~٠•✿شمیم بهشت ✿•٠~ ویژه نامه حلول ماه مبارک رمضان 1436
تب‌های اولیه
[b]content[/b]
یک کلیپ زیبا از استاد فاطمی نیا حفظه الله
فقط 1 ماه آدم خوب شدن ؟؟؟
http://www.aparat.com/v/VphIL
برای سلامتی ایشون صلواتی عنایت بفرمایید ::
اللهم صل علی محمد و آل محمد وعجل فرجهم
[FONT=WYekan]با عرض سلام خدمت مومنین و تبریک به مناسبت فرا رسیدن ماه پر خیر و برکت رمضان الکریم، ماه تهجدو شب زنده داری، ماه دعا و نیایش، ماه نزول قرآن، امیدواریم که در این ماه ما را از دعای خیر خویش محروم نفرمایید.
[FONT=WYekan]گروه خشاب فرهنگی به مناسبت این ماه نشریه ای را با نام نسیم رحمت که ویژه هر روز از ماه مبارک رمضان می باشد را تهیه و تولید نموده و به صورت بسته های پنج روزه جهت دریافت، منتشرمی کند. .
محتویات این بسته شامل پنج شماره اول در قالب PDF و WORD (قابل ویرایش) به صورت جداگانه می باشد و همپنین شامل فونت های استفاده شده در این نشریه که در بسته WORD وجود دارد، در اختیار شما قرار خواهد گرفت.
[FONT=WYekan]نظرات و پیشنهادات شما دوستان عزیز در خصوص نشریه موجب بهبود و بالا رفتن کیفیت آن در شماره های بعدی خواهد شد. لازم به ذکر است که بسته بعدی که حاوی شماره های شش تا ده می باشد در اولین روز ماه مبارک رمضان در همین پایگاه منتشر خواهد شد ان شاءا... . اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم.
[FONT=WYekan]شماره یک این نشریه جهت مشاهده در ذیل مطلب قرار گرفته است.
[FONT=WYekan] 
بسم الله الرحمن الرحیم
و ماه عشق ، ماه رمضان رسید . . .
میزبان خدای عالم
ان شالله لایق این میهمانی حق باشیم . . .
[h=1]روزه و رمضان در اشعار حافظ[/h]
[h=2]در این نوشتار قصد داریم مختصری به مفهوم روزه و رمضان در اشعار حافظ، بزرگ شاعر غزلسرای قرن هشتم بپردازیم.[/h]
ماه رمضان، ماه با عظمت، ماه میهمانی خداوند متعال است؛ ماهی که هریک از شاعران به اندازه ی وسعشان؛ گاه بیشتر و گاه کمتر از سفره ی این ماه فیض برده اند و اشعارشان را زینت بخش دیوانشان کرده اند.
در اینجا قصد داریم تا مختصری به مفهوم روزه و رمضان در اشعار حافظ، آن بزرگ شاعر غزلسرای قرن هشتم بپردازیم.
شاعری که همیشه صاحب نگاهی رندانه و دوپهلو ست. او خود را متدین می داند و با این نگاه به سمت مقدسات می رود، نگاه او به مقدسات ، نگاهی اصلاح جویانه است تا بتواند چهره ی اصیل و حقیقی دین را به زعم خود نشان دهد.
زاهد ظاهر پرست از حال ما آگاه نیست
در حق ما هر چه گوید جای هیچ اکراه نیست
بر در میخانه رفتن کار یک رنگان بود
خود فروشان را به کوی می فروشان راه نیست
الگوهای دینی در زمانه ی حافظ، چهره ی مطلوب و قابل قبولی ندارد، در آن ایام، تنها ظاهر داری و ریا نشان از دینداری است، اینکه به ظاهر دین دار باشی نشان از این دارد که گویا حقیقتا متدینی! حافظ از آن دست شاعرانی است که به جنگ با این مفاهیم می رود و در غالب اشعار و ابیاتش طنز و کنایه موج می زند.
در دیوان حافظ، 5 بار واژه ی «روزه»، 3 بار «رمضان»، 2 بار «صیام» و 1 بار «روزه دار» آمده است.
...
ای دل ار عشرت امروز به فردا فکنی
مایه نقد بقا را که ضمان خواهد شد
ماه شعبان منه از دست قدح کاین خورشید
از نظر تا شب عید رمضان خواهد شد
گل عزیز است غنیمت شمریدش صحبت
که به باغ آمد از این راه و از آن خواهد شد
...
در دیوان حافظ، 5 بار واژه ی «روزه»، 3 بار «رمضان»، 2 بار «صیام» و 1 بار «روزه دار» آمده است.
شاعر در این ابیات، آمادگی برای حضور در ماه رمضان و پیشاپیش به استقبال این ماه رفتن را بیان می کند. روزهایی که از پی هم می روند و دستاوردی که به جا می ماند.
بیا كه ترك فلك خوان روزه غارت كرد
هلال عید به دور قدح اشارت كرد
ثواب روزه و حج قبول آنكس برد
كه خاك میكده عشق را زیارت كرد ...
روزه و روزه داری نمادی است برای رسیدن به آن نهایت هستی. می دانیم که عشق اصل و اساس اندیشه ی حافظ را شکل می دهد: از صدای سخن عشق ندیدم خوشتر/ یادگاری که در آن گنبد دوار بماند. باید عاشق باشی تا بتوانی پاداش بگیری و عشق و عاشقی سخت حاصل می شود.
روزه، یك سو شد و عید آمد و دلها برخاست
می زخمخانه به جوش آمد و می باید خواست
توبه زهد فروشان گران جان بگذشت
وقت رندی و طرب كردن رندان پیداست...
لسان الغیب در این ابیات، با رفتن ماه روزه داری آن عده را که به ظاهر و ریاکاری توبه کردند و در این ماه به عبادت دروغین پرداختند را مورد ملامت قرار می دهد و آنان را رها و سرگردان می داند.
پارادوکس در اشعار حافظ بسیار است؛ تناقضی که ظاهر بینان را می فریبد. زهد فروشی و می دو مفهومی است که در غالب ابیات لسان الغیب به چشم می خورد. و اما منظور از «می» ای که در اشعار حافظ به چشم می خورد چیست؟
«این حرف را بارها پژوهندگان حافظ گفته اند كه دو باده در حافظ داریم انگوری و عرفانی یا دو معشوق در دیوان مطرح و مخاطب است زمینی انسانی و آسمانی عرفانی. نگارنده به نوع سومی از می و معشوق در حافظ قائل است و بر آن است كه بیشترینه اشعار حافظ در این زمینه سوم است و آن همانا می و معشوق ادبی و كنایی است.»( تاثیر قرآن و حدیث در ادبیات فارسی، علی اصغر حلبی، ص 198)
زان می عشق کز او پخته شود هر خامی
گر چه ماه رمضان است بیاور جامی
...
