه مراسمات قابل توجیحه؟؟

TAHOOR;298961 نوشت:
در تاپیک زیر این موضوع به طور مفصل بین دوستان بحث و بررسی شد : چرا برا امام ها مقبره مجلل میسازیم؟ [گنبد طلایی یا نجات جان مسلمانان؟] میتونید بحث رو از پست 50 به بعد دنبال کنید . علی الخصوص پست 73 به بعد که مربوط به روزهای آخر ساخت ضریح هست.

سرکار طهور عزیز برای سوال من هم اونجا پاسخی پیدا میشه؟

علی یارتان:Gol:

[SPOILER][=Arial Black]

[/SPOILER]

مـهـدی;298954 نوشت:
این شبهه کاملا جواب داده شده است هر چیزی که منتصب به اما حسین شد قابل توسل است

اصلا چطوره مانند مسیحیان هرکس یک مجسمه از امام حسین در خانه اش آویزان کند و به همون توسل کند؟
و دیگه هم به مسیحیان مشرک نگوییم

حلاج;298934 نوشت:
من چند جا خوندم که مردم به همه جا به ضریح هجوم میاوردند و اون رو میبوسیدند و به اون توسل می جستند.اولا این ضریح هنوز در راه است و هیچ مقبره ای در اون نیست چرا مردم باید چند تن طلا و نقره متوسل بشند؟

مگه نذری هایی رو که دهه اول محرم یا هر زمان دیگه به نام امام حسین علیه السلام پخته میشن و با نیت میخوریم و معتقدیم که متبرک هستن، متبرک شدنشون رو به دست امام حسین علیه السلام دیده ایم؟ نه بلکه مسئله اینه که هرچی که منتسب و برای اهل بیت علیهم السلام باشه متبرکه و وقتی مردم با اعتقاد متوسل بشن حاجت میگیرن ان شاالله
در ضمن این توسل به طلا و نقره نیست بلکه به امام حسین علیه السلام است.

مـهـدی;298954 نوشت:
هر چیزی که منتصب به اما حسین شد قابل توسل است مردم به طلا توسل نمی کنند به امام حسین متوسل می شوند
اولا یک ریال این طلا ها از کسی به زور گرفته نشده همه با عشق دادند یک گرمش هم از جیب دولت نیست
دوما برای امام حسین این مقدار که خوبه کل طلای ایران که هیچ مردم ما جونشون میدند

این شور و عشق به حسین خدایی است با این چیزا ذره ای کم نمیشه باید شور اشتیاق مردم ببنی تا بفهمی نه کسی دعوتشون کرده نه مجبورند بیاند

کاش میشد برا این پست یه ملیون صلوات گذاشت

احسنت....

حلاج;299015 نوشت:
اصلا چطوره مانند مسیحیان هرکس یک مجسمه از امام حسین در خانه اش آویزان کند و به همون توسل کند؟ و دیگه هم به مسیحیان مشرک نگوییم

جناب مسئله توسل و شرک دو چیز متفاوت است. مسیحیان به این دلیل مشکوک یه کفر هستند که قائل به سه خدا هستند و حضرت مسیح علیه السلام را خدا می دانند (نعوذبالله) (آیه 72 و 73 سوره مبارکه مائده)

در ضمن توسل به اهل بیت علیهم السلام به معنای پرستش آنها نیست که نام شرک بر آن می نهید.

[="Red"]به نام خدا[/]

po0neh;299000 نوشت:
سرکار طهور عزیز برای سوال من هم اونجا پاسخی پیدا میشه؟

[="Purple"][="SeaGreen"]عرض سلام خدمت سرکار po0neh عزیز :Gol:[/]
فکر میکنم دوستان پاسخهایی به سوال شما داده باشند میتونید مطالعه کنید و اگر پاسخها قانع کننده نبود موضوع رو در تاپیک جدیدی در همون انجمن مطرح بفرمایید تا کارشناسان گرامی پاسخگو باشند ![/]

صلی الله علیک یا ابا عبدالله الحسین (ع)


[="Tahoma"]

حلاج;299015 نوشت:
اصلا چطوره مانند مسیحیان هرکس یک مجسمه از امام حسین در خانه اش آویزان کند و به همون توسل کند؟ و دیگه هم به مسیحیان مشرک نگوییم

حجت الاسلام و المسلمین ˈکاظم صدیقی ˈامام جمعه موقت تهران در آیین بدرقه ضریح امام حسین (ع) گفت: خدا را شاکریم که عنایت حضرت سید الشهدا (ع) شامل مردم ایران شده و از دلهای آحاد ایرانیان رشته هایی از محبت را به همه جلوه های اباعبدالله متصل کرده است.

