جمع بندی چه کسی به امام حسین(ع) شیر داد؟
تبهای اولیه
آیا درست است که میگویند زمانی که امام حسین(ع) به دنیا آمد. پیغمبر(ص) واقعه کربلا را برای حضرت زهرا(س) تعریف کردند. و حضرت زهرا(س) از ناراحتی به امام حسین(ع) شیر نمیدادند و پیغمبر(ص) با انگشت شصتش به امام حسین(ع) شیر میدادند.
پرسش:
میگویند زمانی که امام حسین(ع) به دنیا آمد. پیغمبر(ص) واقعه کربلا را برای حضرت زهرا(س) تعریف کردند و حضرت زهرا(س) از ناراحتی به امام حسین(ع) شیر نمیدادند و پیغمبر(ص) با انگشت شصتش به امام حسین(ع) شیر میدادند.آیا این گفته صحت دارد؟
پاسخ:
با عرض سلام و ادب
این مطلب که حضرت زهرا(س) بخاطر ناراحتی از سرنوشت امام حسین(ع) به فرزندش شیر نداده است،قابل قبول نمی باشد،چرا که با مقام عصمت و تقوای الهی آن حضرت منافات دارد.
منابع تاریخی علت اینکه امام حسین(ع) از مادرش فاطمه زهرا(س) شیر نخورده است را خشک شدن شیر آن حضرت بخاطر بیماری ذکر کرده اند:
ابن شهر آشوب روايت كرده كه هنگام ولادت امام حسين عليه السلام فاطمه عليها السلام مريض شد و شير در پستان مباركش خشك گرديد رسول خدا صلی الله عليه و آله مرضعی(زنی شیردهنده) طلب كرد يافت نشد پس خود آن حضرت تشريف آورد به حجره فاطمه عليهاالسلام و انگشت ابهام ( انگشت بزرگ )خويش را در دهان حسين میگذاشت و او مي مكيد. بعضی گفتهاند كه زبان مبارك را در دهان حسين عليه السلام میگذاشت و او را زقه(1) میداد .تا چهل شبانه روز رزق حسين عليه السلام را حق تعالی از زبان پيغمبر صلی الله عليه و آله گردانيده بود، پس روئيد گوشت حسين عليه السلام از گوشت پيغمبر صلی الله عليه و آله، و روايات به اين مضمون بسيار است.
و در علل الشرايع روايت شده كه حال امام حسين عليه السلام در شير خوردن بدين منوال بود تا آنكه روئيد گوشت او از گوشت پيغمبر صلي الله عليه و آله و شير نياشاميد از فاطمه عليهاالسلام و نه از غير فاطمه.
و شيخ كلينی در كافی از حضرت صادق عليه السلام روايت كرده كه حسين عليه السلام از فاطمه عليهاالسلام و از زنی ديگر شير نياشاميد او را به خدمت پيغمبر صلی الله عليه و آله میبردند حضرت انگشت ابهام را در دهان او میگذاشت و او میمكيد و اين مكيدن او را دو سه روز كافی بود. پس گوشت و خون حسين عليه السلام از گوشت و خون حضرت رسول صلی الله عليه و آله پيدا شد.(2)
پی نوشت:
(1). آب و دانه که پرنده از گلو درآورد و در دهان بچه اندازد.
(2). منتهی الامال، تألیف حاج شیخ عباس قمی،تک جلدی،انتشارات حضرت بقیةالله(عج)،ص389.