---
روزه هر چند كه مهمان عزیز است ای دل
صحبتش موهبتی دان و شدن انعامی
موهبت و انعام؛ کلیدی ترین و اعتدالی ترین بیت حافظ در باب این ماه. روزه، مهمان عزیزیست برای دلهای ما. همراه بودن و روزه داشتن جان و دل از این ماه نعمتی است غیر قابل انکار و گذر کردن به سلامت از این ماه انعامی است برای روزه داران.
| align: center |
|---|
| [TR] |
[TD="align: left"]جان نيز چو واقف شد او نيز دويد آمدآمد رمضان و عيد با ماستشاعران کهن سرزمين ما هر يک از «ظن خود» يار غار ماه صيام شده و روايت خود را از آن بيان کرده‌اند. مولوي از آن گروه شاعراني است که ابيات بي‌شماري در باب اين ماه دارد که ذکر همه آنها در اين مجال امکان‌پذير نيست. شاعران کهن سرزمين ما هر يک از «ظن خود» يار غار ماه صيام شده و روايت خود را از آن بيان کرده‌اند. مولوي از آن گروه شاعراني است که ابيات بي‌شماري در باب اين ماه دارد که ذکر همه آنها در اين مجال امکان‌پذير نيست.اما وجه غالب اين اشعار به نگاه مولانا به «انسان» و «جهان» باز مي‌گردد. به بيان ديگر؛ مولوي در اغلب اشعارش، تمرين و ممارست براي «تزکيه نفس» را وظيفه انسان دانسته و با «عشق» تلاش مي‌کند روح خود و مخاطب را در مسير اين تزکيه قرار دهد؛ اشعار او در باب ماه رمضان هم در همين راستا‌ست. اگر او از رمضان مي‌گويد؛ دليلش آن است که ماه «صيام» را مسيري مناسب براي مراقبت و تزکيه نفس مي‌داند؛ و آمدنش را نويدي مي‌داند براي روح و جان. آمد رمضان و عيد با ماست قفل آمد و آن کليد با ماست بربست دهان و ديده بگشاد وان نور که ديده ديد با ماست آمد رمضان به خدمت دل وان کش که دل آفريد با ماست در روزه اگر پديد شد رنج گنج دل ناپديد با ماست کرديم ز روزه جان و دل پاک هر چند تن پليد با ماست روزه به زبان حال گويد: گم شو که همه مزيد با ماستاشعاري که مولوي در باب رمضان سروده است؛ اغلب به آمدن ماه رمضان اشاره دارد. آمدن ماه و آغاز اين ماه به مثابه آغاز تزکيه روح و جسم انسان است. مولانا بسيار تاکيد دارد که نو شدن ماه رمضان مي‌تواند براي انسان والايي و رستگاري را در پي داشته باشد. «شکستن قلب ضلالت»، آغاز «زندگي جان» و رسيدن «لشگر ايمان» به جان انسان از ويژگي‌هاي برشمرده شده توسط مولوي است. آمده ماه صيام سنجق سلطان رسيد دست بدار از طعام مائده جان رسيد جان ز قطعيت برست، دست طبيعت ببست قلب ضلالت شکست، لشکر ايمان رسيد روزه چو قربان ماست زندگي جان ماست تن همه قربان کنيم جان چو به مهمان رسيد صبر چو ماهي است خوش، حکمت بارد ازو زانکه چنين ماه صبر بود که قرآن رسيديا در جاي ديگر تاکيد مي‌کند: دلا در روزه مهمان خدايي طعام آسماني را سرايي در اين مه چون در دوزخ ببندي هزاران در ز جنت بر‌گشاييهمانگونه که ذکرش آمد؛ مولوي بي‌شک از شمار اندک شاعراني است که ابيات فراواني در باب ماه رمضان سروده‌اند و البته تمايز اصلي مولوي با ديگر شاعران، در اين است که او بيشتر اين مضمون را دستمايه‌اي قرار داده تا انديشه‌اش درباره «انسان» و وجه «روحاني» او را بيان کند. مولوي در قصيده‌اي بلند به «نسبت روح و جسم انسان و ماه رمضان» پرداخته و به گونه‌اي تعليمي - که از بسترهاي هميشگي ادبيات ماست- به انسان مي‌گويد که اين ماه مي‌تواند چقدر او را در مسير هدايت تثبيت کند و «سوداي معراج» را در او زنده نگه دارد.مولوي بي‌شک از شمار اندک شاعراني است که ابيات فراواني در باب ماه رمضان سروده‌اند و البته تمايز اصلي مولوي با ديگر شاعران، در اين است که او بيشتر اين مضمون را دستمايه‌اي قرار داده تا انديشه‌اش درباره «انسان» و وجه «روحاني» او را بيان کند. مي بسازد جان و دل را بس عجايب کان صيام گر تو خواهي تا عجب گردي عجايب دان صيام گر تو را سوداي معراج است بر چرخ حيات دانکه اسب تازي تو هست در ميدان صيام هيچ طاعت در جهان آن روشني ندهد تو را چونکه بهر ديده دل کوري ابدان صيام چونکه هست اين صوم نقصان حيات هر ستور خاص شد بهر کمال معني انسان صيام چون حيات عاشقان از مطبخ تن تيره بود پس مهيا کرد بهر مطبخ ايشان صيام چيست آن اندر جهان مهلک‌تر و خونريزتر بر دل و جان و جا خونخواره‌ي شيطان، صيام خدمت خاص نهاني تيز نفع و زود سود چيست پيش حضرت درگاه اين سلطان صيام در تن مرد مجاهد دوره مقصود دل هست بهتر از حيات صدهزاران جان صيام گرچه ايمان هست مبني بر بناي پنج رکن ليک والله هست از آنها اعظم الارکان صيام ليک در هر پنج پنهان کرده قدر صوم را چون شب قدر مبارک هست خود پنهان صيام سنگ بي قيمت که صد خروار ازو کس ننگرد لعل گرداند چو خورشيدش درون کان صيام بس شکم خاري کند آن‌کو شکم خواري کند نيست اندر طالع جمع شکم خواران صيام شهوت خوردن ستاره نحس دان تاريک دل نور گرداند چو ماهت در همه کيوان صيام شهوت تن را تو همچون نيشکر در هم شکن تا درون جان ببيني شکر ارزان صيام پاي خود را از شرف مانند سر گردان به صوم زانک هست آرامگاه مرد سرگردان صيام گر تو خواهي نور قرآن در درون جان خويش هست سر نورپاک جمله قرآن صيام و اما يکي از معروفترين اشعار مولانا درباره ماه رمضان هماني است که سال‌ها با آن زندگي کرده‌ايم. اين شعر به نوعي مي‌تواند بيانيه‌اي در آداب روزه باشد. در اين شعر تاکيد مي‌شود که اگر مي‌خواهي «خورنده‌ي لقمه‌هاي راز» باشي بايد «دهان ديگري» باز کني که بتواني «سوي خوان آسماني» بروي و پاي آن بنشيني. او به انسان تاکيد مي‌کند که اگر «انبان ز نان خالي کني»؛ «پر ز گوهرهاي اجلالي کني» با ملک انباز مي‌شوي. اين دهان بستي دهاني باز شد تا خورنده‌ي لقمه‌هاي راز شد لب فروبند از طعام و از شراب سوي خوان آسماني کن شتاب گر تو اين انبان ز نان خالي کني پر ز گوهرهاي اجلالي کني طفل جان از شير شيطان باز کن بعد از آنش با ملک انباز کن چند خوردي چرب و شيرين از طعام امتحان کن چند روزي در صيام چند شب‌ها خواب را گشتي اسير يک شبي بيدار شو دولت بگيرمولوي مانند اغلب شاعراني که به ماه رمضان پرداخته‌اند درباب عيد فطر هم ابياتي دارد. ابيات مولانا در اين باره پر از شور و شيدايي است و به گونه‌اي روايت مي‌شود که انگار انسان در اين ماه توانسته تزکيه روح يافته و خود را از بند تمايلات برهاند. اين رهاندن براي او سبکي به همراه داشته و ايمانش را به مرحله‌اي متعالي‌تر رسانده است. عيد بر عاشقان مبارک باد عاشقان عيدتان مبارک باد بر تو اي ماه آسمان و زمين تا به هفت آسمان مبارک باد عيد آمد به کف نشان وصال عاشقان اين نشان مبارک باد روزه مگشاي جز به قند لبش قند او در دهان مبارک باد عيد آمد که اين سبک روحان رطل‌هاي گران مبارک باديا در جاي ديگر مي‌سرايد: بگذشت مه روزه، عيد آمد و عيد آمد بگذشت شب هجران معشوق پديد آمد آن صبح چو صادق شد عذراي تو وامق شد معشوق تو عاشق شد شيخ تو مريد آمد از لذت جام تو دل مانده به دام تو |
| [/TD] |
| [/TR] |
[/HR]منبع:خبرگزاري فارس
[h=1][/h]
[/HR]
[/HR]
رضا اسماعیلی به ارزیابی نمودهای رمضان در شعر و ادب فارسی پرداخته است:
از زمان رودکی تا کنون و با شکل‌گیری ادب پارسی، آثاری با موضوع رمضان در شعر شاعران بزرگ فارسی‌زبان مسلمان دیده می‌شود؛ برای مثال، فردوسی از اولین شاعرانی بود که مفهوم رمضان در آثارش وجود دارد.