وی افزود: محبت اکسیری است که انسان را به محبوب آنچنان متصل می کند که هر آنچه به او مربوط می شود، برای انسان معجزه می کند.

امام جمعه موقت تهران اظهار کرد: آنچه مردم با ضریح امام حسین (ع) انجام می دهند و آن را تبرک می کنند، برگرفته از آیات قرآن کریم است.

وی افزود: حضرت یعقوب (ع) در اثر گریه از فراغ یوسف (ع) نابینا شد، و حضرت یوسف (ع) پیراهن خود را به بشیر داد و بواسطه همین پیراهن چشمان حضرت یعقوب (ع) بینا شد.

حجت الاسلام صدیقی با بیان این که خداوند متعال در قرآن کریم محبت حسین (ع) را بر ما واجب کرده، افزود: خداوندا شاهد باش که محبت پیامبر (ص) و خاندانش در دل این امت جای دارد و در تمام طوفانهای زندگی این مردم، کشتی نجات حسین (ع)‌ است.

وی افزود: ضریح مطهر امام حسین (ع) مورد عنایت ایشان است و اثر آن کمتر از پیراهن یوسف (ع) نیست و اگر چشم دل را باز کنیم ضریح امام و خاک مزار او دریاهای طوفانی را آرام می کند.

سلام.

با تامین هزینه ها از جانب خود مردم و همچنین استقبال از ضریح آقا امام حسین علیه السلام چه حالی گرفته شد از بعضی ها:khaneh:

سخنگوی هیات امنای ساخت ضریح: حتی یک مثقال از این طلا را ما نخریدیم. تماما طلاهایی است که دلدادگان اباعبدالله داده بودند...

التماس دعا

[SPOILER]

[=Arial Black]

[=Arial Black]

[=Arial Black]

[=Arial Black]

[=Arial Black]

[=Arial Black]


[/SPOILER]

[=Arial Black][SPOILER]



[/SPOILER]

امروز اینجا انتظار معنا شد
شنیده بودم ادم منتظر باید اینجور باشه اونجور باشه ولی ندیده بودم
سه روزه شهر حال هوای دیگه ای داره تو چشم آدم ها اضطراب و نگرانی و اشتیاق با هم موج میزنه
هر جا میروی مردم دنبال اخبار جدیدتری هستند سوار هر ماشین که میشوی اخبار محلی اخرین وضیعت و موقعیت را اعلام میکند
مردم منتظرند تو جمعیت که میروی از عامی ترین تا با سواد ترین جوری چشم به جاده دوخته اند انگار کسی میاید
فرماندار شهر اعلام می کند اخرین موقعیت 8 کیلومتر بیرون از شهر اهواز..
پس امشب هم وصال حاصل نمیشد ولی ذره ای خیل جمعیت کم نمیشود
صبح ساعت 8 است اخرین خبر موقعیت کاروان نزدیک پلیس راه شهر است
حد فاصل دو شهر در حالت عادی فقط یک ساعت است ولی الان حدود 24 ساعت از حرکت کاروان گذشته
به طرف جایگاه ویژه استقبال میرویم حدود 20 کلیومتر داخل شهر است دیگه ماشین قادر به حرکت نیست پیاده میشوم این چه شوریست چه حالی است چه خبر است هر لحظه به جمعیت افزوده میشود چشم ها به جاده است
جاده به رود سیاه پوشی میماند که موج می زند..
یکی از دوستان می گوید بریم فلکه ورودی شهر احتمالا اونجا زودتر کاروان را زیارت کنیم و خلوت تر باشه
راه می افتیم به نزدیکی محل که میریسم دیگه نمیشه جلو رفت پیاده ادامه میدیم به قدری جمعیت زیاد است که به سختی جلو میریم الانخیلی از موقعیت قبلی جلو تریم شاید چندین کلیومتر ولی جمعیت متراکم تر شده است
به فلکه میرسیم جمعیت تا کیلومتر ها خارج از شهر ادامه دارد حدود 10 کلیومتر تا پلیس راه است
به جمعیت که نگاه می کنی همه با ترس و اضطراب خاصی منتظرند همه به جاده می نگرند سعی می کنند رو نوک پا به ایستند تا فضای بیشتری را ببنید فقط سیل جمعیت است که دیده میشود
کسی بدون اطلاع بیاییید اینجا شاید فکر کند اینها منتظر چه هستند چه عاملی می تواند این جماعت را یکی کند پیر جوان زن و مرد
چند ساعت بعد...
مسیر حرکت رود جمعیت عوض میشود حالا رود به سمت داخل شهر در حرکت است به جمعیت نگاه می کنیم بی صبرانه جاده را نگاه می کنند ...
دسته های عزاداری کم کم از جلو ما رد شده و به داخل شهر میروند