ناصرخسرو از دیگر شاعرانی است که به موضوع رمضان توجه داشته و در دیوان اشعارش شعرهایی با این موضوع یافت می‌شود. همچنین مولانا، شاعر و عارف بزرگ ایرانی، از دیگر شاعرانی است که می‌توان موضوع رمضان را در اشعارش رصد کرد؛ از جمله مثنوی معروفی که هر سال در لحظه معنوی افطار از صدا و سیما پخش می‌شود: این دهان بستی دهانی باز شد / تا خورنده لقمه‌های راز شد // چند خوردی چرب و شیرین از طعام / امتحان کن چند روزی در صیام.
اشعاری که با موضوع رمضان سروده می‌شوند، به عنوان «رمضانیه» معروف‌اند؛ یعنی شاعرانی که با موضوع رمضان شعر می‌سرایند، این اشعار را با عنوان «رمضانیه» می‌شناسند.
موضوعاتی که شاعران درباره ماه رمضان توجه بیشتری به آنها داشته‌اند، استقبال از ماه مبارک رمضان، تأمل در فلسفه روزه‌داری و حکمت آن، اشاره به آداب افطار و گشودن روزه، تأمل در فلسفه لیالی قدر و شهادت مولا امیرالمؤمنین علی (ع)، وداع با ماه رمضان و همچنین استقبال از عید سعید فطر است.
نوعی از شعر که شاعران با موضوع استقبال از عید سعید فطر می‌سرایند، به عنوان «فطریه» معروف است؛ برای مثال، مولانا در استقبال از آمدن ماه مبارک رمضان گفته است: مبارک باد آمد ماه روزه / رهت خوش باد ای همراه روزه // شدم بر بام تا مه را ببینم / که بودم من به جان دلخواه روزه. و یا باز در شعر دیگری می‌گوید:
آمد رمضان و عید با ماست / قفل آمد و آن کلید با ماست.
موضوع دیگری که شاعران مسلمان پارسی‌زبان در ارتباط با ماه رمضان به آن توجه داشته‌اند، این است که انسان‌ها را از روزه‌ی جسم به روزه‌ی جان و در اصل، از روزه‌ی ظاهر به روزه‌ی باطن دعوت کرده‌اند و در این موضوع تأمل داشته‌اند که مفهوم رمضان تنها نخوردن و نیاشامیدن نیست؛ بلکه باید جسم و جان همگی روزه باشند و به دنبال معصیت نروند. برای مثال، از سعدی شعری است که می‌گوید: شنیدم که نابالغی روزه داشت / به صد محنت آورد روزی به چاشت // به کتابش آن روز سائق نبرد / بزرگ آمدش طاعت از طفل خرد // پدر دیده بوسید و مادر سرش / فشاندند بادام و زر بر سرش // چو بر وی گذر کرد یک نیم‌روز / فتاد اندر او آتش معده سوز // به دل گفت اگر لقمه چیزی خورم / چه داند پدر غیب یا مادرم // چو روی پسر در پدر بود و قوم / نهان خورد و پیدا به سر برد صوم // چه داند که در بند حق نیستی / اگر بی‌وضو در نماز ایستی؟...
شاعران پارسی‌زبان در استقبال از لیالی بابرکت قدر و در بیان فلسفه شبهای قدر، اشعار فراوانی سروده‌اند؛ برای مثال، صائب تبریزی در ارتباط با لیالی قدر می‌گوید: بی‌قدری ما چون نشود فاش به عالم / ماهی که شب قدر در او بود نهان رفت. از شاعران معاصران نیز امیرعلی مصدق درباره‌ی شبهای قدر گفته است: شب قدر است بیا قدر بدانیم کمی / خانه‌ی دل ز گناهان بتکانیم همی.
زمانی که ماه رمضان به پایان می‌رسد، شاعران ضمن اظهار تأسف و حسرت از رفتن این ماه مبارک، خوشحالی خود را از آمدن عید سعید فطر اظهار می‌کنند؛ برای مثال، بیتی معروف است که می‌گوید: عید رمضان آمد و ماه رمضان رفت / صد شکر که این آمد و صد حیف که آن رفت. همچنین صائب تبریزی در شعری می‌گوید: افسوس که ایام شریف رمضان رفت / سی عید به یک مرتبه از دست جهان رفت // افسوس که سی پاره‌ی این ماه مبارک / از دست به یک‌باره چو اوراق خزان رفت.
[h=2]
رمضانیه های حافط متفاوت از دیگران[/h] حافظ در ارتباط با رمضان به گونه‌ای دیگر نگاه کرده و نگاه جدیدی به این مفهوم داشته است. نگاه حافظ به روزه و رمضان، نگاهی رندانه و ناقدانه است. حافظ به بهانه‌ی روزه به نقد برخی مسلمانان پرداخته و گاهی با لحن طنزآمیز به نحوه‌ی سلوک دینی انتقاد میکند.
در دیوان حافظ شش غزل با موضوع رمضان وجود دارد که از این غزل‌ها، چهار غزل فطریه هستند و در استقبال از آمدن عید سعید فطر سروده شده‌اند.
گاهی عده‌ای آن دسته از غزل‌های حافظ را که در ارتباط با رمضان سروده شده‌اند، مطالعه کرده و از حافظ به عنوان فردی رمضان‌گریز یاد می‌کنند؛ یعنی از ظاهر و پوسته‌ی این اشعار این احساس به آنها دست می‌دهد؛ اما در واقع حافظ رندی بوده که شاید ظاهر غزل‌های او بوی رمضان‌گریزی داشته؛ اما باطن و مغز این اشعار در ستایش رمضان است. برای مثال، حافظ شیرازی می‌گوید: روزه یک‌سو شد و عید آمد و دلها برخاست / می ز خم‌خانه به جوش آمد و می باید خواست // موقع زهدفروشان گران‌جان بگذشت / وقت رندی و طرب کردن رندان پیداست. همان‌طور که مشخص است، حافظ در شعرهایش با زهدفروشی و با مسلمانان ریاکار در ستیز است. همچنین در غزل دیگری می‌گوید: ساقی بیار باده که ماه صیام رفت / در ده قدح که موسم ناموس و نام رفت // وقت عزیز رفت بیا تا قضا کنیم / عمری که بی حضور صراحی و جام رفت.
در واقع، حافظ از موضع یک دین‌شناس بصیر و دردآگاه به نقد و آسیب‌شناسی عالمانه‌ی مسلمانی زمان خویش پرداخته و در سلوک دینی متدینین و متشرعین عصر خویش نقد زده و هدفش اصلاح‌گری بوده است؛ اما شاعرانی مانند فرخی سیستانی و منوچهری دامغانی از موضع یک مسلمان شناسنامه‌یی به نقد عامیانه‌ی احکام دینی، رمضان و روزه پرداخته‌اند که شاید در آثار این شاعران، بحث رمضان‌گریزی تا حدودی جدی‌تر و پررنگ‌تر است.
حافظ از آمدن عید سعید فطر اظهار خوشحالی و خشنودی میکند و می‌گوید: باده نوشی که در او روی و ریایی نبود/ بهتر از زهدفروشی که در او روی و ریاست. حافظ همچنین راه نجات و رستگاری را در اعتدال دینی می‌داند و به همه‌ی آدمیان توصیه میکند: دلا دلالت خیرت کنم به راه نجات / نکن به فسق مباهات و زهد هم مفروش؛ بنابراین حافظ تظاهر به روزه‌داری را دامی برای فریب خلق می‌داند و آن را گناهی بزرگ‌تر و زشت‌تر از روزه‌خواری می‌داند؛ زیرا روزه‌خوار در نگاه حافظ قصد فریب بندگان را ندارد؛ اما کسی که دکان زهدفروشی و تظاهر به روزه‌داری را پیشه می‌سازد و قصد فریب دیگران را دارد، گناهش سنگین‌تر از روزه‌خوار است.
[h=2]دیدگاه شاعران معاصر و کلاسیک[/h] یکی از ویژگی‌های ادبیات کلاسیک، بیان انتزاعی است؛ به این معنا که این شاعران موضوعات دینی را به صورت نامحسوس و انتزاعی بیان می‌کنند؛ اما بیان شاعران معاصر به موضوعات و مضامین عینی‌تر است و سعی می‌کنند با بیان جزییات، با خوانندگان خود ارتباط برقرار کنند.
شاعران کلاسیک بیان فاخر و ادبی‌تری دارند؛ در حالی‌که شاعران امروز با استفاده از بیانی سهل و ممتنع سعی می‌کنند به زبان و گویش امروزی نزدیک‌تر باشد و قرابت بیشتری داشته باشد؛ بنابراین بیان عینی و جزیی‌نگری یکی از ویژگی‌های شعر معاصر است که در اشعار کلاسیک کمتر دیده می‌شود.
[h=1]هر آنچه باید در خصوص روزه بدانید (1)[/h]
[/HR]
[/HR]
شاید برای مومنان عاشق این ماه فرقی نمی‌کند ماه رمضان و روزه‌داری چه تأثیری روی سلامتی دارد و فقط به جنبه‌ی روحانی آن توجه دارند. اما ما می‌خواهیم در این مطلب در خصوص تأثیر روزه‌داری در پیشگیری از ابتلا به برخی از بیماری‌ها و نوع سم‌زدایی آن از بدن صحبت کنیم. اینکه روزه چیست؟ آیا همه می‌توانند روزه بگیرند؟ فواید و مضرات روزه چیست؟ آیا روزه‌داری برای لاغر شدن و کاهش وزن مناسب است؟ در این قسمت و قسمت دوم این مطلب به تمام این سوالات پاسخ خواهیم داد. لطفاً با ما همراه باشید.
روزه‌داری در فرهنگ‌های مختلف
روزه‌داری یعنی اینکه یک روز را بدون خوردن و آشامیدن سپری کنید و بدن فقط از ذخایر خود برای گذران امورات خود استفاده کند. در برخی فرهنگ‌ها افراد روزه‌دار آب می‌خورند و از خوردن غذا خودداری می‌کنند. در برخی فرهنگ‌ها نیز روزه‌داری به این معنی است که فرد روزه‌دار میزان کالری دریافتی روزانه را کاهش می‌دهد اما آن را قطع نمی‌کند. در این صورت میزان کالری به 250 کیلوکالری محدود می‌شود. اما در روزه‌داری مذهبی فرد روزه‌دار از اذان صبح تا غروب به‌طور کامل خود را از خوردن و آشامیدن منع میکند.
اثرات روزه‌داری در بدن
روند سوخت‌وساز بدن به محض توقف خوردن و آشامیدن به حرکت می‌افتد و بدن خیلی زود به ذخایر چربی خود متوسل می‌شود. زمانی که روزه می‌گیرید مغز به گلوکز نیاز پیدا میکند. در نتیجه از ذخایر چربی بافت‌ها استفاده کرده و تری گلیسیرید را به گلیسرول تبدیل میکند که خود به گلوکز تبدیل می‌شود.
[CENTER]روزه علاوه بر برکات معنوی که برای همه دارد، روند پیری سلول‌های بدن را به تأخیر می‌اندازد، بدن را تمیز و پاکسازی میکند و از ابتلا به بیماری‌های مزمن پیشگیری میکند[/CENTER]
در صورت روزه‌داری طولانی‌مدت، بدن برای تولید گلوکز از عضلات نیز برداشت میکند. به این منظور از پروتئین‌هایی استفاده می‌کنید که به اسیدآمینه‌ها و سپس گلوکز تبدیل می‌شوند. این فاز «گلوکونئوژنز» یعنی سنتز گلوکز از منابع غیرقندی می‌تواند برای بدن خطرساز شود. در نتیجه لازم است که روزه‌داری سالم و با رعایت اصول صحیح را در پیش بگیرید.
چرا باید روزه بگیریم؟
روزه‌داری دلایل مذهبی و علمی متعددی دارد. اما روزه‌داری قبل از هر چیز یک عمل مذهبی پسندیده است که به تصفیه‌ی روحی افراد کمک میکند. گفته می‌شود که ماهاتما گاندی، سیاستمدار و فیلسوف هندی، در زمان حیات خود برای دستیابی به «پاکی هند» روزه می‌گرفت. فلاسفه‌ی بزرگی مانند سقراط و افلاطون نیز برای ارتقای کارایی مغز و افزایش قدرت تفکر خود روزه می‌گرفتند. علاوه بر این سال‌هاست که محققان در خصوص روزه‌داری و تأثیر آن روی سلامت افراد بررسی می‌کنند. نتایجی حاصل شده است که نشان می‌دهد روزه گرفتن برای درمان و مقابله با برخی از بیماری‌ها کارساز است. گفته می‌شود قرن‌ها پیش بقراط روزه‌داری را به بیماران خود تجویز می‌کرد. علم مدرن نیز اثرات مثبت روزه‌داری در پیشگیری از ابتلا به بیماری‌هایی مانند دیابت و غیره را به اثبات رسانده است که در ادامه به آن اشاره خواهد شد:
روزه‌داری سالم با عادت‌های صحیح
برخی از متخصصان توصیه می‌کنند که از چند روز قبل شروع ماه رمضان به‌طور تدریجی میزان غذای مصرفی را کاهش دهید. ابتدا با کاهش پروتئین (گوشت قرمز، ماهی، تخم‌مرغ، محصولات لبنی و غیره) و نوشیدنی‌هایی مانند چای و قهوه شروع کنید.