السلام علیک یا ابا عبدالله...
بالاخره انتظار به سر رسید کاروان از دور دیده میشود بعد از 30 ساعت حرکت از شهر قبلی (فاصله فقط یک ساعت است) به ورودی شهر میرسد

چه شور و هیجانی همراه کاروان است به اطرف نگاه می کنم چشم ها همه بارانی شده خدا این چه معرفتی است که باسواد بی سواد نمیشناسد چه کسی اینا را دعوت کرده مگر این کاروان چه دارد مگر یه مشت طلا و نقره چیست این همه هیاهو و شور برای یک ضریح؟؟؟
نه سر دیگری در کار است گویی تکیه از یار است هر کس تلاش می کند دستی به یار برساند یا از کمترین فاصله سلام بدهد
الان در یک متری ضریح هستیم حس و حال را با هیچ کلمه نمی توان بیان کرد هر کس دست به ضریح می رساند یا سلام میدهد گویی کربلایی شده به آسمان مینگرد و شکر میکند سبک شدیم مثل پر حس عجیبی است گویی میخوای به کل عالم فخر بفروشی به زمینیان و آسمانیان بگید شاهد باشید من به ضریح کسی دست زدم که سرور جوانان اهل بهشت است...
کاروان به ارامی به داخل شهر میرود جمعیتی بیش از نیم میلیون نفر منتظر ورودش هستند جمعتی که کلیومتر ها بیرون شهر منتظر بودند ...
شهر قدم به قدم شده تیکه ایستگاه صلواتی و...
شور حال کاروان ضریح با هیچ حس و حالی که تا کنون دیده بودیم قابل مقایسه نیست
به امید خدا اگر باز توفیق حاصل شد و ما باز تونیسم همراه کاروان شویم باز از حس و حال کاروان و تصاویر ضریح اینجا قرار خواهیم داد

[b]content[/b]


[="Arial Black"][="Navy"][SPOILER]



[/SPOILER][/]

[="Arial Black"][="Navy"][SPOILER]



[/SPOILER][/]

سلام

دوستان اينجا پست زدند از رسيدن كاروان سفينه النجاه به شهرهاي مختلف ، من هم تا اندازه اي به نمايندگي از عده اي دل سوخته از شهر قم اين پست رو ميزنم.

روز عاشورا از جلوي كارگاه ساخت ضريح كه رد شديم ديديم اتوبوسي زرد رنگ با تزييناتي عالي جلوي مدرسه ي معصوميه با آرام كاروان سفينه النجاه قرار گرفته و داخل مدرسه هم سقف يك تريلي ديده مي شد. نمي دونيد چه غمي به دلمان آمد كه آمدند ضريح رو ببرند.

مردم ولايت مدار قم با چه خون دلي ضريحي رو كه 4سال بود باهاش اخت شده بودند راهي كردند. واقعا سخت بود.

خود من ، از زماني كه چهارچوبش رو گذاشتند ماهي يك بار مي رفتم براي ديدنش. خواستم عكس هايي كه اون روزها گرفتم بگذارم اصلا آپ نشد.

نكته ي ديگر هم اينكه، هنوز تابلوي كارگاه ساخت ضريح رو از جلوي مدرسه معصوميه برنداشتند. عده اي مي گويند كه بخاطر اين هست كه قراره دوباره همان جا ضريح ياران امام حسين كه قبورشون پايين پاي حضرت هست ساخته بشه و عده اي هم مثل من مي گند دلشون نمياد. واقعا كسي باور نميكنه يك دوستي كه 4سال همدم بوده از پيش مون رفته و بخواهيم زود جاي خاليش رو نشون بديم:


[="Arial Black"][="Navy"]

[SPOILER]

[/SPOILER]

[/]