در گام بعدی مصرف روغن، چربی‌ها و آرد را کاهش داده و به‌تدریج غلات و حبوبات را کاهش دهید. توجه داشته باشید که روزه‌داری برای پاکسازی روده‌ها و به‌طورکلی دستگاه گوارش مفید است. در نتیجه می‌توانید با روزه‌داری سالم کمک زیادی به دستگاه گوارشتان بکنید.
فواید روزه‌داری در سلامت بدن
روزه علاوه بر برکات معنوی که برای همه دارد، روند پیری سلول‌های بدن را به تأخیر می‌اندازد، بدن را تمیز و پاکسازی میکند و از ابتلا به بیماری‌های مزمن پیشگیری میکند. همچنین باید بدانید روزه می‌تواند از برخی بیماری‌ها مانند دیابت، بیماری‌های التهابی مزمن، فشارخون بالا، آسم و غیره پیشگیری کند.
نتایج بررسی‌های زیادی که روی حیوانات آزمایشگاهی و برخی از انسان‌ها انجام شده است نشان از اثرات مثبت روزه‌داری روی سلامت دارد. به عقیده‌ی محققان روزه می‌تواند میزان چربی، قند و انسولین را کنترل کند. با این حال به نظر می‌رسد که به بررسی‌های تکمیلی نیاز هست. نتایج بررسی‌های جدید که در خصوص ارتباط روزه‌داری و سرطان انجام شده است نشان می‌دهد که روزه گرفتن باعث ایجاد تغییراتی در رفتار سلول‌های بدن می‌شود. به عقیده‌ی محققان همچنان نیاز به انجام پژوهش‌های گسترده‌تری در این خصوص وجود دارد.
[CENTER]روزه می‌تواند از برخی بیماری‌ها مانند دیابت، بیماری‌های التهابی مزمن، فشارخون بالا، آسم و غیره پیشگیری کند[/CENTER]
خطرات احتمالی روزه در سلامتی
به عقیده‌ی برخی از متخصصان روزه‌داری چند روزه هیچ تغییری در شرایط فیزیولوژیکی طبیعی بدن ایجاد نکرده و خطری برای سلامتی ندارد. لازم است افرادی که از مشکل و بیماری خاصی رنج می‌برند قبل از اقدام به روزه‌داری با پزشک خود مشورت کنند. در حین روزه‌داری حتماً باید نکاتی را در نظر داشته باشید. توجه داشته باشید که روزه گرفتن بدون جبران مواد معدنی از دست رفته می‌تواند برای بدن خطراتی از جمله افت فشارخون و سرگیجه داشته باشد و در نهایت به افتادن منجر شود. بهتر است بدانید که کمبود پتاسیم نیز خطراتی روی سلامت قلب دارد. مصرف مکمل مواد معدنی یا نوشیدن آب سبزیجات (برای پیشگیری از هدر رفتن مواد معدنی) برای پیشگیری و مقابله با این مشکلات کارساز است.
توجه داشته باشید که روزه‌داری بلندمدت بخصوص از هفته‌ی سوم بدون رعایت اصول صحیح آن می‌تواند مشکلاتی برای سلامتی بدن بخصوص از بین رفتن پروتئین برای بدن ایجاد کند.
[h=1]سکانس هایی از ماه رمضان[/h]
[h=2]ماه رمضان علاوه بر ره آورهای فردی، نتایج اجتماعی گسترده ای هم در میان مردم دارد، نتایجی که باعث می شود شهر در روزها و شبهای ماه مبارک رمضان رنگ و بوی تازه ای به خود بگیرد.[/h]
ماه رمضان که بر اساس آموزه های دینی و اخلاقی-ماهی است که در آن، درهای رحمت الهی به سمت بنده گشوده می شود- تاثیرات گسترده ای در رفتار آدم های جامعه دارد. یکی از مهم ترین ره آورد های ماه رمضان آن هم در خانواده های این دوره و زمانه که اعضایش در بیشتر موارد دور سفره نهار و شام و صبحانه در کنار هم نیستند و هر کس به تبع ساعات کاری خود در زمان خاصی غذا صرف می کند، باعث کنار هم جمع شدن همه اعضای خانواده دور سفره سحری و افطاری می شود. نیمه شب های ماه رمضان همه اعضای خانواده برای حضور بر سفره سحری بیدار می شوند و در لحظات پیش از اذان صبح، خود را برای یک روز دست کشیدن از خوراک و گناه مهیا می سازند. ماجرای افطاری های ماه رمضان هم یکی از اجزای لاینفک برنامه های مردم ما در این ماه مبارک است. هر چند برخی از مهمانی های لوکس افطاری باعث می شود که بسیاری از خانواده ها نتوانند از پس هزینه سفره های تجملی افطاری بر بیایند اما هنوز هم بسیارند خانواده هایی که در عین سادگی سفره هایی پر از مهر و محبت را برای افطاری پهن می کنند و میزبان دوستان و اعضای خانواده خود می شوند. از جمله اتفاق هایی که در جریان مراسم های افطاری ماه رمضان می افتد این است که اعضای خانواده و اهالی فامیل که گاه روزهای عید نوروز هم سراغی از هم نمی گیرند به بهانه دعوت افطاری راه خانه های یکدیگر را در پیش گیرند و به بهانه افطاری راهی برای تحکیم صله رحم میان آدم های شهر مهیا می شود.
کاهش بزه های اجتماعی در ماه مبارک رمضان
آمارهای وقوع آسیب های اجتماعی نشان دهنده این است که وقوع جرم و بزه های اجتماعی در ماه مبارک رمضان کاهش پیدا می کند. آمارها نکات بسیاری را به همراه دارد مانند اینکه حتی افرادی هم که درگیر آسیب های اجتماعی و بزه های رفتاری هستند در روزهای ماه مبارک رمضان به احترام این ماه و آموزه های دینی مربوط به آن که ریشه در فطرت همه آدم های کشور ما دارند، لااقل در طول این ماه از رفتارهای بزه کارانه خود دوری می کنند.
ماجرای افطاری های ماه رمضان هم یکی از اجزای لاینفک برنامه های مردم ما در این ماه مبارک است. هر چند برخی از مهمانی های لوکس افطاری باعث می شود که بسیاری از خانواده ها نتوانند از پس هزینه سفره های تجملی افطاری بر بیایند
کاهش نزاعات خیابانی و دروغ
از دیگر رخدادهای مربوط به ماه مبارک رمضان کاهش نزاعات خیابانی است، به این معنا که مردم در این ماه با صبر و حوصله بیشتری در روابط اجتماعی خود ایفای نقش می کنند و مانند ماه های دیگر به بهانه یک بوق یا جای پارک، دعوایی خطرناک را کلید نمی زنند، افرادی که شاید اگر در ماه های دیگری در موقعیت های مشابه قرار می گرفتند پتانسیل بروز دعوایی تراژیک و مرگبار را داشتند. کاهش دروغ در میان روابط اجتماعی هم از دیگر ره آورهای ماه رمضان است و آدم ها به دلیل روزه دار بودن حتی به قیمت زیان های مالی هم حاضر نمی شوند زبان به دروغ بگشایند و روزه شان را باطل کنند.
نوستالژی ماه رمضان
بیدار شدن سحری و سفره افطاری و آش و شله زرد نذری همه و همه المان هایی هست که از روزهای کودکی از ماه رمضان در ذهن مردم باقی مانده است و یکی از عواملی که باعث می شود در طول ماه رمضان همه آدم های شهر بدون توجه به میزان اعتقادات و باورهای مذهبی شان، روزه بگیرند و پای سفره های سحری و افطاری حاضر شوند. نوستالژی ماه رمضان های کودکی است که وسوسه بازنمایی شان باعث می شود لااقل برای یک ماه هم که شده طور دیگری به دنیا نگاه کنیم.
شب های قدر بهانه ای برای بازگشت به درون
شب های قدر که فرهنگ عامیانه به شب های احیا معروف است یکی از مهم ترین شب های ماه رمضان است. شبهایی که در آن آدم های شهر در آن شب ها راه مساجد و تکایا را در پیش می گیرند تا برای تا شب زنده داری و دعا، از خدا بخواهند تقدیری همراه با خیر و نیکی برای یک سال آینده شان
آمارهای وقوع آسیب های اجتماعی نشان دهنده این است که وقوع جرم و بزه های اجتماعی در ماه مبارک رمضان کاهش پیدا می کند
رقم بزند، شب هایی که باعث می شود آدم های بی توجه به رقابت های پوچ و بی حاصل هر روزه جهان مادی، به معنویات زندگی بیندشند و به جای تلاش های بی نتیجه، عاقبت به خیری را از خدا بخواهند.
هر چند دراین فرصت اندک نمی توان از همه تاثیرات اجتماعی ماه رمضان گفت اما همین بس که ماهی که ریشه در باورهای دینی و آموزه های سنتی ما دارد می تواند آمارهای بزه ها و آسیب های اجتماعی را چنان با تغییر روبرو کند که برخی برای توجیه اش نتوانند از معیارهای مادی و دنیایی استفاده کنند. ماه رمضان امسال هم آغاز شده است تا ادم ها فارغ از مادیات هر روزه زندگی مدرن به فطرتی بازگردند که توانایی تغییر آینده و زندگی آدم ها را دارد.
[h=1]روزه از دیدگاه طب سنتی[/h]
[/HR]
[/HR]
به اعتقاد بسیاری از اطباء، انواع بیماری‌ها از تجمع زیادی غذا در معده و روده که هضم کندی دارد آغاز می‌شود و تنها راه درمان روزه است. بقراط و فیثاغورث به مردم زمان خود نوعی از روزه‌داری را که شامل پرهیز از غذا بود، توصیه می‌کردند.
در تاریخ طب سنتی ایران نیز تمام حکما، بر نقش روزه و پرهیزهای متناوب در پیشگیری و مداوای انواع بیماری‌ها سفارش نموده‌اند. در اثر عمل روزه گرفتن، بدن تمام سموم خود را برای حفظ سلامتی خود، دفع میکند.
اخیراً در کشورهای اروپایی، بیمارستان‌هایی افتتاح شده که از طریق روزه بسیاری از بیماری‌ها را معالجه می‌کنند.
پزشکان سنتی عقیده دارند فایده بزرگ کم خوردن و پرهیز نمودن از غذا در یک مدت کوتاه آن است که چون معده حدود 11 ماه پر از غذا بوده است در مدت یک ماه روزه‌داری مواد غذایی خود را دفع میکند. همچنین کبد هم برای حل باقیمانده غذای جمع شده در معده صفرای خود را تخلیه میکند. تمام دستگاه گوارش در این مدت استراحت می‌کنند. روزه یعنی کم خوردن و کم آشامیدن در مدت معینی از سال که بهترین راه حفظ تندرستی است و طب قدیم و جدید هر دو به آن اعتقاد دارند.
اگر بپذیریم که سهم کمی از غذایی که می‌خوریم برای حیاتمان کافی است و با بقیه اضافه آن در واقع پزشکان امرار معاش می‌کنند (نظر یکی از دانشمندان طب سنتی) و با توجه به نقایصی که طب جدید در حوزه تغذیه با آن روبرو است اهمیت دادن به آموزه‌های دینی و سنتی گذشتگان بیشتر روشن می‌شود. امروزه به وضوح ثابت شده است که خصوصاً روش‌های نادرست تغذیه عامل بسیاری از مرگ و میرها است. در پاسخ به افراد ناآگاهی که روزه را برای بدن مضر می‌دانند و دائماً از سختی آن در ماه‌های گرم سال شکایت دارند تنها کافی است بگوییم طبق تحقیقات جدید انجام شده مشخص شده است که روزه مقاومت سلول‌های مغزی را به هیپوکسی و حالاتی که در سکته مغزی رخ می‌دهد افزایش داده و نقش مۆثری در پیشگیری از بیماری‌های مغزی داشته و مثلاً روند آلزایمر را کند می‌سازد.
[h=2]چرا سی روز روزه می‌گیریم؟ [/h] امروزه در مکاتب مختلف به دلایل گوناگونی اغلب چند روز متفاوت در ماه یا روزه گرفتن در روزهای مشخص توصیه می‌شود. اما چرا در دین ما توصیه به سی روز شده است؟ طبق نظر دانشمندان در این دوره در ترکیب خون هیچ تداخلی ایجاد نمی‌شود و به عبارتی تغییری در آن حاصل نمی‌شود.
همان‌طور که می‌دانیم خون یکی از عناصر چهارگانه مهم از طب سنتی در سلامت انسان است و هرگونه تغییری در ترکیب آن نشانه آغاز بیماری است. بر اساس علم امروزی هم ذخایر گلیکوژن کبدی و ذخایر چربی بدن برای تأمین نیاز یک ماه بدن به تنهایی کافی است. بنابراین هیچ مشکلی از جهت کم خوردن غذا برای بدن به وجود نخواهد آمد.
[h=2]با چه غذایی افطار کنیم؟[/h] در طب سنتی توصیه فراوان به مصرف آب گرم در هنگام افطار (بعد از زمان طولانی خالی بودن معده) شده است چون این عمل باعث گرم شدن معده می‌شود. مصرف آب سرد هنگام افطار باعث سردی و انقباض معده شده و مانع ترشح مناسب شیره‌های معدی می‌شود. امروزه در طب سنتی مصرف آب سرد و یخ را مضر می‌دانند و بر این عقیده‌اند که آب سرد چربی مواد غذایی داخل معده را به صورت سفت و غیرقابل جذب در می‌آورد که این چربی‌ها در دیواره سلول‌ها رسوب داده و موجب پیدایش سلول‌های سرطانی در طول زمان خواهد شد. استفاده از شربت‌های سنتی مثل خاکشیر، تخم شربتی برای افراد سرد مزاج (بلغمی‌ها) و شربت سکنجبین برای افراد گرم مزاج (دموی‌ها) در ماه رمضان توصیه می‌شود. شربت خاکشیر حتی در سحر هم توصیه می‌شود چون وقتی دانه‌ها در مجاورت آب قرار گیرند می‌توانند چندین برابر وزن خود آب جذب کرده و متورم شوند در نتیجه این دانه‌ها آب زیادی را در بدن نگه داشته و به تدریج در بدن آن را آزاد می‌کنند بنابراین برای رفع عطش در هنگام روزه‌داری بسیار مفید است. شربت سکنجبین هم رفع کننده عطش است و به خصوص اگر همراه خیار رنده شده نوشیده شود، برای دفع گرما نافع‌تر است.
از آنجا که در هنگام روزه‌داری بدن از ذخایر خود استفاده میکند و سوخت و ساز و دفع مواد بیشتر است خون حالت اسیدی بیشتری می‌گیرد بنابراین موادی که به خون حالت قلیایی بدهند مثل آب میوه‌های طبیعی (به جز آب آلو، آب گوجه‌فرنگی و زردآلو) و شیر نیز در ماه رمضان مفید هستند. باید همین‌جا متذکر شویم آب‌میوه‌ها و نکتارهای مصنوعی در واقع نوعی نوشابه هستند و متأسفانه سودازا هستند و به هیچ‌وجه قلیاییت خون را افزایش نمی‌دهند. مواد نامبرده همچنین به علت محتوای زیاد شکر چاق‌کننده هستند. مصرف مواد قندی طبیعی مثل خرما و شربت‌های طبیعی به همراه گلاب و... برای جلوگیری از افت قند خون بعد از افطار مفید هستند.
استفاده زیاد از قندهای ساده مثل شکر، زولبیا و بامیه و ... باعث افزایش ناگهانی قند خون و سردرد هنگام افطار می‌شود و نوسان شدید قند خون به رگ‌های مغزی آسیب وارد میکند. استفاده از غذاهای ملین مثل حلیم و آش که حاوی نخود است (نخود صفرا بر است) و مصرف ترکیبی از آن به نام هوموس که در نواحی مدیترانه‌ای متداول است و شیر برنج و فرنی بسیار مناسب است. خوردن غذاهای خشک کمتر توصیه می‌شود (مثل کوکو و کتلت) مگر اینکه حتماً با سبزی خوردن و لیموترش باشد.
[h=2]اهمیت وعده سحر[/h] در ادعیه گذشتگان ما توجه زیادی به مصرف وعده سحر شده است. دعاهای مخصوص این زمان خود نشان‌دهنده اهمیت آن در روند روزه است. هر کدام از ما خاطرات سحری‌هایی که همه افراد خانواده دور هم و سر یک سفره جمع می‌شدیم را به خاطر داریم. اما امروزه متأسفانه کوچک شدن خانواده‌ها و اجبارهای کاری باعث چشم پوشی از سحری خوردن شده است. شاید در زمان‌هایی که روزها کوتاه‌تر هستند حذف وعده سحری مشکلی به دنبال نداشته باشد اما در روزه‌های فعلی که طول روزه‌داری حدود 16 تا 17 ساعت در روز می‌رسد حذف وعده مهم سحری توان و طاقت فرد را کاهش داده و سردرد و افت قند خون را در طول روز برای او به دنبال دارد.
مسئله مهم دیگر خوابیدن با شکم پر بعد از سحر است زیرا باعث سوءهاضمه و مشکلات گوارشی می‌شود. حکمت روزه، تنظیم اعمال حیاتی بدن و دفع اخلاط فاسده از بدن است. با خوابیدن بعد از سحری با شکم پر، نه تنها کمکی به سیستم گوارشی خود ننموده‌ایم که فشار روی معده خود را مضاعف کرده‌ایم. به علاوه در این ماه، نیاز به شادابی و نزدیک‌تر شدن به خدا داریم. با شکم پر خوابیدن باعث کسلی و خمودگی ما در روز بعد می‌شود و فرصت بازسازی‌مان را از دست می‌دهیم. بهترین وقت خوابیدن هنگامی است که هضم معدی انجام گرفته و غذا از دهانه معده عبور کرده باشد.
[h=2]غذای مناسب سحر[/h] همان‌طور که گفتیم وعده سحر بسیار مهم است. حتی اگر به سبکی وعده صبحانه باشد نباید حذف شود. سعی کنید از غذاهای خشک مثل کوکو و کتلت در سحر اجتناب کنید چون در طول روز بسیار تشنه می‌شوید. مصرف شیر ولرم با خرما، انواع میوه یا آب آن، یا یک صبحانه مختصر بهترین انتخاب برای وعده سحر هستند. حتماً در سحر از لیموترش به همراه آب استفاده کنید تا بوی بد دهان شما در طول روز از بین برود.
توصیه می‌شود از غذاهای چرب و سرخ‌شده کمتر استفاده کنید زیرا این غذاها سودازا هستند و در ماه رمضان که بدن خود دچار خشکی می‌شود این خشکی را تشدید می‌کنند. انواع نوشابه‌ها، آب‌میوه‌ها و بادمجان سرخ‌شده سودازا هستند. استفاده از شربت‌های گیاهی مثل شربت گل سرخ و گل بنفشه به پاکسازی بدن کمک می‌کنند.
در پایان یادآوری می‌کنیم که به اعتقاد بسیاری از اطباء انواع بیماری‌ها از غذاهای زیادی که از معده می‌گذرد و تحلیل نمی‌رود، سرچشمه می‌گیرد و تنها راه درمان روزه است. پس با رعایت رژیم صحیح و پرهیز از پرخوری (چون بالاخره حکمت روزه گرسنگی کشیدن و استراحت اندام‌های داخلی است) بهترین و بیشترین سود را از روزه خود بگیریم.
[h=1]6 راه مقابله با کاهش آب بدن در ماه مبارک رمضان[/h]
[/HR]
[/HR]
از آنجا که آب در حدود 70 درصد از بدن ما را تشکیل می‌دهد، اهمیت آن را نمی‌توان نادیده گرفت.
تقریباً هر عملی که در بدن انجام می‌شود با کمک آب صورت می‌گیرد: از حذف مواد زائد گرفته تا کمک به هضم غذا، نگه داری سالم پوست و حمل و نقل مواد غذایی در سراسر بدن.
اگر نتوانید مواد مغذی و مواد معدنی از دست رفته از طریق تعریق را جایگزین کنید، ادامه این روند سبب تضعیف بدن شما در پایان ماه مبارک رمضان خواهد شد. حتی از دست دادن مقدار کمی آب بدن می‌تواند سبب خستگی، سرگیجه و سردرد و عدم تمرکز شود. تأمین این مواد شدنی نیست مگر با وعده های افطار و سحر سالم و اصولی.
[h=2]چند پیشنهاد مفید:[/h] 1- با توجه به این که ماه رمضان امسال در فصل گرم سال قرار دارد به روزه‌داران توصیه می‌شود برای پیشگیری از کاهش شدید آب بدن تنها در صورت ضرورت از منزل خارج شوند. در طول روز از نور خورشید فاصله بگیرید و حتی‌الامکان در مناطق سایه دار و خنک بایستید. در صورت امکان از پوشش کلاه استفاده کنید و فعالیت‌های بدنی را کاهش دهید.
2- با فاصله یک ساعت بعد از افطار سعی کنید 8 لیوان آب و مایعات خنک را به مرور تا هنگام خواب بنوشید و حتی‌الامکان از نوشیدن چای، قهوه و نوشابه‌ها، به دلیل دارا بودن سطح بالایی از کافئین و شکر خودداری کنید چرا که این مایعات باعث از دست رفتن سریع‌تر آب بدن می‌شوند.
دقت داشته باشید که نوشیدن آب زیاد در هنگام سحر تأثیری در پیشگیری از تشنگی ندارد، زیرا در صورت نوشیدن آب بیش از حد نیاز، بدن آب اضافی را دفع میکند. پس، آب مورد نیاز بدن باید در فاصله میان افطار تا سحر به تدریج و از طریق مصرف آب و میوه‌های آب‌دار تأمین شود.
3- برخی مواد غذایی و شیرینی‌های مصنوعی مانند زولبیا و بامیه، غلظت مایعات بدن را افزایش می‌دهند و در نتیجه روزه‌دار احساس تشنگی میکند. توصیه می‌شود برای پیشگیری از افزایش غلظت مایعات بدن از قندهای گیاهی مانند خرما به جای زولبیا و بامیه استفاده شود.
4- از میوه‌هایی چون زردآلو و هلو استفاده کنید، چرا که این میوه‌ها به طور چشمگیری در کاهش درد و ناراحتی ناشی از اسید معده کمک می‌کنند و تا حدودی مواد معدنی از دست رفته ناشی از تعریق را جبران خواهند کرد.
5- جایگزین مواد مغذی از دست رفته از طریق نوشیدن آب‌میوه‌ها و مصرف سبزیجات و میوه های آبکی بسیار مفید است. میوه‌هایی چون مرکبات و توت فرنگی که می‌توانند علاوه بر آب مواد ضروری چون کلسیم و فیبر، آهن، پتاسیم و دیگر مواد معدنی، و همچنین ویتامین‌های C، B1 و B2 را تأمین کنند.
میوه‌های آب‌دار مانند هندوانه و خربزه نیز نقش مهمی در تأمین مایعات بدن دارند و توصیه می‌شود در فاصله افطار و سحر این میوه‌ها مصرف شوند.
و دیگر این که مصرف لیموترش نیز در پیشگیری از تشنگی و گرمازدگی موثر است.
6- خوردن چای مخصوصا چای پر رنگ، برای رفع تشنگی پس از سحری اشتباه است. افراد دقت کنند که این باور که چای پس از سحری می‌تواند باعث رفع تشنگی شود درست نیست زیرا چای دفع مکرر کلیه را در بر دارد.
[h=1][/h][h=3][/h]
[/HR]
[/HR]
ضیافت شگفتی است و ضیافت کده‌ای شگفت‌تر.
ضیافت گرسنگی!
ضیافت بر سفره‌ای تهی از بانگ نوشانوش، خالی از خوردن.
و میزبان خدا، با او که خوان نعمت بی‌دریغش همه جا کشیده.
و ...
مهمان من و تو!
یک ماه چشم و لب فرو بستن، نخواستن، ندیدن، نشنیدن.
آماده برای شنیدنی دیگر، نوشیدنی دیگر و دیدنی که چشم‌های عادی و مادی از آن محرومند.
آماده برای شنیدن وحی، پیامبر گونه‌شدن، مداحی روح القدس را نوشیدن و نیوشیدن؛
تنزل الملائکته و الروح...
زیر بارش متواتر و ممتد وحی، در فرود مستمر ملائک، به «سلام» رسیدن، درک مطلع فجر که سلامٌ هی حتی مطلع الفجر.
ماه شگفتی است. ماه شستن پلک‌ها از خواب برای ادراک لذت شیرین خلوت شبانگاه، ماه صیام و قیام و سلام، ماه هدایت و بینات و فرقان، هدی للناس و بینات و من الهدی و الفرقان.
به ضیافت کده‌ای می‌آییم که رسم مهمانی از «نان» گرفتن و بر «جان» افزودن است.
دهان بستن و چشم گشودن است، زنگار از زندگی زدودن است.
به ضیافت کده‌ای می‌آییم که شرط ورود تقواست و شرط خروج نیز!
و مگر خدای رمضان، شهر رمضان را «لعلکم تتقون» نخوانده است؟!
بر سر در این شهر نوشته‌اند: پاکی، شرط ورود است.
******
شبهای اشک و زمزمه رسیده است؛ شبهایی که نفس‌ها بوی بهشت می گیرند، چشم‌ها بهشت را رصد می‌کنند. لب‌ها به بوسه‌ی نام دوست متبرک می شوند.
و روزها همه پرستش و نیایش و رویش، شب و روز بوسیدن نام محبوب، بوسیدن لب‌های خدا!
در این ماه، انفاس، تسبیح است، حتی خواب نیز عبادت! خوابی برای بیداری، خوابی برای نخوابیدن.
ماه مبارک خداست. در دوزخ بسته می‌شود و بهشت آغوش می‌گشاید.
آیا ما به خاموش کردن شعله‌های دوزخ در خویش می اندیشیم!
فرصت عزیزی است تا گناه از ساحت قلب‌هایمان رمان و گریزان شود،
و خدا به ضیافتکده قلب‌هایمان مهمان.
پس رمضان، جشن حضور خداست در قلب‌ها.
به خدا خوش آمد بگویید.
*
سنگری اول آبان 1333 در شوشتر متولد شد. وی فارغ‌التحصیل دكترای زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه تهران است. رویكرد وی به شعر به کودکی‌اش باز می‌گردد.برخی از آثار وی عبارتند از: آینه داران آفتاب (پژوهش و نگارش نو از زندگی و شهادت یاران ابا عبدالله الحسین علیه السلام)، رستاخیز حماسه (مجموعه اشعار برگزیده اولین نمایشگاه بزرگ فرهنگ عاشورا)، پیوند دو فرهنگ عاشورا و دفاع مقدس، ماه در آب: ابوالفضل عباس بن علی(ع)، نقد و بررسی ادبیات منظوم دفاع مقدس: ادبیات پایداری در اسلام و ایران، روایت عطش و آتش «نثر عاشورایی»، عاشورانگاران: پژوهش و تحقیقی در منابع، مقاتل و ماخذ عاشورایی، روز دهم (۱و۲): مجموعه مقالات پژوهشی و تحقیقی در زمینه عاشورا، دوباره پیامبر (رمان گونه، علمی ـ ادبی)، یک جرعه تشنگی (مجموعه نثر شاعرانه عاشورایی)، چهل روز عاشقانه (تحلیل و تبیین اربعین با نثری شاعرانه)، سلام موعود (نظر شاعرانه درباره زیارت ناحیه)، سیب و عطش (نثر عاشورایی)، یاران آفتاب، راز شید، سوگ سرخ، حنجره معصوم، زبان و ادبیات فارسی پیش‌دانشگاهی در جلدهای متعدد، كرشمه‌های قلم، یادهای سبز، پرسه در سایه خورشید .
